The Cursed (2021)

De Bijbeltekst Ezechiël 22:22; Zoals het smelten van zilver midden in een oven, zo zult u in het midden ervan gesmolten worden. Dan zult u weten dat Ik, de HEERE, Mijn grimmigheid over u uitgestort heb, staat centraal in deze zeer fijne andere kijk op de lycantropie-mythologie

Let wel...de ziekte lycantropie want eerlijk gezegd zijn er wel bekende kenmerken die bij de weerwolf-genre horen (zilveren kogels, zigeunervloek, een geterroriseerde gemeenschap) maar is er een heel ander beeld van weerwolven. Het richt zich sowieso niet op de fysieke harige transformatie. De film begint tijdens The Battle of Somme in 1916, mannen met gasmaskers wachtend in een loopgraaf tot ze over de rand gaan. De soldaat Edward, is een van de slachtoffers en tijdens een operatie in een veldhospitaal wordt er een ​​zilveren kogel diep in zijn borst gevonden.

En voordat je kan bedenken wat dit allemaal betekent, wordt je 35 jaar teruggevoerd naar het landgoed van Seamus Laurent, zijn vrouw Isabelle en hun kinderen Charlotte en Edward. Na een fijn wreed bloedbad in één statisch schot, een zigeunervloek een vogelverschrikker en een kunstgebit met zilveren tanden verder bevindt je in een gave atmosferische horror die de bloederige en gruwelijkheden niet schuwt.

De bloederigheid zijn van heerlijke praktische make-upeffecten. De meest indrukwekkende scène van de film (een "holy shit"-scène) bevat een kijkje in hoe de geïnfecteerde mens en het beest samenleven. Het monster zelf wordt tot leven gebracht met digitale effecten, die iets minder geslaagd zijn maar door gebruik van een mistig filter wanneer het wezen aanvalt, worden deze momenten snel en desoriënterend verdoezeld.

Dit gotische horrorverhaal is over de hele linie verbluffend. Er is voldoende bloed, en de meer subtiele horrordetails zoals wind, mist, schaduwen en het gebruik van kaarslicht om een ​​griezelige sfeer te creëren, doen je denken aan het Hammer-tijdperk en de Universal-klassiekers. De film had het wel zonder het handjevol goedkope jumpscares kunnen doen, maar ze doen niets af aan de kracht van het eindproduct. Daarom is het gemakkelijk de beste originele weerwolffilm die in de afgelopen jaren is uitgebracht!

Sterk.

Sean Ellis is ondertussen alweer enige tijd bezig met het regisseren van horrorfilms. Ondanks dat ik er maar weinig heb gezien, weet ik wel dat het met zijn films goed zit. De geluiden voor zijn films zijn dan ook redelijk genoeg voor hem om weer aan een nieuw project te komen. Zo ook dus The Cursed, zijn nieuwste horrorfilm.

En het is nog een serieus goede film ook. Al binnen 15 minuten was ik helemaal wakker van de film. Vooral opvallend dat de film een stuk minder gehaast aanvoelt dan soortgelijke horrorfilms die tegenwoordig achter elkaar uitkomen. Zo valt er binnen een kwartier al een scene te zien waar er door middel van een enkel statisch shot een dorp wordt verwoest. Het zegt meteen wat over het geduld van de regisseur.

Verder ook opvallend bruut, koud en somber. Er zitten wat momenten tussen die behoorlijk indruk weten te maken. Soms ook genadeloos in beeld gebracht, een gevoel dat alleen maar wordt versterkt door wat sluwe manieren van sound-editing en beeldschepping. Eenmaal de film een wat hardere noot aanneemt, weet Ellis hier qua regie perfect op in te spelen.

Jammer genoeg weet het middenstuk van de film wat minder aan te slaan. Er wordt wat meer over de kern uitgelegd en door middel van wat meer dialoog wordt dit uitgewerkt. De acteurs zijn alleen niet bepaald boeiend genoeg om de film te kunnen dragen. Wat goede ideeën daarbij ten spijt. 45 minuten verder staat de volgende sterke sequentie de kijker echter weer op te wachten.

