Akumu Tantei (2006)

Iets minder dan voorheen.

Al blijft dit wel een gave film. Toch is het eerste uur net iets te tam om van een echt goede Tsukamoto te spreken. In vergelijking met de meeste J-Horror films wel oneindig keer beter, al vind ik dat de film ook niet echt in dat genre thuishoort. Daarvoor is er gewoon te weinig horror en ligt de focus meer om mysterie.

Visueel iets beter dan ik me herinnerde, maar het duurde iets te lang alvorens de finale vol losbarstte. Die is wél geweldig en zeker op Tsuka's normale niveau, al onderstreept het dan ook weer het wat tammere eerste deel.

Wel fijn om Matsuda een keertje te zien in een Tsukamoto film, toch wel een interessante relatie daar tussen poplaire acteurs en underground regisseurs. Maar volgens mij toch vooral een film voor mensen die interesse hebben in Tsukamoto maar niet meteen met z'n wildste films willen beginnen. Verder ook gewoon een prima filmpje, het is dat Tsukamoto er nog veel betere gemaakt heeft.

4.0* en een uitgebreide review

Een degelijke horrorfilm. Verhaal over een aantal mensen die sterven waarbij het lijkt of ze zelfmoord hebben gepleegd, maar in hun droom zijn vermoord. Een link met A Nightmare on Elm Street is dus al snel gelegd, maar daar houd de vergelijking eigenlijk ook wel op. Dit richt zich niet op gore, hoewel het wel z'n bloederige momenten heeft, maar richt zich meer op mysterie. En die mysterie is sterk vertegenwoordigd en op dat vlak zeer geslaagd. Het verhaal doet ook wel wat denken in de verste verte aan bijvoorbeeld The Ring en Phone, maar ondanks dat gaat deze film zeker niet vervelen. De manier waarop de slachtoffers vallen, is spectaculair uitgewerkt. Het camerawerk daarbij is wat warrig, maar maakt in dit geval de aanval wel een stuk spannender. Helaas mist de film wat spanning en is het uiteindelijk niet meer dan degelijk.

Grandiose film en mijn eerste kennismaking met regisseur Shinya Tsukamoto. Keiko Kirishima, is op eigen verzoek overgeplaatst naar de afdeling moordzaken en krijgt als eerste zaak een wel heel bizarre. Er zijn mensen die zichzelf vermoorden in hun slaap. Hierna start ze een onderzoek en krijg daarbij hulp van een soort superheld met bovennatuurlijke krachten: De Nightmare Detective. Prachtig camerawerk en dat camerawerk is zelfs gruwelijk tijdens de spannende moord-droom scene's. En als we dan in de nachtmerrie/droom van Keiko belanden wordt het pas echt weird. De horror zit door de hele film heen verweven daardoor valt hij niet heel erg op maar is zeker op sommige momenten best heftig. (zoals het hoort!) Mijn enige minpuntje was dat ik actrice Hitomi , weliswaar een prachtige Aziatische vrouw vond maar teveel hetzelfde gezicht zag behouden. Er was maar weinig emotie te zien. En de conclusie was misschien ook iets te makkelijk maar met zo'n bijzonder onderwerp en visuele prachtig is dat vergeven. De begin scene met de ironische sneer van dat haar vond ik hilarisch!

Een film zoals alleen Tsukamoto ze kan maken, denk ik dan. Het mag duidelijk zijn dat het scenario leentjebuur speelt bij A Nightmare on Elm Street, al is de uitwerking dermate anders dat het niet stoort. Sowieso wordt het ook een stuk neerslachtiger gebracht en dat komt de sfeer en spanningsboog ten goede. De ijskoude cinematografie versterkt het sombere karakter van deze prent en maakt de surrealistische scènes nog dat tikkeltje surrealistischer, en aldus enger. Close-ups, kille kleuren en de eigenzinnige manier waarop architectuur (flatgebouwen, nauwe tunneltjes) en personages (bedrukte gezichten) in beeld gebracht worden, zijn Tsukamoto’s handelsmerk. Hij zet het verhaal kracht bij met zijn beeldtaal. Minpunt is het uitleggerige einde, iets wat je ook terugziet in Haze en Vital. Soms is het beter om de beelden voor zich te laten spreken – dat doet hij immers perfect – en de interpretatie aan de kijker over te laten. Maar dat Nightmare Detective een stuk beter is dan de doorsnee J-horror, staat vast.

Tegenvaller. Zeer mainstream geneuzel met aan het eind, gelukkig, nog wat Tsukamoto flipzooi. Meh.