Gun Crazy (1950)

Essentieel voer voor elke film-noir liefhebber.

4*

Prachtige film-noir. Qua sfeer zelfs beter, en minder gelikt dan BONNY & CLYDE.

Mis de eigenlijke titel GUN CRAZY.

Staat onder de titel als "Alternatieve Titel".

Nieuwe poster.

The art for 1949's Gun Crazy represents cinema's obsession with the aberrant, highlighting a thrill-killing dame. The film was originally released as Deadly is the Female with a poster featuring a more seductive Peggy Cummins splayed out across the poster sans guns. But after a new title and poster was commissioned, the femme fatale flick turned into a hit.

bron Premiere.com

Erg vet. Bart heeft sinds zijn jeugd al een obsessie voor geweren, hij wordt bij zijn familie weggestuurd naar een kostsschool, en later gaat hij het leger in. Na een aantal jaar komt hij terug en vind hij op een kermis de liefde van zijn leven; revolverheldin Annie Laurie. De openingscène schetst gelijk een perfect beeld van de jonge Bart. Een donkere, koude nacht, niemand op straat, keiharde regen, een neon-licht dat Hotel knippert. Hij heeft geen echt thuis, niemand begrijpt hem, en verklaart dan ook zijn acties later in de film. Verder kent de film vele grootse momenten. Zoals de scène waar Bart en Annie ontslagen worden bij de kermis, de overgang van vroeger naar het heden, de overval op de slagerijgroothandel. En het absolute hoogtepunt de bankoverval. Die helemaal real time in beeld gebracht wordt, en waar je alles vanuit de achterbank (en een stukje op de passagierszetel) van de auto te zien krijgt. Genieten. Prachtig einde ook, in het moeras. Aanrader

Beide titels zijn representatief voor de film. Het was inderdaad een dodelijke femme fatale - een listige vrouw maakt met haar charmes heel het leven van een in wezen niet slechte man kapot - en beiden konden ze enorm goed met revolvers en geweren schieten. De prent won de National Film Registry Award van de National Film Preservation Board, USA in 1998. Naast een misdaadfilm eigenlijk ook een romantisch liefdesdrama, waarin Laurie ondanks alles toch van Bart houdt hoewel ze hem aanzet tot misdaden. Het einde is prangend. Zeker een aardige film-noir, die me ook een beetje aan Bonnie & Clyde deed denken.

Overigens een mooie alternatieve poster van Fisherking, al is de originele van Stinissen ook niet mis.

Ik zag niet echt hoe dit een film noir was, behalve misschien de femme fatale-alure van Peggy Cummins. De twee hoofdrolspelers hebben veel chemie en het verhaal is briljant. Het einde kwam als een grote verrassing, zeker voor een film uit 1950.

Zeer goede jaren 50 misdaad film met uitstekende cast.

Einde is heel goed en onverwacht, verhaal is prima en spannend.

4 sterren

"Deadly is the female", een zeer toepasselijke titel voor deze prima film-noir die het vooral moet hebben van de sfeer, enkele zeer mooie scènes zoals de achtervolgingsscène in het abattoir en de scène in het moeras en uiteraard het uitstekende acteerwerk van femme fatale Peggy Cummins. Van het acteren van John Dall was ik aanzienlijk minder van onder de indruk.

Daar ben ik het dus niet mee eens. B & C vond ik toch aanzienlijk beter. Ik vraag mij trouwens af of je B & C wel met deze film kunt vergelijken. B & C is zo totaal anders.

3,5*

Niet de absolute top Film-Noir waarop ik hoopte, maar dit Deadly Is the Female was zeker een uitstekende in elkaar gezette film. Het sterkste punt van de film was zeker het tempo, want de film vloog erg snel voorbij. Verder zat het met de spanning ook wel goed. Echt heel veel minpunten heeft deze film dan ook niet. Ja, het acteerwerk was niet echt van hoog niveau, maar het was allemaal wel erg lekker in elkaar gezet en dan is voor mij een film goed. Deze was behoorlijk goed.

3,5*

Fijne film, met een oh zo toepasselijke titel.

