Oliver! (1968)

Tijdloze film en verhaal. Door het vlotte tempo ondanks de vrij lange speelduur, leuke liedjes en goede cast is het een prima filmpje om te kijken. Vond vooral de sfeer goed overkomen tussen de gevoelens zoals hoop, blijdschap en verdriet. Ik denk dat dit goed overkomt ook voor jongere kinderen. In mijn ogen een kleine klassieker, 3 sterren

had nog geen stem uitgebracht op deze geweldige klassieker.

het verhaal van charles dickens over het wees jongetje oliver.

ieder jaar weer in de maand december wordt deze film uit de kast gehaald.

ongetwijfeld speelt een stuk jeugd sentiment een rol bij deze film maar ik vind het nu

nog steeds een heerlijke film om naar te kijken.

Echt een hele leuke, goed geacteerde film. Jammer dat er iets te veel in gezongen wordt, maar ja daar heet het dan ook musical voor.

Dat zo'n leuk Charles Dickens-verhaal gegoten wordt in een musical, echt jammer. Het wordt er echt niet beter of leuker op met die ellenlange nummers en domme danspasjes. Ohja, dit won de Oscar voor beste film, ook al zo onbegrijpelijk .

Adembenemende choreografie, geweldige kostuums, indrukwekkende decors, heerlijke liedjes, formidabele typecasting, kortom een tot in de puntjes verzorgde film. Over puntjes gesproken, hier kunnen de hedendaagse regisseurs met hun peperdure 3D-camera's en bakken vol met geld voor de allerlaatste snufjes op special effects gebied nog een puntje aan zuigen. Dit soort films worden niet meer gemaakt. Helaas. We moeten het nu doen met films als Spidermen of the Caribbean part 748: the Curse of the Titanic. De leukste scene, naast het gedeelte dat Oliver Twist in Londen aankomt en daar the Artful Dodger ontmoet, vind ik de scene met het lied Pickpocket waarin Ron Moody/Fagin Oliver en de andere weesjongens de fijne kneepjes van het vak (zakkenrollen) leert. En hij danst zo grappig vind ik, alsof hij op een gloeiendhete plaat staat te springen:

Robin Hood oh what a crook

gave away all he took!

Charles Dickens schreef dit verhaal in 1838 als protest tegen de Victoriaanse tijd. Een periode van kinderarbeid, honger, armoede en dat tussen een rijkere bourgeoisie met rijkelijke maaltijden en veel luxe. Oliver! is de verfilming van een Broadway musical en dat merk je wel aan deze film. Broadway is geen film en het is dan ook niet evident om de vertaling te maken van het podium naar het grote doek. Dat het kan werken zie je wel in verfilmingen van bvb Fiddler on the roof en West Side Story.

Oliver Twist zelf is een vrij onopvallend figuur, een vrij onschuldig figuur. Mark Lester werd gekozen uit tal van jongeren, maar mist eigenaardig genoeg het musicaltalent. Gelukkig is gekozen voor een zangstem die zijn delen dubde: Kathe Green. Aangezien Oliver Twist een zeer jong persoon is met een fijne stem, komt de vrouwelijke zangstem zeker niet raar over. De acteur van Artful Dodger komt wel uit de originele musical en dat merk je wel. Ook zeer belangrijk is de figuratie, waardoor zang en vooral de prachtig gechoreografeerde dansen volop tot hun recht komen. Iets waar veel musicalverfilmingen wel eens de bal misslaan. Sommige nummers in de film hadden enkele dagen tot soms zelfs 2 weken tijd nodig om opgenomen te worden. Je hebt tegenwoordig zelfs films die in z'n geheel maar enkele weken opnametijd nodig hebben.

Carol Reed neemt z'n tijd en heeft duidelijk oog voor detail. Niet alleen de choreografieën zijn mooi opgebouwd, ook de hele setting is mooi. Zelden lukt het filmmakers om de Victoriaanse tijd op een sfeervolle manier neer te zetten. Dit is een waar sprookje, waar je soms zelfs Anton Pieck in kan herkennen. Kostumering, decor, taalgebruik, ... Je waant je weer even terug in het begin van de 19e eeuw in Londen.

De film schrikt duidelijk veel mensen af, denkelijk omdat de dosis Broadway vrij groot is hier. De muziek is niet functioneel en het geheel lijkt soms wat theatraal, maar voor liefhebbers van Broadway is dit echt een droom. Een ware musical in een filmjas gestoken. Ik dacht altijd dat dit louter een jeugdherinnering zou zijn, maar ook nu nog kan ik absoluut genieten van dit pareltje. Jammer dat het genre niet echt in de smaak valt op deze site.

