The House of the Devil (2009)

Leuke West.

Als regisseur van korte elementen in films zoals The ABCs of Death en V/H/S vond ik hem knap waardeloos. Maar verrassend genoeg kan hij goed overweg met films die boven de 90 minuten uitkomen. Zo verraste hij me eerder al met The Sacrament en nu dus met deze.

Alleen doet hij wel net iets te hard zijn best om hier een jaren 80 sfeertje neer te zetten. In het algemeen ontbreekt het de film niet aan details, maar wel een net iets te sterk aangezette soundtrack die zeker richting het einde te veel aanvoelt als een film die heel hard probeert een jaren 80 film te zijn.

Voor de rest stelt het acteerwerk van hoofdrolspeelster Donahue ook weinig voor. Het is bovendien ook een wat ondankbare rol. Wel een betere rol van Noonan, die wel een lekker eng kereltje speelt en bij vlagen ook een echt origineel karakter.

De film voelt zeker in het eerste deel iets te leeg aan. Donahue die het huis een beetje rondloopt heeft weinig charme en kon wat mij betreft wel iets sneller gaan. Gelukkig gebeurd er net genoeg om te blijven boeien. De onverwachte moord op Gerwig is er eentje om moeilijk te vergeten.

Richting het einde ook behoorlijk sfeervol. Bij vlagen toch wel creepy en dat dat lukt bij dit soort films wil wel wat zeggen. Ook is de slotfase redelijk getikt dus blijft het boeien en eindigt met verve. Het was wel even wachtten, maar de uitwerking is het meer dan waard.

Hier en daar had de leegte iets gevuld mogen worden en de poging om een soort 80's filmpje iets te dimmen, maar dit is een heel degelijk resultaat dat goed weet te boeien. West blijft me toch wel charmeren met zijn langere speelduurfilms. Dat is toch wel een goed teken.

Grotendeels eens met remorz en andere gerenommeerde horrorfanaten hier. Je waant je letterlijk in de 80s met deze prent, daarin is deze regisseur perfect geslaagd, maar euhm wil wel wat meer zien dan dit...na dik uur had ik werkelijk nog geen sikkepit beleefd, om over het, pakweg eerste irrelevante halfuur nog maar te hebben. Jocelin Donahue is nog wel mooie verschijning, maar dat is zowat het enige lichtpuntje in deze voor de rest oersaaie prent, waar de spanning ver zoek is, ook de sfeer is nergens van die waarde, dat deze je een beetje horrorgevoel geeft. Voor de rest... I'm also a pepperoni lover Neen ondermaats drama-thrillertje, horror onwaardig. Heb voorbije uren/dagen wat pech met m'n horror en thriller keuze...alle horror (meestal wel fijne films) die ze op tv geven, meermaals gezien, dus vooral gekozen voor prenten die ik nog niet had gezien of ver weg staken, met dit nadeel dus...

Nu snap ik waarom mensen vaak zo positief zijn over Ti West. Dit is verbazingwekkend overtuigende retrohorror. Het is daadwerkelijk alsof je naar een oude film loopt te kijken, een zeldzaamheid. Dit is ook geen campy horror maar een serieuze horrorfilm met een lange opbouw zonder veel actie. Misschien net iets al te weinig actie als ik eerlijk ben. Denk dat de film misschien nog wat leuker had kunnen zijn als Gerwigs personage wat langer in leven was gebleven. Vond haar echt een grappige sidekick.

Maar zonder haar onverwachte dood (goede gore ook) zou de toon van de film compleet anders zijn geweest natuurlijk. Uiteindelijk ben ik vooral blij om te zien dat dit soort films nog worden gemaakt. De climax van de film is overigens niet zo sterk als de opbouw. Vandaar "slechts" een 3.5*.

Eerste uur gebeurt er niet zo veel, trage opbouw. Je hebt wel in het snuitje van dit is een weirde familie. Uiteindelijk vrij standaard qua verhaal maar de sfeer en spanning waren wel top. Ook paar leuke scènes zoals haar dansscène maar beetje raar om een koptelefoon op te zetten als je weet dat de pizza man komt. Ik vraag me toch af hoe die gozer zo snel aan die pizza geraakt ofwel had hij die al bij maar dan kon hij niet weten dat het met salami moest zijn. En noem je dat een medium pizza? Lijkt een extreem grote pizza!

Verder vond ik het wat doen denken aan Psycho van Hitchcock. Ook de douchescène en de muziek. De manier waarop het gefilmd werd is zeker jaren '80 lijkt me. Kortom, dus best behoorlijk, maar het duurt een tijdje voor de film als het ware haar ware gezicht toont.

Shocktober #24

Zo knap dit! Met minimale middelen en terughoudend gebruik van geluid en effectbejag weet Ti West een van de spannendste films ooit te maken. De volle 90 minuten zat ik wederom te draaien op mijn stoel en m’n nagels tot op het bot af te bijten. Alsof ik al die tijd op een jump scare zat te wachten die maar niet komt. Nee, ik ga hier niks weggeven van het plot. Hoe minder je weet, des te beter de film. En man, wat is die goed!

Meesterwerkje.

