Do Lok Tin Si (1995)

Echt beter dan verwacht. Chungking Express was nou niet echt goed aangeslagen en ik had een beetje begrepen dat het werk van Wong Kar Wai pas echt de moeite waard is vanaf In the Mood for Love, dus de verwachtingen waren niet echt hoog.

Maar deze film is toch best goed te genieten. Af en toe gave beelden, met name als er op de motor wordt gereden, ook het neonrijke Hongkong wordt soms mooi vastgelegd, al begreep ik niet echt waarom er ook soms zwartwit beelden waren. Vergeleken met Chungking Express is de montage een stuk rustiger, alleen de muziek is ook hier niet bepaald geweldig te noemen. Veel jaren 80 wat af en toe behoorlijk cheesy klinkt. De grootste dissonant.

De verhaallijntjes zijn wat warrig, komen ook niet echt bij elkaar samen, maar zijn door enkele personages wel redelijk vermakelijk. De blonde dame vond ik wel erg irritant, zo hysterisch was ze soms, maar de stomme jongen vond ik erg grappig zoals hij mensen dwingt om ijs te eten, en de relatie met z'n vader wordt op het einde nog zelfs redelijk emotioneel. Veruit het meest interessante personage van de film.

Visueel nog niet zo mooi als In the Mood for Love, 2046 of My Blueberry Nights, die ik ook qua verhaalstructuur wat beter vond, maar wel een stap vooruit ten opzichte van Chungking Express. 3*.

Een paar weken geleden heb ik Chunking Express weer eens gezien en toen werd ik voor de tweede maal meegesleept door het bijzondere stijl en toon die ik bijna onmogelijk in woorden kan vatten, omdat het gewoon te filmisch is. Fallen Angels is van het zelfde laken een pak en ik zit dus weer met hetzelfde probleem dat het moeilijk uit te leggen is wat er nou zo pakkend en hypnotiserend is. Wongs stijl in deze films doen me nog het meest denken aan Godard in de jaren '60. Datzelfde speelse, dat ongedwongene en stijlbewuste. Alleen Wongs films lijken nog moeitelozer in elkaar gezet te zijn en lopen wat vloeiender. Het camerawerk, de belichting en de montage zijn alle nadrukkelijk alternatief gefilmd en ook de personages en wat ze doen zijn bewust wat onwerkelijk, maar bij Wong voelt het in Chunking Express altijd ongeforceerd aan. Fallen Angels doet dit bijna even goed, maar er waren toch wat struikelblokken hier. Zo zaten er twee scènes in waarin een vrouw masturbeert, waarbij het opvalt dat deze twee scènes langer duren dan andere scènes in de film. Het heeft iets flauws. Ook is die vrouw met die blonde pruik een ietwat vervelende creatie die mij al snel ging irriteren. Verder zijn er wat korte dode punten. Dit maakt Fallen Angels iets minder goed dan Chunking Express, maar het scheelt niet veel.

Fallen Angels draait allemaal om stijl, maar het knappe aan Wong is dat het nooit teveel aanvoelt als vorm-om-vorm. Tussendoor zit er genoeg humor en zelfs melancholie om ook wat meer emotionele snaren te raken, zei het op een lichte manier (niemand zal hier moeten huilen vermoed ik). Die latere scènes met die vader die gefilmd wordt met een handcamera zijn stiekem best ontroerend. Daarbij zijn de personages die hier rondlopen gewoon erg leuk in hun excentriciteiten.

Maar om werkelijk de stijl goed te kunnen beschrijven en de toon in woorden te kunnen vangen ben ik hier wel hopeloos verloren. Het is toch vooral een film die gezien moet worden, wat eigenlijk de enige aanbeveling is die een film nodig heeft.
3,5*

Uiteraard weer nergens op Uk of NL dvd!! Dacht ik het niet!!!

Op marktplaats staan, as we speak, diverse verzamelboxen aangeboden (The world of Wong Kar Wai en Wong Kar Wai collection) waarin o.a. Fallen angels zit.

Ah tof!! Hopelijk zijn het wel losse dvd's in een sleeve.

Dat zijn het. In dunne doosjes.

Bij The World of Wong Kar Wai of Wong Kar Wai Collection?

Bij The World of... Daar zitten ook zeven films in, in de collection maar 4. Dat is een oudere box.

Ga der vanuit dat die oude box de normale hoezen heeft. Die dunne hoezen vind ik maar kut. Oude box 2de hands besteld bij Bol.com.

Daar zitten de DVD's volgens mij los in zo'n uitklaphoes.

Volgens mij ook.

Dan zou dat ook het geval zijn geweest bij de Jim Jarmusch en de Julio Medem collectie.