The Cursed is vooral een koude, donkere horrorfilm die erg sterk begint. Het gaat er allemaal wat harder, bruter en gemener aan toe. Maar ook de kwaliteiten van de regie vormen een mooi pluspunt voor de film. Zo zijn er wel meerdere, best memorabele scenes op te merken tijdens de film. Fijn om te zien dat er nog steeds horrorfilms worden gemaakt die door mensen met talent in elkaar worden gestoken. Ik hoop dan ook van harte dat de film goed aanslaat bij het publiek.

Prima wegkijker emt een origineel verhaal.

Shadowed:

Dank. Dit was een verkeerde woordkeuze die ik door de vingers heb gezien. Ik bedoelde algemene films.

Shadowed Oké. Dan snap ik wél wat je bedoeld.

Ongelofelijk dat dit zo hoog scoort. Het eerste half uur is nog redelijk sfeervol, maar daarna stort dit als een kaartenhuis is. Het plot heeft veel te weinig om het lijf om dit twee uur boeiend te houden en na verloop van tijd begint het geheel te slepen. Tel daarbij de matige CGI, domme keuzes in het script en bordkartonnen karakters op, en je hebt een povere film als eindresultaat. Wie een soortgelijke film wilt zien die wél de volledige speelduur onderhoudend is raad ik Brotherhood of the Wolf aan.

Zoals Iron Maiden reeds heeft gezegd, 'Brotherhood of the wolf' is stukken beter. Kleine 2,5*

Brotherhood of the wolf'met een martial arts- indiaan

Straks bekijken. Ik heb wel een zwak voor zigeunerfilms met als voorlopig hoogtepunt: Thinner.

Regisseur Sean Ellis stelt eigenlijk nooit teleur en ook deze volbloed horrorfilm, hoewel niet bepaald origineel, is de moeite waard. Vooral visueel is het genieten, met prachtig camerawerk en sfeervolle production design. De bloederige make-up effecten zijn ook erg overtuigend. Daarbij vergeleken steekt de plot wat flets af en de personages zijn weinig meer dan karikaturen, maar het kan er net mee door. De meedogenloos nare sfeer tilt het geheel net boven het maaiveld uit.

Stijl en sfeer in deze horrorfilm over een landeigenaar die een vloek over zichzelf en zijn familie afroept wanneer hij een zigeunerkamp wreed uitroeit. Dat laatste is trouwens ook de beste scène uit de hele film. Vanop afstand gefilmd is dit een sterk georchestreerd tafereel waarin je heel wat verschillende acties ziet. Daarna wordt The Cursed een duistere horrorfilm waarin de bewoners van het landgoed visioenen krijgen, verdwijnen of verscheurd worden. De patholoog refereert ook naar het beest van Gevaudan waarin zijn vrouw en dochter werden gedood maar chronologisch is dit niet correct want deze feiten vonden 100 jaar eerder plaats dan de gebeurtenissen in de film. Niet alles is even sterk en de film kent nogal wat goofs, maar de cinematografie is echt enorm mooi en geeft daarmee een solide indruk.

Ja, dit was best een vermakelijke zit. Ik had niet veel verwachtingen gesteld op deze film maar, menig recensie sprak mij erg aan met ook hoge waarderingen, en na de mooie recensie van ‘joolstein’ ben ik min of meer over stag gegaan en hebben we hem vanavond aan geslingerd, wat resulteerde tot een vermakelijke zit. De film stond al enige tijd op mijn kijk-lijst omdat ik me liet verleiden door een best leuke trailer, en het plot interesseerde me ook ontzettend erg. Ik hou wel van die oude folklore-achtige settingen maar, het kost in mijn ogen de regisseur wel wat meer werk er een bepaalde sfeer uit te persen wat ‘Ellis’ aardig is gelukt. Hoewel de film zeker wat steekjes liet vallen, vond ik het echt een geslaagde zit.

Want met horror kwam je al aardig goed uit de voeten. De film kent constant een leuke hoeveelheid gore en bloed, en dat laat die van verschillende kanten zien. Het begint immers al héél lekker, waar de handen en voeten worden afgehakt van die man die vervolgens als vogelverschrikker moet functioneren, wat wellicht als achterliggende gedachten toch ene gypsyverschrikker moest worden. Ik ben zijn naam wel even kwijt. Enfin, daar begint de film al best lekker mee, en de film laat constant wel mooie bloederige scenes voorbijkomen die soms niet goor genoeg konden zijn. En dat was in mijn ogen wel nodig, want het zorgde én voor een leuker sfeertje binnen deze film maar, ook voor wat schot in de zaak waardoor de film niet dood komt te vallen. De make-up zag er echt vet uit, ook de monsters zagen er goed uit al ben ik het wel eens dat de CGI heel af en toe een tikkeltje beter had gemogen.

