
La Mariée Était en Noir (1968)
Alternatieve titels: The Bride Wore Black | De Bruid Droeg Zwart
Frankrijk / Italië
Drama / Mystery
107 minuten
geregisseerd door François Truffaut
met Jeanne Moreau, Michel Bouquet en Jean-Claude Brialy
Julie Kohler staat op het punt om zelfmoord te plegen, maar haar moeder houdt haar tegen. Dan besluit ze tot een ander plan: ze spoort vijf mensen op en vermoordt ze.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=wOJyEr7bFDM
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Met een mooie rol van Jeanne Moreau.

3,5*

Yep! Maar dat is dan ook alles. Ik vind Truffaut's manier van filmen simpelweg niet geschikt voor een echte lekkere wraakfilm.
Het thema kon wel wat geloofwaardiger zijn uitgewerkt en bovendien vind ik Jeanne Moreau, bijwijlen naast haar rol vallen.
Dit gedeelte is volgens mij onvoldoende uitgediept : hoe ?,locaties ? inbreng van het gerecht - er werd toch een moord gepleegd - ?.
Onder onpreciesheden versta ik ook onlogica en onrealisme.
Ik kan me niet inbeelden dat een vrouw die zodanig wanhopig emotioneel is dat ze tot zelfmoord bereid is, plots de moed opbrengt om tot 5 moorden te besluiten.
Verder zijn er in de film nog van die onlogische gedragingen, die ik hier niet kan in detail beschrijven, die mij deden citeren (misschien onrechtvaardig haar de schuld te geven) dat Moreau bijwijlen naast haar rol viel.
De slotscène is volgens mij totaal onrealistisch en zelfs belachelijk.
Ik wist van het bestaan van deze film af en had vele jaren terug reeds fragmenten gezien en had eindelijk de kans hem volledig te zien. Het werd een tegenvaller.
Van actrice Jeannne Moreau (en ook haar tegenspelers Dener, Brialy, Rich...) had ik reeds meerdere goede filmprestaties gezien en Truffaut liet uitstekende films na. Uiteindelijk zijn het tijdgenoten.
Mijn ontgoocheling verklaart de bittere toon van mijn commentaar.
Sorry.
In antwoord op wat Chiel schreef wou ik alleen maar zeggen dat het gedeelte in de film waar het hoofdpersonnage vijf mensen opspoort in de film onvoldoende is uitgediept.
Zoals we allemaal weten was Truffaut de man die Hitch salonfähig maakte voor intellectuelen en slissende Slovenen,maar deze film benadrukt juist dat Hitch niet meer of minder was dan de koning van de b-film.We hebben ook eerder te maken met een tamelijk dodelijke spoof die net zo is geworteld in de realiteit als de Hitchcocks zelf,dus niet.Truffaut schijnt zich te hebben gegeneerd voor deze achterbaksheid en de film als mislukking te hebben verworpen.Voor de duidelijkheid:itt bv De Palma citeert Truffaut zijn idool niet letterlijk.
Wat overblijft is een uiterst amusante pulp fictie die wordt gedragen door Moreau die wel geknipt was voor deze rol, die duidelijk is geinspireerd door Marnie,en goddank in het geheel niet lijkt op Truffauts latere dramatische lulfilms( al had ik wel willen zien hoe Leaud van tig hoog naar beneden werd geflikkerd of aan het mes werd geregen)

Dat Tarantino deze film niet heeft gezien is net zo waarschijnlijk als dat hij TSLP niet zou hebben gezien.Maar beter goed gejat dan slecht verzonnen.
De soundtrack tenslotte:de gebruikelijke bombast van Hermann is hier zo nadrukkelijk en vaak ongepast,dat deze de parodistische feel nog versterkt.
De vermakelijkste film die ik van hem gezien heb.
En voor Jeanne Moreau ..

Een minpuntje is dat de politie wel heel erg dom is in deze film. Alhoewel... In werkelijkheid begaan ze ook zulke flaters.
Okay eerste poging van Truffaut om een Hitchcock te doen valt niet helemaal geslaagd uit, plot is er nauwelijks, karakters ook niet, dus blijven we zitten met een wraakfilm, waar we ons soms ook nog afvragen of het serieus of komisch bedoeld is. Geen probleem an sich maar na 2 delen van Tarantino's Kill Bill is dit toch allemaal wat ingehoudener en beschaafder en ietwat aangetast door de tand des tiijds...en kom op iemand vermoorden door hem op te sluiten in de kelderkast?!
Te genieten valt er wel van de mooie sixties-interieurs en Jeanne Moreau doet haar best, Bernard Herrmann op de soundtrack, maar het blijft allemaal wat vlak.
Wel jammer dat ik nu nooit meer onbevangen een anoniem gegeven concertkaartje zou kunnen accepteren, mocht dat heuglijke feit zich een keer voordoen.
Truffaut deed in die periode een uitgebreid interview met Hitchcock, en er zitten heel wat knipoogjes in naar de master of suspense. In een aantal flashbacks wordt de motivering vroeg onthuld, zodat de kijker zich in kan leven in de dader en de dreigingen aan ziet komen voor de slachtoffers. Het geschilderde portret dat op de bruid lijkt, doet denken aan Vertigo. Bernard Herrmann schreef muziek in z'n herkenbare stijl, met dreigende dissonanten en een afwisseling tussen dromerige, kolkende en hamerende passages. Op de vinylplaat staat een mandolineconcerto van Vivaldi. De bruiloftsmars van Mendelssohn past bij het onderwerp.
Het begint met het geluid van een fotokopieerapparaat, dat het schilderij van Julie als odalisk vermenigvuldigt, wellicht voor een opsporingsaffiche. De huwelijksgetuige van het eerste slachtoffer herkent haar wanneer hij zich herinnert dat ze haar glas in een bloempot leeggoot. Dat ze zich laat pakken en meteen de eerste vier moorden bekent, is om twee redenen. Ten eerste wil ze als katholieke vrouw boeten voor haar zonden, zoals blijkt uit de biechtscène. Ten tweede wil ze naar de gevangenis omdat haar vijfde doelwit daar opgesloten zit. Haar slachtoffers worden voorgesteld als nietsnutten die voornamelijk geïnteresseerd zijn in dieren jagen en rokkenjagen. Ze pleegt vijf moorden met vijf verschillende methoden, wat ongebruikelijk is. Het is geen bijster realistische maar wel stijlvolle thriller die een goed evenwicht vindt tussen spanning en kunstzinnigheid.