The Addiction (1995)

Dramatisch slecht en saai. Snap de hoge punten hier niet.

Raar artistiek filmpje over vampieren die in hun vrije tijd graag Sartre en Baudelaire citeren. Het begint allemaal erg suggestief en bevreemdend, maar naar het einde toe slaat de film tilt met een overdaad aan religieuze / filosofische symboliek. Lili Taylor houdt wel verbazend goed stand in haar nogal absurde rol.

YouTube - ‪I Wanna Get High‬‏

Cypress Hill de film is toch aardig blijven hangen en de zwart-wit fotografie ziet er eerlijk gezegd prachtig uit. Binnenkort maar eens herzien als ik een DVD met OAR kan vinden.

Wat heb ik deze film ongelofelijk tekort gedaan. Ik schaam me diep over mijn oorspronkelijke bericht! Na een herziening vind ik dit zelfs de beste film van Ferrara, en dat zegt heel erg veel.

Inhoudelijk ligt de film in de lijn van Ferrara's vorige werk: het gaat om de aftakeling van een amorele protagoniste met de daarbij gepaard gaande schuldvragen. Ferrara gebruikt zowel historisch, religieus als filosofisch materiaal om de relatie schuld vs. boetedoening aan te kaarten. Eigen aan The Addiction is dan weer het thema intellectuele hybris waarmee de nietsvermoedende middle class personages geconfronteerd worden. Vergelijkbaar met The Bad Lieutenant (e.a. films van Ferrara) eindigt de film in verlossing / absolutie door de (al dan niet letterlijke) dood van het hoofdpersonage. Daarbij passend de laatste woorden: "Self-revelation is the annihilation of self"

Dat klinkt wellicht allemaal nogal hoogdravend, maar niet alleen benadrukken de filosofische dialogen de kilheid van de personages en hun leefwereld, bovendien is de inhoud ondergeschikt aan zowel de kunstzinnige vormgeving als de briljante structuur van de film. Met een enorm 'grungy', doch elegante zwart-wit cinematografie weet Ferrara de eenzaamheid van een metropool als nooit te voren vast te leggen. Sommige shots zijn met een haast mathematische precisie uitgevoerd, maar hebben tezelfdertijd iets zeer terloops en vlot. Door de enorme afstandelijkheid, het sinistere van de kalme / minimalistische opbouw en het bewuste gebrek aan binding met de haast onmenselijke personages, komt de (geestelijke) afdaling die centraal staat perfect tot zijn recht.

Geen gemakkelijke film, maar ik ben alleszins addicted!

Waardeloos..

Moet het hebben van muziek, de film zelf is verder inderdaad vrij waardeloos.

1* voor de film

3* voor de soundtrack

Nogal melancholische film van Ferrara, vampieren als metafoor voor doelloos consumeren. Deed me in dat opzicht denken aan Dawn of the Dead maar dan in een abstract filosofisch jasje. Sfeer was erg goed.

3, 5*

Interessant, lang niet altijd even goed, hoewel er enkele geweldige scenes in zitten. Deze erg summiere samenvatting blijft van toepassing op veel Ferrara's.

Tijd terug dat ik een Ferrara zag. Jammer genoeg kon ik hier niet zo veel mee. Aan de ene kant best boeiend vanwege de originele aanpak, met gritty beelden en een coole soundtrack. Aan de andere kant iets te veel filosofische quotes waar ik weinig chocola van kon maken. 2.5*

Ondanks dat The Addiction een sfeervolle jaren negentig productie is, denk ik niet dat Abel Ferrara en ik elkaar nooit zullen begrijpen. Tachtig minuten lang heb ik zitten kijken naar een poging om het bestaansrecht van en de worsteling om als vampier door het ondode leven te gaan. Je had de hoofdpersoon net zo goed een drankverslaving kunnen geven, dan was er geen verschil geweest. Misschien was dat ook wel de bedoeling van Ferrara. De hele filosofische kant van de film kon me eerlijk gezegd niet boeien (al helemaal niet in de kleine uurtjes). Wat de holocaustbeelden voor toevoeging hebben, is me compleet een raadsel. The Addiction is traag en heeft vooral veel dialogen. Weinig horror, maar veel sfeer. Voor mij is het helaas niet weggelegd.

Ferrara lijkt met deze film bewust te kiezen voor wat afstandelijke karakters, maar het zorgde er wel voor dat ik er ondanks de korte speelduur er niet helemaal mijn aandacht bij kon houden tot het einde van de film. De onderliggende thematiek over verslaving komt goed naar voren, maar er word uiteindelijk niet zoveel mee gedaan. Het lijkt haast een film te zijn zonder enige boodschap.

