Dagen zonder Lief (2007)

Wauw, wat een mooie film. De stad waar het zich afspeelt, Sint-Niklaas, heb ik altijd een tikkeltje zielloos gevonden. Deze leegte wordt in de film treffend weergegeven door de lege wegen, veel te veel steen, troosteloze appartementsblokken, de lege luxe flat.. Dit in schril contrast met de mooie groene heuvels van de Auvergne waar de vriendschap tss de hoofdpersonages en de overleden vriend ooit hoogtij vierde.

Ook herkenbaar: de leegte waarin je je bevindt vlak na afstuderen en hoe je alles - ook je relaties - opnieuw moet gaan vorm geven. Nog steeds zo zot doen als vroeger maar je voelt dat de zotte dagen voorgoed voorbij zijn.

Wat mij betreft; subliem!

Meningen zijn erg verdeeld over deze film. Ik hoor duidelijk bij de mensen die hem wel erg goed vinden. Echt super herkenbaar als je zelf ook zo ongeveer begin 30 bent. Vriendengroepen die uit elkaar vallen omdat ieder zijn eigen weg gaat. De feestjes die steeds minder worden en een enkeling die gewoon door blijft gaan met feesten (Nick). Al met al echt een hele sterke en herkenbare film.

Ja, deze film heeft het vooral van een uniek gevoel voor sfeer die heel goed gevat wordt. Dikke pluim.

Vriendin komt na jaren weer terug en ontmoet al haar oude vrienden. De film begint nog wel aardig, maar al snel heb je alle personen wel leren kennen en dan kakt de film al gauw in.

En zo interessant zijn de mensen nou ook weer niet. Al met al een lange zit.

Mooie film over de zoektocht naar jeugd en ongebondenheid.

Naar de tijd waarin alles nog mogelijk leek. Voor je verzande in de sleur van het echte leven.

Een nostalgische zoektocht die ieder van ons wel ooit ondergaat.

Ik vond hem soms ontroerend juist.

Goede film, met een bijzonder interessant thema. Velen zullen het misschien wel herkennen: je wordt wat ouder, je vindt een job,... waardoor je je jeugdvrienden wat uit het oog verliest. Simpel concept, maar toch goed gevonden!

Natuurlijk heb je meer nodig dan een goed concept, de uitwerking ervan is natuurlijk minstens zo belangrijk. Over dit punt ben ik wat minder enthousiast: de film begint eigenlijk enorm saai, om dan naar het einde toe gelukkig wat boeiender te worden.

Wat betreft de vertolkingen kan ik kort zijn: iedereen doet het behoorlijk, al stak wat mij betreft Koen De Graeve er bovenuit. Nu weet ik wel niet goed of dat aan zijn vertolking an sich lag, of dat dat te wijten was aan zijn personage dat hij moest vertolken. Zijn personage (Niek) is gewoon met voorsprong de meest komische figuur en zorgde dan ook meermaals voor grappige momenten.

an deze film had 'k al heel wat goeds gehoord en eindelijk was deze eens op de buis. De film kon me eigenlijk bekoren van begin tot einde. De cast zijn geen zo'n bekenden, behalve Koen De Graeve en An Miller, maar ze speelden allemaal wel overtuigend.

De muziek vond 'k ook erg goed. Het waren vertrouwde liedjes en de pianostukken waren ook origineel gebracht.

De film sprak me meer aan dan "Steve + Sky", misschien omdat Dagen meer toegankelijk is.

'k ben aangenaam verrast door deze film, 'k vond het een aanrader.

mooie film met veel nostalgie.. ik vond het heel herkenbaar, daardoor nam de film me mee.

Prachtige film waarin een vrouw, na een aantal jaren in New York te hebben gewoond, terugkeerd naar haar vriendengroep in België. En die vriendengroep wordt hier heel oprecht en realistisch neergezet. Ook wanneer de vriendschappen gaan wankelen door onuitgesproken gevoelens en verlangens. De film heeft een fijne, melancholische en nostalgische sfeer (die wordt versterkt door de soundtrack) en de acteurs komen allemaal heel naturel over.

Ik vond het een matige film die zomaar afgelopen was.

Het einde was subtiel maar alles behalven zomaar afgelopen. Pracht werkje weer van Felix van Groeningen.

Ik ga maar snel Broken Circle Breakdown in de DVD speler gooien want wat heeft deze regisseer een talend. Na iedere film weer weet ik niet of ik mij intens vrolijk of bedroeft moet voelen. Wat is het toch knap dat hij met zo weinig middelen precies kan laten zien hoe vriendschap en de dagelijkse sleur van het leven in elkaar steken.