Een hele mooie recensie Film Pegasus, daar neem ik mijn hoedje voor af.

Ik vond het juist opvallend dat juist de filmische elementen ontzettend goed zijn. De manier hoe de shots genomen worden, inkijkhoeken etc. vind ik op veel momenten echt ronduit geweldig; is zo goed over nagedacht en zuigen je gewoon in de film. Ik vergat soms zelfs dat ik naar een musicalfilm aan het kijken was en dat vind ik toch wel echt geniaal van de maker(s). Daarbij zijn de liedjes ook gewoon fantastisch gedaan, en die Fagin is toch wel de bekroning op deze film. Wat een acteur van eenzaam hoge klasse.

De signatuur van Carol Reed is nauwelijks te herkennen in deze theatrale, bombastische verfilming van het beroemde verhaal. Hoofdrol is een miscast. In zijn spel niet overtuigend en hij gaf mij oorsuizen. Reed's brille & specialisme uit zijn twee meesterwerken - o.a. belichting & virtuoze camerastandpunten - zijn 153 min. lang niet te herkennen in deze Hollywood-pleasende productie.

Lean's Oliver Twist is in alle opzichten superieur.

Eens met de grunt. Liedjes duren te lang en zijn en vervelende onderbreking gedurende het verhaal van Dickens. Musical is ook niet echt mijn ding eerlijk gezegd. Veel te lange speelduur uiteindelijk door al dat eindeloze gezang. Pluspunt is wel de aankleding en setting van de film, zag er mooi uit.

2,5*

Musical van Oliver Twist. Het was tijd om deze film, die eergisteren precies een halve eeuw oud was, eens van onder het stof te halen. De film werd ook gelauwerd met 6 Academy Awards. Een weeskind raakt bij een dief terecht die hem wil gebruiken om op straat te stelen voor hem. Maar wanneer Oliver geadopteerd wordt door een rijke burger beginnen de criminelen te vrezen dat hij hen zal verklikken.

Ron Moody is ongelooflijk in zijn rol als Fagin. Perfectie! Het 19de eeuwse verpauperde Londen is fraai gebracht. Alleen die talrijke liedjes begonnen in de tweede act nogal tegen te vallen al zijn de muzikale stukken catchy en dragen ze bij aan huiselijke gezelligheid. Er zijn hier enkele choreografieën die er echt uitspringen bvb net na de ontmoeting met de Artful Dodger. Zalig hoe al die straatfiguranten plots allen als een gechoreografeerd ensemble samenkomen. Voor dit soort dingen moet je die film vooral zien.

Door het musicalgebeuren is dit een wat luchtiger versie van wat een somber en triest verhaal is over armoede. Helemaal geen mislukking; de film ziet er visueel heel goed uit en is ondanks de lengte, voortdurend meeslepend. Alleen wat jammer dat Oliver Twist niet echt goed naar voor komt.

Liedjes duren te lang en zijn en vervelende onderbreking gedurende het verhaal. Dat vond ik het enige minpunt van de film, de rest was prima.

Kleurig, spectaculair en groots opgezet, en met de leuke eigenaardigheid dat Fagin hier tot op zekere hoogte als een sympathiek en soms zelfs meelijwekkend personage wordt neergezet, waarbij de superbe vertolking van Ron Moody in niet geringe mate helpt (schijnbaar gebruikte Moody die invalshoek ook al in de toneelversie). Van de formidabele Leonard Rossiter als de begrafenisondernemer zien we helaas te weinig, Oliver Reed is natuurlijk prima op z'n plek, en ook op de overige acteurs en technici valt weinig aan te merken. De punten aan de minzijde wegen echter niet minder zwaar : de liedjes spreken me niet erg aan, Mark Lester is als de titelfiguur wel een èrg braaf en zijïg kereltje dat ook nog eens een verschrikkelijke zangstem (van een later ingedubd meisje) krijgt, en het verhaal verliest door alle muziek, zang en dans eigenlijk het grootste deel van zijn beklemming en gruwel. Dat alles resulteert in een film die z'n enorme reputatie voor mij niet helemaal waar kan maken.

Grotendeels eens met het voorgaande bericht, al ben ik iets milder gestemd. De liedjesdichtheid was mij te hoog maar sommige liedjes waren nog best aanstekelijk- ik zou het thuis niet opzetten maar in de film kwamen ze wel tot hun recht, en een aantal deuntjes kwamen me zeer bekend voor (met name You've Got to Pick a Pocket or Two en Consider Yourself).