Ook moet ‘Ellis’ werken met goede alternatieven voor horror, aangezien het tijdperk soms wat ingekort is op technische snufjes. En dat lukt hem aardig, ‘Ellis’ weet heel leuk met de omgeving te spelen, met mist en de bossen voor toch meer een horrorsfeer. Maar, ook met de acteurs, en de geschiedenis die op het landgoed heerst kan hij leuk werken en dat doet hij ook. Hij benut eigenlijk alles in deze film zorgvuldig, waardoor je een goede spanningsopbouw krijgt als we de acteurs volgen in hun zoektochten of, vluchtpogingen waar veel gebruik wordt gemaakt van geluid, hier en daar een knakkend takje. Dit samen met toch de grove hoeveelheid bloed wat er vloeit van de lijken, en de gruwelijke beelden.

Het verhaal vond ik erg leuk. De film neemt je eigenlijk mee door een bepaalde tijdreis, waar we starten in de trenches van de eerste wereld oorlog, die eigenlijk direct de donkere en kille sfeer van de film weten te bepalen. We blijven er niet al te lang rondhangen, wat ik juist erg fijn vond maar, er worden wat hints neergelegd waar deze film naar toe wil; neem de zilveren kogel die uit de soldaat wordt gehaald. Waarna we eigenlijk naar het ontstaan van de zogenaamde vloek keren, wanneer een zigeunerfamilie eigenlijk in koele bloeden worden uitgemoord door een landeigenaar en zijn mannen, die vervolgens een man levend kruisigen en de vrouw levend begraven, die een vloek over ze laat heersen (een soort heks). Hierna komen we eigenlijk uit op het einddoel van de film, waar de huidige bewoners van het huis en het dorpje worden geteisterd door een vloek die mensen langzamerhand in weerwolven laat veranderen, wat zorgde voor een bepaalde kat en muisspel, niet alleen met de weerwolven maar, ook met zichzelf en hun nachtmerries.

De film vecht soms met zichzelf, waar de film het ene moment toch erg overkomt als een bepaalde paranormale film, zie bijvoorbeeld de beelden met de kaarsen door het huis (wat natuurlijk wel in het tijdperk hoort maar, ik ook héél snel wil linken aan paranormale films), de nachtmerries (die overigens daarna weer te linken zijn aan de vloek) en de vele geluidjes die eigenlijk overal rondslingeren maar, ook juist een weerwolven film is. Dit aspect van de film zorgde voor een heel erg verfrissend verhaal maar, ook voor een onwijs leuk concept. We kennen de standaard weerwolven films al wel, en daar distantieert deze film zich volledig van. Want zoals ‘joolstein’ ook al zei, de film rond meer op het psychische van de mens, wat ook wel ‘Klinische lycantropie’ mag heten.

Toch kakte de film in mijn ogen soms wat in, en dat is iets wat denk ik onvermijdelijk was omdat het verhaal dan even stillag. De onderzoeken waren leuk, en inhoudelijk zeker nodig maar, op een gegeven moment gaat ‘Ellis’ te lang door met spanningsopbouw waardoor ik hier en daar wat ongeduldig werd. Dat geeft overigens niet, want dat wordt op héél veel momenten weer goedgemaakt.

Ik ben het ook wel eens dat ik hoop dat deze film ooit nog eens bij het grote publiek belandt, het is een film die ik wel geschikt vind voor de catalogus van een ‘Netflix’. De film is verfrissend, een andere kijk op het concept en heel goed uitgevoerd. Ik heb niks anders dan lof voor de film, en hoop echt dat hij meer bekeken wordt, dat verdient deze film en ook ‘Ellis’ wel, die immers een prachtige film wist neer te zetten. Sommige momenten hadden overigens wel wat mooier uitgewerkt mogen worden, en ’Ellis’ lijkt er op het einde wel klaar mee te zijn en dan is het ook in een rap tempo voorbij. Ook het middenstuk kakt mij toch iets te erg in. Het is zeker niet de beste film in zijn genre maar, deze film is sfeervol genoeg om toch erg positief te bestempelen. Mijn stem vind ik lastig bepalen, want ik schommel toch erg tussen twee films in. Wellicht verhoog ik hem ooit, dit lijkt mij het beste.

