
Do Lok Tin Si (1995)
Alternatieve titels: Fallen Angels | 墮落天使
Hongkong
Drama
96 minuten
geregisseerd door Kar-wai Wong
met Leon Lai, Michelle Reis en Takeshi Kaneshiro
Een gedesillusioneerde huurmoordenaar in Hongkong heeft geen gevoelens voor zijn vrouwelijke opdrachtgeefster. Hij gaat op zoek naar iemand waar hij zijn liefde wel aan kan geven en ontmoet in de stad het vreemde meisje Punkie. Ook volgen we de stomme He Shiwu die in snackbars en ijstenten inbreekt om daar klanten te forceren zijn producten te kopen.
- Vanaf 25 februari in de bioscoop (re-release)
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=KZda7nWftQI
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Maar deze film is toch best goed te genieten. Af en toe gave beelden, met name als er op de motor wordt gereden, ook het neonrijke Hongkong wordt soms mooi vastgelegd, al begreep ik niet echt waarom er ook soms zwartwit beelden waren. Vergeleken met Chungking Express is de montage een stuk rustiger, alleen de muziek is ook hier niet bepaald geweldig te noemen. Veel jaren 80 wat af en toe behoorlijk cheesy klinkt. De grootste dissonant.
De verhaallijntjes zijn wat warrig, komen ook niet echt bij elkaar samen, maar zijn door enkele personages wel redelijk vermakelijk. De blonde dame vond ik wel erg irritant, zo hysterisch was ze soms, maar de stomme jongen vond ik erg grappig zoals hij mensen dwingt om ijs te eten, en de relatie met z'n vader wordt op het einde nog zelfs redelijk emotioneel. Veruit het meest interessante personage van de film.
Visueel nog niet zo mooi als In the Mood for Love, 2046 of My Blueberry Nights, die ik ook qua verhaalstructuur wat beter vond, maar wel een stap vooruit ten opzichte van Chungking Express. 3*.
Fallen Angels draait allemaal om stijl, maar het knappe aan Wong is dat het nooit teveel aanvoelt als vorm-om-vorm. Tussendoor zit er genoeg humor en zelfs melancholie om ook wat meer emotionele snaren te raken, zei het op een lichte manier (niemand zal hier moeten huilen vermoed ik). Die latere scènes met die vader die gefilmd wordt met een handcamera zijn stiekem best ontroerend. Daarbij zijn de personages die hier rondlopen gewoon erg leuk in hun excentriciteiten.
Maar om werkelijk de stijl goed te kunnen beschrijven en de toon in woorden te kunnen vangen ben ik hier wel hopeloos verloren. Het is toch vooral een film die gezien moet worden, wat eigenlijk de enige aanbeveling is die een film nodig heeft.
3,5*




Toch?

Artificial Eye heeft inmiddels een DVD/Blu-ray uitgebracht, maar wel met Engelse ondertitels.
Een prachtig kenmerk van Wong Kar Wai is dat je zijn films met gemak kan herkennen zonder op voorhand te weten dat je naar een film van hem gaat kijken.
Weggelaten frames, Verhaalstructuur, beetje claustrofobisch gefilmd en een prachtige belichting.
Het verhaal is voor ons westerlingen een beetje vreemd en heeft inderdaad niet al te veel inhoud, maar toch wist het mij op een bepaalde manier te beroeren. Vooral het verhaal van de stomme greep me erg vast. Grappig in het begin en best emotioneel op het einde, maar dan wel op zijn Aziatisch, erg ingetogen, maar niet minder emotioneel.
Visueel vond ik de film erg sterk. De scheve kaders, handheld camera en de mooie verlichting maken de film een lust voor het oog. De actiescènes vond ik ook meer dan geslaagd. Spiegels werden net als in In the Mood for Love en 2046 weer zeer goed gebruikt (in de bar!).
De scène met de Jukebox was ook zeer te pruimen.
Op de muziek werd hierboven vaak geklaagd, maar ik vond hem echter erg goed bij de sfeer van de film passen en Wong Kar Wai weet zijn beelden erg goed te combineren met de muziek.
Enig minpuntje was wel het acteren van Blondie, waar ik me toch wel wat aan ergerde.
Fallen Angels is zo'n beetje hetzelfde als Chungking Express, maar uiteraard met een paar dingetjes die anders zijn. Ook hier krijgen we te maken met losse verhaallijnen en ook hier heeft er maar eentje mij kunnen charmeren, namelijk die met de stomme "crimineel".
Het acteerwerk is er ook naar. Takeshi Kaneshiro is zoals altijd een meerwaarde. Leon Lai is ook goed, maar de overige acteurs zijn niet al te best, waarbij 'Blondie' de kroon spant.
Kar Wai Wong gaat ook audiovisueel door op het elan van Chungking Express - zelfs het effectje tijdens actiescènes wordt herhaald. Het levert een aantal geslaagde taferelen op, maar helaas ook wat mindere dingetjes. Het camerawerk blijf ik als storend ervaren. Dat schokkende doet enkel afbreuk aan de geslaagde kleuren en dito belichting. Die laten de leegheid van een grootstad zo goed tot uiting komen. Het is spijtig dat het dan niet helemaal overtuigt.
3
