What about Bob? (1991)

Roses are red, violets are blue, I'm a schizophrenic... and so am I!

Het lievelingsgedicht van Bob. Prachtig, ik heb me doodgelachen! De rol die Bill Murray neerzet is ronduit meesterlijk. Heb me goed vermaakt met deze film. Het word steeds ongeloofwaardiger op een gegeven moment, maar de bij vlagen hilarische momenten zijn erg leuk en zorgen ervoor dat de ongeloofwaardigheid niet erg is. Jammer dat het op een gegeven moment een beetje eentonig word, maar de rol die Murray neerzet is werkelijk briljant. Klasse acteur! Erg leuk tussendoorfilmpje dit.

* * *

Ge-wel-di-ge komedie. De film kent een geweldig uitgangspunt en verveeld geen enkel moment, zelfs richting het einde, blijft het; ''lachen, lachen, lachen..'' Niks dramatische scene's of wat dan ook (wat je meestal wel hebt bij dit soort komedies), het blijft maar doorgaan, fantastisch!

Eerste kwartier vond ik eerlijk niet zoveel aan; 'Murray die een beetje gek doet', klein beetje gelachen, maar goed, iig niks nieuws onder de zon. Op het moment dat Bob aankwam bij Leo's huis begon het pas echt; een opeenvolging van hilarische scene's waarbij ik niet meer bijkwam van het lachen, het geweldige uitgangspunt zorgde er zelfs voor dat ik tijdens de reclame's spontaan ging lachen..

De personages zijn stuk voor stuk geweldig; het stelletje dat een hekel heeft aan Dreyfuss, gezin van Dreyfuss.. en vergeet Murray en Dreyfuss zelf niet, die samen TE hilarisch voor woorden zijn. Hulde aan Bob en Dr. Leo Marvin. Dik 4 sterren. Murray op hoog niveau.

PS: Wat betreft het gemiddelde hier; shame on you people!

Wat een verrassing. Dit was echt een hele leuke film.

3.5*

Je moet Bill Murray liggen anders kun je niet veel met zijn films en zijn definitie van humor. Ook in deze film was hij niet de man van de humor ik vond het personage dat Richard Dreyfuss speelde veel meer hebben. Hij brengt het op een normale manier geen bezeten en vooral geknutselde manier zoals Murray dat altijd doet. Dreyfuss speelt het heel subliem, check zijn kleding, de houding naar de maatschappij en de manier hoe hij met zijn kinderen om gaat. Echt hilarische alleen jammer dat het gegeven meer om het Murray moest draaien dan andersom. Verder vond ik de film te lang duren en was het extreem laatste uurtje wat geforceerd. Toch heb ik hier en daar wat gelachen en ben ik benieuwd geworden naar Frank Oz Death at a Funeral.

Leuk feitje gevonden op Wikipedia,

Upon seeing his performance at the world premiere, Steven Spielberg spent $250,000 on a campaign to not only get Bill Murray nominated for the Best Leading Actor Academy Award but actually win it. Murray didn't receive a nomination and he on several occasions has attempted to pay Spielberg back, but Spielberg refused.

Zou anders niet eens zo heel onverdiend zijn geweest.

Inderdaad erg leuk feitje

Goed acteerwerk, vermakelijke film.

3,5*

Leuk filmpje met een verhaal dat weinig om het lijf heeft. De amusante Murray en de schitterende Dreyfuss dragen deze komedie met name door hun geweldige chemie. Voorspelbaar maar vermakelijk. Goed.

Ah shit, jammer dat ik hem vandaag gemist heb.

Prima comedy.

Af en toe totaal gestoord en Murray speelt de sterren van de hemel als psychiatrisch patient.

Aanrader

Hij is voorspelbaar maar wie stoort dat nu? De chemie tussen de 2 heren is zo goed en tja Murray is gewoon lache!

Baby steps....geweldig gedaan!

3.5*

Echt een aanrader voor mensen die van dwaze komedies houden.

