The Soloist (2009)

Redelijk.

Begin en opzet doen vooral denken aan August Rush. Die film was meer gefocused, deze vooral beter.

Toch is het allemaal véél te veel. Het begint rustig met Downey in een rol die perfect voor het geschikt is. Het begin gaat vooral over column en muziek. Daarna komt er armoede, klein beetje blank/zwart en dakloosheid bij waardoor de film opeens heel zwaar wordt. Halverwege komt dan de ziekte van Ayers sterk opzetten en gaat het weer over het wel dan niet behandelen van zulke personen.

In dat laatste deel vind ik Downey trouwens wel wat minder. Daar overheerst het drama echt en blijft hij iets teveel hangen in zijn eigen typetje. Foxx is wel sterk, de rest van de cast zeker ook niet verkeerd.

Een film die wat teveel wil en doet. Elke 10 minuten lijken wel een filmpje apart met elk hun 5 minutes of fame. Zo zit er een gek abstract intermezzo in dat wat mij betreft hier absoluut niet in thuishoort (en de film ook alleen maar langer maakt).

Zeker geen slechte film, maar er had een volledig drama element uitgemogen (lastig, ja, want het gaat om een waargebeurd verhaal, maar toch) en de film had zich iets meer mogen richten op Foxx. Nu lijkt vooral Downey de hoofdpersoon, wat niet zo lekker aanvoelt.

Verder visueel best aardig maar niks dat mij echt zeer positief opviel. Muziek ... tja, bij dit soort muziek-muze films draait het altijd om klassiek, en ditmaal zelfs erg bekende, doet mij weinig tot niets.

2.5*

Een pittig filmpje. Hij begon lekker, goeie sfeer en prima ritme. Op een gegeven moment slaat de drama in en gaat ook niet meer weg. verliest zijn sfeer dan, wat ik jammer vond.

Sterk stukje verhaal wat goed wordt neergezet door zowel Foxx als Downey Jr.
Hij keek lekker weg!

Sterk verhaal, indrukwekkende vertolkingen van beide hoofdrolspelers.
De film is me beter meegevallen dan ik eigenlijk had verwacht.
Hoewel het thema om één persoon draait, word daarmee toch ook een groot probleem in zijn algemeen aangekaart, namelijk de duizenden daklozen in L.A., en wat men er aan doet, of beter Niet doet !!
Misschien is de film een beetje traag en ook met momenten saai, toch heeft de prent nog een groot pluspunt, en dat is de score.. prachtige klassieke muziek, op een geweldige manier gebracht doorheen de ganse film.

De film is traag en bij momenten erg saai. Het begin komt traag op gang en ook na een half uur wil het echt niet vlotten. Getwijfeld om de film af te zetten, maar toch blijven kijken. Het verhaal is erg knap, de muziek ook, maar de film kon me niet boeien. Spijtig.

Prima acteer werk, redelijke film maar nergens echt bijzonder.

Helemaal mee eens.
Ook 4*

Wat een wisselende reacties. Hier een laag cijfer....
Hebben 'm na een halfuur 'doorgespoeld' was niet doorheen te komen. Jammer!

Hmm, niet erg boeiend relaas, ondanks een paar mooie scènes en behoorlijk acteerwerk. Maar het grijpt me niet echt aan allemaal.

Deze film wist me niet te pakken en ik had totaal geen sympathie voor het karakter van de dakloze (Foxx). Nog een 3 vanwege het acteerwerk en de regie.

Een redelijke film...
Niet zo beste acteerwerk...
Niet zo spannend, een beetje saai...
Muziek vond ik niet zo mooi beluisteren...
Een waargebeurd verhaal...wist ik het niet...

Nogal oppervlakkige film die nergens interessant is. Downey jr. en Keener doen het uitstekend maar Foxx kan niet acteren.

Matig

Kan deze film moeilijk plaatsen, het is nergens sterk en het is ook nergens slecht. Beetje aan de saaie kant en foxx acteert deze rol wel goed alleen is het verhaal niet wat het zou moeten zijn.

Op zich is het verhaal wel goed en het acteerwerk is zeker niks mis mee. Toch had deze film het niet niet voor mij. Ik had ook het idee dat de filmmakers niet helemaal wisten waar ze naar toe wilden met dit verhaal.Het verhaal liet èn het harde leven van de vele daklozen in L.A. zien èn het ging het over het bijzondere musicale talent van iemand die totaal de weg kwijt was. Misschien hadden ze het beter bij voornamelijk 1 verhaallijn kunnen blijven steken want nu bleef alles een beetje in het midden van deze twee verhaallijnen hangen waardoor het nergens echt de diepte in ging. Robert Downey Jr. heeft trouwens wederom laten zien wat een getalenteerd acteur hij is. Maar verder vind ik het allemaal maar behoorlijk matig.

