Metoroporisu (2001)

Jammer genoeg te kinderachtig naar mijn smaak (in de grond een heel simpel verhaaltje dat het niveau van Amerikaanse comics niet overstijgt) en ook de animatiestijl is niet zo geslaagd. Tezuka's stripverhalen zijn meestal geweldig, vanwege zijn unieke talent om met simpele figuurtjes enorm veel dynamiek en actie uit te beelden in een stilstaand beeld, maar voor een bewegende film is zijn stijl duidelijk minder geschikt. Wel charmant en aangenaam om te bekijken, maar veel personages lijken eerder weggelopen uit Quick en Flupke bij de Bevers dan dat ze in een toch wel serieus bedoelde science fiction film speelden. De vergelijking met Robbedoes is trouwens mooi gezien, vooral de benen van Kenichi en Rock doen erg aan de vroege Robbedoes denken, maar dat terzijde.
De achtergronden waren dan weer vaak spectaculair realistisch en de finale is zwaar genoeg om dit boven een gewone kinderfilm uit te tillen, maar de thematiek wordt zo simplistisch behandeld dat het niveau toch daar blijft steken (wat op zich geen probleem is, maar het vraagt wel een andere kijkinstelling). Hoewel de film ook als kinderfilm te weinig humor of magie uitdraagt eigenlijk.

Op zich zeker geen slechte film, maar zijn ambitie wordt nergens duidelijk en daardoor is het heel moeilijk om hem te plaatsen of te beoordelen. Een 3.5 * is andermaal op zijn plaats, en ik ben heel benieuwd naar Tezuka's manga hiervan, waarschijnlijk gaat die me veel beter bevallen.

Puike film met mooie animaties, een simpel maar interessant verhaal (toen de film uitkwam had ik nog nooit van Fritz Lang en Isaac Asimov gehoord) en relaxte jazz-muziek. Ook leuk bedacht dat de metropool Ziggurat bestaat uit verschillende bevolkingslagen, met elke laag een andere uitstraling.

Verder is de animatie ook niet echt standaard anime te noemen, want in tegenstelling tot de realistische personages in andere films zoals bv Akira, Ghost in the Shell en Spriggan zijn ze hier erg simpel en kinderlijk geanimeerd, wat een vervreemdend effect met zich meebrengt.

Het enige jammere is dat de film tegen het einde ietwat ontspoort, en dit is met name te wijten aan de invloed van Otomo. Het einde lijkt namelijk als twee druppels water op die van zijn meesterwerk Akira.

Ik zeg het trouwens niet vaak bij anime, maar de Engelse dub past beter bij de beelden dan de originele Japanse. Aan te raden dus om deze eerst in het Engels te bekijken, want de stemmen zijn goed gekozen en passen bij de personages. Iets wat vaak niet het geval is bij gedubde anime-films. 4*

Leuke film, al vind ik de computeranimaties soms wat storend. Ik ben meer fan van de traditionele tekenstijl.

Het absolute kippenvelmoment is als de toren instort en 'I can't stop loving you' start. Prachtig gedaan!

Dit is uit een jaar dat opeens steevast elke anime opgevuld moest worden met van die lelijke computer-effecten. Jammer, want de kinderlijke tekenstijl en de gedetailleerde omgevingen zijn superbe pareltjes. Ook een heerlijk jazzy/bluesy soundtrack en een gelaagd verhaal. Dus toch wel een moderne klassieker.

Jep, ijzingwekkend pijnlijk...

Niet een officiele manga maar kan zich absoluut meten met sci fi toppers als Akira en Animatrix. Heerlijke sfeer en goede effecten, ze hadden het overigens niet door moeten drijven met cgi effects, gelukkig wordt dit nergens storend. Een sci fi juweeltje. 4*

Wat versta jij onder een niet-officiele manga?

Dit is trouwens een anime, geen manga. Manga is namelijk een ander woord voor comic/strip.

Normaal trek ik deze type van kinderachtige animatie (absurde vormen van hoofden etc) niet helemaal, en had bij deze film toch ook momenten dat dat wel erg irritant was. Maar toch is het een heerlijke anime om naar te kijken, het verhaal weegt in dit geval veel zwaarder als het visuele. Klein toppertje.

mja, ik hou wel van Tezuka's verhalen en personages, maar helemaal niet van z'n tekenstijl. Jammer dat Otomo die behield. Dan is Urasawa's adaptatie van Astro toch interessanter...
De techniek en industriële aspecten zijn wél lekker Otomo en de jazz-soundtrack heel aangenaam, maar de geluidseffecten daarentegen écht niet naar otomo-standaarden (geluidloze brand, stille stoommachines ed...), veel gemiste kansen.

ik vond dit een tenen kromense film. Rare teken stijl, niet mijn ding. Ik ergerde mij kapot aan de muziek keuze van de film. als laatste vond ik het verhaal slecht uitgelegd en flinter dun.
niet mijn Anime film dus.
*1

Visueel toch wel een van de sterkste anime films die ik ooit heb gezien. Tekenstijl vind ik ook juist tof, weer eens wat anders dan dat dertien-in-een-dozijn stijltje wat zo de overhand heeft in anime. Muziek is ook geweldig en alhoewel het verhaaltje niet erg bijzonder is (standaard utopia/dystopia verhaaltje met tegen mensheid kerende AI) is het wel netjes uitgewerkt.