Murray is fantastisch Dreyfuss trouwenst ook. Jammer dat deze film bijna nergenst te krijgen is.

What About Bob

Bill Murray is toch wel één van de betere komedie acteurs van de laatste 30 jaar. De reacties op deze film waren positief en het is misschienwel een concept die we vaker hebben gezien, toch was ik benieuwd naar What About Bob.

Murray (Bob) speelt een geweldige rol als psychiatrisch patient. Hij acteert erg geloofwaardig en origineel Leuk om te zien hoe hij de psychiater helemaal gek maakt terwijl zijn familie steeds meer naar Bob toetrekken. Er zit een goede chemie tussen beide acteurs.

Gedurende de film word je steeds geconfronteerd met de rare denkwijzes van Bob. Hoe hij tijdens de hele film alles wat hij doet doet in babysteps is leuk om te zien. Geen echte lachfilm maar een standaard komedie met een goeie cast.

Met babysteps naar een beoordeling van...

....3,0*

Siggy: I mean, my Dad just dropped me in the water, without warning me first. I mean, I nearly drowned! My whole life flashed before my eyes!

Bob Wiley: Wow, you're lucky you're only twelve.

Eigenlijk een heel standaard plotje, maar Bill Murray zorgt ervoor dat het allesbehalve dat word. Deed me een beetje denken aan 'As Good as It Gets'. Vooral het eerste uur van de film is volop genieten geblazen voor de komedie liefhebber. Murray weet op een uitstekende manier de gestoorde Bob neer te zetten. Dreyfuss doet het ook aardig als Psychiater Dr. Leo Marvin.

Naar het einde word het allemaal wat te, en in het laatste halfuur is de pret er wel een beetje van af. Op het gedichtje na dan

Toch wel een zeer vermakelijke komedie van Murray...

* * *

Op het eerste gezicht lijkt het een simpele komedie die het alleen moet hebben van Bill Murray, maar eigenlijk vond ik het verhaal ook leuk / goed; de psychiater die enkel op werk de psychiater is en eigenlijk verder niets met de patiënten te maken wilt hebben. Het leukste voorbeeld vond ik de volgende dialoog:

Leo: Call me Dr. Marvin.

Bob: But you said I could call you Leo.

Leo: That was in my office. This is my house. In my house, you call me Dr. Marvin.

(of iets in die richting)

Ik heb me goed vermaakt, erg leuke komedie waar Bill Murray toch de grootste aanwinst is. Een van Hollywoods' leukste komieken. Ook het spel van Richard Dreyfuss is leuk. Toch zijn er ook puntjes van kritiek; ten eerste bied het verloop van het verhaal vrij weinig verassends, en is het einde wat over the top. Die familie van Dr Marvin vond ik ook zwakjes, vooral door het vervelende acteerwerk van zijn vrouw. Als laatste vond ik het niet echt bijzonder gefilmd. Muppet Frank Oz vind ik nooit zo'n hele bijzondere regisseur. Desalniettemin levert het een erg leuke komedie op, en maken die minpuntjes eigenlijk ook weer niet zoveel uit.

3,0*

Geweldige komdie/familie film.

De rollen van Bill en Richard zijn gewoonweg fantastisch en ze acteren beide heel erg sterk.

De humor in deze film was ook erg sterk.

Laatst ook weer herzien na een wandeling in het sneeuw en ik had er weer heel erg van genoten.

Als je deze film heel laat in de avond kijkt kwam hij ook veel beter over bij mij en ik was toen heel melig dus ik lachte bijna om alles.

Maar dit is ook een van mijn favoriete komedies.

4,0

Als je zo'n film voor één kijkt is hij leuk. Bij herziening zie ik namelijk dat het helemaal niet zo leuke film is maar eerder een film die gaat irriteren. Ik moet zeggen dat ik Bill Murray dan ook helemaal geen leuke acteur (meer) vind en zal hem dan in vervolg maar mijden.

