• 13.129 nieuwsartikelen
  • 169.880 films
  • 11.159 series
  • 31.925 seizoenen
  • 630.961 acteurs
  • 196.426 gebruikers
  • 9.183.775 stemmen
Avatar
 
banner banner

Aloys (2016)

Drama / Fantasy | 91 minuten
3,13 45 stemmen

Genre: Drama / Fantasy

Speelduur: 91 minuten

Oorsprong: Zwitserland / Frankrijk

Geregisseerd door: Tobias Nölle

Met onder meer: Georg Friedrich, Tilde von Overbeck en Kamil Krejčí

IMDb beoordeling: 6,3 (2.275)

Gesproken taal: Duits

Releasedatum: 20 april 2017

  • On Demand:

  • Netflix Niet beschikbaar op Netflix
  • Pathé thuis Niet beschikbaar op Pathé Thuis
  • Videoland Niet beschikbaar op Videoland
  • Amazon Prime Niet beschikbaar op Amazon Prime
  • Disney+ Niet beschikbaar op Disney+
  • Google Play Niet beschikbaar op Google Play
  • meJane Niet beschikbaar op meJane

Plot Aloys

Aloys Ador is een eenzame prive-detective die bij zijn vader woont en met hem werkt. Hij wordt benaderd door een mysterieuze vrouw die hem in een hersenspelletje betrekt dat bekend staat als “telephone walking”. Gefascineerd door haar stem gaat Aloys akkoord en ontdekt zo een denkbeeldig universum dat hem in staat stelt om te breken uit zijn isolement.

Externe links

Video's en trailers

Reviews & comments


Gast

  • berichten
  • stemmen

Let op: In verband met copyright is het op MovieMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.
zoeken in:
avatar van kappeuter

kappeuter (crew films)

  • 74419 berichten
  • 5928 stemmen

Vanaf 20 april in de bioscoop (Contactfilm)


avatar van McSavah

McSavah

  • 9960 berichten
  • 5268 stemmen

Niet zozeer in thematiek, maar in uitwerking erg verwant aan persoonlijke favorieten Upstream Color en Cherry Pie, zeker in het gebruik van geluid. Begon ook al aan 5* te denken, maar helaas verliest de film aan kracht wanneer de mystiek (al redelijk snel) wegvalt. De sterke melancholische sfeer en de briljante audiovisuele uitwerking blijven gelukkig wel overeind.

Zie dat de Nederlandse bioscooprelease nu op 20 april 2017 staat. Wellicht dan nog eens zien, maar de film is ook al op blu-ray uitgebracht door Eureka/MoC.


avatar van Zwolle84

Zwolle84

  • 8022 berichten
  • 0 stemmen

Oeh, die gaat op de lijst!


avatar van timmienoelie

timmienoelie

  • 1518 berichten
  • 4265 stemmen

Audiovisueel inderdaad erg knap (al zou je het beeld soms misschien iets té clean of scherp kunnen noemen, alsof je naar een flauw biopic/period piece staat te kijken). Enkel, het hele denkbeeldige gegeven begon me op den duur wel tegen te steken. Kon ik nooit echt volop in mee. Die sterke melancholische sfeer zou er dan ook veel beter uitkomen als wat we te zien krijgen ook gewoon ECHT is/was. Eenzaamheid is relatief, en dat verliest zijn kracht als er niets achterblijft om mee te vergelijken, denk ik dan. De scene op de poster was daar een zeer goed voorbeeld van.

Trouwens die Cherry Pie, McSavah, enig idee of die ergens te vinden valt? Staat al erg lang op de lijst.


avatar van McSavah

McSavah

  • 9960 berichten
  • 5268 stemmen

Volgens mij is/was Cherry Pie wel via VOD te zien.

Welke scène op de poster trouwens, het zijn er namelijk twee. Maar we zien Aloys toch de hele tijd eenzaam, dus hoezo is er dan niks om mee te vergelijken? Of wat bedoel je precies? Misschien was het inderdaad sterker geweest als je de ingebeelde personen als kijker helemaal niet zou zien. Maar ook dan weet je als kijker dat ze er in zijn hoofd zijn (maar komt hij nog lulliger over dan nu al het geval was). Doordat die momenten ook steeds weer wegvallen komt de eenzaamheid toch juist weer hard naar voren lijkt me. Maar ik vond dat gedeelte zoals gezegd wel wat minder dan het ongrijpbare en mysterieuze - wat zal het zijn - eerste half uur. Goed, echt was het natuurlijk nooit geworden, het is immers een speelfilm en Friedrich is een acteur en geen eenzame privédetective.


avatar van leatherhead

leatherhead

  • 3556 berichten
  • 1813 stemmen

timmienoelie schreef:

Trouwens die Cherry Pie, McSavah, enig idee of die ergens te vinden valt? Staat al erg lang op de lijst.