Peggy Cummins zet een indrukwekkende goede rol neer als de femme fatale en de vrouw die wel weet hoe je met een revolver overweg moet. Een mooie vrouw ook, met erg veel charme en een geweldige uitstraling. John Dall is de mannelijke hoofdrolspeler. Hij speelt minder goed dan Cummins, maar de scènes met de twee samen zijn vaak wel erg goed.

Daarnaast wordt er een uitstekende sfeer gecreëerd, met mooi zwart-wit gebruik en enkele erg goede scènes, die eigenlijk al genoemd zijn. Persoonlijk vind ik de moerasscène het allermooist. Sfeervol, spannend en ook best tragisch tegelijk.

Ik snap de vergelijking met Bonnie en Clyde wel, maar afgezien van een man en vrouw die samen overvallen plegen zijn er verder weinig overeenkomsten. Wel grappig trouwens dat de hulpsheriff in deze film Clyde heet.

Maar over het geheel gezien dus een prima film. Veel vaart, goed acteerwerk, leuk verhaal en redelijk wat spanning, maken dit tot een aangenaam werkje.

4,0*

Frankrijk komt met een Blu-ray release in december 2013.

De Blu-ray release is fantastisch: review (regiovrij).

Film uit de studio van de King Brothers, die ik tot voor kort helemaal vergeten was tot het zien van de film over Dalton Trumbo. Het is een alleszins onderhoudende film noir. Min of meer een light-versie van Bonny & Clyde, die evenwel te veel leunt op de acteerprestatie van Peggy Cummins, want de harkerige John Dall bakt er niet veel van.

De film was voor mij onder het stof vandaan gehaald door Mark Cousins, die hem behandeld in zijn marathon-docu: The Story of Film: An Odyssey (2011). Ik had dus een kleine herkenning bij Trumbo. Die titel, kom daar nog maar 'ns om: "Deadly Is the Female"...

Thrill crazy, kill crazy, gun crazy. Je kan er een actueel onderwerp in vinden, als je wilt. Je kan er ook een fetish in vinden, want beide tortelduifjes zijn erg gek op wapens. Het manifesteert zich bij de ene alleen wat anders dan bij de andere. Net daar dat de film nog wel eens lomp van leer wil trekken. Het wordt er af en toe wel erg ingepeperd. Daar komt nog bij dat die John Dall wel erg sullig en naïef overkomt. Haalt het scherpe randje tussen de twee er toch wat af. Verder goed te doen, vooral wanneer ze op pad gaan en de boel op stelten zetten. Mooi slot ook, zeker qua setting.

Sterke film met de -ook zeker in 1950- wat absurde premisse van een goeie jongen die het slechte pad opgeraakt door zijn gewelddadige vriendin. Goed geacteerd en opvallend camerawerk, de bankoverval en de scène in de mist vielen vooral op, in positieve zin. Terecht opgenomen in de filmcanon door Scorsese en Cousins.

Zo vergezocht is dat helemaal niet , het haalt in ieder geval het Cliche van criminele man , onschuldig prinsesje flink onderuit .

Maar dat is zeker niet het enige sterke originele punt van de film , verder is de film gewoon goed opgebouwd , zit het tempo er lekker in en werkt het ondanks de relatieve korte duur goed naar de climax toe .

Acteerwerk van beiden is prima maar Peggy Cummings steelt toch wel stilletjes de show .

Goeie film over een man en vrouw die beiden goed kunnen schieten en verliefd op elkaar worden. Deze film-noir die qua verhaal veel weg heeft van Bonnie en Clyde bevat een aantal goeie scenes (zoals hun eerste ontmoeting en de bankoverval gefilmd vanuit een auto). Peggy Cummins en John Dall doen het beiden goed, maar het is toch vooral die eerste die er in positieve zin uitspringt.

