
The Soloist (2009)
Verenigd Koninkrijk / Verenigde Staten / Frankrijk
Drama / Muziek
117 minuten
geregisseerd door Joe Wright
met Robert Downey Jr., Jamie Foxx en Catherine Keener
Nathaniel Ayers (Jamie Foxx) is een schizofrene, dakloze muzikant die maar één droom heeft: een muziekvoorstelling geven in de Walt Disney Concert Hall. Het feit dat hij zowel dakloos als schizofreen is maken het hem erg moeilijk, maar als Nathaniel een man genaamd Steve Lopez (Robert Downey Jr.) ontmoet ziet hij een kans om van zijn droom toch werkelijkheid te maken.
TRAILER
https://www.youtube.com/watch?v=3tvEEUB9I6Y
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Begin en opzet doen vooral denken aan August Rush. Die film was meer gefocused, deze vooral beter.
Toch is het allemaal véél te veel. Het begint rustig met Downey in een rol die perfect voor het geschikt is. Het begin gaat vooral over column en muziek. Daarna komt er armoede, klein beetje blank/zwart en dakloosheid bij waardoor de film opeens heel zwaar wordt. Halverwege komt dan de ziekte van Ayers sterk opzetten en gaat het weer over het wel dan niet behandelen van zulke personen.
In dat laatste deel vind ik Downey trouwens wel wat minder. Daar overheerst het drama echt en blijft hij iets teveel hangen in zijn eigen typetje. Foxx is wel sterk, de rest van de cast zeker ook niet verkeerd.
Een film die wat teveel wil en doet. Elke 10 minuten lijken wel een filmpje apart met elk hun 5 minutes of fame. Zo zit er een gek abstract intermezzo in dat wat mij betreft hier absoluut niet in thuishoort (en de film ook alleen maar langer maakt).
Zeker geen slechte film, maar er had een volledig drama element uitgemogen (lastig, ja, want het gaat om een waargebeurd verhaal, maar toch) en de film had zich iets meer mogen richten op Foxx. Nu lijkt vooral Downey de hoofdpersoon, wat niet zo lekker aanvoelt.
Verder visueel best aardig maar niks dat mij echt zeer positief opviel. Muziek ... tja, bij dit soort muziek-muze films draait het altijd om klassiek, en ditmaal zelfs erg bekende, doet mij weinig tot niets.
2.5*
Hij keek lekker weg!
De film is me beter meegevallen dan ik eigenlijk had verwacht.
Hoewel het thema om één persoon draait, word daarmee toch ook een groot probleem in zijn algemeen aangekaart, namelijk de duizenden daklozen in L.A., en wat men er aan doet, of beter Niet doet !!
Misschien is de film een beetje traag en ook met momenten saai, toch heeft de prent nog een groot pluspunt, en dat is de score.. prachtige klassieke muziek, op een geweldige manier gebracht doorheen de ganse film.
Mooie film, goed geacteerd. Vond het een erg mooi verhaal.
Foxx is ook niet echt mijn favoriet, maar ik vond hem niet tegenvallen in deze.
Kreeg wel de kriebels van bepaalde stukken, zoals in zijn eerste appartement zegmaar, als hij al die stemmen in z'n hoofd hoort, en die tv aanstaat met die baby. Daar kreeg ik het op de een of andere manier een beetje benauwd van.
En Robert Downey Jr. valt bij mij eigenlijk nooit echt tegen, ook niet in deze. Ik zie die man gewoon graag acteren.
Ik geef hem 4*
Helemaal mee eens.
Ook 4*
Hebben 'm na een halfuur 'doorgespoeld' was niet doorheen te komen. Jammer!

Niet zo beste acteerwerk...
Niet zo spannend, een beetje saai...
Muziek vond ik niet zo mooi beluisteren...
Een waargebeurd verhaal...wist ik het niet...
Matig
De echte Nathaniel Ayers is aan het eind ook nog te zien tussen het publiek op de eerste rij.
Het lijkt er op dat een aantal mensen niet weten dat dit een waargebeurd verhaal is. Niet weten welke kant ze op moeten met het verhaal lijkt me dus een redelijk onzinnige opmerking.
De echte Nathaniel Ayers is aan het eind ook nog te zien tussen het publiek op de eerste rij.
Dat wist ik inderdaad niet. Dat veranderd mijn verhaal dan inderdaad wel ja want dan wordt het verhaal gewoon vertoont zoals het toen gegaan is. Dus om met jouw woorden te spreken blijkt dat dan een "onzinnige opmerking".


Jamie Foxx zet een geweldige rol neer. Downey Jr. is ook overtuigend genoeg.
Het geheel is een beetje vaag, het leek niet echt duidelijk wat ze nou precies wilden. Goed, mainpoint was een muzikant die wordt bijgestaan door iemand die er alles aan wil doen om hem te helpen. Er volgt een tegenslag, en uiteindelijk komt het allemaal wel goed.
Verder zitten er veel stereotype personages in en het gedoe bij die LAMP-afdeling kwam niet heel erg indrukwekkend over.
American flag.
Jammer, al bij al toch een beetje standaard.
Fox en Downey zetten fantastische rollen neer, waardoor het een genot is hun relatie te zien evolueren, maar uiteindelijk faalt de film als het aankomt op een sterk einde. Het komt vanuit het niets, zonder een echt grote omslag (al had ik hier met de persoon met wie ik de film keek een hele discussie over, hij zag het feit dat Lopez Ayers ineens met 'meneer Ayers' aansprak als een gigantische doorbraak, ik vond het persoonlijk wat makkelijk) en is ineens afgelopen terwijl je meer verwacht. Verder zitten er veel boodschappen in de film, maar echte antwoorden worden ook weer niet gegeven. Dit hoeft geen probleem te zijn, maar aangezien de film op een boek gebaseerd is, had ik toch graag iets van de mening van de schrijver willen weten.
Maar goed, uiteindelijk valt de film nergens stil, is het acteerwerk goed, valt er ook wat te lachen en zijn er veel mooie plaatjes te bespeuren (scene waarop Downey de cello geeft in de tunnel). Het had iets beter gekund, maar nog steeds erg de moeite waard.
Pluspunt is dat het geen standaard Hollywood plot is, maar wat realistischer.
Jamie was wel overtuigend, alleen wist hij me niet te raken, en daar gaat het toch om bij een drama.
Of ik nou in de verkeerde stemming ben voor zoiets als dit, of dat het verhaal me daarbuiten ook niet ligt - daar krijg ik de vinger niet echt achter. Maar het geheel komt als extreem langdradig op me over, met veel op zich mooie shots tussendoor - maar wat voegen ze aan het verhaal toe? En net zo met de abstracte kleuren tijdens de beethovenvoorstelling - irritant, meer dan dat het iets neerzet.
Wel mooi gespeeld, maar alleen daarmee blijft het toch wat teveel hangen. De moraal druipt er hier en daar ook wel wat vanaf. Hoewel er ook wel een paar erg zinnige dingen gezegd worden, het citaat van de anger management begeleider legt iets uit dat mensen in de psychiatrie goed zouden moeten begrijpen. Helaas is dat meestal anders.
De personages zijn niet de meest toegankelijke om mee mee te leven, dus dit maakt het ook nog eens een extra hindernis.
De cast deed het zeker niet slecht en de film zag er zeker niet slecht uit.
Verder was de muziek ook goed gekozen, 'k vond het zeker niet slecht klinken.
De film focust nogal veel op het dakloosgedeelte en 'k had toch iets meer van het muziek gedeelte verwacht.
Tja, goed om eens gezien te hebben, maar 'k hoef deze niet meer terug te zien.