..en uiteindelijk, weet je, gaat het toch om de dvd en niet om de hoes.

Toch?

Het gaat mij wel om bijde. Maarja, daar ben ik weer een autist voor.

Nou nee, A-film heeft dat altijd afgewisseld. Dus ik zou er niet vanuit gaan dat er brede hoesjes in zitten. Ik heb het ding vaak zat in mijn handen gehad toen hij in de winkel lag. Ik weet het bijna zeker zelfs.

Artificial Eye heeft inmiddels een DVD/Blu-ray uitgebracht, maar wel met Engelse ondertitels.

De eenzaamheid in de stad en het verlangen worden visueel haast bedwelmend neergezet in deze stijlvolle, vreemde, krankzinnige en gewelddadige misdaadfilm, die tegelijkertijd melancholiek, mysterieus, opwindend, droevig, ernstig, duister en mooi is. De regisseur lijkt het klassieke Hongkong gangstergenre op de korrel te willen nemen; de stad, met haar innerlijke tweestrijd tussen traditie en modernisme, is als achtergrond sowieso goed gekozen.

Mijn 4de Wong Kar Wai en hij is me ten zeerste bevallen.

Een prachtig kenmerk van Wong Kar Wai is dat je zijn films met gemak kan herkennen zonder op voorhand te weten dat je naar een film van hem gaat kijken.

Weggelaten frames, Verhaalstructuur, beetje claustrofobisch gefilmd en een prachtige belichting.

Het verhaal is voor ons westerlingen een beetje vreemd en heeft inderdaad niet al te veel inhoud, maar toch wist het mij op een bepaalde manier te beroeren. Vooral het verhaal van de stomme greep me erg vast. Grappig in het begin en best emotioneel op het einde, maar dan wel op zijn Aziatisch, erg ingetogen, maar niet minder emotioneel.

Visueel vond ik de film erg sterk. De scheve kaders, handheld camera en de mooie verlichting maken de film een lust voor het oog. De actiescènes vond ik ook meer dan geslaagd. Spiegels werden net als in In the Mood for Love en 2046 weer zeer goed gebruikt (in de bar!).

De scène met de Jukebox was ook zeer te pruimen.

Op de muziek werd hierboven vaak geklaagd, maar ik vond hem echter erg goed bij de sfeer van de film passen en Wong Kar Wai weet zijn beelden erg goed te combineren met de muziek.

Enig minpuntje was wel het acteren van Blondie, waar ik me toch wel wat aan ergerde.

Gemiddeld.

Fallen Angels is zo'n beetje hetzelfde als Chungking Express, maar uiteraard met een paar dingetjes die anders zijn. Ook hier krijgen we te maken met losse verhaallijnen en ook hier heeft er maar eentje mij kunnen charmeren, namelijk die met de stomme "crimineel".

Het acteerwerk is er ook naar. Takeshi Kaneshiro is zoals altijd een meerwaarde. Leon Lai is ook goed, maar de overige acteurs zijn niet al te best, waarbij 'Blondie' de kroon spant.

Kar Wai Wong gaat ook audiovisueel door op het elan van Chungking Express - zelfs het effectje tijdens actiescènes wordt herhaald. Het levert een aantal geslaagde taferelen op, maar helaas ook wat mindere dingetjes. Het camerawerk blijf ik als storend ervaren. Dat schokkende doet enkel afbreuk aan de geslaagde kleuren en dito belichting. Die laten de leegheid van een grootstad zo goed tot uiting komen. Het is spijtig dat het dan niet helemaal overtuigt.

3

Stilistisch bijna volmaakt. Echt om vingers & duimen bij af te likken die extreme groothoekshots (bijna fisheye) vanuit onverwachte hoeken, die expressieve belichting (groen - rood - neon), mooie mensen, mooie locaties, eigenzinnige beeldtaal, enz. Maar inhoudelijk een mindere poging om de ongedwongen associatieve schoonheid van Chungking Express te vangen. Film voelt soms random en geforceerd aan.

Prachtige film, onverwachts heel grappig ook, mooie verhaal lijnen, poëtisch en sterk gefilmd. Wat mij betreft 1 van de betere van Wong Kar Wai

Visueel imponerend, maar verhaaltechnisch erg oninteressant deze 'Do Lok Tin Si'. Waar het allemaal nog mysterieus en goed begint, glijdt het verhaaltje steeds dieper naar de afgrond. Bepaalde scenes zijn zeer genietbaar, echter kent de film ook haar mindere momenten waar niks werkt. Zowel qua humor als personages. Ik kon er helaas niet zoveel mee. Ook de muziekkeuzes vond ik nogal matig. Bepaalde shoutouts zijn daarentegen weer erg mooi en qua sfeer zorgt Kar Wai Wong weer voor een mooi geheel. Een film met plus- en minpunten. Omdat het me maar weinig deed overheersen de minpuntjes lichtelijk.