Heeeeeerlijke film noir zoals die moet zijn. De beginscene is fotografisch bijzonder mooi met een groot scala aan diepe zwarte, witte en grijze tinten. De blu-ray disc met hoge beeldkwaliteit is verkrijgbaar via Warner Archive Collection, is regiovrij en heeft Engelse ondertitels, die helaas niet wit maar geel van kleur zijn. Verder zorgt ook in deze film noir een zalig acterende, dominante femme fatale er weer voor dat een man die in haar web verstrikt is geraakt, op een verrukkelijke manier regelrecht de afgrond in gaat. Er zitten enkele autoachtervolgingen in die gefilmd zijn vanaf de achterbank in de auto. De acteurs waren dan alleen van achteren zichtbaar zonder dat hun gezichten zichtbaar waren. Ik vond dat daardoor de wanhoop waarin de hoofdrolspelers steeds meer terechtkwamen, erg sterk en knap tot uitdrukking kwam. Het was alsof ik zelf bij hen achterin de auto zat. Voor mij was dit alles een dikke vijf sterren waard.

Dat hoeft geen probleem te zijn...

Hé, er zit een knop op je TV !

Om de kleuren uit te schakelen

Leuke crime film over 2 mensen die goed kunnen schieten, elkaar ontmoeten en verliefd worden. En die daarna voornamelijk meer willen. Acteurs spelen goed.

Goede misdaadfilm/roadmovie/kraakfilm avant la lettre waarin een koppel in een destructieve relatie à la Bonnie & Clyde overvallen pleegt rond het land. Volledig verteld vanuit het standpunt van de hoofdrolspelers, wiens gezichten vaak in close-up worden afgebeeld. Cummins speelt een haast psychotische femme fatale, Dall een twijfelende domoor verblind door liefde. Opmerkelijk is de long take tijdens de eerste bankoverval waarin dus géén rear projection wordt toegepast. Het is een doorgaans boeiend verhaal met een spannende en mooi vormgegeven klopjacht op het einde. De voorspelbare afloop die is gekoppeld aan dit soort films wordt deels omzeild door Bart op zijn vriendin te laten vuren. De film wordt tevens vaak als 'noir' omschreven, maar naar mijn mening ontbreken er te veel kenmerken om hem in deze categorie te plaatsen. Zo kan je honderden films onterecht als noir gaan bestempelen... Zou een inspiratiebron zijn voor Godard's À bout de souffle, dat tien jaar later verscheen.

Haalt het net niet bij zijn reputatie, maar is toch een fijne noir (absoluut wel trouwens, geen twijfel mogelijk). De eerste film van Lewis die ik zie. En dat is een van die b-film-regisseurs die net na zijn carrière een flinke herwaardering uit Frankrijk kreeg. Hoogtepunt is de long take tijdens de bankoverval. Ondanks het lage budget van de film is er een duidelijke dynamiek en energie waarmee de film zijn tijd een wel enigszins vooruit was,

Briljant. Inhoudelijk graaft de film naar de innerlijke demonen van de mens. Wat maakt hen nu om zich tot de misdaad te wenden? De slechte economische situatie ? Toegeven, wordt aangehaald maar ze vinden in de loop van de film werk voor weliswaar karig loon. Hun materialistische wens ? Het zijn niet echt luxe beesten. Lewis doelt volgens mij op het slechte binnen de mens. Vooral bij Cummmings. Zij had in het verleden al iemand vermoord dus zij is reeds vanaf minuut 1 slecht. Maar Dahl niet. Daarom die lange inleiding in zijn jeugd. Het wordt gesteld dat hij niemand kan doden ondanks de fascinatie voor vuurwapens. Cummings is de oorzaak en Dahl het gevolg. Bij Dahl is het de passie voor een vrouw dat tot zelfdestructie zal leiden. Want de verleiding is er steeds om slecht te zijn (in de vorm van wapens, vrouw, geld) maar Dahl blijft er tegen vechten. Op het einde zelfs ook. Cummings zal schieten en Dahl wil dit verhinderen dus doodt hij de vrouw wie hij van houdt. Door zijn actie sterft hij ook. Als dat geen noodlot is. Zo wordt het visueel en narratief verteld, Vanuit een vaststaand lot. Het verhaal kon niet anders dan zo eindigen. Cineast Lewis brengt dit geniaal in beeld. Die fantastische, wat zeg ik, meesterlijke scene (top tien beste scenes in filmgeschiedenis) waarin in een take de volledige spannende bankoverval wordt gefilmd in pov van Cummings. De mist (die symboliek) op het einde, die deep focus in het begin bij de rechtszaak en wanneer de jongens op een poema schieten. Het is allemaal efficiënt en boeiend gebracht. Gun crazy brengt een misdaad verhaal in functie van maatschappelijk en psychologische motieven in een verrukkelijke cinematografische invulling.