Absoluut een ondergewaardeerde film over een gevestigde journalist (Robert Downey jr) die een vriendschap sluit met een schizofrene straatartiest (Jamie Foxx). De film heeft alles in zich om te verzanden in gemakkelijk scoren met goedkope sentimenten, maar doet dat gelukkig niet. De dakloze in kwestie wordt in al zijn ziekheid in beeld gebracht en er wordt nooit geprobeerd om zijn verhaal te marginaliseren tot iets wat meer romantisch is. Wat resulteert in een heerlijk nuchter verhaal over hoe lastig het is om geesteszieken weer terug in de maatschappij te brengen.

Het lijkt er op dat een aantal mensen niet weten dat dit een waargebeurd verhaal is. Niet weten welke kant ze op moeten met het verhaal lijkt me dus een redelijk onzinnige opmerking.
De echte Nathaniel Ayers is aan het eind ook nog te zien tussen het publiek op de eerste rij.

Dat wist ik inderdaad niet. Dat veranderd mijn verhaal dan inderdaad wel ja want dan wordt het verhaal gewoon vertoont zoals het toen gegaan is. Dus om met jouw woorden te spreken blijkt dat dan een "onzinnige opmerking".

Nouja niet helemaal hoor, er zijn een paar dingen niet geheel zoals ze horen te zijn. Steve Lopez is bijvoorbeeld helemaal niet gescheiden van zijn vrouw. Ze hebben wel het gehele gebeuren rond de colums/artikelen en het personage Ayers zo waarheidsgetrouw mogelijk weergegeven.

Wel interessant want het is tijdens het kijken van deze film helemaal niet tot me doorgedrongen dat dit een waargebeurd verhaal is. Of hebben ze dit ook niet vermeld ? Op zich wel handig om te weten tijdens het kijken van de film, want dan ga je er toch met een andere blik naar kijken. Bedankt voor de info !

Ik geloof dat het inderdaad niet vermeld werd in de film zelf. Iets dat in Hollywood normaal gesproken bijna altijd redelijk opzichtig in beeld komt aan het begin van de film. Ik had een artikel gelezen over dit verhaal met daarbij dat er een film over gemaakt werd, dat scheelt waarschijnlijk wel in je beleving als je de film kijkt.

Sfeervolle muziekfilm rond twee boeiende personages. Iets meer Beethoven had best gemogen en iets minder "LAMP" momenten ook.

Aardig, kon beter.

Jamie Foxx zet een geweldige rol neer. Downey Jr. is ook overtuigend genoeg.

Het geheel is een beetje vaag, het leek niet echt duidelijk wat ze nou precies wilden. Goed, mainpoint was een muzikant die wordt bijgestaan door iemand die er alles aan wil doen om hem te helpen. Er volgt een tegenslag, en uiteindelijk komt het allemaal wel goed.

Verder zitten er veel stereotype personages in en het gedoe bij die LAMP-afdeling kwam niet heel erg indrukwekkend over.

American flag.


Jammer, al bij al toch een beetje standaard.

Mooie film, maar uiteindelijk voelt het een beetje afgeraffeld.

Fox en Downey zetten fantastische rollen neer, waardoor het een genot is hun relatie te zien evolueren, maar uiteindelijk faalt de film als het aankomt op een sterk einde. Het komt vanuit het niets, zonder een echt grote omslag (al had ik hier met de persoon met wie ik de film keek een hele discussie over, hij zag het feit dat Lopez Ayers ineens met 'meneer Ayers' aansprak als een gigantische doorbraak, ik vond het persoonlijk wat makkelijk) en is ineens afgelopen terwijl je meer verwacht. Verder zitten er veel boodschappen in de film, maar echte antwoorden worden ook weer niet gegeven. Dit hoeft geen probleem te zijn, maar aangezien de film op een boek gebaseerd is, had ik toch graag iets van de mening van de schrijver willen weten.

Maar goed, uiteindelijk valt de film nergens stil, is het acteerwerk goed, valt er ook wat te lachen en zijn er veel mooie plaatjes te bespeuren (scene waarop Downey de cello geeft in de tunnel). Het had iets beter gekund, maar nog steeds erg de moeite waard.