Is volgens mij nog op de Nederlandse iTunes te zien.

Ik kon trouwens ook maar deels in deze film meegaan. Visueel vaak erg mooi, met name de manier waarop sommige scenes geëdit waren deed ook mij een beetje een Upstream Color denken. De soundtrack dan weer iets te generieke piano/ambient naar mijn smaak. Het grootste euvel vond ik echter de hoofdpersonages, welke me maar matig konden boeien. Misschien heeft die schabouwelijke Duitse taal er iets mee te maken (wat je de film zelf natuurlijk niet echt aan kan rekenen).

Verder inderdaad ook eens dat het ongrijpbare karakter van de film helaas na een poosje verwaterd, daar waar een Upstream Color dat de ganse lengte vasthoudt. Laatste halfuur sleept daarom ook een beetje en werd bij wijlen wat repetitief. Maar een bijzondere film is het zeker; sterk concept, visueel sterk, erg boeiend eerste halfuur, daarom nog zeker een kleine 3*.


avatar van McSavah

McSavah

  • 9960 berichten
  • 5268 stemmen

leatherhead schreef:

(quote)

Is volgens mij nog op de Nederlandse iTunes te zien.

Klopt inderdaad: Cherry Pie on iTunes


avatar van timmienoelie

timmienoelie

  • 1518 berichten
  • 4265 stemmen

McSavah schreef:

Volgens mij is/was Cherry Pie wel via VOD te zien.

Welke scène op de poster trouwens, het zijn er namelijk twee. Maar we zien Aloys toch de hele tijd eenzaam, dus hoezo is er dan niks om mee te vergelijken? Of wat bedoel je precies?

Ik had het over de scène op het bankje. Wanneer hij naast het meisje zit, maar ze dan plots weer verdwijnt. Bedacht me toen hoeveel beter dat zou werken, moest het eerder een lost love herinnering zijn dan pure verbeelding. Maar dan heb je wel een totaal andere film uiteraard. Dus is geen enkel punt.

Ben ook niet per se op zoek naar realisme. ECHT is een film inderdaad nooit. Maar om me door low fantasy toestanden te laten meeslepen heb ik misschien een betere uitwerking nodig, ja. De mystiek was er, zoals je al zei, te snel af. Heel dat overdreven feestje in zijn appartement bijvoorbeeld was me te veel 'Europese kitsch' (voor zover dat een term is).

Maar goed, Aloys blijft een leuk origineel filmpje. En dat hoort men toe te juichen.


avatar van McSavah

McSavah

  • 9960 berichten
  • 5268 stemmen

Ah je bedoelt het juist andersom. Dan krijg je inderdaad een heel ander soort film. De film gaat juist over het losrukken van zijn vertrouwde kleine wereldje, na het overlijden van zijn vader waar hij schijnbaar erg close mee was. Herinneringen in plaats van verbeelding zou te cliché zijn en past niet bij het personage, maar je geeft dus zelf al aan dat je dan een andere film krijgt.

Dat feestje vind ik inderdaad ook niet helemaal goed werken. Daar wordt het te veel aangedikt. Aan de ene kant is het misschien mooier als hij alleen haar blijft verbeelden, aan de andere kant werkt die scène weer wel doordat het zowel pijnlijk zijn beperkte leefwereld laat zien als ook hoe een andere instelling zijn leven zoveel mooier zou kunnen maken, zelfs al blijft dat leven beperkt tot een kleine groep mensen.


avatar van McSavah

McSavah

  • 9960 berichten
  • 5268 stemmen

Er zijn blijkbaar ook mensen die juist het tweede gedeelte van de film veel beter vinden. Heb in ieder geval wel zin gekregen om deze over een paar maanden in de bioscoop te herzien.


