American Ninja 2: The Confrontation (1987)

heb hem met mijn oma wel 100 keer gezien spijtig dat ze zulke films niet meer maken

de beste ninja film ooit vind ik revenge of the ninja.

zeker sho kosugi maar zijn andere films heb ik nog nooit gezien

echt jeugd sentiment. Was twaalf toen ik hem de eerste keer zag en helemaal knetter into judo (andere vechtsport gaf het toen nog niet in onze buurt)

Net als deeltje 1 jeugdsentiment..

2,5* om die reden..

Alle delen na deze deel, vond ik niks aan, mede dankzij de verandering in acteurs..

Naar mijn mening de beste uit de reeks. wat heb ik hier vroeger vaak naar gekeken zeg. achteraf wel een beetje nep op sommige punten. prima vecht-film met wederom de amusante combinatie van dudikoff en james. 3 sterren.

nog een slechte , deze mooi in de flop 100

1.0***

Ik snap niet dat deze film in de flop 100 zit. Ik als grote ninja-fan vind deze film echt vet! Natuurlijk, het verhaal is niet zo sterk en het acteren is zeker niet goed maar de beleving die ik bij deze film heb, geweldig! Net iets minder als deel 1 maar stukken beter dan de vervolgen na deze film.

dit was echt een toffe film totale onzin om deze in de flop 100 te plaatsen. ik heb superslechte films gezien die je niet eens terugziet. denk alleen maar aan acteurs zoals lorenzo lamas met zijn vechtfilms uit de jaren 90, die zou je eerder in de flop 100 zetten.

Dit was de 1e American Ninja-film die ik zag toen ik 8 jaar was.

Hij werd destijds uitgezonden bij onze oosterburen waar sommige stukken uit waren weggeknipt, omdat bepaalde fragmenten nogal heftig waren.

Een net zo sterk vervolg als het 1e deel.

Meer humor en meer actie.

Steve James was flink op dreef, maar ook Michael Dudikoff was weer geweldig.

Verder een pluimpje voor de muziek.

3 *.

Deel 1 was echt op het randje van toelaatbaar fout en gewoon te slecht voor woorden, dus ik verwachtte eigenlijk dat ik deze film de diepte in zou stemmen. Het begon allemaal heel slecht met ninja's die militairen ontvoeren (die zichzelf in barfights niet eens normaal kunnen verdedigen), dus de verwachtingen werden al omlaag geschroef. Maar toen Dudikoff en James in beeld kwamen en van het ene martial arts gevecht in de andere Bud Spencer kroeggevechten terecht kwamen kreeg ik langzaamaan waardering voor de film en de misplaatste humor. De actie was tegen het einde best aardig gechoreografeerd, het verhaal over genetisch gemanipuleerde ninja's was zo afgrijselijk dat het geniaal werd en de humor (James die 'and stay down!' tegen een in elkaar geslagen ninja roept, die daarna meteen gaat liggen) was zo melig dat het leuk werd.

Ja, deze film is belachelijk slecht, maar zulke kitch is op zichzelf ook briljant. Waag het alleen niet deze film te vergelijken met 'goede' films die ik eenzelfde score heb gegeven, maar zie deze film in zijn genre.

eerste wasw nog redelijk maar deze echt die ninja,s zouden een blinde nog niet eens kunnen verwonden , een tik of een visnetje en ze gaan met bosjes neer !

later wordt het iets beter maar dat redt deze baggerfilm niet meer !

Jeugdsentiment! Nu heerlijk fout... blijft genieten 4 ****

Dit is pas echt een spectaculair Deel. Punt 1 Ik vind Steve James erg goed erg goed in gevechten. Ook Dudikoff blijft erg goed hij blijft me verassen

Nooit de reeks gezien. Kwam gisteren toevallig deel 2,3 en 4 tegen. Waar een normale filmavond gepland werd resulteerde het in drie American Ninja films. Behoorlijk gelachen, zeker bij deze, die niet eens zó slecht is en nog enkele geestige vondsten heeft...

2*

Je moet hier natuurlijk met heel weinig verwachtingen ingaan en dan valt er nog meer dan genoeg te lachen om al het fouts wat je voorbij ziet komen. Ninjasterren, visnetten, knuppels, zwaarden en het goede oude beukwerk. Dat de meeste slagen en schoppen ongeveer elke keer 5 cm naast het lichaam waren maakt de film niet perse slecht, alleen zeer amateuristisch.

Het acteerwerk is dan ook vermakelijk zwak. De slechteriken zien er echt fout uit haha.

Je krijgt wel een echt exotisch gevoel. De setting is dan ook prima in orde. Het voelde soms aan als een computerspel. Eerst een gevechtje daar, dan een gevechtje daar. Tegenstanders worden steeds iets sterker en gebruiken steeds meer wapens. Uiteindelijk gebruiken de Amerikanen dan eindelijk eens wat geweren om de boel wat te versnellen. En die superninja's waren wel heel erg snel verslagen zeg. Zoveel supers was er dus niet aan. 1,5 voor de moeite.

