Demain Tout Commence (2016)

Vanaf 15 december in de bioscoop (Independent Films)

Is deze of split vanavond in de sneak? Facebook en Twitter zeggen beide wat anders

Het was deze. Ik vond het een leuke film. Gelaagder dan de trailer doet vermoeden. De sfeer doet niet Frans aan, meer als Hollywood.

Remake van de Mexicaanse film No Se Aceptan Devoluciones (2013) - MovieMeter.nl

Een leuke Franse film met een fantastische Omar Sy. In potentie is het een hele goede film, maar helaas slaat de film soms wel behoorlijk door met de verhaallijnen. Er gebeuren te veel overbodige dingen en het karakter van de moeder is ook behoorlijk onrealistisch. Maar gelukkig maakt de sfeer veel goed en het jonge meisje speelt sterk en heeft een fijne chemie met Sy. Het is wel duidelijk dat de film echt gaat voor een bepaald (Intouchables) publiek. Maar voor de zondagmiddag de ideale film.

3.5*

^ Sluit ik mij bij aan. Sommige karakters krijgen wat rare wendingen of stellen zich emotioneel onrealistisch op. Dit wordt echter wel allemaal met een doel gedaan waardoor er zich tot een fijne film ontvouwt. Het is gericht op Intouchables publiek maar de makers hebben er gelukkig iets origineels en moois van gemaakt. Zaten er bij jou na afloop van de film ook allemaal vrouwen in de zaal te huilen wwelover?

3.75*

Ik weet het niet hoor. Had hier best wel wat van verwacht, maar had al vrij snel het idee naar zo'n Will Smith-film van de afgelopen jaren te kijken: veel overdreven sentiment, platte (ongrappige) humor en gemaakte personages, afgetopt met enkele superwijze en filosofische levensinzichten.

Vanaf het begin kom je als kijker terecht in de ene ongeloofwaardige scene na de andere en het acteerwerk van vrijwel alle bijpersonages is echt behoorlijk slecht (dat krijg je als de Engelsman zo ontzettend stereotype neergezet moet worden. Die filmregisseur en zijn hulpje....serieus zo niet grappig).

Ik kan een komedie/drama goed hebben, maar dan moet het wel geloofwaardig zijn en de juiste balans hebben: dat ontbrak er voor mij echt aan in deze film. Jammer.

Deze Franse komedie, opgevuld met de nodige drama-elementen, wist aangenaam te verrassen.

De premisse van Demain tout Commence is op z'n zachts gezegd ongeloofwaardig te noemen. Samuel (Omar Sy) krijgt op een goede dag ineens een kind in z'n handen gedrukt door een wat radeloze dame (Clémence Poésy), die en passant ook nog even meldt dat Samuel de vader is. De dame neemt een taxi en verdwijnt, om pas na acht jaar weer terug te komen. Uiteraard ook direct met de intentie de voogdij op te eisen; in de tussentijd heeft Samuel namelijk een warme band opgebouwd met zijn dochtertje (sterke rol van de jonge Gloria Colston).

Ik moest me even langs het script heen zetten in de eerste vijftien minuten, maar daarna heb ik eigenlijk best genoten. Sy zet in veel opzichten eenzelfde soort personage neer als in Intouchables (2011). Storen doet dat gelukkig niet, want met de humor zit het wel goed, en er lijkt sprake van een natuurlijke chemie tussen Sy en de jonge Gloria. Het is juist de wat norse, charismaloze Poésy die wat mij betreft wat uit de toon viel. Al heeft dat zeker ook te maken met haar slecht geschreven personage.

Demain tout Commence vermaakt door heerlijk foute bijpersonages (dat ze niet acteren kunnen, maakt daardoor eigenlijk ook geen donder uit), en raakt door een prachtig uitgewerkte vader-dochterrelatie. Noem de verloop en het einde ongeloofwaardig of juist voorspelbaar en (te) zoet, maar ik heb me daar toch maar beperkt aan geïrriteerd. De film straalt warmte en plezier uit, en dat is hier ook veel waard.

3.5*

Weinig aan toe te voegen!

Behalve dat ik blij ben dat ik deze gezien heb, als ik de clowneske trailer van het Mexicaanse origineel( dat hierboven gelinkt wordt) zo zie...

