Gui da Gui (1980)

Gui da Gui was naar verluidt de film die als voorbeeld diende voor tal van andere films met soortgelijke aparte genrevermengingen; martial arts met fantasie, horror en komedie. Daar moet je van houden en zoals al herhaaldelijk is gebleken werkt zo'n mix meestal niet voor mij. Dit blijkt bij veel actiescènes, die uitstekend gechoreografeerd zijn en verlichtende humor bevatten, maar die tevens elementen van andere genres bevatten waardoor het niet helemaal beklijft.

Een mindere uit het oeuvre van Sammo Hung. Natuurlijk zou het best kunnen zijn dat er, hoe klein de kans ook is, er een soortgelijke stukje cinema bestaat waarbij het wel goed werkt.

Meh.

Hong Kong en horror ... het is maar sinds kort dat dat af en toe een aardig stukje film oplevert. Deze genreclashes werken zoals neo al zei zelden goed, ook hier is het weer zwoegen om de vaart er in te houden.

Komedie, martial arts en horror, al moet je dat laatste met een serieuze korrel zout nemen gezien de aanwezigheid van de eerste twee genres. Het fluffy acteerwerk maakt "serieuze" horror al bijna onmogelijk, de brakke aankleding werkt ook niet mee. Alles ziet er enorm goedkoop uit, waarbij je je afvraagt waarom ze de moeite eigenlijk gedaan hebben.

Na een uurtje komt er meer actie bij kijken en wordt de film wat leuker om volgen. Hung laat de horror ook maar voor wat het waard is en concentreert zich meer op de martial arts scenes. Niet geweldig, maar wel vermakelijk. Alleen had het heel wat beter gemoeten hadden ze echt de film nog willen redden.

Een slechte combo van genres, het werkt niet zo goed en pas wanneer het weer in martial arts clichés vervalt is de film het kijken waard. Voorbeeld of niet, de kwaliteit van deze Hung ligt gewoon te laag.

1.5*

Spooky Sammo

Ik dacht eigenlijk altijd dat Mr. Vampire één van de eerste films was die het kungfu genre combineerde met horror. Geproduceerd door Sammo Hung was het een film die indertijd wel wat deining veroorzaakte en meteen ook een hele hoop sequels opleverde. Wat blijkt echter: Hung kwam zelf al 5 jaar eerder met zo'n combinatie af (inclusief huppelende vampiers, wat ik toch altijd eerder lachwekkend dan beangstigend vind) maar net zoals met Mr. Vampire is ook Encounters of the Spooky Kind niet helemaal mijn ding geworden.

Wel grappig eigenlijk in hoeverre die reeksen toch allemaal in elkander overlopen. Hung produceerde Mr. Vampire die door Ricky Lau werd geregisseerd terwijl Lau dan in 1990 weer Encounter of the Spooky Kind II (een sequel op deze film maar in name only, hoewel het wel terug met Hung in de hoofdrol is) voor zijn rekening nam. Encounters of the Spooky Kind start in ieder geval nog wel fijn met de droom van Bold Cheung maar verliest zich daarna wat teveel in scènes die veel te lang doorgaan. De overnachting in de tempel is op zich nog wel wat de moeite met het continu strijden tegen de vampier, maar bij de tweede overnachting is de fun van dat idee echt wel verdwenen. Wat overblijft is een film die dan ook veel te lang aansleept - ik moet wel toegeven: sowieso is het wel een uitzondering als een film in dit genre me echt voor de volle 90 minuten kan boeien, dus het wordt wel helemaal moeilijk als het nog eens een kwartiertje langer duurt - en uiteindelijk nog wat punten weet te scoren met wat gekke personages. Die slechte priester is nog wel een tof personage maar ook hij helpt niet echt om de vaart erin te houden.

Maar het is en blijft een film met Sammo Hung en die zie ik toch altijd wel graag spelen. Ik blijf het keer op keer enorm fascinerend vinden hoe lenig hij eigenlijk is, toch zeker voor zijn figuur, en hij laat hier opnieuw wel wat fijne dingen zien. De leukste niet-vechtscènes zijn die echter met zijn vrouw (gespeeld door Suet-Mei Leung) maar ook altijd fijn dat hij één van zijn vertrouwde compagnons de route een rolletje geeft. Deze keer is het Yuen Biao als de vampier die onder een dikke laag make-up het opneemt tegen Hung in de tempel. Fat Chung en Lung Chan zijn ook nog wel fijn als de twee priesters maar verder blijf je toch vooral wat op je honger zitten. Het is dan ook vooral een wat onevenwichtige film waarbij in het begin nog vooral de kaart van de horror wordt getrokken maar waar nadien Hung vervalt in een standaard kungfu vehikel. Op geen van beide vlakken weet hij echter volledig te overtuigen en dat is toch jammer.

Het helpt ook niet dat ik de film eigenlijk al voor een groot stuk vergeten ben terwijl het maar een paar dagen geleden is dat ik hem heb opgezet. Het is tekenend voor hoe memorabel dit is.. Hung doet weer zijn vertrouwde ding en doet dat uitstekend, al zie ik hem nog net iets liever in zijn latere rollen, maar verder is dit vooral nogal vlees noch vis. Misschien dat de sequel het wat beter aanpakt? Ik vrees ervoor. Sowieso ook een film die niet al te bekend is dus het zal al niet eenvoudig zijn om hem te vinden.

2*