
The Girlfriend Experience (2009)
Alternatieve titel: GfE
Verenigde Staten
Drama
77 minuten
geregisseerd door Steven Soderbergh
met Sasha Grey, Chris Santos en Peter Zizzo
Christine Brown werkt onder het pseudoniem Chelsea als high class escort in Manhattan. Ze verdient $2.000 per uur en ze heeft een vriend die haar in haar werk steunt. Ze wordt niet alleen betaald voor de seks, maar speelt tijdens de ontmoetingen ook de rol van een perfecte vriendin, die luistert naar geklaag over politiek en de economische crisis. Maar wanneer ze een aanbod krijgt om haar marktwaarde te vergroten en ze tegen haar regels in een klant ontmoet die nog nooit eerder met een escort is geweest, moet ze belangrijke keuzes maken.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=euwBlSZVrtQ
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Waarom zou acteren in mainstream films wel een talent zijn maar acteren in adult films niet?
Omdat een acteur of actrice bij een mainstreamfilm méér emoties moet weten overbrengen, dan geilheid...
En ik heb best al wel eens een pornofilm gezien, dus ik vind het belachelijk om mij vooroordelen te verwijten... Mening tegen mening, maar volgens jouw theorie zou ik enkel mijn vooroordelen verliezen, als ik het met je eens wordt.
Omdat een acteur of actrice bij een mainstreamfilm méér emoties moet weten overbrengen, dan geilheid...
Als je de capaciteiten van een porno acteur/actrice zo kort door de bocht samenvat snap je niet wat er nog meer bij komt kijken. Er zit zoveel verschil in performances, vergelijk een performance van een Gia Paloma of Tory Lane eens met die van een Taylor Hayes, zit toch wel een verschil in. Acteren is ook wel meer dan wat emoties neerzetten. Bovendien is opwinding en jouw zogenaamde "geilheid" ook niet zomaar geloofwaardig naar de kijker over te brengen. Daar komt zeker wel talent bij kijken.
Zo kan je bepaalde stromingen in de mainstream ook wel diskwalificeren tot non talent stromingen zoals bvb. een comedy of een actiefilm omdat daar vaak ook weinig emoties voorbij komen.
En toch doe je vreemde uitspraken over de state of mind van de huidige pornoindustrie. Als je die verdorven noemt dan heb je toch wel last van vooroordelen of je mening baseren op lucht.
Nee hoor maar je hebt wel een heel minachtend toontje naar heel de pornoindustrie toe en dat heeft alles met vooroordelen te maken.
Toch kwam alles me toch wat te saai over om steeds te blijven boeien.
2.5*
Toch grappig (en slim van Soderbergh) dat de film nog redelijk veel aandacht heeft gekregen vanwege de casting van de hoofdpersone. Anders was dit weinig verhefffende vehikel natuurlijk nog veel eerder vergeten. Scenes in het vliegtuig met 't vriendje hadden er in mijn ogen compleet uitgesneden mogen worden. Voegde erg weinig toe en was behoorlijk irritant gefilmd. Nee, kijk (hoewel een volledig ander soort film) voor een goede Soderbergh 'The Informant!'.
Na verloop van tijd komt er helaas te veel verhaal in de film, waardoor dat gezapige uit de film verdwijnt. Hoewel het volgen van de relatie in de film (nog steeds) erg interessant is, werkt de emotionele uitwerking van de andere zijlijntjes uiteindelijk niet zo.
Niettemin een erg prettige filmervaring met een goede weergave van het tijdsbeeld. Deed me trouwens denken aan The Center of the World, hoewel die zelfs nog iets beter is.
Soderbergh heeft mij nooit bizar weten te boeien, Kafka was erg goed en zo was in minder mate Schizopolis. Sex Lies heeft mij nooit echt kunnen boeien. Maar ja, waarom niet een nieuwe Soderbergh herkijken?
Nee The Girlfriend Experience blijft niks voor mij, de film doet bizar gemaakt aan. Van de 'sexy' dialogen naar het gestylde wereldje dat misschien nog redelijk realistisch is maar mij vooral een doorn in het oog is. Het doet gelikt aan, het moet ook gelikt zijn maar het zorgt er alleen voor dat de de film bijzonder plastic aandoet in een slechte manier. Het 'achter liggend plot' over de economische crisis doet ook alleen maar aan om de film meer body te geven wat het totaal niet doet. En het docu stijltje doet dan eigenlijk meer lachwekkend aan dan realistisch.
Sasha Grey daartegen zet een zeer aardige rol neer als emotionele verwardere call-girl. Volgende keer hopelijk een beter script en een betere vormgeving van de film.

