Romper Stomper (1992)

dracodonnovan wordt hier op alle mogelijke manieren afgekraakt, dan wel afgezeken, terwijl hij echt wel een paar punten heeft hoor.

Ik vond dit best een goeie film, maar ik realiseerde me wel meteen dat het over een ''doorgedraaid'' stelletje ''NAZI'' skins gaat.

Deze film (Sterke rol voor Russel Crowe) geeft absoluut geen beeld van ''normale'' skins weer. Dat geeft ook niet, dit is tenslotte een film, maar als naar aanleiding van deze film mensen skins allemaal over één kam gaan scheren is dat zeer kwalijk.

Als je ook maar een ietsie pietsie van skinhead af weet, dan weet je bv. al dat het bijna een halve eeuw geleden begon met ''Jamaicaanse'' muziek (waar mijn broek dan weer van af valt).

Ik ben zelf geen skin hoor, maar ik heb bij punk en oi concerten echt vaak goeie gesprekken met die gasten gehad, en die lui worden dus ook geweldig gediscrimineerd.

(Oké; als je je als groep manifesteert vraag je daar ook om).

In het kort; goeie film, maar baseer je mening over skins niet op deze film.

Als je een film wilt zien die een wat realistischer beeld weergeeft van de skin beweging moet je ''This is England'' maar eens zien. Qua film misschien iets minder, maar dichter bij de realiteit (al blijft het wel een ''film'' natuurlijk; echt realsitische skindocu's bestaan volgens mij niet).

Sowwie dak mezelf ff aanhaal, maar ik heb net ''skinhead attitude'' gezien, en er bestaat dus wél een realistische skindocu!

Bij het begin van de film vond ik het allemaal een beetje overdreven neergezet. Naarmate de film vorderde kwam er wat meer verhaal in. Voor een skinhead film vond ik deze film toch best wel goed. Meestal vallen die films tegen.

Een 7

Hoezo dat? Ik ben zo'n beetje de enige die daadwerkelijk inzicht heeft in de Skinhead scène. En mocht je mijn opmerking over 'andere bevolkingsgroepen' verkeerd hebben opgevat: ik doelde daarbij niet op allochtonen.

Meteen inhoudelijk users beoordelen, daar zijn dit soort films geloof ik om begonnen. En dan is dit nog iets inhoudelijker dan American History X, waar het ene cliché op het andere gestapeld wordt.

Fuckin harde film dit.......lekker hoor...ja destijds was dit best een pittig filmpje..

Best een aardige rauwe donkere film over skinheads. Film begint inmiddels op leeftijd te raken, maar de nog jonge Russel Crowe en een overvloed aan keiharde onbeschofte scenes doen de film nog altijd erg goed.

Heb me dan ook geen moment verveeld!

beetje een wannebe skinhead film, ik vond het juist lang niet rauw genoeg.

Kan er met moeite een voldoende uit persen. *3.0

Wannabe??

Toch is dit een van de eerste bekende skinhead films!!!

Ik vond hem niet overtuigend, maar misschien ligt het ook aan dat de film nu 20 jaar oud is.

Dat zou zeker kunnen ja

Toch wel een indrukwekkende film over een groep zwakbegaafde extreem-rechtse skinheads die overal lak aan heeft en zich uiterst racistisch gedraagt, vooral de Aziaten moeten het hier ontgelden. In groep wanen ze zich sterk maar als ze in de minderheid komen te staan zoals in de vechtscene met de Chinezen blijkt maar hoe kwetsbaar ze zijn als individu en eigenlijk niets voorstellen. Sterke rol van Crowe die telkens iets extra toevoegt aan de films waarin hij speelt en ook veel verschillende rollen aankan, van rauwe actie tot ontroerend drama

Een schokkende, grimmige, rauwe, compromisloze film over het neo-nazisme (of skinheadcultuur) in Australië, die behoorlijk realistisch overkwam, al had de opbouw sterker gekund. De regisseur distantieerde, zonder te moraliseren. De cast was oersterk met een angstaanjagende Russell Crowe als absolute ster. Maar ook Daniel Pollock, die met z'n mimiek pijnlijk grijpbaar overkwam, moet genoemd worden. Thema lijkt ook nu nog altijd actueel.

Goeie film over een groep skinheads die het niet zo hebben op de Aziatische gemeenschap in hun stad. Een rauwe en gewelddadige film waarin de groep prima wordt neergezet. De driehoeksverhouding is echter wat minder boeiend. De hele vechtscene is de beste scene uit de film en Russel Crowe maakt indruk als de leider.

Dit was een Russell Crowe die me niet bekend was. Het is ook een film in één van zijn debuutjaren nadat hij de overstap maakte uit Neighbours. Een controversiële film blijkbaar ook destijds die bijkomend de carrière lanceerde van Crowe. Als leider van een neo-Nazibeweging in Mebourne heeft men het gemunt op de gesettelde Vietnamese bevolking.

