"Shockproof" is de 4de film uit de "The Samuel Fuller Box". Hij is geregisseerd door Douglas Sirk naar een scenario van Fuller. De namen van deze 2 bekende cineasten zouden toch garant moeten staan voor een klein meesterwerk. Niets lijkt minder waar te zijn, uit o.a. de waardering en de recensies op IMDb blijkt voor deze film nauwelijks enig echt enthousiasme te bestaan.
Wat zou de oorzaak zijn? Fuller blijkt niet erg onder de indruk te zijn geweest, hoe zijn scenario verfilmd is. Bij hem ontstond daardoor wel het idee dat hijzelf films zou kunnen regisseren. Vanuit die gedachte kon Fuller een mooie deal sluiten met een filmstudio: hij zou betaald krijgen voor het schrijven van drie nieuwe scenario's en zonder enige vorm van beloning zou hij dan de verfilming van ze mogen regisseren. Nog in hetzelfde jaar (1949) als "Shockproof" maakte hij via dat contract zijn eerste speelfilm "I Shot Jesse James".
Douglas Sirk was zelf ook niet echt tevreden over "Shockproof". Hij had getekend om het verhaal te verfilmen, zoals Fuller dat had aangeleverd, namelijk zonder happy end. Helen Deutsch, één van de producers, had echter daarna van de studio de opdracht gekregen om het slot van de film te veranderen, er moest een commercieel meer aantrekkelijk einde aan het verhaal komen.
Na de waardering en recensies op IMDB samen met bovengenoemde opmerkingen ergens gelezen te hebben, had ik geen al te hoge verwachtingen meer van deze film. Gelukkig is het voordeel bij lage verwachtingen, dat een film, als het beetje meezit, toch nog kan meevallen. En inderdaad "Shockproof" blijkt eigenlijk een zeer aardige film te zijn, o.a. door het herkenbare filmhandschrift van Sirk, waarin sentimentele details smaakvol en intelligent worden opgediend. Als kijker moet je wel in de tweede helft van de film sommige ongeloofwaardigheden op de koop toenemen door de door Deutsch aangebrachte veranderingen. Voor Sirk waren die aanleiding om daarna niet langer meer voor Columbia Pictures te willen werken.
Het scenario gaat over een reclasseringsambtenaar, gespeeld door Cornel Wilde, die uit liefde voor een veroordeelde moordenares met proefverlof besluit om het na een incident voor haar op te nemen tegen de rest van de wereld. Het is een gegeven dat zich prima leent voor een film noir. Sirk blijkt ook heel goed met dit genre uit de voeten te kunnen. In deze film doen bijvoorbeeld sommige autorij-scènes denken aan de lekker gespannen zenuwachtigheid in eenzelfde soort scènes uit "Psycho (1960)", de film die Hitchcock 11 jaar later zou draaien. "Shockproof" kan daarnaast qua thematiek ook gezien worden als een voorloper van Hitchcock's "Marnie".
Een ander opstekertje in de film is het ongepolijste spel van de 'actrice' Patricia Knight. Ondanks dat ze als actrice nauwelijks enige ervaring had, speelt zij de rol als femme fatale in deze film noir als een doorgewinterde filmdiva heerlijk naturel. Zij was in het echte leven de echtgenote van haar tegenspeler Cornel Wilde, de parole officer. Wilde had erop gestaan dat zijn echtgenote de rol van moordenares op vrije voeten zou krijgen en Sirk is daar gelukkig mee akkoord gegaan. Knight had één keer eerder in een film gespeeld.
Al met al valt er dus toch veel te genieten van "Shockproof", ondanks dat de film geen hoge waardering kent.