Grofweg een fijne film om te zien wegens de gestileerde beelden en de rust die in de film zat maar daar tegen overstaat de boring dialogen en het voor mijn gevoel pretentieuze acteerwerk.
Je hoeft geen helderziende te zijn om te voorspellen dat ze nooit een mainstream film-award van enig werkelijk formaat zal winnen. Mocht dit wel zo zijn dan zou het een regelrechte revolutie zijn. Het feit dat ze deze film heeft gedaan en nu een rol heeft in Entourage die meer omvat dan een wandelend lekker lichaam is eigenlijk al opmerkelijk te noemen.
Wat betreft haar rol in deze film: Verrassend goed. Zeer gecontroleerd geacteerd. De emotionele afstandelijkheid overheerst en wordt (mede doordat ze kan putten uit haar eigen achtergrond) overtuigend overgebracht. Op de schaarse momenten dat ze wel emotie zie laat zien (en er uit een ander vaatje getapt moet worden) blijft ze verrassend goed overeind. Sterker nog: Ze doen de film opleven.
De film schiet af en toe namelijk door van prettig afstandelijk naar doods en saai. Daar komt nog eens bij dat afgezien van Grey we te maken hebben met een stelletje dodelijk oninteressante personages. Ik irriteerde me dan ook dood aan de typische Amerikaanse stedelijke yuppies. Zo gelikt als het maar kan en geen enkele vorm van zelfrelativering. Het soort mensen dat heel bewust de juiste soort jazz op gaat zetten als er gasten over de vloer komen.
De benadering van Soderbergh valt in dit licht misschien te verklaren (Emotioneel afstandelijk, stilistisch cool en tot in de puntjes verzorgd). Het maakte de film bij vlagen echter onprettig en doods om naar te kijken. De scene's rond Sasha's personage (die gelukkig centraal staan) maken hier echter nog een mooie voldoende van.
3,5*
Want de film zelf is verder behoorlijk arty-farty, tot het pretentieuze aan toe.
Niet zozeer de film, maar Soderbergh pretendeert hier een artistieke film na te bootsen en faalt daar opzichtig in. Het feit dat ie Bergman's Cries and Whispers (hoe pretentieus) als inspiratie bron noemt zegt al genoeg. Dit soort films en eveneens de visie van de maker zijn behoorlijk doorzichtig en makkelijk door te gronden.
Je kunt volgens mij zeggen wat je wil over de inhoud. Maar visueel is dit toch heel goed geschoten hoor.
Vind ik niet. Soderbergh experimenteert met ongewone camerastandpunten, vage kadrering en composities. Maar het is allemaal erg saai en allesbehalve mooi. Ik kom trouwens zojuist erachter dat deze film met Red One is opgenomen. Daar heb ik al mooie dingen mee zien gebeuren, maar dit leek echt nergens naar. Soderbergh laat het op video lijken.
Niet zozeer de film, maar Soderbergh pretendeert hier een artistieke film na te bootsen en faalt daar opzichtig in.
Het acteer niveau was dik in orde en kwam daarom als geheel ook realistisch over. Wat ik ook een pluspunt vond was de gekozen muziek onder de film, het was origineel verzonnen en vooral die drummer op straat vond ik erg leuk gevonden.
En dan hebben we nog de film locaties die zeker veel sfeer hadden en de film aangenamer maakte om te blijven kijken.
Toch vond ik deze film niet helemaal werken, het onderwerp vond ik boeiend en ik was daarom ook benieuwd wat ze er mee deden.
De film is inderdaad realistisch maar vaak ook langdradig, de 75 minuten die deze film duurde gingen nou niet bepaald snel voor bij en ook had de film wat beter uitgewerkt kunnen worden, het onderwerp blijft in de maar 75 minuten niet altijd even interessant en boeiend genoeg om de kijker vast te houden en lijkt hier ook amper moeite voor te doen.
Het einde vond ik ook een beetje uit de lucht vallen en zeker geen meerwaarde geven aan de rest van het geheel.
Nee, deze film is op een paar goede pluspunten toch een tegenvaller geworden voor mij, ik had zeker beter verwacht van een groots regisseur zoals Soderbergh is.
2,5*(voor de genoemde pluspunten)
Uit het genre 'hooker goes mainstream' valt heel veel te halen. Helaas niet in deze film.
Geen actie alleen veel praten
Visueel bovendien erg sterk.
Verhaaltje kabbelt lekker, alhoewel de film zijn hoogtepunt voorbij gaat.
Dat is jammer en kost punten.
Een naar-boven-afgeronde 3,5: 4 sterren.
Sasha Grey is wat mij betreft één van de grootste talenten in Hollywood op dit moment. Haar performance in GFE is van ongekende klasse, ik ken geen groter talent op dit moment. Helaas wordt ze niet zo serieus opvangt omdat ze mainly voor de kost sperma slikt. Die kortzichtigheid in Hollywood stoort me nogal.
Is dat zozeer een Hollywood kortzichtigheid?

Heb haar net even gegoogled naar aanleiding van het aanschaftopic en als je die films(zitten echt grappige pornotitels tussen

Is dat zozeer een Hollywood kortzichtigheid?

Daar heb je gelijk in, is vooral een 'menselijke' kortzichtigheid.

Ook op haar vakgebied levert ze goede performances af hoor

Grey wel. Die kan, als ze de ruimte krijgt echt groot worden. Het probleem is dat je die ruimte niet snel zal krijgen. Soderbergh vind het ook een kortzichtigheid, en gokte bewust met haar en hij slaagde. Ze kreeg lofuitingen maar nog weinig die met haar in zee gaan, aan haar performance ligt het niet.
Klopt, al heeft dat denk ik ook juist weer te maken met die kortzichtigheid. Al kan je wel eens een lucky break krijgen, zoals Soderbergh deed met Grey. Grey is dan ook een echte movie buff, en heeft ook zelf heel veel moeite gedaan om deze rol te krijgen. Al zal er niet zo snel een echt beroemde pornoactrice het maken bij de mainstream film. Puur hun verleden zit ze al in de weg.
Ron Jeremy pakt echt alles aan ja

De film doet aan als amateurfilm, oa door de wazige en bewegende beelden in het vliegtuig en de gehele manier van filmen.
Verder is het echt een nietszeggende film. Je hebt allemaal stukjes mee mogen kijken in het leven van Christine Brown maar je hebt nooit het idee dat het hele verhaal je getoond wordt en ook maar weinig gevoelens en gedachtes van Christine worden met je gedeeld.
Verder ben ik het helemaal eens met D-ark:
"Het 'achter liggend plot' over de economische crisis doet ook alleen maar aan om de film meer body te geven wat het totaal niet doet. En het docu stijltje doet dan eigenlijk meer lachwekkend aan dan realistisch."
--> Absoluut niet type film waar ik graag naar kijk..