Onbedoeld lachen.

Wederom van de hand van B-regisseur Firstenberg komt dit vervolg op het eerdere succes uit de beruchte Cannonkoker. Opnieuw met Dudikoff, die na dit deel tijdelijk zou afhaken, en de zwarte spierbundel met paardengebit: Steve James. De vuilbekkende vechtmachine die graag middels zijn ogen en overdreven gezichtsuitdrukkingen acteert, had niet misstaan in de 'stomme cinema'.

Net als in deel 1 is laatstgenoemde de voornaamste reden om deze film uit te kijken, want als eeuwige sidekick zorgt hij tenminste nog voor een enigszins goedbedoelde knipoog. Tevens beheerst hij ietwat betere knoktechnieken dan de eigenlijke held. Het script stelt ook hier geen fluit voor, maar de onbedoeld hilarische actie trekt een hoop recht. Lachen om de verkeerde redenen dus.

Doorsnee.

dit deel is iets minder dan deel 1. maar wel vermakelijk

Dit blijft toch een heerlijke foute film

Vroeger heb ik deze film volgens mij wel talloze keren gezien. Volgens mij vond ik het altijd wel vermakelijk, maar de laatste keer dat ik deze zag, moet minstens 15 jaar geleden zijn. In een foute bui dit weekend hadden er een paar zin om deze film te zien. Het eerste deel dan, maar aangezien we die niet konden vinden, werd het deze.

Ik weet niet precies wat er vroeger zo leuk aan was, want dit is toch wel zeer slecht. Natuurlijk is het een ontzettend fout verhaal, maar ook weer niet zo fout dat je onbedoeld dubbel ligt van het lachen. Er zit veel actie in, maar daarbij valt vooral op hoe dramatisch slecht de choreografie ervan is. Acteerwerk is ook vrij slecht en ook niet raar dat Dudikoff het nooit verder heeft geschopt, dan dit soort films, want hij heeft echt totaal geen uitstraling. De Ninja’s zelf zijn eigenlijk nog het leukst, al stellen hun acties ook maar vrij weinig voor.

Het meest teleurstellende is vooral de fun, die ontbreekt. Typisch een film, die in de herinnering nog redelijk was, maar door het heden inmiddels keihard is ingehaald.

1,0*

Duidelijk een film die je met het verstand op nul moet bekijken. Het verhaal is te belachelijk voor woorden: "een drugsbaas die op een afgelegen eiland in het geheim superninja's fabriceert om zo de monopoliepostie in de drugswereld af te dwingen". ...Je moet er maar opkomen! Het verhaal had niet misstaan in een oude Bondfilm.

Verder vond ik deze film een beetje meer van hetzelfde ten opzichte van de eerste film. Dudikoff doet het iets beter dan in American Ninja 1, maar andermaal wordt de show gestolen door Steve James.

Een minder vervolg. Het eerste deel is hierbij vergeleken een heel stuk leuker. Hierbij is de actie nog wel oké, maar er zit zo nu en dan iets teveel humor in met name bij het bargevecht . Toch is het best een redelijke film, maar is het er niet één die nog lang zal blijven hangen in het geheugen.

Wat betreft overall is deel 1 wat vermakelijker algeheel toch een leuk deel in de serie.

hele leuke vervolg.vermaak me altijd prima met de hele reeks,lekkere hele foute film.heb wel meer zulke heerlijke foute ninja films gezien,ik hou er wel van.

Net zo goed als zijn voorganger met prima gevechten.

Vandaag herbekeken, ik vind dit 2e deel iets minder dan het goede 1e deel.

Ook in deze film weer veel gevechten en explosies, ook goed eindgevecht.

Ik vond alleen de locaties iets minder dan het 1e deel.

Op naar deel 3!

Ninja? What the hell are ninja?

Ik moet zeggen, die eerste American Ninja kon me best wel bekoren. Nu ben ik sowieso wel een fan van hetgeen Cannon in de loop der jaren op de markt heeft gebracht, maar de film van Sam Firstenberg is een leuke titel in het oeuvre. Dat vonden blijkbaar wel meer mensen en er werden in totaal nog 4 sequels (onofficieel volgde nog Lethal Ninja die in sommige landen als deel 5 werd uitgebracht, nog voor er sprake was van het officiële 5e deel) uitgebracht waarvan The Confrontation logischerwijs de eerste is. Opnieuw onder regie van Firstenberg, opnieuw met Michael Dudikoff en Steve James.

