Apollo 13 (1995)

“Houston, we have a problem.”

Ik ben zelf altijd gefascineerd en erg fan van films over of in de ruimte, het maakt niet uit wat het is: actiefilms, avontuur films of documentaires, ik ben erg geïnteresseerd in de ruimtevaart en alles wat er te vinden is in de ruimte (best nerderig). Ook vind ik vaak de films over de ruimtemissies van de Amerikanen erg interessant en toen ik zag dat deze film zondag van ‘Netflix’ gaat verdwijnen wou ik hem toch wel graag zien, altijd mijn interesse al gehad en zeker met de cast, dus maar kijken.

‘Apollo 13’ gaat over het waargebeurde verhaal van de ruimtevaart ‘Apollo 13’ (je verwacht het niet), hier volgen we de astronauten ‘Jim Lovell’ (Hanks), ‘Fred Haise’ (Paxton) en ‘Jack Swigert’ (Bacon). We volgen hen op het moment dat ‘Neil Armstrong’ de eerste maanlanding uitvoerde en voet op de maan zette, het nieuws dat ook zij naar de ruimte en de maan mogen, het oefenproces in de testlocaties, en de ruimtevaart. Eigenlijk vond ik het eerste uurtje best leuk om te volgen, zeker omdat we het verhaal zo volgen dat het constant interessant was om het überhaupt te volgen.

De film moet het vervolgens hebben van de spannende scenes over het ruimteschip waar van alles mis mee gaat, het begin (dus het eerste probleem) is enigszins nog wel spannend te noemen en ook leuk, daarna neigt de film helaas naar het ongelooflijke clichégehalte wat je ook had verwachten van deze Hollywood productie met ‘Howard’ achter het stuur, helaas een regisseur die mij nog niet echt heeft laten verassen met één van zijn films. Te standaard en te cliché.

Natuurlijk moet deze ‘Apollo 13’ reis worden vastgelegd door middel van een film, het patriotisme spat ervan af, iets waar Amerikanen overigens ook heel erg op teren in het algemeen, daar worden ze warm van. Deze film heeft ook zo’n hoog gehalte, en dat vond ik allemaal maar irriterend. Begrijp me niet verkeerd, wat de drie ruimtevaarders meegemaakt moeten hebben is natuurlijk niet voor iedereen weggelegd, en een knappe daad, alleen ligt het er overal zo dik bovenop.

Ik had er duidelijk voor mijn gevoel véél meer van verwacht. Helaas laat deze film veel dingen liggen en wordt het allemaal vrij snel saai. De film duurt ook gewoon wat te lang, op een gegeven moment hoopte je eigenlijk dat hij wel snel ging eindigen, het was een herhalend concept. Hoewel ik heb genoten van het begin van de ruimtevaart en de mooie (CGI) beelden van de ruimte, de film viel me te veel tegen. Ik ben nog niet helemaal er over uit wat ik deze film nou precies wil geven, een twijfel gevalletje, ik stem wat hoger dan mijn gevoel zegt.

Indertijd viel deze een beetje tegen, misschien omdat ik te hoge verwachtingen had vanwege het onderwerp en de aanwezigheid van leuke acteurs als Hanks en Bacon. Een herziening jaren later bracht niet veel verandering, maar inmiddels kan ik hem toch beter smaken, misschien omdat mijn verwachtingen nu lager waren. Ja, dat is niet fraai, maar het is niet anders, en zeker als sluitstuk van een "trilogie" met The right stuff en First man is dit best een boeiende film, ook al is het dan de minste van de drie. Het Amerikaanse patriottisme van de sentimenten en de muziek stoort me niet zo, maar wel ga ik me onwillekeurig afvragen waarom er hier zoveel mensen op de been zijn om voor de drie astronauten te bidden terwijl er ondertussen duizenden (anonieme) mensen in gewone of burgeroorlogen, onder communistische regimes of tijdens hongernoden of epidemieën evenveel gevaar lopen. Maar ja, als je je dát eenmaal af gaat vragen, that way madness lies. Laat ik zeggen dat dit een degelijke en meeslepende ruimtevaartfilm is waarvan de kwaliteiten de minpunten ruimschoots in de schaduw zetten. En wat is Hanks hier nog dun!

Nooit eerder gezien want ik verwachtte altijd heel veel technisch geleuter en dat vind ik doorgaans vermoeiend in films. En naar verwachting werd het ook een film met veel procedures en technische termen, hoewel het niet zo ergerlijk overkwam als ik vreesde. De tegenslagen van de Appolo-13 missie worden boeiend gebracht, en het hele scenario klinkt als een ode aan de vindingrijkheid en koelbloedigheid van de mens in de meest kritische situaties. Gelukkig ook een sterke cast die het niveau serieus opkrikt. De overdaad aan sentimentele scènes en blockbuster-momentjes moeten we er maar bij nemen.

Aardig om een keer te zien, maar daar blijft het ook wel bij. Verhaal vind ik niet interessant genoeg.

Ik ben wel van de ironie, maar in dit geval onbedoeld. Het bericht hoort inderdaad ergens anders te staan. Ik zal het verplaatsen.

Bedankt voor het melden.

Geweldige film. Het is bekend hoe de film afloop, maar toch blijft de film tot het einde boeien. Als de problemen beginnen klinkt het bekende 'Houston, we have a problem'. Geweldig om te zien hoe de astronauten en de medewerkers van de Mission Control in Houston alles uit de kast halen om de ruimtereizigers veilig thuis te brengen 'failure is not an option!'. De acteerprestaties zijn magnifiek. Ik vermoed dat de astronauten bewust een slaap te kort hebben gecreëerd om de vermoeidheid authentiek na te kunnen spelen (en zo niet, dan hebben ze dit geweldig geïmiteerd). Ook in het Mission Control wordt sterk en overtuigend geacteerd. Een speciaal compliment voor Ed Harris: hij zet een magnifieke Gene Kranz neer met krachtig leiderschap. Je voelt de spanning van de beslissing die hij in split seconds moet nemen. Beslissingen die het verschil maken tussen leven en dood. Ja, de film heeft een wat 'wat zijn we in Amerika toch goed en stoer' maar dat overheerst de film niet. Ook voelt de film niet gedateerd aan. Al met al een sterke productie. Je moet geen spectaculaire actiefilm verwachten met allerlei onrealistisch toestanden: dit is een waargebeurd verhaal dat veel meer drijft op een onderhuidse spanning die goed wordt overgebracht in de film. Misschien ben ik iets te royaal omdat ik onlangs het Houston Space Center heb bezocht en zelf in de Mission Control room heb gestaan waar deze film zich deels afspeelt en naast de Saturn V raket heb gelopen. Maar toch... 5 sterren!

Geslaagde film. Het verhaal van Apollo 13 was mij in grote lijnen wel bekend, maar of de bemanning levend terug was gekomen wist ik eigenlijk niet meer. Film is prima opgebouwd en de cast doet het gewoon goed en als kijker kan je behoorlijk meeleven met de mannen in de capsule. Het enige storende vind ik dat typische Amerikaanse chauvinisme (wij zijn de beste, in alles en altijd) en dat gejank van vrouwen en kinderen op Aarde die moeten meeleven. Dat is zo'n standaard sausje dat over heel veel Amerikaanse films gegoten wordt en vervelend is voor de gewone filmliefhebber. Samengevat is deze film goed om een vrij historsch accuraat beeld te krijgen van toch een bijzondere gebeurtenis in de ruimtevaartgeschiedenis.