Teleurstelling en desillusie in de mensheid, morele verwarring, ontsnapping in de roes, verslaving, transformatie, het verhevene van lijden, de verlossing en wedergeboorte in de religie.

Is dit het verhaal van Ferrara zelf? De film voelt in ieder geval erg persoonlijk aan.

Ging wel wat slepen in de tweede akte, ondanks de korte speelduur.

De prestatie van Lili Taylor brengt de film naar een hoger plan, fantastische actrice.

Heerlijk om de reacties na te lezen. Veel lijken er vanuit te gaan dat ze een vampier is (en dat dit een vampierfilm is). Maar of ze vampier óf simpelweg een junk is (met een soort verwilderde fantasy background), laat Ferrara volledig in het midden. Briljant! Het werd al in zijn Bad Lieutenant naar voren gebracht, dat drugsverslaafden als vampieren zijn. ''but vampires are lucky, they can feed on others''. Deze Addiction voegt de daad bij het woord. Het feit dat niemand de wilskracht heeft om ''nee'' te zeggen, is ook de zwakte van een verslaafde. Ze krijgen allen de keuze. Filosofisch hoogstandje van de mid 90's. Magnifieke rol van Taylor ook.

Gezien n.a.v een stukje uit het boek ''Beyond the Darkness''. Stukje doordachte exploitation!

Kan me verder volledig vinden in het stukje van yeyo !

Yes! Aangekondigd door Arrow, zal in Juni eindelijk op blu-ray verschijnen

The Arrow Video Story

Het vampirisme is een drugsverslaving. De vampier is een junkie die alles over heeft voor een volgende ‘shot’ in deze zwart/wit film met veel filosofische one-liners en christelijke symboliek en met als onderliggende gedachte dat de mens in zijn zoektocht naar geluk en macht in staat is tot gruwelijke dingen. (de Holocaust, Bosnische Burgeroorlog) Die filosofische teksten van Nietschze, Kierkegaard en Sartre enz. zijn taai en zorgen ervoor dat de film regelmatig tegen het langdradig aanschurkt. Daarnaast is het horrorgehalte nihil in deze film. Het is aan de mooie '50 jaren film-noir beelden en de sterke cast te danken dat de film niet geheel onverteerbaar werd. Lili Taylor speelt de rol van Kathleen met verve en krijgt goed tegenspel van Edie Falco (The Sopranos) en Christopher Walken. Verder is er in de film regelmatig de 90’s hip-hop-klassieker van Cypress Hill “I Want to Get High te horen en doordat Fredro Starr van Onyx een rol vertolkt, komt er een nummer van hun langs. Horror-fans moeten op hun honger blijven zitten maar het was zeker een aardige en eigenzinnige cultfilm!

De derde film die ik van deze regisseur gezien heb en ook deze film kon ik niet waarderen. Ik heb 'm destijds bewust overgeslagen want films over vampirisme zijn nu niet bepaald mijn ding. Omdat er met filosofische teksten gezwaaid werd heb ik deze film toch maar bekeken. De zwart/wit fotografie vond ik best wel geslaagd maar het waren toch vooral de filosofische interpretaties die mij nieuwsgierig maakte. Tja, Kierkegaard, Nietzsche, Heidegger; dat zijn toch filosofen die veel door mij gelezen worden. Interessant ook de uitleg van het begrip determinisme waar ik mij zeer goed in kon vinden. Het verhaal en de betekenis van dat vampirisme: daar kon ik helaas niet veel mee.

2,0*

Als studente filosofie Lili Taylor wordt gebeten door een vampier, wordt ze er zelf ook één. Vanaf dat moment bestaat haar leven alleen nog maar uit de verslavende dwang om de volgende shot bloed binnen te halen. Als gevolg hiervan verandert haar wezen. Logisch als het zuigen van bloed je leven bepaalt. Onderwijl is ze bezig met haar proefschrift over het slechte in de mens, over verslaving (aan macht) en over onderwerping. Wat eens pure theorie was, is opeens een persoonlijke ervaring. Niet per sé prettig, maar het schrijft wel lekker.