En ook opnieuw een van de pot gerukt plot. Waar de voorganger het vooral moest hebben van het 'mysterie' rond Joe en zijn geheugenverlies, komen onze twee helden hier terecht op één of ander eiland in de Caraïben. Zon, zee en mooie vrouwen maar ook mariniers die ontvoerd worden en natuurlijk gaan de twee Rangers op onderzoek uit. Wat volgt is een wat saai plot rond een rijke drugsbaron maar het is gewoon de onvoorspelbaarheid die dit zo tof maakt. Op elk moment van de dag kunnen er wel ergens ninja's tevoorschijn poppen - het is een geweldig zicht om ze dat te zien doen op het prachtige strand waar Joe en co zijn komen vast te zitten nadat hun speedboot het heeft begeven - en natuurlijk is er nog de grote boze slechterik in de vorm van Tojo Ken. Beetje jammer dat de climax een tikkeltje tegenvalt qua spektakel, maar dat wordt gelukkig wel goed gemaakt door hetgeen wat er zich voordien afspeelt. Ninja sterren worden gegooid en slechteriken vliegen meters weg, pijlen worden met de blote handen gevangen, katana's worden in het rond gegooid, ...

En dan valt eigenlijk vooral op dat Michael Dudikoff eigenlijk niet zo enorm goed kan vechten. Hij heeft uitstraling, zoveel is zeker, maar qua techniek lijkt Steve James toch net iets beter te zijn. Dudikoff doet echter gewoon zijn silent James Dean act uit de eerste film verder en doet dat goed. James zorgt ook deze keer opnieuw voor de komische noot (je weet gewoon dat dat geleende marinierskostuum gaat sneuvelen) en de twee vormen toch een bijzonder leuke combinatie. Verder is Mike Stone met zijn gehavend oog nog een toffe slechterik en heb je met Jeff Weston nog wel een leuke overste. Niet meteen overtuigend als Captain en toch werkt het wel vanwege de setting, niemand van die mariniers lijkt een echte marinier te zijn en dat was natuurlijk de bedoeling aangezien ze undercover moesten gaan.

Ik had verwacht dat het eerste deel een lucky shot was en dat de vervolgen snel in kwaliteit gingen zakken maar niets is minder waar. Dit tweede deel is weliswaar meer van hetzelfde maar de verandering in setting zorgt ervoor dat dit fris genoeg oogt en Firtstenberg doet voldoende om hier een volwaardig vervolg van te maken. Absoluut geen perfecte film, maar wel zo eentje in het actiegenre dat je meermaals met veel plezier kunt opzetten. Op naar deel 3! Al is dat blijkbaar zonder Dudikoff...

3.5*

American ninja 2 is net een tikkeltje minder dan het eerste deel maar alsnog uitstekend.

Buiten "Adrift (2018)", zag ik ook deze onnozele typische jaren 80 Actie film tijdens mijn vakantie in Italië op een Duitse zender (ik meen "Kabel Eins") en dat soort films huurde ik tijdens mijn tienertijd in de jaren 80 en dan waren het vooral films met Chuck Norris in de hoofdrol en deze is met zijn jongere tegenhanger Michael Dudikoff.

Ergens in een Caraïbisch oord hebben Amerikaanse mariniers het aardig voor elkaar. In Hawaï shirts niksen ze wat, terwijl ze van de zon genieten. Aan dat onbezorgde bestaan komt echter een einde wanneer er om de haverklap collega's verdwijnen. Ze blijken ontvoerd te zijn door een machtige drugsbaron met de naam The Lion (Gary Conway die wel iets weghad van de eerder genoemde Chuck Norris en vooral als hij zijn zonnebril met spiegelglazen ophad). Met behulp van de gevangen geniale wetenschapper Sanborne (Ralph Draper), weet deze de mariniers genetisch te manipuleren tot willoze super ninja's en die zijn verrekte handig om in te zetten bij criminele activiteiten, zoals een heroïnetransport van 5 miljard dollar naar de Verenigde Staten die op handen staat. De Amerikaanse MP's Joe Armstrong (Michael Dudikoff), die tevens een ninja is, en zijn donkere maat Curtis Jackson (Steve James), worden naar de Caraïben gestuurd om er iets aan te doen en ze krijgen daarbij hulp van Alicia Sanborn (Michelle Botes), die de dochter is van wetenschapper Sanborne, Alicia Sanborn (Michelle Botes).

De film is zeker niet goed en het gaat ook nergens over, maar vermakelijk is het wel. Wanneer het achterlijke plot aan het licht komt, ga je namelijk geheid lachen en dat zul je tevens doen bij het aanschouwen van de belabberde slechte gevechten (inclusief een Bud Spencer en Terence Hill achtige knokpartij in een bar, maar dan met Michael Dudikoff en Steve James) die abominabel geënsceneerd zijn en waarbij het lijkt dat de actiechoreograaf lag te slapen. De zogenaamde super ninja's vallen hierbij overigens bij bosjes neer, daar ze zich makkelijker laten verslaan dan de gemiddelde peuter. Wanneer het niet de "good guys" zijn die ze naar het hiernamaals sturen, dan vermoorden ze elkaar wel per abuis.

