Mother (1996)

Een van de taglines van deze film: No one misunderstands you better.

In de krant stond dat deze film door sommige Britse critici is uitgeroepen tot beste film van dat jaar. Dat lijkt me een ietsje overdreven want vooral cinematografisch stelt deze film geen drol voor. Maar Brooks' en Mcgowan Johnsons observaties van moeder-kind relaties zijn elke keer zooo raak! Het kan aan mijn eigen familie liggen maar ik denk het niet. Reynolds speelt geweldig. Zo geweldig dat ik me steeds afvroeg of ze het misschien niet speelde maar echt zo is. (Eng.) Dat vind ik wel sterk gedaan hoor.

Op het eerste gezicht een voorspelbare komedie over de maar al te herkenbare eigenaardigheden van moeders. Maar het aardige is dat er amper partij gekozen wordt: uiteindelijk blijkt de moeder niet zo heel veel eigenaardiger dan die zoon waar we ons mee zouden moeten identificeren (om nog maar te zwijgen van die andere broer) en ze krijgt dan ook volop gelegenheid tot weerwoord. Hier en daar zakt de film wat weg en de ontknoping gaat gepaard met de gebruikelijke dosis psychologie van de kouwe grond. Maar over het geheel een amusante film.

***½

Ik heb hier een half uurtje van gezien en het lijkt me een erg aardige film. Ik moet zeggen dat ik films van Albert Brooks altijd wel vermakelijk vind.

De 2de Albert Brooks film die ik heb gezien en heb me er weer goed mee vermaakt.
Ieder ander regisseur had hoogstwaarschijnlijk de moeder irritant en heel erg aanwezig gemaakt maar Brooks kiest voor een wat rustigere aanpak.
Het is leuk om te zien hoe de band tussen moeder en zoon maar stroef verloopt en de moeder ook helemaal niet door heeft wat haar zoon belangrijk vind.
Naar mate de film vordert komen de 2 natuurlijk steeds dichter bij elkaar, maar op het zoete einde na komt dit nergens geforceerd of onrealistisch over.

Albert Brooks heeft uit dit simpele plot een hoop weten te halen.
3,5*

Goeie film waarin een volwassen en net gescheiden man weer intrekt bij zijn moeder. De relatie tussen moeder en zoon wordt geloofwaardig en ook wel oprecht neergezet (inclusief de irritaties die op zichzelf soms wat irritant zijn). Vermakelijk en soms grappig. Albert Brooks en Debbie Reynolds zijn prima gecast samen en als regisseur vind ik dit ook zijn beste film.