The Parallax View (1974)

Overal zat een complot achter, toen deze film gemaakt werd. Als het de FBI niet was, dan waren het wel de oliebaronnen uit Texas. Maar dat leverde wel spannende films op. In dit geval moet je van Warren Beatty houden, en van zijn altijd opgefokte jongehondenstijl. Altijd met de choke uit, en overtuigd van zijn eigen charme.

Deze geweldige film is eindelijk uit op dvd in Nederland voor een zeer lage prijs dus wordt het nu tijd dat meer mensen hem gaan zien en/of huren!
Heel belangrijk: de fabuleuze widescreen composities van Godfather-cinematograaf Gordon Willis zijn op deze dvd perfekt vastgelegd (goede anamorfe transfer), ook al van groot belang omdat er veel verhaal informatie off-center en in de hoeken van het beeld wordt gestopt. Enjoy.

Wist eigenlijk niet goed wat te verwachten van deze film, maar van de eerste minuten heb je al meteen door dat dit geen gewoon thrillertje is. De afstandelijke stijl van filmen laat veel ruimte voor de kijker om zelf te ontdekken wat belangrijk is en wat niet. Het personage van Beatty wordt ook niet niet sympathieker dan nodig gemaakt.
Wanneer diens onderzoek dan eindelijk begint, blijven de verrassingen elkaar opvolgen. Alleen jammer dat er af en toe enkele onnodige stunts in werden vertoond (een auto die enkele meters de lucht in vliegt tijdens een achtervolging hebben we nu wel genoeg gezien). Een beetje meer vertrouwen in het verhaal was niet misplaatst geweest, want behalve de finale zijn er nog genoeg scènes die ik me nog lang zal herinneren: de ontmoeting op de boot, het filmpje van The Parallax Corporation en de meesterlijke manier manier waarop je met Beatty op het verkeerde spoor wordt gezet op het vliegtuig.

Ik heb ondertussen gelezen dat deze film samen met All The President's Men (die ik ook al geweldig goed vond) en Klute de 'Paranoid Trilogy' van Alan J. Pakula vormt. Ik denk dat ik nu maar eens op zoek ga naar de DVD van Klute.

Ik vind All the President's Men en deze film stukken beter dan Klute. Maar je moet Klute natuurlijk wel een keertje hebben gekeken ondanks dat hij minder is dan eerder genoemde. Al is het alleen al voor Donald Sutherland en Jane Fonda. Als je op zoek gaat naar de dvd kan ik je vertellen dat hij enkel is uitgebracht als Regio 1. Ik kan je trouwens ook Three Days of the Condor aanbevelen. Is wel niet van Pakula maar is toch van een andere fijne regisseur, nl Sydney Pollack

Jammer, ik hoop hem dan wel ergens op video ofzo te vinden. Alleszins bedankt voor de tip van Three Days of the Condor

Vermakelijk, maar ik had iets meer verwacht van een thriller met zo'n grote naam. Beetje rommelig soms. Lijkt me geschikt voor een goede remake.

Had er meer van verwacht.
3.0*

Weer eens op dvd bekeken blijft uitstekend.

Inmiddels op regio 2 ook uitgebracht, voorzien van nederlandse ondertiteling.

Hij is zover ik weet al een tijdje uit op dvd en ook met Nederlandse subs, heb de dvd namelijk zelf ruim twee jaar geleden toegevoegd aan mijn collectie. Prima film!

Subtiele, intelligente thriller die nog steeds aktueel is. Gewaagd qua uitwerking: weinig uitleg, veel wordt overgelaten aan de kijker zelf. De climax bevat zelfs helemaal geen dialoog. Visueel indrukwekkend, spannend en verontrustend. Goede rol van Beatty.