Matige film over een dorpje dat vervloekt raakt door een groep zigeuners. Een vrij standaard verhaal dat allemaal al eens eerder voorbij is gekomen. Het helpt dan ook niet dat het soms in de herhaling valt en snel langdradig wordt. Het geheel is wel sfeervol in beeld gebracht met ook een paar mooie shots.

Voor een horror vond ik dit niet zo slecht, want goede horrors zijn zo zeldzaam geworden dan sneeuw in de winter hier. Vond hem wel iets te lang duren...

Best aardig deze horror rondom zigeuner vloek. Soms zijn de special make up effects wel lekker inelkaar gezet. Het "monster" komt een paar keer goed in beeld. Maar de film mist de schrik en suspense momenten waardoor het voortkabbelt. Ook zie ik liever een stoere Kelly Reilly net zoals haar rol in "Yellowstone". Het kijkt allemaal lekker weg maar dat was het dan ook. 3*

In de jaren ’80 van de 19e eeuw laat de machtige Seamus Laurent een groep Roma op meedogenloze wijze uit de weg ruimen, maar niet voordat één van de zigeuners [Pascale Becouze] een vloek over de familie heeft uitgesproken. En zowaar, al gauw daarna verdwijnen familieleden en doemen weerwolven op. Boyd Holbrook speelt een patholoog die helpt de vloek te doorbreken. Orgineel is dit allerminst, maar Ellis scoort hoge punten met betrekking tot de sfeer, die zowel de regie als het effectieve camerawerk op zich nam.

Een weer iets andere weerwolffilm.
Best sfeervol verhaal in een mooie setting.
Het verhaal is onderhoudend, hier en daar wat spannend en soms best mooie bloody moments.
Het middenstuk is misschien wat langgerokken, 90 minuten met wat meer tempo had ik persoonlijk beter gevonden.

3*

Kreeg het er niet echt warm of koud van. Wel fijne setting, maar de film ademde voor mij amper horror uit. Werd ook niet getriggerd fzo. Aanvinken en de volgende aub.

Apparte film met een vrij duister sfeertje die vrij prettig wegkeek.

6,5 afgerond naar 3.5*

Prima film, perfect sfeertje, mooi vormgegeven en goed geacteerd.

Best een sfeervolle horrorprent met een originele insteek waarbij thema’s hekserij en weerwolven gecombineerd worden. Het verhaal wordt geduldig goed opgebouwd naar de climax en heeft een paar gore momenten. De vloek van de zigeuners is goed gevonden en heeft een zeer bizarre uitwerking bij hun slachtoffers. 7/10

Per toeval herzien en het cijfer blijft staan. Regisseur Sean Ellis dirigeert met Eight for Silver een uiterst sfeervolle horrorfilm tot leven met genoeg brutaliteit en onderscheiding om herhaaldelijk op te vallen. Het acteerwerk van Boyd Holbrook is overtuigend, maar de personages zijn de attributen die in dit geheel het minst tot leven komen. Hierdoor valt de boel af en toe even stil en ontloopt Ellis de saaie momenten niet, maar eenmaal de film weer tot leven komt is dat snel vergeten. Specifiek de belegering van het kamp in het eerste kwartier is onvergetelijk sterk en wat daarna volgt, is afwisselend intrigerend.

Op zich niet verkeerd. Niet hoogstaand, maar wel leuk voor een keertje. Wat me wel stoorde is dat ze de Roma mensen Roemeens laten praten (wat op zich goed is), maar dat ze er geen Roemenen voor hadden ingehuurd. De uitspraak kwam in de buurt, maar je kon merken dat ze het zinnetje geleerd had en niet de uitspraak. Een beetje zoals een Duitser die Nederlands praat.

De film zelf kwam een beetje traag op gang, had een flinke dip in het midden en het einde had ook beter gekund. De CGI was niet verkeerd. Waarschijnlijk weer eentje die ik morgen vergeten ben.