Shunpu Den (1965)

Niet veel nieuws onder de zon in thematische of narratieve zin. Maar Suzuki's briljante oog voor compositie en zijn gevoel voor timing met (uitgbleekte) avant-gardisitsche taferelen zijn weer helemaal dik voor elkaar.

Mijn eerste Criterion DVD (die ik kijk) trouwens pas en de 2,40:1 transfer is om je vingers bij af te likken. Zeker nodig bij deze prachtige interieur scenes en opnames in de woestijn. Suzuki is zomaar eventjes op weg om mijn favoriete (ouwe) Japanner te worden.

"I only know your body
I can't understand what's in your mind"

Pas the Human Condition trilogie gezien. Een blik van herkenning drong zich daarom op, maar Suzuki is natuurlijk een heel ander type filmmaker dan Kobayashi.
Deze film is een gebalanceerde en zorgvuldig vormgegeven oorlogsdrama met sterke actie sequenties, interessante personages en krachtig, expressief spel van Nogawa.

Suzuki past kunstmatige effecten zoals stills, licht- en wind effecten en een beeld van een officier dat als een spiegel barsten vertoond, slechts sporadisch en bijzonder effectief toe, waardoor de film net dat melodramatische en meeslepende krijgt waar ik wel van hou.
De scene waarin Harumi door een veld van exploderende bommen loopt om Mikami te zoeken en de scene in de chinese tempel zijn geweldig. Goed einde ook.

Fijne film.

Zo, mijn eerste Suzuki. Geen idee of het een goede begin is om de regisseur te ontdekken, maar goed, ik heb hem gezien.

Vond het vooral een heel aangename ervaring. Niet loodzwaar, af en toe wat sensatie en meeslepend. Gelukkig ook cinematografisch vakkundig gemaakt... Naast de goede montage en de schitterende belichting (al ken ik niet veel van belichting) zijn die kunstmatige effecten waarover Querelle hieronder spreekt heel erg mooi, en ik hoop dan ook dat deze bij andere Suzuki's toegepast worden.

Enig minpunt, al is het wel niet echt zo'n minpunt, is dat gekwebbel van Harumi. Ze heeft zo'n scherpe stem, en zagen, ja, dat doet ze! Het is af en toe om onnozel van te worden hoe ze haar af en toe opwind en heel simplistische/domme prietpraat (op enkele citaten na) uitkraamt.

Maar goed, mooie, vakkundige en aangename film.

3,0*

In vergelijking met een soortgelijke Japanse oorlogsfilm uit dezelfde tijd (Akai Tenshi [a.k.a. Red Angel]), een film die nogal knaagt aan mijn bevattingsvermogen. De patriottische moraal wil ik dan nog wel door de vingers zien, omdat die door de bank genomen nogal gebruikelijk is bij oorlogsfilms.

Dat lukt mij echter niet bij het veel te theatrale acteerwerk, zeker van de zijde van Harumi (Yumiko Nogawa), die zich, op de schaarse momenten dat ze niet driftig door het beeld rent, schuldig maakt aan schmieren. Wat mij betreft een serieuze tegenvaller.