Julius Caesar (1953)

De topacteurs zijn de attractie. Verder is het allemaal soberheid wat de klok slaat. Als iemand roept 'laat de cohorten oprukken' zie je vijf man van achter een bosje tevoorschijn komen. Bij wijze van spreken.

Het gaat om Brando en die anderen. En om Shakespeare natuurlijk.

mee eens, ik irriteerde me vooral bij de grote toespraak van brando dat het hele volk precies naar hem luisterde. desondanks de de geweldige cast (wel een beetje overacting) toch nog wel een aardige film.

er is vandaag ook de 2002 versie op tv met oa. Christopher Walken ,maar die staat niet in jullie lijst...

Brando is fantastisch, maar er is helaas weinig van hem te zien.

James Mason is de echte ster.

O pardon me, thou bleeding piece of earth. That I am meek and gentle with these butchers.

Marlon Brando komt inderdaad weinig in beeld, maar als hij ten tonele verschijnt, dan maakt hij ongelofelijk veel indruk. Zijn rede voor het plebs was een sterk staaltje acteren, mede uiteraard door de woorden van heer Shakespeare. James Mason is een sterke tweede en maakt op zijn beurt indruk als senator Brutus.

Het is echter de magistrale zwart-wit enscenering van Mankiewicz die het trage tempo van de film moet compenseren. De combinatie van de indrukwekkende decors en theatraal opgestelde 'dramatis personae' wordt daarbij mooi uitvergroot. Dat moet geleden zijn van Cat On a Hot Tin Roof, niet toevallig een theateradaptatie, dat ik zo heb genoten van de opstelling van de personages.

Wanneer het verhaal zich verplaatst buiten de muren van Rome blijft de knappe enscenering aanwezig, maar kan het decor minder overtuigen.

3.5*

Een van Brando's beste vertolkingen. Favo-quote:"I didn't came to praise Caesar, I came to bury him."

Meesterlijke verfilming van Shakespeare's toneelstuk.

Wat mij betreft volledig verpest door de aanwezigheid van Marlon Brando (altijd met nepaccenten). Hij heeft bij mij geen enkel crediet.

Je kunt deze film niet leuk vinden, maar je kunt hem geen halve ster geven. Je probeert de film gewoon om laag te halen.

Zoals je ziet: niet alleen KAN ik het, maar DEED ik het ook. En als ik daarin de enige ben: "So let it be with Caesar". De gemiddelde score van een film verhogen of verlagen door mijn stem is nooit mijn uitgangspunt, wel mijn waardering van die film. Wanneer daarin "acteurs" (je weet, neem ik aan, wat het betekent iets tussen aanhalingstekens te zetten?) als Marlon Brando een rol moeten vertolken in Shakespeare ga ik zowat over mijn nek ("I come to bury ..."). Laat dat alsjeblieft aan Britten over (James Mason en John Gielgud). Wat betreft de Britten hoort Laurence Olivier echter bij mij tot de uitzonderingen in negatieve zin.

De correcte tekst (Act 3, scene 2) is:

Friends, Romans, countrymen, lend me your ears;

I come to bury Caesar, not to praise him.

The evil that men do lives after them;

The good is oft interred with their bones;

So let it be with Caesar.

Brando is een geweldige Marcus Antonius. De scène waar hij een rede houdt voor het volk na de moord op Caesar is het beste stukje uit de film. Jammer dat Brando zo weinig screentijd krijgt, het zou interessanter geweest zijn als het verhaal zich meer zou focusen op zijn personage. (Na het zien van deze film ben ik me gaan afvragen wanneer iemand het idee krijgt om een film te maken over één van de sterkste speeches ooit geschreven: Cicero's briljante Pro Milone. ''Pro Milone'' lijkt me een geweldige titel voor een film, met Forman op de regiestoel en Crowe als Cicero.)

Oei, hoofdstuk zoveel in de eeuwigdurende saga: 'Kos kiest de verkeerde film uit'. .

Na een nogal druk weekendje en met een matige fysieke gesteldheid dacht ik: Kom, laat ik even zwelgen in zo'n lekker ouderwetse Romeinse spektakelfilm.

Mijn stemming werd er dus niet bepaald positiever op toen ik al snel ontdekte dat het zowaar een verfilming van Shakespeares Julius Caesar was en ik al snel doodgegooid werd met gortdroge, toneelmatige oudEngelse monologen. .

