The Phenix City Story (1955)

Voor mij de 1e reli-Noir, doorspect met bijbelteksten en zeer langdradig en voorspel- baar. De eigenlijke film begint zelfs wat later door een journalist met vele saaie interviews (13 minuten proloog).

De afbeelding van een animeerdame op de poster sluit aan op de 1e vijf minuten van de film; daarna wordt het de rest van de film bestreden; wel veel actie, maar ook erg moralistisch, cq. te zwart/wit.

Afrader! IMDb *0,5/10.

Komaan Dogie_Hogan. Zo slecht is die film toch ook weer niet? Imdb rating is zelfs 7,6/10. Heb je al eens de echte gedrochten zoals "Manos Hands of Fate" bekeken?

Ook na herzien blijf ik bij mijn waardering. Vind het een moralistich gedrocht overall en begrijp die IMDb score dan ook totaal niet. Met moeite uitgezeten.

Prima misdaadsyndicaatflm is New York Confidential.

Matige Film-Noir / Misdaad

met een intro wat nergens op slaat.

Het makkelijk opruien van de emoties riekt naar goedkope exploitation, en schikt zich in dat opzicht naar films als Fritz Lang's Fury of Wilder's Ace in the Hole, maar toch maken de locatie opnamen, het toucheren van de rassenproblematiek (anno '55 zeer ongewoon) en de opvallend sterke no-name cast The Phenix City Story een memorabele film.

Geen idee waarom deze noir zo hoog staat op IMDb, erg matig.

Zie, Storm Warning uit 1951, no way out 1950 of Crossfire '47. Het is vrij gewoon, het is alleen meestal subtiel verpakt. Er zijn een aantal Golden Age regisseurs die anti-racisme vrij continue "meenemen" in de films die ze maken.

Zou je daar nou nog mee wegkomen. Met een film als deze. Het begint met een moord in juni 1954 op de kandidaat procureur-generaal Albert Patterson. Daarna is er flinke ook landelijke aandacht in de pers en pogingen om de georganiseerde misdaad in een klein stadje in Alabama te bestrijden. De poverty row studio Allied Artists kocht de rechten op het verhaal en iets meer dan een jaar later, toen ze zaak nog niet volledig opgelost was was deze film er al. Omdat de belangstelling nog vers was, En de sensatie bezoekers moest trekken.

Opvallend genoeg opent de film met een reportage over de echte zaak van een minuut of 13 waarin we een aantal echte betrokkenen zien en deze worden ook geinterviewd. Vooral om de film nog meer een geur van realisme te geven. De film verdient dat eigenlijk niet, want de film gaat losjes met de feiten om. De meest schokkende scene waarin een zwart kind vermoord wordt en in de tuin van de Pattersons wordt gesmeten is nooit zo gebeurd. De daadwerkelijke daders van de moord op Paterson waren meer politiek gemotiveerd dan dat het uit de plaatselijke georganiseerde criminaliteit kwam.

En toch, deze film geeft ondanks zijn loopje met de waarheid een boeiende weergave van het Amerikaanse zuiden in die tijd. Inclusief racisme dat bijna terloops in deze film zit. De film is bovendien et een stukje vuiler en naarder dan veel tijdgenoten en gaat daar erg effectief mee om. De film profiteert van het ontbreken van sterren (e compenseert dat met veel locals als acteurs) en heeft geleerd van de documentaire stijl binnen film noir die sinds eind jaren '40 was opgekomen. En hoewel een aantal dingen in de film dus nooit echt zijn gebeurd zijn veel dingen dat wel en de film gaat daar met een mix van sensatiezucht en toch ook interessante vragen mee om. Wacht je tot het recht zegeviert of komt er een moment dat je het in eigen handen neemt?

Deze film is ruw en rauw. Is deels sensationele exploitatie. Deels een toen superactuele film met boeiende thema's. Een film die barst van de details op de achtergrond. Ik hield ervan.