Werkelijk prachtig geanimeerd met een bijzondere soundtrack! Wat een detail in alle scenes met mooie overzichtshots. Vond het jammer dat het verhaal mij weinig deed; teveel eigenaardigheden (slecht uitgewerkte scènes) en vlakke personages.

knap geanimeerd; en interessant verhaal; met aardig wat duidingsmogelijkheden.

De voornaamste reden waarom ik hier naar ben blijven kijken is, omdat de film er visueel erg sterk uit zag. Met uitzondering van het begin dan, waarin de computeranimaties de overhand hebben. Eenmaal op gang gekomen, ziet het er echt prachtig uit. Met al die prachtige, groteske en bijna apocalyptische stadsbeelden komen de herinneringen van oude Storm comics weer bovendrijven. Metropolis is een eenvoudige, haast jongens(strip)boekachtig avontuur. De actie ziet er mooi uit, maar verder heeft deze anime weinig meerwaarde. Het verhaal is, zoals verwacht, een soort aftreksel van Fritz Lang’s epos. Je kan beter zeggen dat het daar op gebaseerd is, dan dat het een remake is. Wellicht was een andere titel ook beter geweest. Voor spektakel zit je hier goed! Mooie plaatjes ook, maar zoek je iets anders: zoek vooral verder.

Tijdens het kijken naar Metropolis wist ik dat het ging om een verfilming van een manga uit 1949. Gebaseerd daarop dat ik dat Osamu Tezuka's strip zijn tijd erg ver vooruit moest zijn geweest. De manier waarop hier ingegaan wordt op de persoonlijkheid van robots doet denken aan Blade Runner en het verloop van het plot loopt vooruit op vele manga's en animes, met name Akira. Inmiddels heb ik een samenvatting van het verhaal van Tezuka opgezocht en blijkt dit een zeer losse adaptatie te zijn. De robotthematiek is eerder uit Blade Runner gehaald dan uit de oorspronkelijke strip en dat deze film verhaaltechnisch nogal eens wat weg heeft van Akira (zeker in de climax) komt kennelijk vooral omdat het script hier geschreven werd door Akira's Katsuhiro Otomo.

Geen wonder dat het allemaal wat uitgekauwd aanvoelt. Ik wilde Metropolis heel goed vinden, maar ik had steeds het gevoel het allemaal al eens gezien te hebben, in een betere uitvoering. Hier krijgen we vooral de meest platte behandeling van een verhaal over robots versus mensen en het voelt ironisch genoeg aan als een oud stripboek. Ook de soms wat kinderlijke toon doet daar aan denken, maar die toon vloekt soms met het serieuze karakter van enkele scènes, zoals de uitroeiing van de rebellen en de apocalyptische climax. Scènes als die doen niet bepaald denken aan kinderfilms. Maar zelfs na die narigheid is er ruimte voor een vrolijke eindscène met dansende robots.

Deze dualiteit zien we zelfs terug in de animatie, waarbij het contrast tussen simpele, kinderlijke animatie en design van de personages enorm vloekt met het realisme en detail van de omgevingen. Ze hadden het één of het ander moeten kiezen, maar dit is vaak lelijk. Ik keek mijn ogen uit bij het design van de stad (zelfs al is het niet de meest origineel ogende setting voor een science-fiction film), maar het werkt niet helemaal als de personages uit een kinderstrip lijken te komen. Ik snap dat het uiterlijk van de karakters een eerbetoon is aan Tezuka, maar dan had de achtergrond daar ook op aangepast moeten worden. Wellicht wilden ze dat niet doen omdat dit te ouderwets zou lijken.

Niettemin is het lang niet allemaal negatief. Ik vond de soundtrack bijvoorbeeld echt geweldig. Het gebruik van oude jazz is verrassend, maar werkt geweldig. Het gebruik van I Can't Stop Loving You is zelfs puur goud. En de film kan ook een gevoel voor spektakel niet ontzegd worden. Ondanks dat het allemaal wat te simpel aanvoelt sleept het wel mee en kijkt het fijn weg. Het onderscheidt zich alleen niet echt buiten het uiterlijk van de personages om.
3*

Het heeft wel iets liefs en schattigs, en de eerste 15 minuten zijn best aangenaam om naar te kijken, ondanks de wat rare en lelijke vormgeving. Daarna blijft het tempo te laag en wordt het nogal een lange zit, waarbij het einde behoorlijk tegenvalt. Ik heb de film 3 keer opnieuw moeten opstarten omdat ik op een gegeven moment gewoon iets anders ging doen......

....hetgeen wat mij het meeste stoorde was de enorm trage en wat sukkelige animatie van de karakters, wat een vreemd loom effect geeft tijdens het kijken. Ook de vormgeving was af en toe echt te lelijk - vooral de 3D-animatie - ik had het idee een film uit 1995 te kijken.

was heel leuk, mooie stijl en mooi geanimeerd, leuk verhaal, gwn een leuk avontuur

Deze film hoort in mijn top 3 Japanse animatiefilm samen met Akira en Castle In The Sky. Indrukwekkend.

indrukwekkend
de jazz muziek wat er bij zit geweldig
en de regisseur lied effe zien hoe je een stad moet verwoesten
kijk dat was nog eens beest