Living Out Loud (1998)

Sympathieke film, zonder meer. Grappig, maar niet ha-ha grappig. DeVito zet hier heel mooi een man neer met een gat in zijn ziel ter grootte van de ozonlaag.

Niemendalletje ter grootte van een tennisbal die steeds meer leegloopt. Hunter (helaas geblondeerd en zonder dat charmante Southern accentje) en De Vito doen het prima maar een geloofwaardige chemie heb ik niet kunnen waarnemen, noch als vrienden, noch anderszins. De voornaamste lijm wordt gevormd door eenzaamheid en het allebei achter de rug hebben van een mislukt huwelijk en dat is toch ietwat karig. Het is verder ook lastig om echt sympathie te krijgen voor Hunter, die vooral een rijkemansvrouw is geweest zonder zichzelf al te veel te vormen. En De Vito is een stakker die in laagbetaalde baantjes en gokschulden is blijven hangen terwijl hij droomt van een eigen zaak. Mij bekroop toch het gevoel dat ze in het begin van de film krijgen wat ze verdienen (nou ja, niet alles, De Vito is een dochter kwijt) en dat wat later ten faveure van de twee aanmodderaars gebeurt nou niet het meest waarschijnlijk genoemd kan worden. Queen Latifah komt er nog het beste vanaf, met de leukste, scherpste dialogen en een wat beter geaard karakter. Het blijft ook oppervlakkig: het enorm tragische verlies van De Vito lijkt niet meer dan een voetnoot.

De film bevat hier en daar wat rare scenes zoals opeens met die jonge meid die volslagen lukraak in beeld komt als Hunter gemasseerd wordt, dezelfde meid waar Hunter later nog een intiem dansje mee doet. Verder is het geheel opgeluisterd met slappe Soul en Sinatra achtige muziek, moet je van houden. En de upper class New Yorkse setting doet vooral naar de betere Woody Allens verlangen. Overigens doet het ook een beetje denken aan Blue Jasmine, een veel venijnigere film die een vrouw zoals Hunter hier speelt meer op haar plaats zet. Maar gelukkig hebben hier beide hoofdpersonen wat meer geleerd van hun fouten en is er genoeg ruimte die recht te zetten. Dat optimisme nekt de inderdaad best sympathieke film niet, maar het gebrek aan scherpte en focus wel.