Jamón Jamón (1992)

Niets is ooit eigen, je kunt niet buiten alle cultuur denken. Zelfs niet als je Bunuel heet.

Aanvankelijk zag de film er nog wel veelbelovend uit. De sfeer is goed en het zag er ook allemaal mooi uit. Bovendien wordt er ook prima geacteerd. Maar het verhaal is toch wel erg banaal en plat en dat breekt de film uiteindelijk toch voor mij. Jammer.

Beetje laat, maar eh...nu ik dat zinnetje van "Ik Doe Moeilijk" lees, is het enige wat ik kan denken; die jongen heeft het niet begrepen.

Wat een tering zootje in die film. Cruz is prachtig (en blijkbaar pas 16 tijdens de opnames) maar voor het overige is het typische spaanse chaos in de liefde en dramatiek. Eigenlijk is het een grote hoerenkast.

Nota aan mezelf: PC's ( . )( . ) @ 12 & 69.

Ik kende regisseur Bigas Luna alleen maar van La Teta i la Lluna, een film met goeie elementen en sterke acteurs, maar een wat zwak verhaal. Deze Jamon Jamon kan je in dezelfde categorie steken. Het is de debuutfilm van Penelope Cruz en de 3e film en doorbraak van Javier Bardem. Beide schitteren in deze film. Cruz blijft één van m'n favoriete actrices, die ook nu nog met een grote dosis charisma de kijker naar het scherm kan trekken. En ook de carrière van Bardem is nog lang niet voorbij.

Het verhaal is nogal simpel met een jonge deerne uit de arme klasse die zwanger wordt van haar rijkere vriend. De moeder wil er een stokje voor steken, maar dat draait anders uit dan verwacht. Voor velen is de grens tussen liefde en lust blijkbaar nogal dun. Jamon Jamon (ham ham) is hierbij een vorm van beeldspraak. Dat verhaal is niet altijd even boeiend. Bigas Luna kan er wel nog niets van maken en dankzij Crus en Bardem is dit toch nog de moeite geworden.

De film begint vrij klassiek: arm meisje wil met rijke jongen trouwen, maar die mag niet van zijn moeder. Van de weeromstuit gaat vervolgens iedereen het zo’n beetje met iedereen doen en lijkt het script enkel nog bedoeld om zo veel mogelijk pikante scènes achter elkaar te zetten. De geloofwaardigheid van het verhaal is het eerste slachtoffer daarvan, de kijker het tweede. Vooral de plotontwikkeling laat de veters uit je schoenen schieten. Karakteriserend voor de film zijn allicht de benamingen in de aftiteling:

Stefania Sandrelli – La madre puta

Anna Galiena – La puta madre

Ondanks de sterrenbezetting en ondanks het prikkelende debuut van de piepjonge Penélope Cruz een film die de middelmaat nauwelijks ontstijgt. Je hebt dat wel meer bij Spaanse films, die op de sensuele toer zijn.

Misschien is het iets Spaans want ik meen het eerder gemerkt te hebben bij andere films, maar ik vond het acteerwerk overwegend veel te theatraal. Verder was het verhaal één grote soap. Nee, niet aan mij besteed deze film.

Penelope Cruz deed het trouwens niet slecht. Maar die is nog leuk om naar de kijken als ze anderhalf uur lang voor een camera aardappels zit te schillen.

Is (in België in elk geval) uitgebracht door 'Quality Film Collection', en dààr hoort Jamón Jamón niet echt thuis, vind ik zelf. daarvoor is het net allemaal iets te licht en luchtig.
Maar wel een leuke film dus, waar het drama niet bepaald in hoge mate aanwezig is - daarvoor gaat het allemaal net iets over the top, zo ongeveer iedereen met iedereen - maar waar 'komedie' de hoofdtoon voert.
De onderhuidse humor is doorlopend aanwezig: de macho wordt van z'n voetstuk gehaald, en eigenlijk wordt de draak gestoken met 'de soap'.
Met enkele van de personages, sommige beelden en gebeurtenissen, én met de erotiek erbij had ik bij momenten zelfs een beetje een film noir-gevoel.
Prima acteerwerk !