Avoid this film. Onbegrijpelijke troep. Alles behalve heel grappig, mooie verhaal lijnen, poëtisch en sterk gefilmd. Vorm om de vorm en geen inhoud.

Interessant misdaaddrama maar toch wel een pak minder dan Wong's latere werk. De verschillende verhaallijnen worden leuk uitgezet maar het bleef wachten tot het ergens heen ging. Uiteindelijk voelde het te veel als los zand, alsof Wong meerdere ideeën voor een film had maar niet echt verder kwam en ze daarom maar samenvoegde. Neemt niet weg dat ik wel geboeid bleef kijken (sowieso als Michelle Reis in beeld kwam), alleen tegen het einde begon het wat in te zakken. Muziek is af en toe misschien een beetje kazig maar dat hoort wel een beetje bij Wong en het wordt op een of andere manier toch sort of cool.

Mijn eerste Wong Kar-Wai film en dit is echt iets speciaals, ben zelf echt een liefhebber van rauwe films maar hij voegt hier nog een partij stijl aan toe wat echt ongekend lekker is om naar te kijken! Een prachtig actievol liefdesverhaal in een donker neon Hong Kong, en de actie..oh oh wat lekker

De film is opgezet als een neo-noir met de belofte de misdaadkant van Kar-Wai Wong te laten zien met in het begin een interessante Tarantino- en tevens Lynch-vibe aan het misdaadverhaal met hallucinerende beelden van het stadsleven ‘s nachts, maar dan schakelt de film over naar een ander personage en verhaal waardoor het opeens een absurdistische komedie lijkt die wat flauwe onzin levert, maar uiteindelijk gaan beide verhalen toch weer over de liefde met de bekende thema’s zoals het tijdelijke van alles. Het is vooral door de mooifilmerij en het mysterieuze dat de film blijft vermaken en soms intrigeren.

Nee, dit werd hem niet helemaal voor mij. Soms wel mooi geschoten, maar ook erg experimenteel waar de inhoud te veel naar de achtergrond wordt gedrongen. En soms zelfs was de film onbegrijpelijk, waardoor ik geen enkele binding voelde. Verder zaten er ook enkele rare stukken in, zoals die stomme ijsjesverkoper. Daar kon ik echt helemaal niets mee, zelfs niet flauw glimlachen. Uiteindelijk was de film een verzameling mooie beelden en enkele heel aardige momenten, maar in 100 minuten is dat echt te weinig om constant geboeid te zijn. 2,5*.

Waar Chungking Express de Kid A van WKW is, dan is deze Fallen Angels zijn Amnesiac.

Ok deze 4e Wong Kar-Wai is visueel indrukwekkend. Met een hele reeks jump cuts gaat het verhaal in sneltreinvaart van start. Een huurmoordenaar, een babe en een kleine crimineel worden op poëtische wijze geïntroduceerd en ik hoopte op een heus meesterwerk. Maar dan verzand ook deze Kar-Wai weer in een film waar vooral relatieproblemen centraal staan. Die boeien mij doorgaans minder dan misdaad en geweld. Maar visueel weet hij wel weer te overdonderen.

Dikke 3,5

Kar-Wai Wong gebruikt liever een filter te veel dan een filter te weinig, je weet maar nooit. Ook het camerawerk is heel erg in-your-face (letterlijk zelfs, gelet op de talrijke close-ups)...

Ik vind het wel cool, al werd ik ook niet van m'n sokken geblazen. Het zal er wel mee te maken hebben dat iedere wannabe-influencer tegenwoordig toegang heeft tot een hele reeks foto- en video-effectjes en daar ook dankbaar gebruik van maakt. (Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat Instagramfilters kunnen tippen aan de fotografie uit deze film. Zoals wel vaker is het origineel beter dan de kopie. Véél beter zelfs.)

Over de content kan ik ietsje korter zijn dan over de style, omdat er nauwelijks content is. Het verhaal blinkt vooral uit in vaagheid. Ik had bovendien het gevoel dat er soms wat raar wordt gedaan om raar te doen. Echt grappig wordt het in ieder geval nooit. Vervelend wordt het gelukkig evenmin. 3*

Wong Kar Wai... In eerste instantie was ik er niet zo´n fan van. Er zaten dan wel wat jaren tussen de kijkbeurten van 2046 en My Blueberry Nights. Qua kleuren en de hallucinante beelden kon ik me wel vinden maar voor de rest was het allemaal zo traag als stroop. Fallen Angels had ik echter ook al langer in het oog, maar was hem al weer snel vergeten. Het feit dat Kar Wai hier een actiefilm had neergezet maakte het wel interessant en de trailer was ook neit slecht. Na vele jaren toch maar eens de dvd op de kop getikt, en dit is toch wel een hele vooruitgang.

