Dekalog, Siedem (1988)

Een erg mooie aflevering, niet een van de beste, maar wel erg ontroerend (zo'n schattig kindje, niet te doen ) Het scenario is wel wat minder inventief (personages die elkaar vertellen over hun verleden is wel de simpelste manier om dat ook aan de kijker duidelijk te maken, in dekalog 2 wordt dat veel knapper gedaan) Toch wel weer knap hoe ze erin slagen om twee personages neer te zetten die sympathiek en begrijpelijk zijn maar tegelijk ergernis en afkeer oproepen. 3,5 sterren, met de nadruk op 4.

Constant niveau in deze reeks.

Telkens weer een paar goeie elementen. Maar ook telkens weer verpest door nogal banaal en erg plat drama. Ook in dit filmpje weer. 't Is een aardig verhaaltje, erg schattig dochtertje, en het eerste half uur is het wel aandoenlijk. Maar dan gaat het clichégewijs weer allemaal fout, met een hoop krokodilletraantjes tot gevolg.

Jammer, want telkens blijft een gevoel achter dat er echt veel meer inzat. Weer geen prijs voor Kieslowski dus. Aardig filmpje, degelijk, maar te banaal. 2.5*

Mijn tweede uit de Dekalog serie. Dit zou best eens een van de beste kunnen zijn. Krijg zelfs nu al een speciaal gevoel bij die piano klanken van Preisner bij de aantiteling.

Piesiewicz en Kieslowski besloten om een andere tweede interpetatie van dit gebod te gebruiken door een voorwerp te vervangen door een mens. Net als bij deel 3 neemt het verhaal een neutrale positie in; de schuld ligt bij beiden partijen. Alhoewel de film niet heel erg zwaar is, hangt er toch een zeer droevige sfeer in de lucht. Dat kleine meisje speelt heel mooi, naturel. Haar kwestbaarheid, psychische beschadiging en onschuldigheid is levensecht.

Een van de zwakkere afleveringen wat mij betreft. Nogal praterig en de persoonlijke strijd en innerlijke gewetensvragen zijn nogal oppervlakkig uitgewerkt en lieten me tamelijk onberoerd.

Het blijven leuke tussendoorfilmpjes, deze films uit de Dekalog-reeks.

Ik vond de (echte) moeder goed spelen: echt een verzuurde stomme tut!

Ik ben het verder wel een beetje met Mochizuki Rokuro eens. Ook mij raakte dit verhaaltje niet zo.

De 'engel' dit keer niet gezien?

Wel een voldoende.

Keken alle mensen op aarde maar wat vaker Kieślowski, het zou onze wereldethiek slechts ten goede komen. Neem nu 'Dekalog 7', een ambigue parabel rond het gebod "Gij zult niet stelen". Bijzonder interessant is (zoals reeds eerder werd aangegeven) Kieślowski's keuze voor een persoon in plaats van een voorwerp: het werpt weliswaar een minder logisch, doch stukken boeiender licht op de zaak. Al snel blijkt dat beide partijen schuldig zijn, en dat de dochter er uiteindelijk voor kiest weg te lopen stelt ons voor een nog groter dilemma: ontloopt zij uiteindelijk de verantwoordelijkheid, of is zij finaal het slachtoffer, de martelares?

Na de toneelherwerking van Johan Simons en de NTG-ensemblecast gezien te hebben, wist ik echter al hoe de vork aan de steel zat, en dat hindert. Nadeel van de Dekalog-serie is immers het gebrek aan visuele esthetiek, meer nog, de spuuglelijke setting waarin Kieślowski zijn verhaal telkens weer inbedt. Anderzijds behoort dat verarmde, industriële kader inherent tot de kritiek die Kieślowski aan het adres van de Poolse overheid levert. Alleen is die nu niet langer actueel.

Ondanks het grondig uitgewerkte thema, is 'Dekaloog 7' niet beduidend beter dan zijn voorgangers. Net als Freud stoorde ik me immers aan hoe expliciet de broers Kieślowski de situatie aan de kijker uitleggen. Al wie het verhaal reeds kent, kan onmogelijk om dergelijk dilettantisme heen kijken.
Maar om 'Dekalog 7' op basis daarvan volledig met de grond gelijk te maken...? Nee, daarvoor blijft Kieślowski een té boeiend cineast.
2,75*

PS: De engel is inderdaad niet opgedoken. Ziet Krzysztof Kieślowski geen greintje hoop in deze episode?

