35 Rhums (2008)

En Denis maar beweren dat haar volgende film een volbloed komedie zou zijn... Ik verwacht een première in Venetië. En ik zie er uiteraard weer erg naar uit.

Nee, een volbloed komedie kan ik het niet noemen. Wel een opmerkelijjk licht gehouden Denis, die je in een aangename roes brengt. Mooi, ook weer door de instrumentale muziek van de Tindersticks en sterk spel.

O wat fijn, wat fijn!

Ik kan niet wachten. In de aankoop portefeuille van het Filmmuseum terecht gekomen, mag ik hopen?

Cineart heeft de film voor de Benelux gekocht, maar Nederlandse release is dus wel verzekerd.

In ieder geval te zien op het aankomende IFFR.

Denis kondigde het aan als een kleine, lieve film. En daaraan is geen woord gelogen. Zelf noemde ze het ook een eerbetoon aan Ozu. Vooral de thematiek over een vader en dochter in een huis, waarvan de vader vindt dat de dochter het huis uit zou moeten gaan om op eigen benen te staan refereert daar sterk aan. En verder zijn er eindeloos treinen in de film. Ook iets dat je bij Ozu veel tegenkomt (er is geloof ik maar één Ozu film zonder treinen). Waarschijnlijk mede door de Ozu-referenties haar meest ingetogen en warme film (Vendredi Soir wellicht vergelijkbaar). Prachtig observerend, prachtig ritmisch.

Maar als verklaard (en kritiekloos) fan waren er toch zeker dingen die mij nu doen vermoeden dat het hier om een van haar minste films gaat (al doet een herkijk wellicht wonderen - de spanning was nu natuurlijk erg groot). Het camerawerk van Agnès Godrad is nog wel esthetisch, maar minder dwingend. Er zit een fantastische bar/dans scene in die heel fysiek is, maar in de hele film zitten bijna geen totalen (alleen van die treinen) en alle mensen zijn medium of close-up. Het oogt allemaal erg gesloten hierdoor. Doordat aan het begin het verhaal niet duidelijk is (op zich niks mis mee) is het allemaal erg stroef voordat het op gang komt. Ander kritiek punt is toch wel het erg expliciete einde. Dat had allemaal een onsje minder gemogen wat mij betreft.

Andere vaste waarden leverden trouwens vakwerk. De acteurs waren stuk voor stuk prachtig, mooi uitgediept. Vooral Descas schittert. Aan het einde komt nota bene Ingrid Caven nog een paar minuten meedoen. Ze staat redelijk in een 'Fassbinder-modus', want haar acteerwerk dissoneert nogal met de rest van de cast. Toch leuk om een van mijn favoriete actrices weer eens te zien. Verder is de muziek van Stuart Staples fantastisch en melancholisch. Deze muziekscenes samen met de treinen (die hun pad zoeken evenals de karakters) en Descas maken dat de film toch af en toe een magisch niveau haalt. Maar het is te onevenwichtig en soms wat te stroef om echt goed te zijn.

Zeker nog eens zien, ben benieuwd of ik me er dan helemaal aan kan overgeven.

Ik vrees dat het toch niet helemaal aan mij besteed is. De beelden en handelingen gaan onopgemerkt aan me voorbij, ik val er gewoon van in slaap als ik te moe ben. Bij Vendredi Soir en Beau Travail had ik dat ook, maar bij die laatste kon het verhaal en het decor me nog wel boeien.. en Dennis Lavant natuurlijk. Ik zal er nog wel eens een paar proberen.. Enig idee welke film van haar misschien meer bij mij in de smaak valt MR?

Pff, ik kan je commentaar wel plaatsen. Dat had ik bij deze ook een beetje (bij Beau Travail helemaal niet natuurlijk). S'En Fout la Mort wellicht? Trouble Every Day is in in eerste opzicht in vorm en thema radicaal ook anders, maar achteraf in alles een Claire Denis film, maar daar gaat niks onopgemerkt voorbij (to put it mildly). En anders doe je toch eerst Douglas Sirk?

Ik hou het ook op een 3.5*. Ik was niet weg van het einde en ben er ook nog niet helemaal uit. Vond het bij vlagen magisch, met mooie subtiele scenes en de film straalde veel warmte uit. De onderlinge banden waren best voelbaar maar er miste ergens iets wat ik moeilijk te definieren vind. Echte magie tussen mij en de film ofzo. Zou best eens een film kunnen zijn die bij een tweede kijkbeurt flink omhoog gaan. Opvallend, want van de Claire Denisfilms die ik tot nu toe zag is dit ook de meest toegankelijke met een vrij duidelijk plot.

Denk dat ik dat de mooiste scene vind die ik dit iffr zag. Heerlijk, zo sensueel als Denis en Godard kunnen filmen.


Doel je op het deel in Duistland? Dat vond ik ook niet geslaagd. Zoals iemand na de film zei: daar kwam het Duitse coproductiegeld binnen.

Maar voor het overige een beeldschone film. Na Still Walking mijn favoriet van dit festival.

Ik was ook niet kapot van het einde, zoals ik schreef ("te expliciet"), maar wat mij betreft het deel ná het Duitse deel ('t is kort, maar toch!). Maar SB heeft het wellicht anders ervaren. We horen zijn reactie...