Ook het acteerwerk is niet al te best met de bijzonder matige Michael Dudikoff (prototype jaren 80 B-actie acteur) in de hoofdrol. Persoonlijk vond ik Steve James het nog het leukst doen en dat kwam vooral vanwege zijn humor (daarmee verseert hij ook een vrouw). Maar goed, voor het acteerwerk kijk je deze film natuurlijk niet, want het draait in dit soort films om de actie en dat is volop aanwezig. Er zit voldoende tempo in en er is wat aardige humor ingestopt (zowel bedoeld als onbedoeld) en op actie is het nooit lang wachten. Ook de gekozen locaties (de film is opgenomen in Zuid-Afrika) hadden slechter gekund.

Al met al een typische jaren 80 B-actie film met een onnozel en ongeloofwaardig verhaal en veel onnozele actie. Het is allemaal zo slecht, dat het toch nog weet te vermaken en dat omdat het vaak op de lachspieren werkt.

Dit was één van mijn meest bekeken films in die tijd.

Ik kan me nog herinneren dat ik bepaalde stukjes steeds weer terug keek samen met een vriend.

Als je deel één hebt gezien moet je natuurlijk ook deel 2 bekijken.

Dit is gewoon een film dat goed weg kijkt en als je dan niet let op het acteer werk is dat al helemaal makkelijk.

Voor mij is dit jeugd sentiment dus zeker een aanrader.

Ik de jaren 80 hadden de actie sterren nog geen superkrachten. Ook liepen ze niet in een kleirrijke pyjama. In tegenstelling daartoe waren ze wel bekwaam in de nodige vechtsporten, beresterk en/of hadden ze een enorm charisma.

In dar rijtje actiehekden in de jaren 80 bungelde Dudikoff altijd helemaal onderaan op gepaste afstand van Seagal, Van Damme en Lundgren. Hij mocht dan aardig kunnen trappen, aan charisma ontbreekt het hem volledig. Zo ook aan acteertalent. Deze American Ninja reeks is dan ook een kenmerkend Dusikoff project. Het is gewoon heel slecht, zonder dat het leuk wordt. Het kijkt een beetje weg als een slechte tv serie. Ge gevechten zijn ook nog eens uitermate klungelig.

Nee, zelfs de tand des tijds kan deze film niet redden. Zelfs binnen het oeuvre van de Cannon Group een laagvlieger.

1,5

Te zien op Prime.

"I don't like that tiny maggot, I don't like him at all. I mean what is this? Ninjas? Drug pushers? My men being kidnapped and murdered? This is really beginning to get on my tits.”

Blijkbaar beviel het eerste deel dusdanig dat men het ook nodig vonden om dit tweede deel te maken. En duidelijk was dat Michael en Steve er erg veel zin in hadden. Dit zijn wel echt ninja films die je op de proef stellen, want het is allemaal echt heel fout, zo ook dit tweede deel. Eigenlijk vraag ik me persoonlijk wel af of deze serie (de vorige film) zo nodig doorgetrokken moet worden. Deel één had al een heel schaamtelijk verhaal, waar eigenlijk maar weinig gebeurde.

En dat is eigenlijk ook datgene waar het hier fout gaat. De film opent al best cliché met die mooie motor scene, waar we eigenlijk wel iets te lang naar zaten te kijken. De vechtscenes daarna slaat nergens op maar, later in de film wordt wel duidelijk waarom het precies allemaal gebeurde. Door de vermissingen daarna worden de twee "rangers” Joe Armstrong en Jackson naar het tropische eiland gestuurd om te achterhalen wat er nou precies gebeurt. En na een tien minuten lange- vermakelijke ninja scene op het strand komt de film eigenlijk wel erg los.

Het verhaal ontpopt zich eigenlijk wel wat later in de film. Wederom zijn er een soort terminator-achtige ninja’s ontwikkelt dankzij mensen proeven (volgens mij met genetische manipulatie) die Joe samen met zijn partner Jackson tegen moeten gaan, het is allemaal dus niet zo bijzonder.

Goed wat je overhoudt is vooralsnog gewoon een vrij zwakke B-ninja film, dat zie ik ook maar, met de huidige cast zoals het nu nog is wel gewoon heel vermakelijk. Het is dat die twee er wel heel veel zin in hadden, en dat ook overbrengen naar het scherm. Want buiten de tropische kiekjes, een paar mooie dames worden vooral de houterige en nogal slappe actiescenes naar je hoofd toe gegooid, die eigenlijk niet heel bijzonder meer waren, en in mijn ogen zelfs een tikkeltje slechter dan in het eerste deel, en dat is echt heel kunstig.