The Believer (2001)

Zelf vond ik het een leuk verhaal.

Waarom zou een Jood geen Nazi kunnen zijn en dan weer terugkeren naar zijn roots?

Tsja, het voelde als een experiment van een filmstudent. Dat heeft zijn positieve kanten en zijn negatieve kanten, maar overall vind ik het best geslaagd. Dit is natuurlijk vooral te merken aan de subject matter, die interessant is en vooral niet gecensureerd. De film voelde dan ook totaal niet Hollywood aan in mijn ogen.

Het camerawerk was niet perse slecht, maar wel erg voor de hand liggend. Ook vond ik de symboliek soms was overdreven, zo met de camera van onderen met flink wat tegenlicht. Dit had allemaal wel wat subtieler gekund wat mij betreft. Hetzelfde geldt voor de muziek; leuk om wat jammerende vrouwen op de achtergrond te gooien, maar het was allemaal zo duidelijk. Zo was de muziek meer een "he, dit moet je voelen!" dan een verleningen van de emotie. Om dan af te sluiten met mijn laatste negatieve punt, het acteerwerk was niet altijd even overtuigend en soms had ik het idee dat de acteurs het zware materiaal niet echt aan konden.

Mr. Gosling is dan het eerste grote pluspunt aan de film. Hij zet een hele sterke en overtuigde rol neer en zelfs bij zijn zware monologen blijft hij makkelijk overeind. Het verhaal en dan vooral het script is een ander groot pluspunt vond ik, intelligent maar toch ook niet te overduidelijk. Het was een mooi gevonden gegeven wat ondanks de minpunten toch de hele speelduur bleef boeien. Er worden interessante vragen gesteld, goede punten gemaakt maar toch had ik niet het gevoel dat er tegen mij gepreekt werd.

iets te prekerig toch?

met helft van dialoog was film al veel beter geweest...

Een op feiten gebaseerd, fascinerend, provocerend en interessant verhaal, deze wrede, door vrees en ontzag bezielende film, die ja na afloop met meer vragen dan antwoorden achterlaat. Ik vond het eerste deel beter dan de laaste twintig minuten. De regisseur stelt levensbeschouwelijke vragen over goed en kwaad, liefde en haat, semitisme en antisemitisme aan de orde. Het vlijmscherpe, adembenemende en bewogen script geeft te weinig inzicht in de zichzelf verfoeiende hoofdpersoon: "waarom is hij zo kwaad?" Zoekt de regisseur naar begrip? In dit eerlijke, krachtige en moeilijk om naar te kijken drama is de cast ijzersterk en levert Ryan Gosling een topprestatie.

Deed hij dat wel? Me dunkt van niet...

Erg sterke film naar mijn mening. Gosling laat hier al zien wat voor geweldig acteur hij is door de film de hele tijd te dragen en hem geen moment saai te laten worden. Veel dialogen, oké, maar allemaal wel terecht en geen "vulsel".

Mooi psychologisch drama, al vond ik het laatste half uur wat minder.

Ryan Gosling acteert erg goed, al kan ik hem als ''stoere kerel'' nooit serieus nemen, waar hij zelf in deze film geweld gebruikt vind ik hem dan ook genadeloos door de mand vallen.

Goeie dialogen in deze film, en als je vind dat deze film te veel dialogen heeft en te weinig actie kun je hem natuurlijk nooit goed vinden, want dit is echt geen actiefilm.

Ik heb er echt helemaal niks van begrepen. Wat was de boodschap van deze film? Wat bedoelde ze er mee? Geen idee...

Aardig, maar duurt toch echt veel te lang. Het is in feite een weinig onderscheidende film waarin een adolescent moet kiezen tussen geloof, eigen principes en de drukkende omgeving.

Leuk om Ryan Gosling in een vroegere rol te zien en hij doet het meer dan uitstekend, maar tegelijkertijd heeft deze film nog altijd de uitstraling van een goedkope arthousefilm die je hooguit bij de Free Record Shop mee zou nemen, omdat hij in de aanbiedingenbak lag.

Haatdragend, provocerend, eng, vol geweld gaat Gosling door het leven, wat ik vooral eng vond aan deze film was hoe ver iemand kan gaan in zijn haat.

Moreel en confronterend drama over een jood die een rabiate neo-nazi en antesemiet is geworden. The Believer lijkt vooral uit te halen naar het volgzaam slikken van de godsdienstleer, zonder de betekenis van de religie kritisch te benaderen. Geloven omdat het zo geschreven staat. Daniel is aldus een hatelijk product waaraan zijn eigen religie aan de basis van ligt, al is hij geloviger dan hij zelf wil toegeven. Bewijs daarvan is zijn weerstand tegen zijn neonazi vriendjes wanneer ze een synagoge vandaliseren. Ook de omgekeerde beweging zie je bij zijn vriendin Carla, die op het eind van de film plots een houvast lijkt gevonden te hebben in het joodse geloof . Het is een film die niet zomaar zwart-wit is en mensen toont die worstelen met hun geloof, onwetendheid en identiteit, maar daarom niet fundamenteel goed of slecht zijn. Een goede denkfilm met enkele hard aanvoelende scènes en een sterke rol van Gosling.

Een film met een jonge Ryan Gosling die wel wat gelijkenissen heeft met één van de eerste films van Russell Crowe Romper Stomper (Film, 1992) en het meer bekende American History X (Film, 1998). Handelend binnen een extremistische racistisch milieu waarbij geweld niet geschuwd wordt.

Het niveau van American History X wordt niet gehaald, hoewel ook hier de dialogen, of zeg maar monologen, van het hoofdpersonage erg gevat en giftig zijn. Ik vond die jeugdscène overigens wel een boeiend gegeven waarbij de kleine Danny een heel andere invulling geeft over het verhaal van Abraham die zijn zoon moest offeren aan God. En ik vond die kritische redenering hoegenaamd niet slecht.

Toch vond ik geen echte verklaring voor zijn rabiate haat. Atheïstisch was hij niet, want de Joodse rituelen en gebruiken bleven heilig voor hem. Hij trok echter de conclusie dat Joden gehaat moésten worden, dat het een deel van hun bestaan was doorheen de geschiedenis.

Erg sterke Gosling hier die moeiteloos stand houdt in zijn rol. Het laatste half uur vond ik iets minder, maar zeker een film om gezien te moeten hebben.