Richard Dreyfuss speelt veel beter en bovendien zorgt hij voor het nodige tegengas wat wel nodig is bij een komiek die overheersend bezig is een film. Hoogtepunt van de film is eigenlijk als Murray op Dreyfuss gaat zitten om diens leven te redden, maar verder toch ook hoop flauw gedoe. De rest van de cast is trouwens ook niet erg opvallend. Na een tweede keer dus stem naar 2.0.

Wat een super leuke film was dit zeg. Deze rol is echt op het lijf van Murray geschreven. Ik heb deze film al tig keer gezien, maar elke keer weer schiet ik in de lach. Met "Little Baby Steps" geef ik deze film een dikke 4*.

Goeie komedie waarin een neurotische patiënt het bloed onder de nagels van zijn psychiater vandaan haalt. Een geslaagde one-joke-movie, waarbij die ene grap gewoon goed wordt uitgespeeld. Grappig, zonder dat het ergens uit de bocht schiet. Leukste scene is toch wel het tv-interview waarbij een uistekende wisselwerking tussen Bill Murray en Richard Dreyfuss, die hier overigens beiden goed op dreef zijn en eerlijk gezegd ook beiden even grappig.

Vind Bill Murray altijd een erg leuke acteur, maar vind wel dat deze film teveel moet leunen op het succes van Bill.

Het eerste uur was erg vermakelijk, maar daarna wordt het teveel van het zelfde en ging steeds de zelfde soort *familie film * muziek me ook enorm tegenstaan!

Leuk gegeven, maar de uitwerking had zeker beter gekund.

lichte tegenvaller.

2,5*

Ja, grappig filmpje om naar te kijken. Bill Murray is zoals gewoonlijk weer een ontzettende droogkloot die het bloed onder de nagels haalt bij zijn therapeut. Er heerst een goede chemie tussen Murray en Dreyfuss waardoor het geheel gewoon heel grappig word.

goede komedie, sterke rol van bill murray. maar ik heb wel al betere films gezien van murray. toch zeker een 3, heb me uitstekend vermaakt

Grimassen & grollen.

Natuurlijk veroorzaakt Bill Murray een aantal hilarische momenten in deze nogal voorspelbare komedie, maar het is vooral Richard Dreyfuss die als getergde psychiater de show steelt. De twee acteergrootheden dragen deze lachfilm vrijwel volledig, want de film valt en staat met hun grimassen en grollen.

Goed.

Een solide, maar clichématige klucht, in een hoog tempo, over patiënt en therapeut, waarin zowel Richard Dreyfuss als Bill Murray moeiteloos wisten te overtuigen. Het verhaal zelf echter miste aan scherpte (was eerder lang van stof en aan de brave kant) en na de eerste helft viel er nauwelijks nog wat nieuws te beleven. Hierdoor was deze productie over het geheel toch niet interessant genoeg.

Ugh.

Ik was benieuwd wat Oz met een live action film zou aanvangen, blijkbaar geen succes. Al zag ik hier ook niet bepaald de hand van Oz in. Meer een mix tussen Groundhog Day en Dennis the Menace. Twee erg vervelende films.

Murray kent als acteur twee verschillende gezichten. Tegenwoordig kan ik hem wel pruimen als droogkloot, maar in z'n oudere gedaante vind ik hem zelden te genieten. Ook hier is hij gewoon bloedvervelend. En dan bedoel ik niet de rol zelf, wel de invulling. Ook Dreyfuss kan de boel niet redden. Er mist chemie tussen de twee wat de al flauwe grappen alleen maar vervelender maakt.

Ook het hele plot (uiteraard vindt die familie hem wél leuk en uiteraard wordt Dreyfuss alleen maar geïrriteerder - vandaar de link met Dennis the Menace) is bepaald irritant, al is dat mede het resultaat van de onleuke grappen en mislukte personages. Qua audiovisuele spielerei hoef je al helemaal niks te verwachten, maar dat was me vooraf ook wel al duidelijk.

