Nothing Personal (2009)

Behoorlijke arthouse over een jongedame die omwille van persoonlijke problemen de stad ontvlucht en zich als zwerfster begeeft in het woeste Ierse natuurlandschap. Anna draagt een verleden met zich mee en vlucht hiervan weg. Ze is verbitterd en is getekend door haar verleden. Erg veel meer komen we vervolgens niet te weten.

Haar contacten met andere verlopen afstandelijk en zelfs agressief. Ook haar contacten met Martin lopen niet via een leien dakje. Er ontstaat een kwetsbare relatie tussen beiden, gelukkig niet in de context van menig mainstream film. De afstand blijft overeind en ook het wantrouwen om toch maar niet te veel van zichzelf bloot te moeten geven (ook al was er die ene "uitschuiver", en dan nog ...). Emoties en gevoelens kunnen niet uitgeschakeld worden met regels of met zichzelf af te sluiten als je samenhokt met anderen, hoe fragiel je gevoel of emoties ook moge zijn.

Aan de andere kant toch nét te weinig verhaal en oppervlakkigheid om echt aan te slaan. Het kabbelt wat voort om te eindigen met nog vele vraagtekens. Idyllische film ook met een prachtig groen Ierland met zijn uitgestrekte heuvels en weilanden.

Ondanks de korte speelduur werd het toch een lange zit. Het tergend langzame tempo en gebrek aan dialogen maakt het wel en bijzondere ervaring om naar te kijken. Maar het was niet overwegend positief, daarvoor had ik graag meer geweten over de achtergronden van de hoofdpersonen. Het einde is dan wel weer een hoogtepunt, dus ik ben blij dan ik niet afhaakte.

Sans Toit ni Loi (1985) is één van mijn favoriete films. De film gaat over een jonge zwerfster en aan de hand van getuige verslagen van mensen die haar hebben gezien worden haar laatste weken/maanden gereconstrueerd. Deze film deed me wel wat denken aan Sans Toit ni Loi (1985) . De hoofdrolspeelster van deze film lijkt ook wel op de zwerfster uit de andere film. Alleen gaat dit verhaal veel minder diep. En dat is ook gelijk het gene dat ik jammer vind aan deze film. Het blijft allemaal net iets te vaag en te mysterieus. Want verder is de sfeer, het tempo, het acteren en de mooie beelden van het landschap allemaal prima in orde in deze film. Het had dus allemaal zomaar een voor mij nog mooiere film kunnen zijn. En daar was dus niet eens zoveel meer voor nodig.

Anne [Lotte Verbeek] besluit rigoureus te breken met haar huidige leven en besluit door de wereld te trekken, op zoek naar een nieuw leven en een eigen identiteit. Ze vindt onderdak bij Martin [Stephen Rea] in ruil voor klusjes in en om zijn afgelegen woning. Ze spreken af dat hun relatie louter zakelijk is en dat ze elkaar nooit persoonlijke vragen zullen stellen, maar het zou wat saai zijn als het daarbij bleef natuurlijk. De ontwikkeling van de relatie tussen deze twee vereenzaamde zielen is goed uitgewerkt, maar Antoniaks melodramatische en soms wat pretentieuze regie creëert teveel afstand tussen kijker en hoofdpersonen.