Bij deze maak ik een diepe buiging en bedank ik onze zuiderburen voor een prachtige kleine, maar fijne film.

Keurige schets hoe dat jongeren (sommigen) zijn, gebracht door een groepje uitstekende acteurs. De beste vind ik Wine Dierickx in de rol van Zwarte Kelly en Koen De Graeve in de rol van Nick. Ook Jeroen Perceval als Frederic valt op.

Een eigenaardigheid is dat veel buitenscènes zich afspelen op grote pleinen en dat er practisch geen beweging in de straat te zien is : geen mensen, geen auto's, zelfs niet geparkeerd. Gewild, om aan te tonen dat deze gasten eigenlijk in een eigen leven leven en eigenlijk doen waar ze zin in hebben zonder gestoord te worden. Opmerkelijk is ook de afwezigheid van sexscènes, waartoe het verhaal zich wel zou hebben toe geleend. Eigenlijk maar goed, zo blijft het een open, frisse film. Eigenlijk kan ik me best vinden in dergelijke producties waar er niets spetterends in gebeurt maar wel mensen worden getekend en herkenbare situaties en gedragingen worden gebracht.

Afschuwelijk.

Fikse tegenvaller. Op enkele pakkende muziekscènes na zelfs amateuristisch qua spel en regie. Had meer verwacht van deze Van Groeningen. Met Koen De Graeve kreeg het acteerwerk nog enige overtuiging.

2*

Felix van Groeningen, stilaan de Dimitri Verhulst van de Vlaamse film. Of ben ik te voorbarig? Artistiek geforceerd en pretentieus bij momenten, maar soms verhalend sterk en stilistisch verfijnd.

De regie is nochtans niet om over naar huis te schrijven. De film in zijn geheel boeide me ook aanvankelijk niet, maar beetje bij beetje werd het pakkender en ook beter. Plottwisten, onthullingen en sterke acteerprestaties.

Een heel grote stap vooruit tov Steve + Sky, een lege doos die me vooral irriteerde. Stuk beter dan ik verwacht had en inderdaad, ik ben zelf 27, vat soms sterk samen hoe zoekend je bent in het post-jeugd-tijdperk en alles wat het met zich meebrengt.

Tja, dat volwassen worden niet altijd meevalt, wordt hier mooi in beeld gebracht. Naturel en uitbundig neergezet. De moeite waard!

Had hier toch wat meer van verwacht. Het is zeker geen slechte film maar kon mij toch niet volledig overtuigen. Ik hou wel van Nederlandstalige filmen en ook de regisseur van Groeningen doet het enorm goed. De Helaasheid der Dingen is nog steeds één van mijn favoriete Vlaamse film, misschien zelfs wel mijn favoriete. Ook The Broken Circle Breakdown vond ik enorm goed. Maar spijtig genoeg viel deze Dagen zonder lief heel lichtjes tegen. Het verhaal op zich is wel interessant en zeker herkenbaar: jeugdvrienden die langzaam uit elkaar groeien, hoe spijtig het ook allemaal is. Zo is het leven nu eenmaal. Je verliest (jeugd)vrienden en je leert nieuwe mensen kennen. Ook het acteerwerk was redelijk goed: vooral Dierickx en De Graeve (één van mijn favoriete acteurs) vielen voor mij het meest op. Frederic en Kurt vond ik met momenten gewoon rare mannen en konden mij met momenten minder overtuigen. Er zaten wel enorm mooie scenes in zoals de Kelly's die losgaan in de discotheek met onder meer prachtige muziek van Lasgo, zeer herkenbaar allemaal in het dagelijkse leven en het kwam allemaal enorm puur over. Ook de rest van de muziek was wel zeer goed. De humor kon ik iets minder smaken, heb niet echt moeten lachen, ook niet met de vuile manieren van de jongens. Voor de rest was het einde degelijk, maar het hele op zoek naar het meertje vond ik niet zo goed. Ook sommige dialogen waren gewoonweg slecht, soms leek het meer op een toneelstuk dan dat ik naar een film zat te zien. Al bij al geen slechte film maar deze zal geen blijvende indruk nalaten. Mooi verhaal maar de uitwerking kon naar mijn gevoel toch wat beter.
3/5
***

Niet echt bijzonder, ook niet slecht, maar m.i. overgewaardeerd hier. Regisseur Van Groeningen heeft een goede naam in België, en laat bij momenten ook zien dat hij talent heeft(het desolate stadje is mooi in beeld gebracht), maar de karakterstudie van de hoofdpersonages is weinig opzienbarend en niet erg stabiel. Nadeel is ook dat het puur een film voor de Belgische markt lijkt, zonder ondertitels is het af en toe moeilijk te volgen(van de helft van de teksten van Perceval/Fredric begrijp je als Nederlander niets). Het personage van De Graeve/Kurt had wat beter uitgewerkt mogen worden. Wat er precies omgaat in het hoofd van deze rare man blijft vrij onduidelijk. Wine is daarentegen een mooi madammeke die ook aardig acteert.