avatar van joolstein

joolstein

  • 9931 berichten
  • 8215 stemmen

Bijzondere en intrigerende film van Zwitserse nieuwkomer Tobias Nölle. De film schetst het ellendige bestaan van de aan de Capri-Sun nippende, depressieve detective Aloys Adorn (Georg Friedrich) die zich verstopt achter zijn camera en alleen via de lens contact heeft met de wereld. Voor zijn werk gebruikt hij de camera om bewijs voor klanten te leveren, de rest van de obsessief door hem gemaakte, gecatalogiseerde en opnieuw bekeken opnamen zijn voor persoonlijk gebruik. Maar wat gebeurt er als zo'n man z'n levenswerk verliest en gedwongen wordt achter de camera vandaan te komen. Als de tapes worden gestolen moet de detective uit zijn appartement kruipen om het leven weer te ervaren in plaats van het vast te leggen. Een mysterieus meisje belt hem op en stelt voor om te “telephone walking,” een Japanse vorm van meditatie waarbij je je een voorstelling probeert te maken van een virtuele wandeling die aan de andere kant van de lijn beschreven wordt. De film is een zeer melancholische film over een eenzame voyeur in een bizar liefdesverhaal waarin realiteit en verbeelding in elkaar gaan overlopen. Dit alles verpakt in een prachtige visuele stijl. Voor sommige kijkers kan het langzame tempo tegen gaan staan en werkt de switch van verbeelding naar realiteit niet de gehele film lang. Echter is het wel een mysterieuze en mooie film die goed werkt als een tegengif tegen het alledaagse. En tot slot deze prachtige quote: “Every party must end, and left behind are the lonely people.” om te eindigen.


avatar van Pazmaster

Pazmaster

  • 2721 berichten
  • 5495 stemmen

Afgezien van wat fraai geschoten beelden vond ik er niet veel aan, een vreemd verhaal waar soms geen touw aan vast te knopen is. Nou kan ik vreemde films soms best waarderen maar dit "kunstwerkje" is me te abstract. Apart is het wel maar dit wist me niet te bekoren. Ook het einde viel me erg tegen, ik had gehoopt op meer duidelijkheid maar helaas blijft het erg vaag. Geen voldoende.


avatar van Drulko Vlaschjan

Drulko Vlaschjan

  • 447 berichten
  • 398 stemmen

Qua schoonheid laat Aloys bijna alle concurrentie achter zich. Mooie plaatjes hoor. Elk shot was een foto die ik best op mijn kamer zou willen hangen. Maar uiteindelijk gaat het natuurlijk ook om de inhoud. Die vond ik wat zwak. Wat begint als een mysterieuze thriller gaat al snel over in een van alle mysterie ontdaan liefdessprookje. Dat levert zowel een geweldige feestscène als een boel slaapverwekkende momenten op.

(Tegen het einde lijkt Aloys door te draaien. Hij weet werkelijkheid en fantasie niet meer van elkaar te onderscheiden. Het levert een beklemmende scène op, maar al snel weet hij zich eroverheen te zetten. Dat beleefde ik aanvankelijk als een opluchting. Achteraf is het natuurlijk jammer. Zachte heelmeesters maken stinkende films.)


avatar van De filosoof

De filosoof

  • 2223 berichten
  • 1512 stemmen

De film gaat over een contactgestoorde man die daardoor zelf niet leeft maar louter het leven van anderen observeert (hetgeen nog eens wordt benadrukt doordat hij detective is en aldus ook beroepsmatig in de bosjes ligt anderen te begluren). Na de dood van zijn vader blijft hij helemaal eenzaam achter, maar een vrouw in z’n flat lijkt verliefd op hem (of in ieder geval sympathie voor hem te hebben) en lijkt erin te slagen om contact met hem te leggen nadat hij dronken in de bus ligt en zij z’n camera kan wegnemen, al is dat op een hele indirecte manier: ze bellen met elkaar en fantaseren dan (‘woorden roepen beelden op, beelden brengen je in beweging’). Hij verliest zich echter geheel in die fantasiewereld en deinst uiteindelijk toch terug om haar in het echt te ontmoeten.

De film is interessant – de film gaat niet alleen over een eenzame man en vrouw maar stelt impliciet ook de vraag of we niet allemaal slechts met een zelfgeschapen beeld van de ander omgaan in plaats van die ander echt te ontmoeten – en is ook erg mooi geschoten. Ik denk dat je deze film surrealistisch kunt noemen omdat fantasie en werkelijkheid door elkaar heen lopen, hetgeen de film nog een extra dimensie geeft. Toch heeft de film ook iets onbevredigends: de film focust zich sterk op de relatie tussen de man en de vrouw maar tegelijkertijd blijft die relatie wat duister, zowel qua echtheid (wat is echt en wat is gefantaseerd?) als qua intenties (waarom wil de vrouw dat de man gaat leven, al is het maar in zijn fantasie?). Maar misschien is dat juist het punt van de film: we weten niet wat echt is of wat de ander wil maar moeten het doen met ons beeld van de werkelijkheid.