In de film weinig horror. Daarentegen veel intens drama en uitingen van filosofische diepzinnigheden. Neem bijvoorbeeld Christopher Walken. Fijne acteur met een kleine rol in de film. Hij speelt een vampier en doet dat op zijn eigen nonchalante – arrogante manier. Bijna het enige dat hij doet is het citeren van stukken tekst uit het boek ‘Naked Lunch’ van William S. Burroughs, een boek vol impressies over drugsverslaving. Veelzeggend omdat regisseur Ferrara in een interview liet doorschemeren dat het vampirisme in de film symbool staat voor het obsessieve verlangen naar slechte dingen, zoals bijvoorbeeld drugs.

Het vampirisme in de film is de overkoepelende moraliserende vinger richting het kwade verlangen in de mens. Het staat symbool voor de verslavende neiging en de gevolgen daarvan. Tezamen met het stemmige zwart-wit van de film, de doorlopende filosofische citaten en de gruwelijke holocaust beelden van Auschwitz en van de massamoorden in Vietnam, die her en der in de film geplaatst zijn, heeft de film absoluut een hoog kunstzinnig en aandacht eisend gehalte.

Ferrara vraagt veel van de kijker. Die kijker moet continu goed opletten want als hij onbewust zijn gedachten de vrije loop laat, om bijvoorbeeld even na te denken over weer zo’n zwartgallig filosofisch citaat, dan is hij de impliciete draad van het verhaal meteen kwijt. Concentratie is bij het kijken naar deze film een vereiste.

Hoewel het vampirisme in deze film een grote plaats inneemt, betreft het hier dus geen traditionele horrorfilm met vampiers. Een romantisch en zinnelijk beeld van het vampierbestaan kun je vergeten. Eeuwig leven is in deze film niet erg aantrekkelijk, maar heeft een deprimerende weerklank en is eerder een pijnlijke vloek dan een aantrekkelijke zegen. Het is als bij een verslaving. Het is deprimerend, pijnlijk, destructief en absoluut niet aantrekkelijk, maar wel verdomde verleidelijk.

Tot slot één van de vele citaten uit de film, opdat je weet waar je aan begint: “We drink to escape the fact we're alcoholics. Existence is the search for relief from our habit, and our habit is the only relief we can find”.

Tja, een deprimerende film is het zeker.

Ik denk dat deze film louter symbolisch was bedoeld. Er wordt er een vergelijking gemaakt tussen vampiers en drugsverslaafden. Ergens houdt het wel steek want terwijl de junk steeds op zoek is naar een nieuw shot, is de vampier constant op zoek naar nieuw bloed. Er wordt ook behoorlijk wat geciteerd uit werken van filosofen. Verder zijn er ook nogal wat beelden van het slechtste uit de geschiedenis van de mensheid oa de holocaust. Waarom doen mensen zulke verschrikkelijke slechte dingen, kennelijk omdat ze van nature slecht zijn. Ik vind het persoonlijk nogal simplistisch voorgesteld want volgens mij is er altijd wel een trigger tenzij het natuurlijk om een psychopaat gaat. Dat moorden of anderen pijn doen een verslaving kan worden is wel meermaals bewezen. En onder druk kunnen soms brave mensen wel eens in monsters veranderen. Stemt een mens wel tot nadenken. Ergens deed het me wel denken aan Martin (1978) - MovieMeter.nl. Deze film speelt de thema's echter niet zo goed uit als The Addiction. Hoewel niet meteen een film die ik zou plaatsen in de horrorcategorie wel een degelijke nominatie van Collins.

Mooie zwart-wit film met een prachtige actrice, het intellectuele sfeertje verpest de film gelukkig niet en het vampirisme dat in de film zit is mooi in elkaar gezet en op een manier acceptabel. De moeite waard om eens te kijken en een prima film.

Vampirisme als verslaving. Verslaving als vampirisme. Het kwaad in de mens als centraal thema. De filosofische citaten vliegen ook voorbij - beyond good and evil, cogito ergo sum, Kathleen laat ze allemaal voorbijkomen als de filosofie-studente die ze is. Het is een typische Abel-Ferrara-film, maar ook één die me beter dan kon bekoren dan de meeste. Conceptueel interessant, visueel ook zeker niet verkeerd met stijlvolle zwart-witbeelden van de escalerende Kathy (een hele sterke Lili Taylor) en haar roedel vampieren, en in z'n geheel een verontrustende sfeer. Het mag dan wel wat pretentieus zijn op momenten, maar dat kan ik wel hebben, en de film weet de aandacht beter vast te houden dan sommige eerdere Ferrara's dat deden. Positief verrast, en ook leuk om Christopher Walken en Edie Falco voorbij te zien komen.

religieus. filosofisch. a-typisch. traag. hypnotiserend. zwart-wit. intelligent. duister. diepgaand. beklemmend. hoogdravend. saai. geneuzel. obscuur. pseudo-psychologisch. zeurderig. intellectueel. artistiek. bevreemdend. waardeloos. interessant. symbolisch. mooi. verontrustend.

