Mark of the Vampire (1935)

Hele grappige conclusie. Kun je eigenlijk alleen van Tod Browning verwachten.

Ik vond het eigenlijk maar een flauwe gimmick op het einde.

Degelijke en sfeervolle klassieke horror met een verrassend einde, wat voor mij niet had gehoeven. > 3.5*

Afgelopen vrijdagnacht opgebleven om de film op tv te zien, dit was namelijk de enige " talkie" van Tod Browning die ik niet gezien had. Dat viel dus wel wat tegen, de film is namelijk geen horror film maar een verkapte dedective, alleen daar kom je dus in de laatste 10 minuten van de film achter. Echter het weerzien met de "gothische" horor was wel een feest, alle griezelingredienten zaten er in, In het donker over een kerkhof lopen met grondmist, omringd door vleermuizen en honden met op de achtergrond het gehuil van de wind en wolven, de afgelegen streek met het spookachtige kasteel en het bijgeloof van de lokale bevolking. Daarnaast natuurlijk de horror cliche's als de helden uiteraard na zons ondergang op zoek gaan naar de vampieren, de heldin die op cruciale momenten alleen wordt gelaten en deuren en ramen die ondanks waarschuwingen open staan en natuurlijk de sinistere zwartharige vampiere. Maar verder zaten er nogal wat gaten in het scenario waardoor je zelf moest gaan raden wat er gebeurt was. De laatste 10 minuten waren wel verassend, waar je de ontknoping met staken, kruisen, knoflook en wijwater verwacht, is het een bekentenis die leidt tot een arrestatie. Dit maakt dat de film nog een 2,5 krijgt anders was het gewoon een slechte film geweest die zelfs Bela Lugosi met zijn aanwezigheid niet kon redden.

Ik vind deze film erg goed.

Het einde is bijna ontgoogelend en bijzonder verrassend.

De gotische sfeer, de mensen, het dorpje: geweldig.

De vleermuis die zijn vleugels opmerkelijk traag beweegt [je denkt amateurisme maar het eind verklaart die traagheid mijns insziens] en meer van die prachtige sfeervolle effecten [de make-up, de belichting, de mist].

En wat nu horrorcliché's worden genoemd: in 1935 waren dat nog geen cliché's.

Een kans om legende Lugosi aan het werk te zien dus wat mij betreft een aanrader.

De hele film is een grote aanloop naar de ‘clou’ in het allerlaatste shot. En die zie je ook al halverwege de film aankomen. Bela Lugosi mag weer voor graaf Dracula spelen, alleen heet hij hier graaf Mora. Dit is zeker niet de beste film van regisseur Tod Browning (Waarschijnlijk wel zijn slechtste).

Dit is duidelijk een soort Dracula afkooksel waarin Bela Lugosi nogmaals een vampier mag spelen al is zijn naam hier graaf Mora. Film moet het vooral hebben van de setting en de sfeer want het verhaaltje is niet echt geweldig. Vooral de vleermuizen en de vrouwelijke vampier vond ik erg goed gedaan. De erg korte speelduur is hier ook wel in het voordeel. Uiteindelijk wel fijn dat het niet zo voorspelbaar verloopt als het Dracula verhaal, maar aan de andere kant had ik de ontknoping toch liever anders gezien.

Toen horror films nog praatfilms waren. 60 minuten, maar het voelt aan als minstens 2 uur. Een zeldzaam Gothisch setje en een verdwaalde woosh op de klankband helpen ook niet echt. Niet om aan te zien.

Een mysterieuze moord in een kasteel wijst op de aanwezigheid van vampiers. In de omgeving worden angstaanjagende wezens gesignaleerd. Graaf Mora is er een van en is een opvallende verschijning. Hij wordt gespeeld door Bela Lugosi die zijn rol in Dracula nog eens dunnetjes mag overdoen. Vampierdame Luna is de andere opvallende verschijning. Zij wordt gespeeld door Carrol Borland die met haar impressie van een wandelend lijk indruk maakt.

Mark of the Vampire is een film met mooie sfeervolle beelden en griezelige muzikale klanken. Een fijne klassieke horrorfilm die aan het einde opeens een merkwaardige wending krijgt die het verhaal helemaal op de kop zet. Het schijnt dat de acteurs pas kort voor het filmen van de slotscènes op de hoogte waren van de wending die de hoedanigheid van hun karakters opeens in een heel ander daglicht plaatst. Naar verluid waren de acteurs maar weinig gecharmeerd van de absurde finale. Hoewel het einde de aard van de film behoorlijk aantast, kon ik er wel om lachen.

The Mark of the Vampire is een sfeervolle mix van ouderwetse griezel en misdaad. Een stemmige entourage en fijn camerawerk zorgen voor een prima griezelambiance. Het merkwaardige einde haalt alle spanning en sfeer uit de film, maar heeft juist daardoor ook wel weer een bepaalde stuntelige charme die sympathie opwekt. De film wordt er echter niet beter door.