Een misdaadfilm met de focus op actie. En die actie wordt heel mooi in beeld gebracht door Joseph H. Lewis en zijn team. En dan vooral in diverse achtervolgingen met een (zeker voor die tijd) realistische grit. Verder wordt er volop gebruik gemaakt van low angle shots wat bijdraagt aan een dreigende ondertoon. Het gebruik van licht en schaduw vind ik echter niet zo bijzonder t.o.v. andere noirs uit die tijd.
Verder is de plotlijn me te veel rechttoe rechtaan getelefoneerd. John Dall is een zwak en oninteressant figuur, bijna louter een slachtoffer van hare femme fatale Peggy Cummins. Peggy Cummins op haar beurt vind ik te ondubbelzinnig om echt te boeien. Het is gewoon heel duidelijk waar het bij haar om draait en er is geen ruimte voor andere interpretatie. In het algemeen vind ik de psychologie te weinig uitgewerkt en daardoor te opzichtig.

En dan zijn er nog van die momenten dat de geloofwaardigheid helemaal zoek is. Zoals wanneer krantenman Nedrick Young aan sheriff Harry Lewis vraagt om zijn wapen thuis te laten wanneer ze John Dall - hun oude jeugdvriend en op dat moment gezocht misdadiger - opzoeken. Harry Lewis als politie beambte in functie gaat wel degelijk in op dat verzoek.
Aan het begin van de film is er ook nog de circus schietwedstrijd. Ik kon niet geloven dat Peggy Cummins (als de artieste) en John Dall (als toevallige passant) dergelijke risico’s voor eigen leven zouden nemen in die wedstrijd, waarbij ze volledig afhankelijk waren van de schietkunst van de ander.
En dan de finale. Mooi gefilmd. Zeker. Maar ik kon niet geloven hoe dit afliep. Neen dit doet het niet voor mij.

Ondanks alle opmerkingen blijf ik toch ook het positieve zien: een vakkundig geschoten misdaadfilm. Leuk om een keer gezien te hebben en al zeker voor een B-film.

Zeer behoorlijke misdaadfilm met een hoog tempo en vlotte dialogen. De twee hoofdpersonages doen denken aan Bonny en Clyde. Beide hoofdrolspelers acteren naar behoren, al is de rol van Cummins wel interessanter dan die van Dall.

N.a.v. een (zeer interessante) afl. van The Story of Film: An Odyssey (2011) ben ik deze gaan zoeken op dvd of blu-ray, helaas zonder resultaat. Maar nu heb ik 'm online gratis gevonden:

Gun Crazy (1950) Free Full Movie Online - freegreatmovies.com.

(ik neem aan dat dit legaal is, anders hoor ik het graag)

Ja die zit in public domain, is dus legaal.

Mooi! Er zit daar nog wel meer leuks tussen, toch maar es tijd voor gaan maken.

Da's een mooie site die je gevonden hebt, zal er ook eens moeten gaan voor zitten

De blauwdruk van Bonnie & Clyde, maar dan binnen de lijnen van de toenmalige Hollywood code. Had deze film 10 jaar later gemaakt geweest, had het er helemaal anders uitgezien. De film mixt misdaad, film noir en romantiek met een vleug humor. Visueel ziet het er wel verzorgd uit. De spanning wordt door die code wat afgeblokt, maar de film is wel boeiend genoeg.

John Dall had toen al een Oscarnominatie op zak met The Corn is Green uit 1945 en had met Hitchcock het onderschatte Rope gemaakt. Nadien zou nog Spartacus volgen, maar je ziet wel dat er eigenlijk geen groot acteur aan hem verloren is gegaan. Peggy Cummins doet het best goed als femme fatale. Het was haar laatste film in de US en wat in de vergeethoek geraakt bij het grote publiek.

Gun Crazy is een gezellige misdaadfilm. Niets hoogstaand, maar met de nodige charme.