Nee. Deze film zal vast met liefde gemaakt zijn, maar kon mij verre van bekoren. Oppervlakkig spel en scenario, ongeloofwaardige wendingen, ik kon er niet zoveel mee. De sfeer was leuk, daar hield het voor mij wel mee op jammer genoeg...

Omar Sy is 'the whole show' in een sentimenteel, formulematig komisch drama. Het is allemaal te pruimen, maar door de eerste 8 jaar van de opvoeding van dochterlief af te doen in een vrolijke montage is ongeloofwaardig en gemakzuchtig. En zo worden alle problemen op vrij simplistische wijze geconfronteerd en opgelost in het oppervlakkige scenario en is er ook nog een melodramatische wending op het einde die er met de haren bij wordt gesleept in een iets te wanhopige poging om de zakdoeken tevoorschijn te laten halen. Dat het bijna werkt is louter te danken aan de chemie tussen Cy en Gloria Colston die zijn dochter speelt.

Ben wel benieuwd naar deze, helemaal als dit een (halve) remake is van No Se Aceptan Devoluciones (2013), dat is een slimme tragikomedie vermomd als domme komedie. Van No Se Aceptan Devoluciones (2013) krijg je een stomp na in de maag, maar dat maakt het juist zo sterk. Weet niet zeker of het hier ook zo eindigt.

Begint als een Franse feelgood komedie die halverwege verandert in een ordinaire voogdijperikelenstrijd.

Omar Sy doet het in deze film ook weer erg leuk en met de chemie met zijn filmdochter zat het wel snor. Dat kijkt toch altijd wel prettiger. Natuurlijk ben je in dit geval voor de vader vooral ook omdat het getroubleerde personage en verleden van de moeder helemaal niet uit de verf komt. Maar misschien was dat ook wel de opzet van de film om meer begrip voor de vaderrol te creëren.
Misschien heb ik het gemist omdat ik in de bios aan het knikkebollen was maar had ik het einde nu goed begrepen dat juist de dochter ziek was?

Demain Tout Commence

Feelgood met een rauw randje, zo kun je deze film denk ik het best omschrijven. Ik ben deze film in de krokusvakantie gaan kijken, dus de zaal zat behoorlijk vol. Doorgaans heb ik dat liever niet, maar de meute wist zich goed te gedragen. Wist Demain Tout Commence net zo goed uit de verf te komen?

Voor een deel komt de film behoorlijk goed uit de verf. Eigenlijk is de hele film voor de veilige weg gekozen. Samuel is een aimabele man en Gloria een vrolijk kind, waar je je niet snel aan ergert. De twee vullen elkaar goed aan. Het redelijk vermakende plot kabbelt zo aardig voort. Als Samuels vroegere scharrel Kristin weer het toneel betreedt begint het irritatieniveau wat op te lopen. Haar rol is een beetje knullig en weinig subtiel in het verhaal verwerkt, haar achtergrond is totaal niet interessant en haar bijdrage nihil. Van de twee plotwendingen die op het einde volgden was er een te veel. Dat Gloria uiteindelijk degene is die doodgaat kwam totaal uit de lucht vallen en was niet geloofwaardig. Een paar smetten dus op een verder vrij schoon blazoen.

Omar Sy speelt een prima rol. Sinds ik hem ken heeft hij op een prima niveau verschillende rollen weten te vertolken, wel altijd met de neiging naar komedie. Hij zou zijn palet wat kunnen uitbreiden door wat serieuzere rollen aan te nemen, maar het jasje dat hij aangetrokken heeft staat hem prima. Hij komt daar prima mee uit de verf.
Clémence Poésy speelt een behoorlijke zwakke rol. Haar personage weet geen enkel moment empathie op te roepen. Ze weet zich van scène naar scène te slepen zonder een moment te imponeren. Helaas.
Gloria Colston en Antoine Bertrand spelen tenslotte ook een prima rol. Bertrand is natuurlijk vooral een karikatuur van zichzelf.

De setting van de film wisselt zich prima af tussen het troosteloze Londen en het zonnige, fleurige Frankrijk. De feelgood sfeer zit er het grootste deel van de film goed in. Daarna zakt die wat in als het dramatische niveau iets opgevoerd wordt.