De film toont een rauw donker kantje van een gemarginaliseerde samenleving. De wet van de sterkste regeert en waarden als trouw, loyaliteit, vriendschap en erkenning zijn erg belangrijk. Het geweld is hard en maakt onderdeel uit van deze cultuur. Fijn om op te merken dat men geen wij-zijverhaal wil creëren met "goede" en "slechte" subculturen. Beide groepen hebben boter op het hoofd en schuwen het geweld niet. Oog om oog, tand om tand. Het geweld is herkenbaar in die zin dat het gaat om andere morele grenzen die worden opgelegd. Je hoeft niet akkoord te gaan met hun denkwijze of handelen om vanuit hun standpunt hun acties te begrijpen. De film bevat vervolgens ook geen waardeoorlog wat prima is. Jammer echter dat de vete tussen de skinheads en Vietnamezen toen de film vorderde wat verwaterde en plaats maakte tussen de driehoeksverhouding tussen Hando, Gabrielle en Davey.

Uitstekende acteerprestaties ook. Vooral ook van Russell Crowe. Het is echter een rol die hem niet onmiddellijk zou toe-eigenen met zijn zware maar toch zwoele stem. Los hiervan prima rol. Twijfelend tussen een voldoende (3,0*) en goed (3,5*), maar Romper stomper (vreemde titelnaam overigens) verdient het voordeel van de twijfel met zijn ontbrekend waardeoordeel.

Wat een waardeloos stuk prutswerk is dit , skinheads die natuurlijk tot in het extreme karikatuur worden neergezet , mein kampf , nazivlag , extreem veel geweld , het kan allemaal niet op .
Er zit ook totaal geen nuance in bijna alle personages van die groep behalve die dave dan die met dat liefdesplotje aan het eind ineens een normaal karakter krijgt aangemeten .
1 gedachte schiet dan af en toe wel eens door mijn hoofd bij het zien van dit soort overtrokken potretering Waarom mag dit wel bij extreem rechts maar niet bij extreem links ?

Hey, een film over lichtgetinte kansenparels die door sociaal-ecomische omstandigheden onderdrukt worden door de blanke man en daarom hun frustraties botvieren!

O

Afgaande op clubsport's commentaar hoef ik deze prent niet te zien. Nuance is zeker bij dit soort onderwerpen belangrijk. Bij American History X kon je je nog inleven in de woede. Het rauwe schrikt me ook niet af. Maar er is weinig belangrijker dan echte personages van vlees en bloed.

Ik denk trouwens wel dat wat hier gebeurt "mag" bij extreem links (tijd voor een film over die idote RaRa in Nederland, hoewel het nog net niet zo heftig werd als met de randdebielen van de Rote Armee Fraktion, prachtig (hoewel misschien ook karikaturaal) geportretteerd in Der Baader Meinhof Complex, of het gewelddadige Antifa) maar veel filmmakers zijn nu eenmaal links.

Filmpje met een behoorlijk grauw sfeertje die in eerste instantie een klein beetje tegen viel.

De film gaat meteen behoorlijk los met gewelddadig gedrag en iedere vorm van raar en debiel gedrag. Een behoorlijk troosteloos en triest beeld komt naar voren bij het zien van hun onderkomen. Het sfeertje is anarchistisch en het gedrag bandeloos. De veldslag met de Aziaten en de daarop volgende vlucht wordt in alle hectiek en chaos goed gebracht.

Helaas voor mij valt het ontbreken van een duidelijke lijn en verhaal een beetje tegen. Ik zou zeggen dat er een plan en aanpak komt om de Aziaten terug te pakken maar helaas verzand het gedrag in meer stuurloos gedrag die los lijkt te staan van eerder gebeurde dingen. Nu zit daar wellicht de gedachte achter dat de 'skins' gewoon niet zo slim zijn, desondanks mis ik toch een soort van lijn waarbij alles weer samen komt.

De sfeer en gedrag doet me erg denken aan bepaalde momenten uit A Clockwork Orange, de armoedige omstandigheden doet me weer denken aan Once were warriors. De grauwe sfeer is prima en Crowe is best heel aardig, toch valt het verhaal me enigszins tegen. Vooralsnog aardig voor een keer en binnenkort nog een keer.

Lekker ruig.

Romper Stomper was ook zo'n typisch geval van "wil je deze DVD hebben? Ik heb hem niet meer nodig". Toen is deze film lang in de kast blijven liggen, totdat ik dankzij de huidige situatie maar eens heb besloten hem te bekijken en ben toch wel blij dat ik dit gedaan heb.

Leuk om Crowe in een wat jongere rol te zien. Wat mij betreft ook 1 van zijn betere. Lekker gevaarlijke en ruige uitstraling die hij heeft. Jammer dat zijn karakter zelf weinig verdieping krijgt, waarmee we het vooral met zijn uitstraling en charme zullen moeten doen.