Het verhaal is een uitstekende vondst maar het is iets minder spannend verteld dan dat ik had gehoopt. ook niet zo heel subtiel en soms ook nog eens onwaarschijnlijk dankzij een aantal aannames en natuurlijk het emotieloze hoofd van Beatty die alles ondergaat alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Anyway hoe ik aan de 4 kom is me een raadsel, toch blijft hij staan vanwege typische seventies sensatie en geniaal kamerawerk. Coole poster.

The Parallax view is een zeer goede film met een ongewoon einde, beter nog een einde wat ik van de Amerikanen niet gewend was zeker omdat het een jaren 70 film is! Deze film is zeer de moeite waard om te zien.

ik verhoog m'n stem van 4,0* naar 4,5*, ik heb de paranoia reeks maar weer eens herkeken. Deze films: Klute, Parallax View en All The Presidents Men zijn films met zeer hoge kwaliteit op acteer vlak, camera vlak, muziek vlak en ga zo nog maar een tijdje door.
De 'paranoia' trilogie is een echte aanrader!

Het uitganspunt, zoals mikey al eerder zei, is goed en complottheorïen doen het meestal goed bij het bioscooppublik, als ze natuurlijk maar verband met de actualiteit hebben...

Toch wordt dit in The Parallax View niet geweldig uitgewerkt: het verhaal lijkt van de hak op de tak te springen en is de opbouw te traag waardoor het niet echt mogelijk is om echte spanningsboog te creëren. Het is een teveel van afwisselend spannende en saaie scènes om een echt boeiend geheel af te leveren.

Aan de andere kan werkt de geweldig sfeervolle clair-obscurstijl van de heer Gordon Willis (ook cinematographer van The Godfathers) perfect en laat het de film in een zwoele en mysterieuse sfeer baden.

Ik zoek me altijd suf naar Klute!! Maar ik heb hem nog nooit gezien. De para-trio is inderdaad uitstekend (althans dat denk ik ).

Er is geen nederlandse uitgave van Klute, dus je moet hem sowieso bestellen via internet. Ik heb Klute toevallig in Duitsland gekocht, ik dacht dat ie 7 euro was. Er zit alleen geen engelse ondertiteling bij.

Lekkere paranoide jaren 70 -thriller met geweldige cinematografie. Jammer dat het verhaal niet bepaald logisch is, zeker als je er wat langer over nadenkt. Deze film zal me daarom vooral bijblijven vanwege de sfeer en een aantal prachtig in beeld gebrachte momenten. Wat dit laatste betreft noem ik die scene tegen het einde van de film, waarin een golfkarretje tegen een aantal tafels aanrijdt.

Ja die scene is subliem

Cinematografisch is het allemaal goed te doen, alleen het verhaal is nogal dun met veel plotgaten en Warren Beatty wekt nou niet echt veel sympathie op in deze film.

Samenzwerend plakband.

Waar Pakula als geen ander weet hoe je met de samenzweringsbijl moet hakken, is deze politieke thriller op bepaalde momenten zwak. Het flinterdunne verhaaltje hangt namelijk van plakband aan elkaar, iets wat doet rieken naar half werk. Toch bevat de film een sinister sfeertje en is er verder cinematografisch gezien degelijk werk verricht.

Redelijk.

Spannende en onderhoudende film. Op uiteenlopende locaties gefilmd.
Sterke combinatie muziek/beeld (vooral tegen het einde met veel architectonische details/uitsnedes).
Minder moment vond ik toch wel dat gedoe rondom die vliegtuigbom.
Ik vond het einde verrassend, ik begreep toen pas hoe de vork in de steel zat,
maar dat kan aan mij liggen; net als bij "all the presidents men" moet je er wel een
beetje bij blijven.
Heb hem inmiddels al een keer of vier bekeken, en hij verveelt nog steeds niet...

Tot 2x geprobeerd en 2x moeite gehad om mijn ogen open te houden, hoewel dat vast niet alleen aan de film lag.
Het tempo ligt me toch echt te laag, de mooie vormgeving (met name de slotscene) ten spijt. Geen beoordeling, aangezien ik vast belangrijke details heb gemist.