Toegegeven; na een tijdje getwijfeld te hebben hem af te zetten, maar toch ben blijven kijken, bleek dat de film uiteraard wel zo zijn kwaliteiten had, al is het nog steeds bepaald niet waar ik op zit te wachten.

Zo kent de film enkele ronduit geniale scenes met de lang uitgesponnen toespraken aan het volk van achtereenvolgens Brutus en Marcus Antonius. Cast is ook ongekend sterk, hoewel Brando er wat onbeholpen bij loopt.

Ik mag de man dolgraag, maar in een Shakespeare film tussen figuren als James Mason en John Gielgud... Nee, niet zo'n jofele keuze.

Al met al waarschijnlijk een prima film als je houdt van dit sort of thing. Ik zal hem nog wel eens herzien in een betere stemming.

P.s. En mijn liefde voor Greer Garson bloeide weer hevig op.

Dat mag je eens uitleggen. Ik vind Greer Garson van de oude Hollywood sterren zo'n beetje de meest onaangename. Ze heeft voor mij de uitstraling van een kartonnen doos.

Kan er niks aan doen. Sinds geniale rol in Mrs. Miniver heb ik een groot zwak voor haar.

Yet Brutus says he was ambitious and Brutus is an honorable man

Ik ben een Shakespeare fan. Afgelopen jaar eens toevallig begonnen aan Romeo & Juliet en nadien nog een aantal van zijn meer bekendere werken verslonden. Julius Caesar daarentegen had ik nog niet gelezen omdat Romeinen me eerlijk gezegd niet zo enorm interesseren. De reden waarom ik me dan toch eens aan deze verfilming wou wagen is één naam: Marlon Brando. De acteur die legendarische proporties verwierf met films als The Godfather maar vooral in zijn jonge jaren als een ware god van de cinema werd beschouwd.

Beetje teleurstellend dan dat blijkt dat Brando eigenlijk helemaal geen grote rol heeft. Hij is in een aantal scènes uitdrukkelijk aanwezig (die toespraak voor het volk is niets minder dan geniaal) maar is voor de rest nogal kleurloos aanwezig in de film. Toch vreemd dat Brandon als hoofdacteur wordt gecrediteerd. De film concentreert zich dan eigenlijk ook meer op de verraders van Caesar en niet op Marcus Antonius en Caesar zelf. Dat neemt wel niet weg dat de film op zich niet altijd even hard boeit. In een handvol scènes worden de ietwat droge dialogen van Shakespeare heerlijk vertolkt maar eenmaal de setting zich naar buiten Rome verplaatst zakt de film wat in. De knulligheid steekt meer de kop op, zo is elke scène waar er een dolk/zwaard aan te pas komt vrij lachwekkend in beeld gebracht, en de film verliest zijn focus vanwege het trage tempo. Mankiewicz was een grote naam in Hollywood (en nog altijd zo beschouwd?) maar ik krijg het gevoel dat zijn films niet echt voor mij zijn weggelegd.

Blijkbaar bestaan er twee versies van deze Julius Caesar en vreemd genoeg had ik ze allebei. De ene versie was opgenomen van TCM en was in zwartwit terwijl de andere was opgenomen van Eén en in kleur was. Bij toeval heb ik de zwartwit versie gezien maar daarjuist toch ook eens even de ingekleurde versie gecheckt en het is duidelijk dat de originele versie het beste is. Nu ben ik altijd wel gecharmeerd door zwartwit maar de film straalt hier een zekere sfeer mee uit die ik in de kleurenversie mistte. Door wie ik ook altijd gecharmeerd ben, is Marlon Brando. Ik heb bijlange na niet zoveel van de man gezien als ik zou willen maar dit gaat hem toch vrij goed af. Vooral in de scène waar hij het massale volk toespreekt is hij werkelijk geniaal. Toch waren het James Mason als Brutus en John Gielgud als Cassius die mij het meeste verrasten. Van Mason wist ik wel wat ik moest verwachten maar zijn ingetogen vertolking van Brutus is erg sterk. Louis Calhern als Caesar was dan weer wat minder, vooral qua uiterlijk ook want ik had hem liever wat magerder gezien.

Nooit echt een fan geweest van de Romeinen (tenzij ze in Asterix voorkwamen) maar deze Shakespeare verfilming heeft zijn sterke punten. Vooral een degelijke cast, al hebben sommigen zoals Deborah Kerr maar erg weinig screentime, die het trage tempo wat weten te maskeren. Interessant voor een keer gezien te hebben maar meer ook niet.

3*