Nee, veel irritatie, vervelende personages en domme grappen. Een draak van een comedy en een goede reminder dat ik die oude Murray films maar beter links kan laten liggen.

1.0*

Standaardkomedie met een grappige Bill Murray die het bloed onder je nagels vandaan haalt. What about Bob? is een film die inspeelt op het geduld van een mens. Hoelang kan je normaal blijven doen tegen iemand waarvan je helemaal gek wordt? Regisseur Frank Oz laat op komische wijze zien hoe een befaamde psychiater langzaamaan knettergek van zijn patiënt wordt. Het onvermogen wordt steeds dringender: je komt niet van die vent af. What about Bob? vind ik een beetje een mix van de films Groundhog Day en Rain Man.

Bill Murray doet precies wat ik van hem gewend ben: een grappige droogkloot spelen. In de rol van Bob doet hij precies wat van hem verwacht wordt. Op bepaalde momenten kan je hem afschieten. Hij speelt overtuigend genoeg dus. Richard Dreyfuss steekt zelfs boven Murray uit. Het is vrij grappig om te zien hoe zijn personage langzaam van beschaafd naar gestoord gaat. De heren Dreyfuss en Murray hebben een leuke klik.

Inhoudelijk heeft What about Bob? jammer genoeg weinig te bieden. Het flinterdunne verhaaltje blijft nauwelijks overeind staan. Tevens zijn een aantal grappen niet geslaagd. Vooral de interactie met Bob en de familie van Dr. Marvin is saai en clichématig. Ik heb een aantal keer best kunnen lachen. Vooral geweldig om Dreyfuss te zien die het kookpunt bereikt. Ik vind hem wel wat trekjes hebben van zijn personage Matt Hooper uit Jaws.

3*

Aardige komedie met in de hoofdrollen Richard Dreyfuss en Bill Murray. Twee acteurs die hun personages enthousiast invullen. Een uitstekend script biedt ondersteuning. De film is geen ondoordachte aaneenschakeling van domme acties en gemakzuchtige lolbroekerij. De film parodieert de vooroordelen die de psychiatrie gelden.

De gigantische hoogmoed van de psychiater wordt door Dreyfuss in de persoon van dr. Leo Marvin perfect gevangen. Aan de andere kant staat Bob. De rol van de lijdende, afhankelijke en bloedirritante patiënt is Murray op het lijf geschreven. De confrontaties tussen de weerspannige psychiater en zijn noodlijdende patiënt zijn hilarisch maar verliezen in de loop van de film helaas hun komische kracht. De reden? De film is te lang.

Het schijnt dat Dreyfuss en Murray niet goed met elkaar konden opschieten. Waarschijnlijk heeft hun wederzijdse antipathie goed geholpen bij de invulling van hun personages. De confrontaties tussen beiden hebben niet alleen een vaak bizarre lading maar genereren ook een wat ongemakkelijk gevoel. De combinatie is een uitstekende voedingsbodem voor komedie. Mits goed uitgebuit door mimiek en pittige dialogen natuurlijk. De mimiek van de acteurs is herkenbaar en werkt redelijk goed, maar gaat in de loop van deze langdurige film lijken op een trucje dat zich steeds herhaalt. De werking ervan op de lachspieren neemt gelijkmatig af. En de dialogen dan? Die zijn vaak scherp en humoristisch , maar ook zij boeten in deze langdurige film langzaam aan frisheid in.

What about Bob is in de kern een intelligente komedie die prettig luchtig wegkijkt. De film vreet zich niet krampachtig in ingewikkelde psychologische processen in, maar houdt het algemeen en bevattelijk. Zo ontstaat een aardige komedie die psychologische accenten overdrijft, die personages overdreven karakteriseert en die gebeurtenissen overdreven oppakt. Tot op zekere hoogte werkt het allemaal fris en hilarisch. Op den duur oogt het allemaal wat kunstmatig en is het fijn dat het einde van de film zich aandient.