Centraal staan drie personen: Een eenzame huurmoordenaar wiens saaie leven alleen maar kleur lijkt te hebben als hij weer eens een opdracht heeft. Zijn poetsvrouw, die, terwijl hij aan de slag is, zijn woning bijhoudt en vervolgens een lomperik die ijssalons kaapt. Wut...

Dat misdaad voorop staat bij Fallen Angels staat vast, maar het is wel veel meer. Wong Kar Wai is hier creatief bezig. De duizelende nachtelijke beelden van Hong Kong, de groezelige achterbuurtjes, en dat allemaal in nachttijd. De voorbijschietende metro's, de versnelde camerabeelden van snelwegen, de Neon-reclame... het is allemaal het perfecte decor. En wat we kunnen verwachten kunnen we verwachten: Ming stoomt zijn Beretta's klaar, gaat naar de punt van het doelwit; een Karmacoma-achtige soundtrack komt aan bod (Chinese triphop?) en ja hoor... Kar Wai heeft zich sterk laten inspireren door John Woo. Een fantastische doorloop naar een film met nog een hoop verrassingen. Bijvoorbeeld als hij het excentrieke meisje Punkie ontmoet en zijn poetsvrouw concurrentie begint te zien.

Maar ook als we bij die klunzige oplichter Ho Chi komen die ijssalons kaapt. Deze man duikt weer net onder bij de poetsvrouw van Ming en weet, na zijn ontsnapping, nog altijd klanten te spekken met zaken die hij zelf eigenlijk totaal niet runt. Dit gedeelte zorgt toch voor een aardig potje sarcasme en absurdisme. Ook als we zijn vader leren kennen die het ook niet altijd even makkelijk heeft met de band met zijn zoon. Ho Chi is nogal een plaaggeest en probeert zijn vader geregeld uit. Bijvoorbeeld met een gestolen videocamera. Echter volgen er ook al snel hartverwarmende momenten tussen vader en zoon; zeker als zijn vader jarig is en bij het moment dat zijn vader de opgenomen beelden terug ziet.

Diverse personages die knokken in de grote stad. Dit resulteert toch wel dat ik wat enthousiaster ben geworden over Wong Kar Wai. Een film waarin de man veelal improviseert maar daarin ook sierlijk slaagt. Hij weet bijna de geuren en de sferen van de stad je huiskamer binnen te laten dringen en ook de soundtracks zijn prachtig. De term film noir staat ook zeker op zijn plaats. Eenzaamheid, jaloezie, sociale wrok, onverschilligheid, verdriet, passie, lust (neem bijv die masturbatiescene), misantropie, weemoed en cynisme botsen met elkaar en weten gesamelijk een film als deze in elkaar te kleien. Afwachtend tot het onherroepelijke einde waarin het gewoon fout moet gaan. Althans... misschien voor de ene wel en de ander niet.

5,0*

Een wat andere aanpak van Kar-wai Wong dan dat ik gewoon ben. Hier wordt duidelijk de misdaadkaart getrokken en dat wijze waarop er gemoord werd, dat flitsende en energieke deed me zelfs een beetje aan een Tarantino denken. Het had zelfs iets humoristisch zonder noodzakelijk grappig te zijn.

De huurmoordenaar die op zoek gaat naar een kick om zijn voorts saaie leventje een boost te geven, als een soort drug, een noodzakelijk kwaad dat steeds meer eist en verlangt totdat je er helemaal afhankelijk van wordt.

Daarnaast de immer weerkerende sterke sfeersetting met hier het bruisende nachtelijke leven van verkeer, passages, neonlichten en vele groezelige smerige achterbuurten. Ook humor en absurde toestanden zijn niet ver weg. Neem nu de scènes met de ijsjesverkoper.

Er zit zoveel in deze film dat ik hem best nog eens opnieuw kijk. Erg vermakelijk en geboeid naar gekeken. Zoals steeds een streling voor het oog. En het thema liefde wordt eens vanuit een andere hoek aangepakt. Leuk.

Searching for Fallen Angels' Lost Lens

Dit is een film waarvan ik de cinematografie graag met een groepje filmstudenten zou analyseren. Waarom is ervoor gekozen? Versterkt het het verhaal? Hoe zou het beleefd worden met meer gangbare lenzen en perspectieven?