Al met al een soort gematigde versie van Spetters. Te timide voor mij om echt indruk te maken, maar voor mensen die meer affiniteit hebben met onze zuiderburen wellicht zeer de moeite waard.

Best wel indrukwekkend

De stijl van Felix Van Groeningen ligt me wel, moet ik zeggen. Zijn films zijn vaak puur, realistisch en omgeven door de willekeurigheid van het leven, waar deze film zelfs in uitblinkt. Ik zou zelfs durven zeggen dat het de meest realistische film is die ik tot dusver heb gezien. Verder is Van Groeningen ook nog handig met de camera, wat mooi meegenomen is en in deze film tot een meer dan uitstekende cinematografie leidt. Voeg daarbij een goede cast toe, met een Koen De Graeve die dit soort rollen altijd zeer goed kan spelen, en dan weet je dat je een goede film zal zien. Ik denk dat deze film een goede persiflage is op het leven in België.

Ik denk dat je verhaallijn verwart met de aanwezigheid van een spanningsboog, die hier nauwelijks of niet aanwezig was in tegenstelling tot veel andere films. Wellicht vind je verder het leven oninteressant, gezien dat volgens jou geen verhaal heeft? Ik zou zelfs durven zeggen dat deze film boordevol subtiele verhaallijnen zit.

Verhoogd naar vijf sterren. Film blijft lang rondspoken in mijn hoofd, en blijft nazinderen. Echt een onopvallende topper dit. Zo subtiel en zo puur. Dit is cinéma.

Hoeveel dagen kan een man zonder Charlotte Vandermeersch ? Niet lang, want het rijke lief van Frederic (Jeroen Perceval in een rol op z'n lijf geschreven) is net de bus opgestapt of hij gaat al aan de rol met Zwarte Kelly (doorbraak van Wine Dierickx). Er is natuurlijk ook nog een Blonde Kelly en alles vindt plaats in het zielogende en leeggelopen Sint-Niklaas, off all places .... Dagen Zonder Lief is voor Van Groeningen na Steve+Sky de tweede film over ontwrichte relaties en de keuzes van nieuw-volwassenen en hun soms pikzwart toekomstbeeld. Recht uit het harten vol nostalgie ... Heb brullend zitten meezingen met Something van Lasgo

Flauwe film, amai. Gelukkig houdt Koen Degraeve de meubelen wat recht... Met veel moeite twee sterretjes.

Gemiddeld filmpje zonder echte climax in verhaal of regie. En dan volstaat een (beperkt) kransje topacteurs helaas niet. Lichte teleurstelling, want had hier meer van verwacht!

Tijdje laten bezinken... maar ook een weekje later draagt mijn gezicht nog altijd een glimlach bij de herinnering aan deze film. De centrale thematiek van een vriendengroep die uit elkaar groeit en waarvan de leden al dan niet zoeken naar wat ze nog gemeenschappelijk hebben is niet nieuw (I vitelloni, The big chill, Return of the Secaucus 7, Peter's friends, About Alex, Beautiful girls, ...), maar wanneer het fris wordt gedaan, met pakkende hoofdrolspelers en de juiste mix van gravitas en onderkoelde humor (zoals hier) blijft het toch een emotionele ervaring. En dat zegt iemand die niet als twintiger in zo'n jeugdige vriendengroep zit, en die ook niet als dertiger met bitterzoete gevoelens op zulke vriendschappen terugkijkt – maar het zoeken naar je eigen plaats en het bepalen van je verhouding ten opzichte van andere mensen is nu eenmaal iets van alle tijden.

Blonde Kelly, Zwarte Kelly en een ontwrichte vriendengroep

Felix Van Groeningen is misschien wel één van de interessantste Vlaamse regisseurs aller tijden. Een ietwat stevig standpunt misschien, maar de man heeft met De Helaasheid der Dingen en The Broken Circle Breakdown een serieus diepe indruk achter gelaten. Zijn meest recente film, Belgica, vond ik echter wat minder en in afwachting van zijn Beautiful Boy (die ergens in november dit jaar zou moeten gaan uitkomen) dan maar eens aan wat van zijn ouder werk begonnen.