Dikke 4,5

Ti West vind ik een interessante regisseur waar ik schandalig genoeg alleen Cabin Fever 2 (4*) van heb gezien. Zijn films intrigeren me, zo ook deze The House of the Devil die al jaren op het lijstje staat. Een film die o.a. hier op MovieMeter door een niche groep interessante gebruikers (al zit ik niet altijd met ze op 1 lijn qua uiteindelijke eindbeoordeling) de hemel in wordt geprezen. Onlangs vond ik deze The House of the Devil op Bluray en dus vanavond voor het eerst gezien.

Het is een heerlijke retro slowburner met een fantastisch sfeertje. Alles voelt creepy aan en er is een gigantische hoeveelheid onderhuidse spanning. Dat komt voornamelijk door hoe goed alles gefilmd is. Elk shot lijkt over nagedacht te zijn. Ieder shot zit je in de diepte in schaduwen en door donkere ramen te zoeken naar een mogelijke jumpscare (die eigenlijk altijd uitblijft). Sowieso is alles in het huis echt uitstekend en sfeerverhogend belicht. West zoomt lekker in en uit, een manier van filmen die je moet liggen (ik vind het fantastisch), maar die ongeacht in ieder geval ook goed bij de tijdsgeest past.

Jocelin Donahue acteert overigens zeer naar behoren. Fijn karakter. Het laatste halfuur gaat nog even lekker all out met veel satanic violence, maar het einde vond ik zelf om de een of andere reden toch een beetje onbevredigend voelen. Alsof het de uitstekende slowburn opbouw uiteindelijk niet waar kon maken ofzo.

Desondanks is het een erg fijn filmpje van West die je enkel en alleen kan maken als je gigantisch veel talent in je vingers hebt.

"During the 1980s over 70% of American adults believed in the existence of abusive Satanic Cults... Another 30% rationalized the lack of evidence due to government cover ups... The following is based on true unexplained events...”

TI West heeft de afgelopen mijn hart gestolen door zijn Pearl trilogie met Mia Goth ( ) en ik was eigenlijk al een langere tijd nieuwsgierig naar deze film van hem. Deze film stond dan ook behoorlijk lang op mijn kijklijst, en ik de heb de kans gepakt om hem dan toch tijdens de ‘Horrorfilm Challenge’ te gaan kijken, en ik heb me behoorlijk leuk vermaakt. Dit is duidelijk een erg luchtige horrorfilm maar, kent best een benauwde sfeer als de film zich langzamerhand afspeelt. Elk geluidje wat je maar hoort, waarvan je verwacht dat er toch iets heel ergs gaat komen. Je leeft echt mee met Jocelin Donahue de hele tijd.

De film opent eigenlijk vrij mild, zoals je eigenlijk van elke horrorfilm wel bent gewend; het is allemaal vrij mild en rustig. Je verwacht eigenlijk nog helemaal niet veel, het is echt onwijs onschuldig. Zeker wanneer ze eigenlijk wordt opgeroepen voor een babysit klusje lijkt er weinig aan de hand. Overigens eenmaal aangekomen komen we achter de best wel identieke en vreemde huisbewoners, die overigens vrij snel het beeld weer verlieten. Dat moment dat haar vriendin overigens dood werd geschoten in de auto was voor mij wel het moment dat de film zijn potentie heel hoog gooide, mijn verwachtingen werden ook een stuk beter.

Het einde is voor mij echt de smaakmaker van de film, duurt me misschien soms iets té lang voordat dit gebeurt, en is ook veelte snel klaar. Mocht van mij echt wel een heel stuk langer duren, vette shit. Daarvoor keek ik de film ook wel, en heeft de film me echt wel overgehaald. Goed, gelukkig was de hele film wel puik maar, ik denk als die satanische rituelen eerder voorbijkwamen in de film, dat ik er nog een hoger cijfer voor had gegeven.

Jammer dat de film niet zo goed wordt ontvangen door velen, waarschijnlijk toch te traag dan? Ik heb geen idee maar, wat ik wel weet is dat ik me er erg mee heb vermaakt. Ik snap best wel dat niet iedereen hier wat mee kan, ik kan de negatieve berichten gewoon niet echt makkelijk plaatsen. Maar dat kan ook een persoonlijk dingetje zijn natuurlijk.

Intussen mijn derde film van Ti West en ik begin een sterke appreciatie voor zijn aanpak te ontwikkelen. Zijn manier van storytelling leunt sterk aan bij de old school horror & suspense van de seventies en eighties van wat ik al gezien heb. Hier is dat ook het geval. Het heeft een langzame opbouw en creëert een sinistere sfeer tot op het eind dan de remmen los gaan met enkele horror/actiescenes.

Ti West slaagt er werkelijk heel goed in om een eightiessfeer te creëren waarin individuen nog redelijk geïsoleerd zijn omwille van het ontbreken van de snelle communicatie van vandaag. Dat op zich creëert al een gevoel van isolatie dat natuurlijk nog versterkt wordt door de locatie waar de babysitter verblijft. Het huis waarin ze verblijft - met het verhaal van de moeder die op een bovenste kamer leeft - geeft sowieso ook wel Psycho vibes. De familie waarin ze terechtkomt is ook heel goed gecast. Vooral het vaderfiguur is creep as hell met zijn zachte bizarre manier van praten.

Op visueel vlak is de film stijlvol en verzorgd gebracht met voor elke scene wat nodig is. Verder zonder onnodige franjes die afleiden. Ik denk dat er ook een hommage aan Nosferatu in zit op het moment dat het meisje met mes de trappen opgaat en we haar schaduw zien door de trapspijlen.