Waterloo (1970)

Visueel is dit een prachtige film,maar het acteren en de dialogen zijn ronduit onnozel en lachwekkend,zo jammer...dit kon een echte klassieker geweest zijn!!!
een 3* voor de beelden van de veldslag alleen!

Prachtige film over een stuk geschiedenis waarbij ook de Nederlanders betrokken waren.
Aan de langere dialogen kan je merken dat de film iets gedateerd is maar voor de rest is het een mooie film met een prima verhaal en waarin ook nog eens goed geacteerd wordt. Dus na dik 2 uur hierna gekeken te hebben, vonden wij niet dat we onze tijd hadden verspild.

Het minpunt van de film is dat er geen Frans in wordt gesproken maar Engels en daar hadden we enige moeite mee. Misschien dat de keuze van acteurs dan problematischer was geweest?
Zeker is dat men dan andere acteurs had moeten nemen.

Ik weet soms niet zo goed hoe ik een film zoals deze moet beoordelen. Moet ik de film beoordelen met een blik die lijkt op een reactie van net na de premiere, of gewoon van nu, in deze tijd?

Ik kan me namelijk voorstellen dat het destijds een film was om van te smullen. Aan spektakel ontbreekt het in ieder geval niet. Het acteerwerk is echter naar mijn mening, zeker afgespiegeld naar deze tijd, onder de maat. Bijvoorbeeld de manier waarop humor wordt verweven met het verhaal is zo'n blok waar ik me aan stoot.

Maar uiteindelijk heten de makers niet altijd Spielberg of Kubelick. Al met al toch een behoorlijke film, zeker voor die tijd. Zeker de veldslag zelf is op een spectaculaire en spannende manier verfilmd. Voorlopig 3,5 ster, wat toch een ruime voldoende is.

Ziet er mooi uit maar Jammer dat er op historisch vlak zoveel fout is aan deze film.

Omdat het dit jaar 200 jaar geleden is dat de slag om Waterloo plaats vond, wilde ik er wel eens een film over zien en dus kwam ik uit op deze film.

Visueel ziet het er allemaal indrukwekkend en groots uit met o.a. de indrukwekkende grote legers (er hebben enorm veel figuranten meegespeeld in deze film), landschappen, decors en aankleding. Maar qua verhaal is het zeer langdradig en saai en voordat de slag om Waterloo begint zijn we ruim 80 minuten verder. Vanaf dan wordt het tenminste wel enigszins boeiend, interessant en vermakelijk om naar te kijken. Het werd ook allemaal groots (o.a. via luchtopnames) en spectaculair in beeld gebracht en bevatte ook de nodige dramatiek (hier en daar ook wat aangevuld met droge humor). De actie is wel erg braafjes in beeld gebracht (weinig tot geen bloed en geen verminkte lichamen), maar dat was normaal voor de tijd dat deze film werd gemaakt. Hoewel je weet hoe de slag om Waterloo zal eindigen, was het einde best heftig en neigde het ook naar moord.

De cast met zeker een aantal bekenden doet het helaas niet meer dan verdienstelijk en dan heb ik het vooral over Rod Steiger in de rol van Napoleon Bonaparte en Christopher Plummer in de rol van de Duke of Wellington. Het is jammer dat de cast niet echt overtuigend speelt en dat veel dialogen te belachelijk voor woorden zijn. De slag om Waterloo gaat in deze film alleen tussen de Fransen en de Engelsen (op het einde komen ook nog even de Pruisen aanbod) en de rol van België en Nederland komt helemaal niet er sprake. Dus op historisch vlak is er inderdaad veel fout aan deze film.

Eigenlijk verdient de slag om Waterloo een betere verfilming dan deze film. Wat dat betreft is het jammer dat er dit jaar geen nieuwe verfilming is gekomen en zeker omdat het dit jaar precies 200 jaar gelden was. Dus voor de filmwereld is het eigenlijk een gemiste kans. Deze film is niet meer dan redelijk en dan vooral alleen vanwege het gedeelte om de slag om Waterloo. Het eerste uur is gewoon slaapverwekkend.

By God, Sir. I've lost my leg

Waterloo was zo'n film die ik al geruime tijd had liggen. Niet echt meteen een gigantische fan van dit soort historische taferelen, maar de aanwezigheid van Orson Welles trekt me voor eender welke film over de streep. Het was pas echter dankzij King Vidor's War and Peace epos, dat ik een paar maanden geleden had gekeken, dat ik zin had gekregen in een verdere uitdieping van Napoleon. Waterloo sluit historisch gezien dan ook mooi aan bij War and Peace en dan wou ik ook weer niet meer te lang wachten.

Voor Orson Welles moet je het hier niet doen. Ik weet dat de man in de loop der jaren kleine rolletjes op zich heeft genomen om zijn eigen films te kunnen financieren, maar het is een schande dat hij zo prominent aanwezig is op zowel de openingscredits alsook op het vele promotiemateriaal. Welles speelt Louis XVIII en hij komt misschien maar maximaal 5 minuten in beeld. Serieuze teleurstelling in ieder geval, maar in het algemeen had Waterloo sowieso wel wat beter kunnen zijn. Ik verschiet er eerlijk gezegd wel van dat dit uit 1970 stamt, had dit qua stijl echt halverwege de jaren '50 verwacht. Soit, het was gelukkig nog altijd wel een tijd waar men gebruik maakte van veel figuranten en dat is één van de grootste pluspunten aan de film. Het slagveld ziet er erg imposant uit en regisseur Sergey Bondarchuk schud regelmatig een erg mooie scène uit zijn mouw. Verder is dit echter vooral een film die lijdt onder de lange speelduur want hoewel de bekende strijd nog wel de moeite is, is vooral de aanloop ervan erg traag. Andere tijden natuurlijk, maar dan zijn er films die dit toch wel een stuk beter aanpakken.