In de herziening.
En de volle mep stond er nog van meer dan 20 jaar geleden.
Even kijken of deze paranoia-thriller het in de herziening kan waarmaken.
F*ck!!! Yes!!! Dat deze zo goed was had ik echt niet verwacht.
Stond me nog een soort van "A Clockwork Orange"-achtige scene voor de geest (en die zit er in), maar de rest is realistisch, maar prachtig gestyled en met een geweldige rol van Warren Beatty.
Een nagelbijtscene in een vliegtuig, autoachtervolging, een ijzersterk conspiracy-plot die ver boven de middelmaat van dit sub-genre uitsteekt en een finale scene die een kunstwerk an sich is.
Meesterwerk!

Welke autoachtervolging? Maar... u heeft het begrepen!

zeer goede film dus, we zijn het eens

Pakula, journaille en complottheorieën. Een combinatie die later een beter resultaat opleverde. Deze is wel minder droog dan verwacht. Zeker de eerste helft mag er zijn met behoorlijk wat vaart, locaties en actie. De fotografie is tot en met het slot opvallend en fraai, maar het scenario is net niet stevig genoeg om er eens goed voor te gaan zitten en het dooft nog een beetje als Frady dichterbij komt. Het slot doet er dan wel weer toe.

Gisteren op een regenachtige avond gekeken. Een heerlijke, goedgemaakte complotthriller. Net als All the Presidents Men (die nog iets beter is) erg sterk. Klute ligt klaar. Heb me er prima mee vermaakt. Het verhaal pakt je vanaf het begin en ook daarna krijg je weinig tijd om je te vervelen. 4 sterren.

Deze film heeft iets, zo worden ze niet meer gemaakt. Ik moet hem weer eens kijken.

The Parallax View is een aardige thriller uit begin jaren '70, en in zekere zin een produkt van zijn tijd, waarin Nixon op cynische wijze het Amerikaanse overheidsapparaat misbruikte en niet heel lang na de nog altijd veel bediscussieerde moord op JFK. In ieder geval, een tijd waarin paranoia en samenzweringstheorieen hoogtij vierden. Ook The Parallax View valt in datzelfde straatje: ik zal verder geen spoilers verklappen, maar met de termen politieke thriller en samenzweringen krijg je in ieder geval een goed idee van wat voor type film het is. En op zich is het ook een fraai gefilmde, goed geacteerde film, die fijn wegkijkt zonder al te clichematig te worden. Maar toch, het script en het verhaal konden me toch niet bovenmatig interesseren, al is de ontknoping van de film toch wel sterk. Een solide voldoende voor Pakula en co: 3.5*.

Voor de tweede keer bekeken, hij bleef boeiend. Het is een film die weinig wil vertellen en veel wil laten zien. Weinig dialoog en expositie dus. Soms moet je erg goed op visuele hints letten. Het is een aparte stijl die intrigeert. De typische jaren 70 paranoia werkt erg goed. Echt spannend bij vlagen, niemand is te vertrouwen. De hoofdpersoon is bijna continue in gevaar maar de vijand heeft geen gezicht.

Het camerawerk is soms opvallend afstandelijk, laat weidse omgevingen zien, zowel in de stad als daarbuiten of in grote gebouwen en dit maakt veel indruk. Scenes die binnen kleinere kamers afspelen steken daar erg mager bij af.

Beatty is prima als gewezen bulldog reporter die zijn laatste kans ruikt iets belangrijks te ontdekken.

Bepaald snijwerk is slordig uitgevoerd (of gedaan bij gebrek aan goede beelden), bijvoorbeeld bij de dam. Je ziet iemand in een heel andere hoek plotseling een pistool vasthouden. Met een knullige actiescene erna. Die op het dak in het begin was dat ook, echt van dat rare Grieks Romeinse geworstel van acteurs die bang zijn elkaar pijn te doen.