Demain Tout Commence is een prima film geworden, die helaas op het einde inzakt. Jammer, maar verder wel het kijken waard. Een gemiddeld cijfer voor een gemiddelde film.

3*

De film zat goed in elkaar en ik heb twee plottwist geteld. Enige jammere (voor de beleving) was dat de hoofdacteur geen tranen liet zien tijdens emotionele scenes. Gek dat sommige films dat wel doen en andere films het niet doen. Verder uitstekend geacteerd door iedereen. De pijn die dit alles met zich meebrengt is voelbaar en de film is echt puur en op basis van de realiteit gemaakt. Erg sterk!

Er zijn hiervoor wel enige negatieve reacties te vinden op MM over deze film, maar ik ga mee met realiteitspaard: De film steekt goed in elkaar, is plezierig om naar te kijken. Er is een uitstekende chemie tussen Gloria Colston en Omar Sy. Het lijkt een wat onwaarschijnlijk scenario maar het komt wel voor dat de natuurlijke moeder, na haar leven op orde te hebben gebracht, haar kind opeist bij de pleegouder(s). Er zit humor in de film en emotie. Wat wil je nog meer? Sommige bijpersonages zijn wat "over the top". Moet kunnen. Al met al een goede film, maar ja, untouchables was nog wat beter.

Ik sluit me aan bij Sjan. Ik vond het maar een rommeltje. Erg slecht opgebouwd, het steekt totaal niet goed in elkaar. Belangrijke dingen in het plot komen zomaar uit het niets, worden niet opgebouwd en dan ook niet verder uitgewerkt. Ik moet even goed nadenken of ik nog wel ergens gelachen heb. 2 sterren. Ik ga sowieso niet nog een keer kijken.

Ik had al een keer of zes een plekje gereserveerd voor deze film, maar telkens geannuleerd omdat er weet ik veel wat tussen kwam (eerlijk zijn Walter S.: meestal gewoon geen zin om uit bed te komen, vaak stond ie eind van de ochtend gepland). Vandaag was de laatste kans, nadat ik de wekker alweer uitgedrukt had en me omdraaide om weer verder te slapen viel ik niet meer in slaap en ben ik toch maar gegaan.
En daar heb ik geen spijt van. Om het ongeloofwaardige van het verhaal kan ik prima heen kijken, ik heb me de volle duur prima vermaakt met deze film die veel leuker was dan ik had verwacht.

Alles begint morgen

Als ik de naam Omar Sy zie dan denk ik aan Intouchables, een krachtige dramafilm met het hart op de juiste plaats en die meer is dan een simpele tranentrekker. Demain Tout Commence leek me eenzelfde insteek te hebben (een band tussen twee personages die ver uit elkaar staan, maar die almaar sterker wordt) maar toch is dit een hele andere film, terwijl de insteek toch hetzelfde is. Anders is goed, maar niet als je een betere film had verwacht.

Niet dat Demain Tout Commence slecht is, een voldoende haalt hij namelijk wel, maar ik mistte toch een bepaalde kwaliteit die Intouchables bijvoorbeeld wel had. Zo voelt de opzet veel te gehaast en groeit Gloria ook veel te snel op. ook voelt deze productie mij veel te Amerikaans aan en mistte ik hier een bepaalde kleinschaligheid die die dit soort non-Amerikaanse producten doorgaans hebben. De humor was hier ook veel te braaf, en ik had ook veel te vaak het idee dat ik hier echt naar een familiefilm zat te kijken. Het wordt gelukkig nooit te zoetsappig, maar zit soms wel een beetje tegen de grens aan.

Ook vond ik de richting die het verhaal insloeg met het getouwtrek tussen de ouders rondom de voogdij van Gloria een beetje conclusieloos aanvoelen. Juist ook omdat dit heel onlogisch overkwam vanuit de moeder van Gloria. Je geeft een baby af bij een man waarvan je denkt dat het de vader is, verdwijnt vervolgens jaren, en denkt vervolgens zomaar op te kunnen duiken en je het kind toe te kunnen eigenen? Ik vond het maar een irritant mens. Ook kreeg ik het idee dat de dood van Gloria er maar ingestopt werd om het verhaal toch een bepaald soort impact en gevoel van afronding mee te geven omdat hij anders maar een beetje in de leegte rond was blijven zweven. Het verhaal lijkt zonder deze goedkope oplossing namelijk niet tot een conclusie te kunnen komen. Hoe sterk de chemie tussen Samuel en Gloria ook is. Het script laat hen helaas in de steek.