Fijne zit - behalve dat ik me wel eens ergerde aan wat er in een aantal scenes met dieren gebeurde.

Alternatieve titels: Jamón, Jamón, Ham Ham, Salami, Salami

Tegenvaller. Weinig humor en je inleven of meeleven is onmogelijk met alleen maar onsympathieke macho's en domme sletten in een onaantrekkelijke stoffige setting. Cruz is heel mooi maar bij personen die irritatie opwekken (haar ''als ik nee zeg bedoel ik ja'' personage in dit geval) gaat voor mij de aantrekking en erotische lading verloren.

De eindeloze shots van hammetje Cruz in allerlei jurkjes droog, nat, half uitgetrokken en zoenend met Jan en Alleman en een paar piemels in beeld (voor Amerikaanse kijkers vast heel gewaagd) alleen zijn niet genoeg voor een goede film.

Niet uitgekeken, want een bar slechte en stront vervelende film met dito sfeer. Alles werd overdreven, maar zelfs "camp" was er niet in te herkennen. Kortom, waardeloze troep.

Ja, you love it of you hate it. Dat geldt voor de meeste films van Bigas Luna. Ik vond het prachtig. Het is natuurlijk volledig over de kop, op het idiote af, maar heb me er zeer mee vermaakt. Vooral Penélope Cruz zuigt je naar het scherm en je mag genieten van wat ze allemaal (fysiek) in huis heeft. Maar acteren kan ze ook, zoals ze later veelvuldig zou laten zien. En het verhaal, ach, het gaat over ham....

Niet bepaald hoogstaand filmpje met knappe en geregeld half-ontkleedde Cruz als voornaamste wapenfeit. Visueel weinig bijzonder en soms best lelijk geschoten (die slow motion scenes), en het verhaal is melig en slap, en niet eens grappig. De laatste scène is zelfs melodramatisch te noemen, terwijl iemand die net met een ham is doodgeslagen door de minnaar van zijn moeder terwijl zijn verloofde met zijn vader aan het vrijen was toch enigszins op de lachspieren zou moeten werken- maar nee.

Goeie film waarin een jong koppel wil trouwen, maar de moeder van de jongen denkt daar anders over. Een simpel plot met eigenlijk alleen maar amoureuze ontwikkelingen (iedereen doet het met iedereen zo'n beetje). De film heeft genoeg mooie scenes, vooral ook omdat het allemaal net een tikkeltje eigenzinnig is. Verder natuurlijk leuk om een jonge Penélope Cruz en Javier Bardem te zien hier.

Opvallend ook die grote stier-borden in Spanje langs de weg. Die staan kennelijk overal.

Verder echt veel te campy dit om echt grappig te worden.

Een echte Spaanse film. Ik las bij reviews op het internet dat de film het beter doet bij Spanjaarden, omdat die de symboliek beter begrijpen. Ik ben geen Spanjaard, maar de film was wel sfeervol. Over lust en liefde, over status en relaties. Waarbij de zwakte voor het vlees (deels ook letterlijk in beeld gebracht) de overhand neemt. Groots wordt het nooit, maar het blijft boeiend met mooie muziek en de nodige tragiek.

Penélope Cruz was blijkbaar nog maar 17 jaar bij de opnames. Toch andere tijden... Toen nog geen koppel met haar toekomstige man Javier Bardem, maar de chemie werkt wel. De levendigheid van Cruz en Bardem tillen de film licht de hoogte in. Ze had volgens haar geen spijt van die naaktscènes op zich, wel wat schrik dat het die moment haar carrière zou overheersen die pas gestart werd. Gelukkig werd haar acteerwerk ook gewaardeerd en kreeg ze voor de rol in deze film terecht een nominatie bij de Goya Awards.

Ze was wel degelijk jonger, zit vaak langer tussen opnamen van een film en de release.

dubieus allemaal. Een minderjarige meid in zo'n rol.