Het verhaal is genoegzaam bekend en weinig bijzonder, en het ontbreekt de hoofdpersoon inderdaad aan een beetje pit: Oliver is een typisch Dickens-personage dat het goede vertegenwoordigt: beleefd, braaf, meegaand, naïef. De slechte karakters zijn bij Dickens altijd een stuk interessanter en dat is hier ook het geval met Fagin en Sikes, waarbij Moody als Fagin wel de meeste indruk maakt. Visueel is het allemaal bont en uitbundig, met een duister stukje als Bill Sikes achter Oliver aan gaat en haast terloops zijn vriendin vermoordt.

Dat deze film de Oscar won in plaats van bijvoorbeeld het eveneens genomineerde Romeo and Juliet vind ik niet terecht maar wel begrijpelijk, Oliver! is voer voor nostalgici en daarmee typisch Oscar-bait.

Het klassieke verhaal van Charles Dickens is natuurlijk de moeite waard. Deze musicalversie daarvan kon mij echter niet bekoren. Een goede musical kan ik zeker waarderen, maar dit viel niet zo in de smaak. Dat komt met name door de liedjes. Die zijn echt veel te lang, er lijkt soms geen einde aan te komen. Daardoor stokt het verhaal keer op keer. Veel liedjes vond ik ook niet zo sterk en ze worden ook niet allemaal al te best gezongen. Er zitten overigens wel enkele aardige nummers tussen, maar dat zijn helaas uitzonderingen. De film ziet er kleurrijk uit en heeft wat dat betreft de tand des tijds wel doorstaan. Het acteerwerk vond ik niet zo bijzonder. De jonge hoofdrolspeler zet Oliver niet al te sterk neer. Moody als Fagin maakt nog wel de beste indruk. Vond het al met al vooral erg lang duren.

Niet bepaald een film die ik op mijn to see lijst had staan. Maar hij was opgenomen in het tweede deel van de Columbia Classics Collection dus vanmiddag gekeken.

Allereerst. De 4k transfer behoort tot de beste in zijn soort. Het ziet er echt prachtig uit. Wat de film verder betreft valt de hoge productie value op. De sets zijn goed verzorgd en er zitten een paar hele grote zang- en dansnummers in. Die kan ik wel waarderen. Oliver Reed is ook, als altijd, intrigerend goed. Wat een uitstraling heeft die man.

Verder is het allemaal wel aardig. Te veel traditionele musical voor mijn smaak. Maar goed, het was ook zeker geen straf m te kijken. Gewoon niet zo boeiend, maar wel mooi gemaakt.

Kleine 3,5

Veel beter dan ik had verwacht en uit dit Oscarrondje va dit jaar tot nu toe zonder meer de beste. En dat voor een musical die in het jaar van 2001:A Space Odyssee en een revolutionaire sfeer in de wereld de beste film-oscar won alsof er niets was gebeurd.

Ik kan er niet compleet de vinger opleggen waarom deze film me beter ligt dan veel andere musicals maar wellicht is het een Europees (in dit geval Brits) randje dat de film net iets minder glad maakt. Prachtige decors en perfecte liedjes met fraaie choreografie waar constant leven in blijft zitten. Fraaie decors in een geslaagde, erg ambitieuze film van een feitelijk nogal bescheiden Britse studio. Columbia was voor de international distributie.

Ben het ook oneens met de kritiek op de hoofdrolspeler. Oliver Twist hoort een naïeve, aandoenlijke jongen te zijn die zijn lot (ingekleurd door de bijrollen) bijna ondergaat. De onschuld die ze willen corrumperen. Dat is precies hoe Lester hem neerzet.

De sets en decors zijn erg mooi , hetzelfde voor de kostuums en het camerawerk , maar verder valt de film als je hem naast de eerdere jaren 40 film legt toch wat tegen , qua verhaal vertelling en zeker ook acteren is die film een slag beter .

Mij toch een beetje een raadsel hoe deze film zo in de prijzen heeft kunnen vallen bij de oscars .

Weinig zo typisch Brits als Charles Dickens. De verfilmingen en televisie-adaptaties van zijn werk zijn talrijk. De smartlap-achtige en vaak ongeloofwaardige verhalen werden in eerste instantie zeer serieus vertaald naar doek en scherm, maar de tongue-in-cheek-aanpak die veteraan Carol Reed in 1968 koos om ‘Oliver Twist’ te verfilmen als musical ‘Oliver!’ bleek een stuk vruchtbaarder.

De plot van ‘Oliver!’ is in twee zinnen verteld dus dat geeft ruimte om flink uit te pakken in de song- & dance-nummers die met complexe en uitgebreide choreografieën door middel van inventieve cameravoering bewonderenswaardig in beeld worden gebracht. ‘Oliver!’ kan beschouwd worden als de voorlopig laatste escapistische musical-film. De wereld en de filmonderwerpen veranderden halverwege de jaren zestig in razend tempo.