Na een hele reeks geslaagde Dekalogen is dit toch wel een minder deel. Wellicht de zwakste aflevering uit de serie. Het is een aardig verhaal opzich, maar het mist zowel emotionele of intellectuele diepgang van de voorgaande werken, met name omdat de twee vrouwen rond wie het dilemma draaide op mij allebei onsympathiek overkwamen en dat heb ik nog niet gezien bij Kieslowski. En over diefstal heeft dit eigenlijk ook weinig te zeggen. Het eindresultaat is een aardige film die vooral door zijn korte lengte nog wel werkt. Waar ik bij deel 5 en 6 erg benieuwd ben naar de langere versies ben ik blij dat het hier bij één korte film gebleven is.

2,5*

Dekalog zeven is één van de minste uit de reeks. Het grote probleem van deze film is toch wel de echte moeder van het meisje, dat ik maar een vervelend en irritant personage vond. Het meisje zelf is dan wel weer schattig en met haar voelde ik op een gegeven moment nog wel enig medeleven. Desondanks is het allemaal wat minder boeiend dan voorgaande delen en weet Kieslowski het deze keer allemaal niet zo heel bijzonder te maken. Het blijft allemaal nogal oppervlakkig, al wordt het gebod deze keer wel op een bijzondere manier toegepast, omdat er een meisje i.p.v. een voorwerp gestolen wordt. Doordat het allemaal niet zo lang duurt is het prima uit te zitten, al krijgt deze film van mij toch een nipte onvoldoende en denk ik dat een langere speelduur de film nog meer afbreuk had gedaan.

2,5*

Deel 7 alweer uit Kieslowski's Dekalog, en opnieuw geen bijster hoge score. Het verhaal is, tenminste op het eerste gezicht, vrij eendimensionaal en eenvoudig, en hoewel het een prachtig verhaal is draagt het niet direct het bijzondere en complete in zich dat ik wel in zijn Trois Couleurs-trilogie zag.

Echter, bij Kieslowski is altijd veel meer aan de hand dan wat zich in eerste instantie laat raden, en deze onderhuidse betekenislagen zijn, ook al lees je ze later in een boekje, toch de reden dat ik deze serie blijf kijken. De Dekalog-serie is zo speciaal omdat Kieslowski niet enkel een hedendaagse draai geeft aan de klassieke 10 geboden, maar veeleer hedendaagse vraagstukken projecteert op diezelfde geboden, de omgekeerde richting dus. In dit geval gaat het dus ook niet sec om de problemen van bezit en diefstal of over de slechtheid van mensen o.i.d., maar om het vraagstuk van een veranderende identiteit van de hedendaagse mens met diens gevolgen voor de omgang met elkaar en met bezit.

De symboliek valt zelden onmiddellijk op in Kieslowski’s films, maar ik las in een analyse van Sylvain de Bleeckere dat hij de moeder (Ewa) en de dochter (Majka) bewust uit een intellectueel (geëmancipeerd) milieu laat komen. Daarmee, zo analyseert De Bleeckere, wil Kieslowski aantonen dat “in de spiegel van het Ewa-personage laat Kieslowski zien dat de intellectuele emancipatie uitmondt in een ethische reductie van de menselijke relaties, tot het eigen ik”.

En zo kijk je ineens met een totaal andere blik naar deze film, die daarmee een prachtig voorbeeld is van een zeer subjectief gevisualiseerde maatschappijdoorsnede. Het is alleen jammer dat het in de Dekalog-serie overwegend resulteert in vrij saaie vertellingen waarin deze betekenislaag moeilijk te vinden is, daarom ook gemiddelde scores bij iedere film, maar een ruime 4 sterren voor het hele project

Toch weer een geslaagd deel, waarbij de dilemma's wat meer aan de oppervlakte liggen in plaats van eronder borrelen. De thematiek geeft Kieslowski een geheel eigen draai, een noodzakelijke (een materieel alternatief had nooit zo krachtig kunnen zijn), maar daarom niet minder knap. Het enige probleem is de echte moeder, die geen seconde sympathie kon opwekken. Zodoende bleef tijdens de gehele duur toch vooral een gevoel 'breng dat kind nu gewoon terug', daar waar dat de originele insteek van dit thema en het gebod natuurlijk volledig ondermijnt.

Ben dus niet de enige die de 'Beschermengel' miste?! Overigens hoe ver kun je een gebod oprekken? Vond het niet heel overtuigend. Acteerwerk wel weer ijzersterk en het feit dat we eindelijk eens de natuur / landschap rondom de flatgebouwen leren kennen is ook wel eens fijn.