Al wist ik eigenlijk niet meer of ik nu zijn debuut of niet vast had. Om de een of andere reden slaag ik Steve + Sky en Dagen zonder Lief door elkaar (had tot gisteren nog geen één van beide gezien) en al zeker wanneer blijkt dat als extra op de DVD van Dagen zonder Lief de kortfilm 50CC staat. Ben blij dat dat wordt uitgebracht, maar vind het vreemd dat dat niet op de DVD van zijn debuut staat. Soit, maakt verder geen verschil en het punt is dat Dagen zonder Lief weer zo'n indrukwekkende film is. Komt weliswaar wat trager op gang en het duurt even vooraleer je echt wordt meegezogen, maar eenmaal je je hebt laten onderdompelen in de wereld van de twee Kelly's en Frederic.. Het is moeilijk de vinger erop te leggen maar je krijgt er in ieder geval veel voor in de plaats. Hoewel de film naar het einde toe even lijkt te gaan ontsporen, is het reisje dat Frederic, Nick en Kurt ondernemen naar Frankrijk wel de perfecte afsluiter. Mooi ook met die instrumentale versie van Something, het nummer dat door de Kelly's (en ook door mezelf) luid werd meegezongen in de clubscène.

Sowieso heeft de film een sterke soundtrack, iets waar Van Groeningen wel vaker aandacht voor heeft aangezien ook De Helaasheid der Dingen (net als voor deze film in samenwerking met Jef Neve trouwens), Broken Circle Breakdown en Belgica een erg herkenbare sound heeft. Een film als deze die zich vooral concentreert op de personages kan niet zonder een goede cast. Het wordt in ieder geval dringend tijd dat we nog eens wat meer zien van Wine Dierickx, want die doet het hier uitstekend als Zwarte Kelly. Ook Ann Miller laat met gemak haar vorige rollen verdwijnen in het niets wanneer ze Blonde Kelly speelt, maar het is toch ook Jeroen Perceval die zich de laatste tijd keer op keer weet te bewijzen ten huize Metalfist. Toffe bijrol ook nog van Koen De Graeve en ook Pieter Genard is perfect op zijn plaats als Kurt. Let ook nog op Van Groeningen's vriendin (en ondertussen vrouw ook dacht ik) Charlotte Vandermeersch die nog een kleine bijrol als Ingrid heeft.

Visueel trouwens ook wel leuk. Het is opvallend hoe weinig volk er eigenlijk rondloopt in heel de film. Alles oogt verlaten en desolaat, geeft net dat beetje extra charme. Dringend maar eens op zoek gaan naar Steve + Sky in ieder geval. Van Groeningen is en blijft één van de beste (misschien wel zelfs gewoon de beste) regisseurs van het moment. Erg benieuwd wat hij nog gaat maken.

4*

Ik merk dat deze film bij zowel de Universal als Lumiere dvd release geen NL ondertiteling heeft. Is de film goed te volgen of wordt er gesproken met een echt Vlaams dialect?

Nooit geweten dat zo'n fout nummer als 'Lasgo- Something' zo'n krachtige scene kon maken.

mooie film uit het leven gegrepen

Ik heb nu alle films van Van Groeningen eindelijk gezien. Deze hangt er wat tussen wat mij betreft. Degelijke film, leuk om volgen, maar spectaculair wordt het nooit. Een film uit het alledaagse leven van enkele vrienden die met het huisje-tuintje-boompje elk hun eigen weg wat gaan. Er is er natuurlijk altijd eentje die in zijn puberteit is blijven hangen en natuurlijk is er ook steeds een geheimpje dat boven water moet komen.

Fijne cast, goed spelende cast ook en dat vertaalt zich ook in de boeiende personages met elk hun besognes. De film is grotendeels opgenomen te Sint-Niklaas, althans wat de autofragmenten betreft. Leuke uitsmijter ook in Frankrijk waar de sleur even vergeten werd en de mannen terug even jongetjes werden.

Jammer dat ik de ondertiteling wat miste, niet dat ik het als Vlaming niet begreep, maar het had wel geholpen zodat ik minder hoefde te luisteren dan te kijken.

Mooie slice of life van een groep vrienden die een soort reünie beleven. Van Groeningen doet waar hij goed in is, het tonen van menselijke relaties. Een prettige film. Al zie ik hem toch liever met films over wat meer volkse types.

3,5

Twijfelde tussen een paar films om te kijken. Dacht: 'als deze trailer goed is, bekijk ik 'm'.

Wat een heerlijke trailer. Ik stop 'm meteen in de videospeler.

Ja, het viel wel mee voor een keer