Romper Stomper weet zichzelf vooral op te laten merken door een meedogenloze en harde toon. Het opent in ieder geval al snel ruig en kent een harde scene waarin we een uitgebreid gevecht en achtervolgingen zien. Dat soort scenes maken Romper Stomper tot een zeer vermakelijk geheel.

De genadeloze en brute toon is heerlijk om te zien. Hard, koud en meedogenloos. Zo hoort een film zoals deze te zijn. Echter is het wel een aaneenschakeling van harde beelden met weinig verdieping of lijn en dat is waar Romper Stomper het wat laat afweten.

Vooral een vermakelijke 90 minuten zo, maar heel bijzonder is het natuurlijk niet. Vooral een stevige film met enkele heftige scenes. Maar ook eentje die je op een paar scenes na weer bent vergeten helaas. Veel pogingen tot een serieus verhaal worden er ook totaal niet gedaan.

Had m ooit een keertje op vhs gezien. Fijne herziening. Blijft goede film met een charismatische Crowe. 4* blijft staan.

in zijn genre best goed ; rauw hard , schofterig skinheads, echt...mss beetje too much.. Maar met mijn 94 kan ik er geen 2 uur naar kijken,...na 25 min,. was er nog geen verhaal. Kennen we dit soort films al niet? Ik zet The Sound Of Music op....Jimi Hendrix dus.

“Let's break some fingers.”

Ik vond er eigenlijk niet zoveel aan om eerlijk te zijn. De film was nogal saai te noemen, er was weinig inhoudt en het was allemaal maar weird. Ik kwam hem eigenlijk per toeval tegen in mijn kijk-lijst omdat ik moest lachen om de naam van deze film, geen idee of dat een fout iets is maar, het is nogal een belachelijke titel. Toch blijft de film erg hard, en super rauw. Het is duidelijk dat ‘Wright’ er geen touwtjes om bindt, en gelijk de volle mep erin zet. Dit is soms best pittig om te zien, zeker als een weldenkend persoon die men niet afkeurt op een ras. Daarom stond ik best versteld van het gene wat ik las hier in de reacties, waar ik zelfs om moest lachen. Dat er een echte “nazi” zich hier heeft gemeld om eens duidelijk te maken wat het allemaal is, het is best komisch om te zien.

Ikzelf heb geen echte politieke voorkeur, zou dus niet mee kunnen praten wat deze mensen voelen. Als ze überhaupt iets voelen, dat is ook nog maar eens de vraag. Wel weet ik dat ik deze film toch echt niet goed vond maar, dat kan ook zomaar komen dat ik misschien iets meer van de film had verwacht. Ik vergeleek het eigenlijk vrij gauw met films die ik al kende over zogenaamde ‘skinheads’ maar, dan is deze productie toch wel kleinschalig. Misschien maakt daarmee de film ook wel meer winst, omdat je vrij dicht bij de personages stond voelde het wat hechter, al had de film wat mij betreft toch wel wat spannender gemogen, en wist eigenlijk de eerste dertig minuten echt te boeien.

Ook het verhaal mis ik volledig in deze film. Wat is nou het hele doel? Het vermoorden van alle Vietnamezen in de film? Dat is in ieder geval al niet gelukt. Dan heb je de epilepsie waar ze het over hadden, dit gebeurde maar één keer in de hele film. Dus wat was het doel van die toevoeging als het eigenlijk niet zo bijzonder was. En dan heb je vooral de broederschap wat niet altijd even interessant naar voren kwam, het liefdesleven en verraadt van ‘Gabe’ met een prima seksscène en verraadt op ‘Hando’, het was allemaal net niks en het verhaal in deze film is toch echt onsamenhangend te noemen, ik werd er eigenlijk wel een beetje verveeld door omdat ik nergens een echt doel zag waar de film heen wou, en ik vooral het gevoel kreeg dat ik naar niks keek.

Voor de rest vond ik de cast opzich ook niet heel boeiend. De enige die opviel, en dat is denk ik vrij logisch, is ‘Russell Crowe’ die hier toch een erg sterke en charismatische rol neer weet te zetten. Ik ben gewoon ook wel een beetje fan van die man en ook hier weet hij onwijs strak te performen, zelfs met twee hakenkruizen op z'n rug.

Tja, voor de rest is het allemaal wel een beetje zoals je had mogen verwachten. Er had van mij wat meer pit in mogen zitten, wellicht een tikkeltje meer actie. Het verhaal (wat er niet was) was niet boeiend te noemen, het concept redelijk. Ik heb ze in ieder geval een stuk beter gezien in zijn genre, waar deze film voor mij toch wat ten onder deed. Anyways, voor een donderdagavond is het prima maar, daar blijft het ook wel bij.