Best een ontroerende film met prachtige muziek en mooie rollen van de heren Downey Jr en Fox. Ben zelf ook een liefhebber van het werk Beethoven, met name van de pianotrio's en pianosonates en wat mij betreft had het wat meer bij alleen het thema van de muziek mogen blijven. De film kiest er echter voor meer en meer de dramatische aspecten te belichten. Af en toe wordt het wat klef, zoals in de outtro en dat vind ik jammer. Het had wat soberder gemogen.

Acteerwerk is overtuigend. Het verhaal duurt en duurt maar voort zonder echt ergens over te gaan. Muziek is mooi gedaan. Ontroerend had de film moeten zijn maar raakte me niet.

Sterke kern van het verhaal, het 'waargebeurde deel' zeg maar. Waarin het specifiek over Nathaniel gaat. Zijn verhaal vind ik erg mooi, ook goed neergezet, maar wat ik nou zo jammer vind aan de film is dat er zo veel opsmuk bij zit. Bijvoorbeeld de scene waarin de vrouw van Steve Lopez zo dronken zit te doen bij die prijsuitreiking. Heeft volgens mij weinig invloed op het verhaal, voegt ook weinig toe. Wel mooi neergezet is de schizofrenie van Nathaniel. De meeste scènes met die stemmen werken benauwend en zijn goed neergezet. Toch vind ik het jammer dat er naar mijn smaak teveel drama aan de film is toegevoegd, wat afleid van het echte verhaal en geen echt doel dient. Drie sterren dan maar.

Leuk dat het gebaseerd is op een waargebeurd verhaal, levert dat een goede film op? Neen, deze keer niet. Traag, saai, rommelig, op een paar scenes na wist de film totaal niet te boeien.
Pluspunt is dat het geen standaard Hollywood plot is, maar wat realistischer.
Jamie was wel overtuigend, alleen wist hij me niet te raken, en daar gaat het toch om bij een drama.

Goeie film over een journalist die een column schrijft over een muzikaal begaafde zwerver die hij heeft ontmoet. Een mooi verhaal over een bijzondere vriendschap tussen twee mannen, echter minder inspirerend of meeslepend gebracht dan het had kunnen zijn. De film zakt nergens in en maakt goed gebruik van de stad L.A., waarbij de achterbuurten vol daklozen niet worden geschuwd. Mede dankzij de twee uitstekende rollen van Jammie Foxx en Robert Downey Jr. nog net 3.5 sterren.

Niet mijn film.

Of ik nou in de verkeerde stemming ben voor zoiets als dit, of dat het verhaal me daarbuiten ook niet ligt - daar krijg ik de vinger niet echt achter. Maar het geheel komt als extreem langdradig op me over, met veel op zich mooie shots tussendoor - maar wat voegen ze aan het verhaal toe? En net zo met de abstracte kleuren tijdens de beethovenvoorstelling - irritant, meer dan dat het iets neerzet.

Wel mooi gespeeld, maar alleen daarmee blijft het toch wat teveel hangen. De moraal druipt er hier en daar ook wel wat vanaf. Hoewel er ook wel een paar erg zinnige dingen gezegd worden, het citaat van de anger management begeleider legt iets uit dat mensen in de psychiatrie goed zouden moeten begrijpen. Helaas is dat meestal anders.

'k vond dat de film veelbelovend begon, maar mede door de redelijke speelduur vond 'k het na een tijdje niet meer zo boeiend.
De personages zijn niet de meest toegankelijke om mee mee te leven, dus dit maakt het ook nog eens een extra hindernis.
De cast deed het zeker niet slecht en de film zag er zeker niet slecht uit.
Verder was de muziek ook goed gekozen, 'k vond het zeker niet slecht klinken.
De film focust nogal veel op het dakloosgedeelte en 'k had toch iets meer van het muziek gedeelte verwacht.
Tja, goed om eens gezien te hebben, maar 'k hoef deze niet meer terug te zien.

Goede film met sterk acteerwerk van Robert Downey Jr en Jamie Foxx. *4

Enkele losse sterke scènes en fraaie beelden worden afgewisseld met vele tergend langzame en vaak ook saaie gedeelten. Dan mag Foxx wel erg sterk zijn als de schizofrene Ayers (en weten zowel hij als regisseur Wright de gekte goed te tonen) en dan mag Downey Jr. ook een fijne rol hebben zonder direct Mr. Coolguy te spelen, maar de film is vaak gewoon niets aan. Jammer, want Wright vind ik vaak goed als het om verhalen vertellen gaat. Die éne scène met de cellomuziek en de vogels die over L.A. vliegen was wel bijzonder fraai. 2,5*.