In 1974 waren de VS nog de traumatische jaren ’60 aan het verwerken, een decennium waarin één president [JFK] was doodgeschoten, diens opvolger Johnson de controversiële oorlog in Vietnam begon, de geliefde senator en presidentskandidaat Bobby Kennedy en mensenrechtenactivist Martin Luther King waren vermoord en de pas herkozen president Nixon met de Watergate-affaire zijn eigen graf aan het graven was. Het optimisme van begin jaren ’60 was vervangen door een diep ingebed pessimisme, dat gepaard ging met een enorm wantrouwen tegen de autoriteiten en het sterke vermoeden dat de VS onderhevig was aan allerlei samenzweringen. The Parallax View, naar het boek van Loren Singer, speelt in op deze gevoelens.

De film begint in een toren waar een klein gezelschap, inclusief journalist Joseph Frady [Warren Beatty] en zijn collega en ex-vrouw Lee [Paula Prentiss] getuige is van de gruwelijke moord op een senator door één van de obers. De vermoedelijke dader [we zien niet wie het schot lost] vlucht het dak op, verliest in een worsteling met zijn achtervolgers het evenwicht, valt van het dak en komt om het leven. Een politieke aanslag waarbij de dader om het leven komt voor hij verhoord kan worden... hmm, dat klinkt ons bekend in de oren! Maar wij hebben gezien dat er nog een gewapende ober rondloopt die in de chaos weet te ontkomen. Vervolgens horen we de uitspraak van een onderzoekscommissie die met zekerheid concludeert dat de moord een éénmansactie was. En de voorzitter noemt in zijn verklaring het feit dat er veel samenzweringstheorieën de ronde doen. Inderdaad, dat klinkt als The Warren Commission. Kort na de uitspraak staat Lee, aangeslagen en ontredderd, bij Joseph voor de deur in de overtuiging dat ze haar leven niet zeker is. Joseph is bepaald niet onder de indruk, ook al is een flink aantal van de mensen die aanwezig waren bij de aanslag sindsdien bij allerlei ‘ongelukken’ om het leven gekomen. Maar wanneer Lee kort daarna – let op de geniale overgang – omkomt bij een auto-ongeluk, gaat Joseph op onderzoek uit.

Regisseur Alan J Pakula zet de toon in de openingsscène, die ook nu nog direct herinneringen oproept aan de moord op Bobby Kennedy: dit is een film waarin je weet dat het gevaar op de loer ligt, maar niet wanneer die toeslaat. Het is gefilmd als een documentaire, veelal op locatie en er is bijna geen filmmuziek. Een keuze die filmmakers anno nu nooit maken, maar die hier het realisme enorm versterkt en je constant het gevoel geeft dat je in de film zit, dat je er zelf bij bent. Dat is bijzonder effectief in de scène waarin Joseph in een vliegtuig stapt waarvan hij weet dat er een bom aan boord is die elk moment af kan gaan. Om de passagiers te kunnen redden moet hij de bemanning anoniem waarschuwen en zijn pogingen om dat te doen zijn inventief maar voeren ook de spanning tot enorme hoogten op. De scène waarin hij de plaats onderzoekt waar een man bij een middagje vissen is omgekomen, nabij een gigantische dam, is uniek in zijn soort en een typisch geval van ‘zo maken ze die tegenwoordig niet meer’, omdat de makers hier geen CGI tot hun beschikking.hadden. Het is een onvergetelijke scène, net als het moment waarop Joseph, alleen in een enorme zaal, de Parallax-test doet, een waanzinnige montage van beeld en muziek bedoeld als persoonlijkheidstekst. Maar dan is het nog wachten op de ongemeen spannende, schokkende finale waarin Pakula de suspense enorm opbouwt en je als kijker achterlaat in de wetenschap dat je getuige bent geweest van een meesterwerk, een unieke filmervaring die nog lang, heel lang in je hoofd zal blijven rondspoken.

En ook de scene waarin ze wat geheime zaken bespreken in een pretpark treintje blijft bij. Zie ik de huidige Bournes ook niet doen...