Om eerlijk te zijn is de slotscene me zelfs ontschoten. Vond de beelden met het halskettinkje vlak voor het einde wel errug mooi (zou je mijn geheugen voor de beelden daarna willen opfrissen?)

spoiler! gewoon het huwelijk van de dochter in het algemeen vond ik te veel uitgesponnen. Als we alleen het kettinkje hadden gezien hadden we genoeg geweten. Nu kwam ook de bruidegom nog in beeld, terwijl ze dat wat mij betreft nog in het midden hadden kunnen laten wie dat was: de buurman of de klasgenoot.. Wat ik zei: te expliciet. Denis en Godard excelleren in suggestie, zoals in die bar scene waar de emotionele én erotische spanning voelbaar is en dan krijg je zo'n expliciet einde. Ik vond het teleurstellend.

Een film die volledig langs me heen ging, nergens werd ik geraakt door de veelal alledaagse gebeurtenissen. Ik had nog niets gezien van Denis, maar dit was alvast geen goede start.

Eerst gemist op het IFFR en nu ook gemist op het filmfestival van Maastricht. Had wel een kaartje gekocht maar kon er niet heen omdat ik anders niet thuis zou komen. In verband met een slechte trein/bus verbinding.

Dan maar wachten tot Oktober...

deze scene dus

Matige poster trouwens.

Mijn eerste Claire Denis is een schot in de roos. Naturel acteerwerk, mooie (essentiële) muziek en een aantal schitterende ritmische geschoten scenes. Denk dan vooral in de bar. Wat speelde daar veel af zonder echt woorden te gebruiken. Jammer, van dat (Duitse) einde vond dat toch niet helemaal gepast...

Eens even op zoek gaan naar ander werk van deze regisseuse. Is er eerder werk op dvd te vinden in Nederland..?

Vendredi Soir (A-Film) en Trouble Every Day (Paradiso) zijn de enige Denis films die in NL op DVD zijn uitgebracht. Verder is die laatste ook in een UK-versie te vinden op het (OOP) Tartan-label, evenals L'Intrus. Beau Travail en Chocolat vind je op Artificial Eye (UK, regio 2). Nenette et Boni is als het goed is begin deze maand ergens in de VS verschenen. Dat was het bij mijn weten. Als je Frans goed genoeg is zijn daar ook nog S'En Fout la Mort en J'Ai Pas Sommeil te vinden.

Wat kan film toch mooi zijn. Ik zat hier een paar keer met kippenvel te kijken en de woorden: ¨Wat is dit toch goed...¨ schoten een paar keer door mijn hoofd.
In de top tien geëindigd bij het publiek van het IFFR, en volkomen terecht.
Voornamelijk de uitdrukkingen, de bewegingen, de houdingen van de acteurs waren voortreffelijk. Als kijker weet je precies wat er gezegd wordt, hoe de onderlinge verhoudingen liggen etc.

Ik zag emoties één keer eerder op zo´n mooie, echte, manier, in La Graine et le Mulet, maar daar werd het met veel meer woorden gedaan.
Van één scéne in 35 Rhums was is zo onder de indruk, dat als er naast me een bom was ontploft, had ik het waarschijnlijk niet eens gemerkt. Een scéne die zich afspeelde in een restaurant, waar wat gegeten en gedronken werd, er werd gedanst, en er werd geen woord gesproken, maar wat waren de intense spanningen onderling voelbaar!

Op deze still zie je een voorbeeld van wat ik bedoel met de sfeer die je gewoon proeft uit de beelden. In de film natuurlijk nog veel sterker als op de foto.

De muziek heeft mijn betovering compleet gemaakt.

Top tien Hannibal..?

47. 35 Rhums (4,027 / 655 resp.)
KPN Publieksprijs 2009 eindstand - International Film Festival Rotterdam 2009 - IFFR - filmfestivalrotterdam.com

Bedankt nog voor de info Rokuro!

Vendredi Soir en Trouble Every Day zal ik deze week nog bestellen.

Graag gedaan. Ik weet trouwens niet of je die Trouble Every Day nog zal weten te vinden (de NL-se bedoel ik dan). Het is er eentje met een vrij neutrale donkere hoes, heel wat verhullender dan de witte Engelse in elk geval.

Vendredi Soir heb ik net even besteld maar kan inderdaad Trouble Every Day niet vinden. Heb geen zin om een import versie aan te schaffen. Dat doe ik alleen bij films die ik al gezien heb en écht wil hebben. Als iemand dus Trouble Every Day wil ruilen of verkopen dan hoor ik dat graag.

Dat vertelde iemand mij gisteren, misschien had ie de lijst ondersteboven
In ieder geval vanaf nu wel in mijn top 10.

Ik wil nog wel eens die dingen roepen. Was u gisteren ook toevallig op de Arthouse Filmbeurs..?

Yep, en zeg maar jij hoor

Ik denk dat je dezelfde scene bedoelt als Mochizuki en ik: klik (jammer dat-ie hier wel erg donker is)

Ja, die bedoel ik inderdaad. Ongekend goede scéne...

Ja, vind ik ook.

Ook de Volkskrant roemt dezelfde scene in een toch al zeer lovende recensie door Pauline Kleijer (5 sterren).


Afscheid met horten en stoten - Cinema.nl Filmrecensie