Het is echter juist wel de chemie tussen deze twee die de film een voldoende bezorgd, want de energie die tussen de twee acteurs hangt geeft je als kijker gewoon een vrolijk en opgewekt gevoel. Het is dan ook jammer dat de film op veel andere fronten wel zo sterk tekort schiet.

3,0*

Ik vond dat juist wel tekenend voor de impulsieve licht neurotische vrouw die ze was.

Maar ik kan me de kritiek ook wel weer voorstellen, ik heb mer er zelf echter niet aan gestoord.

Geslaagde remake van No Se Aceptan Devoluciones (2013) (4,5*) die nergens het origineel overtreft en qua impact van het einde niet eens in de buurt komt. Maar met een goed bronmateriaal is dit een prima kopie geworden. Het origineel heeft veel meer humor en het drama vond ik een stuk minder zwaar dan hier. Die film gaat niet over een Fransman in Londen, maar over een Mexicaan in Los Angeles. Het is een tijd geleden dat ik het origineel zag, maar de (afwezige) moeder was daar meer een bitch dan hier, wat haar personage en haar gedragingen ook meer geloofwaardigheid geeft. Net als in het origineel worden de aanvankelijk onbegrijpelijke gedragingen (spoilers: het "spijbelen", het inhuren van een actrice voor een moederrol, etc.) uiteindelijk gerechtvaardigd waardoor de film qua geloofwaardigheid niets inlevert (tenzij je niet tot het einde blijft kijken omdat je denkt dat het een domme komedie is).

Het blijft altijd lastig om een film te waarderen waar je het verhaal al van kent, toch maakte het origineel veel meer indruk en was het einde een ware dreun doordat je pas na (megaspoiler:) de dood van jeweetwel beseft wat er aan de hand was. In het origineel komt het opeens uit de lucht vallen en wordt het getoond in plaats van verteld zoals hier, waardoor het dus ontzettend hard binnenkomt. De regisseur / scripscrijver / hoofdrolspeler van het origineel is komiek van origine waardoor de nadruk daar vooral op de humor ligt en drama (zoals het voogdijgedoe) minder aandacht opeist. Ook qua editing vond ik het origineel beter. 4* voor deze geslaagde remake, een halve minder dan voor het origineel. Wie twijfelt over welke versie te bekijken kan het beste kiezen voor het origineel (zoals gebruikelijk).

Toch wel een leuke film. Hij haalt niet de humor van Intouchables, maar het is wel een feelgoodfilm waar de chemie tussen vader en dochter geweldig aanwezig is. Zij maken plezier en jij wordt vrolijk van ernaar te kijken.

4 sterren vind ik dan ook een terechte score.

Vermakelijk.

Prima komisch drama. Het verhaal is wat ongeloofwaardig maar wel leuk bedacht. De film begint lekker vrolijk, vlot en luchtig met de nodige humor. Sy is dan ook lekker op dreef. Na de eerste helft kakt de film iets in en is de humor ook wat ver te zoeken. Langzaam aan kruipt de film naar het mooie maar pittige einde, dat best wel aan komt. Sy vervult zijn rol vol overgave, Poesy zit wat minder in haar rol. Aanrader. 3.5/4.0

Sy speelt precies hetzelfde karakter als in Intouchables, maar nu in een zeer lui uitgewerkte film. Dieptepunt en tevens tekenend voor de rest was die rechtszaak, come on! Wat zoetsappigheid en lollig gedoe vind ik af en toe best te pruimen, maar dit was zonder enige originaliteit, diepgang, toewijding en wat al niet meer gemaakt.

Bijna de hele film zat ik naar een lekkere luchtige film te kijken. Tot dan een 3.5 ster. Tuurlijk was er een scene in het begin waardoor je bijna wist hoe de film zou gaan lopen. De grote twist was voor mij verrassend en ik kreeg er toch brok van in mijn keel. Hierdoor schoot het cijfer van de film 1 ster omhoog.

Het acteerwerk was goed. Camerawerk was goed, erg sfeervol gefilmd. Het verhaal was ERG goed. En niet te vergeten, lekkere muziek

4.5*