Helaas was ik erg moe tijdens de film en heb ik me niet goed kunnen concentreren. Ik hoop de film nog eens te kunnen zien om een definitief oordeel te kunnen geven.


avatar van mrklm

mrklm

  • 9765 berichten
  • 9034 stemmen

Nadat zijn vader na een lang ziekbed sterft, probeert Aloys [Georg Friedrich] te overleven als privé-detective. Door zijn werk is hij echter niet in staat tot gewoon, menselijk contact, totdat Vera [Tilda von Overbeck], die in hetzelfde flatgebouw woont, hem om hulp vraagt omdat ze naar het ziekenhuis moet. Hij negeert haar, ontfermt zich toch over haar leguaan. Daardoor ontstaat er een breekbare band tussen de twee mensen, die Vera versterkt wanneer ze telefonisch contact opneemt met Aloys en ze hem een droomwereld schildert waardoor hij uit zijn geestelijke isolement treedt.

Meer inhoud heeft de film niet en dat doet je toch een beetje afvragen waarom deze film 90 minuten moet duren. Dit is namelijk vooral een stijloefening van regisseur en co-scenarist Tobias Nölle en hoewel de beelden prachtig zijn gefilmd en het acteerwerk van beide acteurs voortreffelijk is, doet het ook allemaal iets te zweverig aan en is het zo nu en dan ook ronduit verwarrend. Een onevenwichtige film, maar de visuele schoonheid telt voor mij toch zwaarder dan de inhoudelijke tekortkomingen en maken dit psychologische drama toch de moeite waard.


avatar van -fal

-fal

  • 2028 berichten
  • 2288 stemmen

Ik sluit me aan bij alle het goede en deels negatieve dat hierboven door verschillende mensen is benoemd. Voor mij stort de film helaas na het feestje nogal in. Het voelt dan als herhaling van zetten, spielerei en te lang. Jammer. Ik had er graag meer sterretjes aan kwijt gewild.


avatar van eRCee

eRCee

  • 13389 berichten
  • 1947 stemmen

Die feest/keyboard scene is echt wonderschoon.


avatar van sinterklaas

sinterklaas

  • 11730 berichten
  • 3272 stemmen

Het is zeldzaam wanneer er een Zwitserse film in de internationale schijnwerpers komt... maar met Aloys kunnen ze toch wel weer zichzelf een schouderklopje geven.

Tobias Nölle lijkt wel een beetje beïnvloed te zijn geweest door Nolan... Deze inspiraties verwerkt hij op een knappe degelijke manier in zijn experiment... Ja, ik kon dit wel experimenteel noemen. We volgen Aloys... erg knap neergezet door Georg Friedrich, de man die ik nog ken als die lijkschouwer uit Atmen. Hij zorgde er echter wel voor dat ik de hele tijd het gevoel had dat ik naar een Oostenrijkse film zat te kijken ipv een Zwitserse. Om nog te zwijgen over enkele verdachte Haneke/Seidl inspiraties. De film is saai, leeg, monotoon, oppervlakkig en de locaties zijn veelal kaal... kortom, het ademt de kwellende eenzaamheid van Aloys. Zijn vader is net te komen overlijden en hij zoekt zijn heibel in het filmen van momentopnamen en details in zijn omgeving. Dit vaak ter laste van de omstanders. Dan ineens, wanneer hij uit een kater ontwaakt in de stadsbus, zijn cameraspullen en opnames gestolen en niet veel later wordt hij gebeld door een mysterieuze vrouw. Waar de film dan naartoe gaat... Het is me nog altijd een raadsel... of iets wat ik zelf zou moeten invullen. Het is... nouja... gewoon experimenteel.

Maar dan wel op een manier dat het kunstzinnig en boeiend blijft en waarbij je je niet dreigt te vervelen. Het acteerwerk is sterk, het kan alle kanten op en op den duur gaat het de mindfuck kant op waarbij je, inderdaad op zijn Nolaniaans, regelmatig switcht tussen droom, visioen en werkelijkheid. Knappe verwevingen ook: Die Chinese familie, de visioenen over dat bos en dan vooral met kers op de taart: die keyboardscene!

Ja, wat mij betreft een zeer geslaagd stukje arthouse...

4,0*


avatar van eRCee

eRCee

  • 13389 berichten
  • 1947 stemmen

Vind het ook een fijn filmpje. Het verhaal moet even op gang komen, maar de ijzersterke geluidsband en de fraaie cinematografie zijn direct overtuigend. Het spel tussen de hoofdpersoon en zijn mysterieuze stalker vond ik ook interessant, hoewel het misschien net iets te lang duurt. In weerwil van wat De filosoof hierboven stelt gaat Aloys uiteindelijk toch achter de werkelijke vrouw aan, nadat hij zijn telefoon kapot trapt. Uiteindelijk liggen ze samen in een (psychiatrische?) kliniek te slapen. En de keyboard scene, heerlijk, ik ga hem nog eens opzetten.