Gelukkig kan dit soort grootschalige Hollywoodproducties altijd rekenen op een aantal bekende koppen. Christopher Plummer plukte nog altijd de vruchten van zijn legendarische rol in The Sound of Music en werd hier gecast als Wellington. Een vleugje humor hier en daar en vooral veel charisma. Iets wat ook gezegd kan worden Rod Steiger die de rol van de kleine generaal op zich neemt. Hoewel de twee op het slagveld nooit fysiek met elkaar in contact komen, zit er toch een zekere spanning tussen hen. Ieder op hun eigen manier indrukwekkend in ieder geval, maar het grootste hekelpunt is toch de taal. Altijd zo jammer dat je een meertalige geschiedenis als deze met alleen maar Engelstalige acteurs/actrices brengt. Het occasionele 'merde' of Vive la France' helpt natuurlijk bitter weinig en voelt zelfs erg geforceerd aan.

Soundtrack van Nino Rota ook nog, die doet nooit iets verkeerd. Waterloo is in ieder geval een interessante film om eens gezien te hebben. Bondarchuk levert een stilistisch mooie film af, erg benieuwd naar zijn vierluik rond War and Peace, en met Plummer en Steiger is er een sterke cast ter beschikking. Toch verloopt het plot niet vlot en komen de elementen nooit echt samen tot één mooi geheel. Had meer in gezeten volgens mij.

2.5*

Na 30 jaar weer gekeken naar deze film. Viel mee alleen traag dat was vroeger zo. Goed speel van Rod Steiger.Gezien toen ik 24 jaar was in de bios in Rotterdam.

"Waterloo" begint in 1814, wanneer de gevolgen van zijn rampzalige invasie van Rusland Napoleon Bonaparte zoveel verliezen hebben toegebracht dat hij zich na de Slag om Parijs moet overgeven aan de geallieerden. Hij leeft enige tijd in ballingschap op het eiland Elba, maar ontsnapt binnen een jaar met een klein leger, vastberaden om Frankrijk terug te winnen. Deze waarlijk epische film vertelt hoe hij opnieuw de macht wist te grijpen in Frankrijk, maar richt zich ook op Duke Wellington [Christopher Plummer], de arrogante aanvoerder van het Britse leger, die door Napoleon op de hielen wordt gezeten, maar bij Waterloo besluit de confrontatie aan te gaan in de hoop dat Pruisische versterkingen op tijd zullen komen om de strijd in zijn voordeel te kunnen beslissen.

Rod Steiger is een explosieve acteur en die kwaliteit komt in “Waterloo” perfect uit de verf. Niet alleen versterkt hij daarmee Napoleons opvliegende karakter, het verklaart ook hoe Napoleon de aandacht van een heel leger voor zich op wist te eisen met zijn relatief kleine, doch uiterst energieke gestalte, een bulderende stem, een oprechte liefde voor zijn land, zijn soldaten en vooral een geloof in eigen kunnen. Dat geloof heeft hem groot gemaakt, maar is hem uiteindelijk ook (opnieuw) noodlottig geworden. Steiger is briljant in het neerzetten van boeiende personages die op dat grijze gebied zitten tussen good guy en bad guy. Napoleon is ook een historisch figuur die meningen verdeelt. Is hij de vaderlandselievende, geniale krijgsheer en hervormer? Of is hij de megalomane oorlogsmisdadiger die zijn soldaten onnodig deed lijden uit egoïstische eerzucht?

Christopher Plummer laat zich niet overschaduwen door Steigers imposante vakwerk en zet ook een gedenkwaardige vertolking neer. Indrukwekkend acteerwerk dus dat ook echt nodig is, want boven alles houd ik van deze film vanwege de scènes op het slagveld. Producent Dino DeLaurentis zorgde ervoor dat regisseur Sergei Bondarchuk de beschikking had over 15,000 (!) getrainde soldaten uit het Russische leger. De tactieken van Napoleon, Wellingdon en de Pruisische generaal Von Blücher zijn eindeloos bestudeerd en Bondarchuck weet de slag dus tot in detail na te bootsen. De film kreeg bovendien BAFTA’s voor Art Direction en Costume Design, wat aangeeft hoeveel aandacht er is besteed aan de historische correctheid van interieuren en de kostuums van alle acteurs, inclusief de duizenden soldaten.

Het camerawerk van Armando Nannuzzi is ook fantastisch, zeker tijdens de scènes op het slagveld die bestaan uit een uitgekiende montage die indrukwekkende totaalshots afwisselt met levendige shots van de schermutselingen die je een gevoel geven dat je erbij bent. Onvergetelijk is de extreme close-up van Napoleons ogen (een interessante vergelijking met het soortgelijke shot van Charles Bronsons ogen in “Once Upon A Time In The West” te maken) en de zoom op de handen van Napoleon tijdens een inspectie van zijn leger. Een visueel overweldigend, ijzersterk epos dat het zoveelste bewijs is dat CGI echt geen waardige vervanger kan zijn voor ‘the real thing’.

Waterloo ligt in België hoor ik in de film... tja België bestond nog niet in 1850. Waterloo lag in de Zuiderlijke Nederlanden. Wel mooie beelden van de veldslag.