Deze duidingen komen stuk voor stuk van berichten van MovieMeter users, en geven een indicatie dat The Addiction geen doorsnee vampierflick is. Samen met Only Lovers Left Alive (2013) het bewijs dat je prima de diepgang op kunt zoeken met dit subgenre. Bepaald geen film voor iedereen vermoed ik, maar wel eentje in mijn straatje.

Lili Taylor trok ik in Six Feet Under niet zo goed, maar dat kwam meer door het karakter dat ze speelde dan door haar acteerkunsten. Hier is ze erg sterk als filosofie student die door een vampier (de mooie Annabella Sciorra) gebeten wordt. Vanaf daar wordt de overeenkomst tussen verslaving en vampirisme steeds evidenter. De film is in sfeervol zwart-wit opgenomen, en als kers op de taart is er ook een rolletje voor Christopher Walken.

3,7*

Regisseur Abel Ferrara mag Lili Taylor op zijn blote knieën bedanken voor het deels redden van zijn film. Ze vormt namelijk een bijzonder volwassen en charmante verschijning die de film eenvoudig op sleeptouw kan nemen. Ferrara zelf voegt daar een symbolische link tussen vampirisme en drugsverslaving aan toe, maar erg intelligent wordt dat nergens uitgestippeld. In principe werkt het vooral als een grappige puzzel in het achterhoofd binnen een verhaal dat redelijk braafjes de vampierenclichés afwandelt. De finale pakt wat beter uit, maar verveling slaat vroeg toe eenmaal het wel duidelijk is dat het allemaal niet bijzonder onvoorspelbaar wordt uitgewerkt. De zwartwit-fotografie levert links en rechts scherpe en mooie beelden op, maar voegt uiteindelijk niet veel toe aan de rauwe toonzetting. Tegen de slotscene aan was de film me min of meer kwijt, maar uiteindelijk vormt het redelijk stof tot nadenken, al is het maar uit mijn eigen initiatief.

Een stijlvolle vampierenfilm geschoten in zwart-wit. Het zwart-wit is eerder functioneel dan dat het een specifieke bedoeling heeft. In de hoofdrol de immer bevallige Liv Taylor die ik sinds Armageddon een ongelooflijk knappe vrouw vind. Zij doet het overigens prima in deze existentiële vampierenfilm waarin ze op zoek gaat naar zichzelf.

Een a-typische kijk op het vampier zijn, hypnotiserend ook wel hoe Taylor ronddwaalt door de stad. Verwacht geen spectaculaire film, eerder een arthouse, een slowburner. Metaforisch en symbolisch met de verslavende link tussen drugs en bloed, als een vampier die verslaafd is aan bloed.

Die tussengedeelten rond de genocide en filosofie waren niet echt nodig. Al bij al de moeite om gezien te hebben.

Lili Taylor bedoel je. Liv Tyler zit niet in de film.

Klopt, door elkaar gehaspeld...

Herzien

Arrow gaat deze op 4k uhd uitbrengen. Had m ooit gezien en vond m goed. Al jaren staat de blu ray in de kast. Heb m vandaag herzien. Het blijft een goede en originele vampierenfilm, maar een upgrade gaat die niet krijgen.

Gezien na het ophalen van de 4K van Arrow.

Erg fascinerende film!

Ik wilde deze al lang zien, maar een goede transfer was er niet echt (ja Arrow video std bluray, maar dit was nog voor dat ik kennis maakte met boutique labels en toen ik er wel in dook, was ik deze titel al vergeten, maar ergens ver in mijn achterhoofd toch niet helemaal, vandaar met die 4K release was het dus raak).

Als je die blu-ray hebt hoef je dit niet echt als een upgrade te zien, zelfde master (ja detail, grainstructure, blacklevels zijn iets verfijnder, maar ook geen grote upgrade in tegenstelling tot bijv. The Maltese Falcon).

Ik heb de screens van de blu-ray gezien en die zien er gewoon erg goed uit. Zeker op een goede speler met up-scaling doet dit geen afbreuk aan de 4K.

Voor mij was dit een blinde order, omdat ik hem simpelweg nog niet gezien had.