The Paradise Suite (2015)

Over welke 'jury' hebben jullie het precies?

Scherp.

Of hoe je ze wilt noemen. Ik ieder geval heeft het rad van fortuin niet de winnaar bepaald.

Hoewel Nederlandse films me in het algemeen vaak tegenstaan, mocht deze gedeeltelijke Nederlandse (verhaal speelt zich o.a. af in Amsterdam en de film is geregisseerd door de Nederlander Joost van Ginkel) Drama film er zeker wezen en is het verhaal op bepaalde momenten ook best heftig.

Het verhaal (beter gezegd vijf verhalen die bepaalde connecties met elkaar hebben) over de zes buitenlandse mensen (vooral afkomstig uit voormalig Joegoslavië) die al dan niet vrijwillig in Amsterdam verblijven en ook iets met elkaar gemeen hebben, zit goed in elkaar en weet zeker ook te boeien en bevat ook de nodige drama, welke soms best heftig was om te zien. En dan doel ik o.a. op de scene waarbij drie jonge vrouwen (waaronder Jenya, die gespeeld werd door de mooie hoofdrolspeelster Anjela Nedyalkova) uit voormalig Joegoslavië naar Nederland zijn gelokt voor modellenwerk, maar daar eenmaal aangekomen gelijk verkracht (heftig in beeld en geluid gebracht) worden en daarna ook ingezet worden in de prostitutie. Ook de scene waarbij echte oorlogsbeelden (neerschieten van personen) uit voormalig Joegoslavië werd getoond, was heftig om te zien.

Het eerste gedeelte van het verhaal is wel wat langdradig en het duurt ook even voordat het verhaal goed opgang komt en je weet hoe de vork in de steel zit. Maar in het eerste gedeelte van het verhaal worden de zes buitenlandse personen wel goed geïntroduceerd, zodat je weet met wie je te maken hebt en wat ze in Amsterdam doen. Naarmate het einde van het verhaal nadert, lopen alle verhaallijnen min of meer in elkaar en dat resulteert dan in een sterk einde met ook de nodige drama. Visueel mocht deze film er ook best wezen en er valt ook best veel bloot in te zien, waaronder het lichaam van de eerder genoemde hoofdrolspeelster Anjela Nedyalkova. Helaas niet het lichaam van Victoria Koblenko, die ook een kleine rol heeft in deze film als Ana, die de vrouw is van Ivica en waarvan ze ook een baby heeft. Deze Ivica handelt in vrouwen (gebruikt, of beter gezegd misbruikt, ze voor de prostitutie) en heeft vroeger oorlogsmisdaden begaan tijdens de Joegoslavië oorlog.

Degene die deze film zeker ook naar een hoog niveau tillen is de cast en die bestaan vooral uit onbekende acteurs en actrices uit voormalig Joegoslavië. Ze speelden wel goed en overtuigend en vooral de al eerder genoemden Anjela Nedyalkova (in de rol van Jenya) en Boris Isakovic (in de rol van Ivica). Maar ook Jasna Djuricic (in de rol van Seka, waarvan de man en zoon zijn vermoord door oorlogsmisdaden in voormalig Joegoslavië) en Issaka Sawadogo (in de rol van de Afrikaan Yaya, die samen met zijn gezin naar Nederland is gevlucht en daar moeilijk rondkomt). Hoewel Magnus Krepper (in de rol van de Zweedse dirigent Stig, die samen met zijn zoontje Lukas tijdelijk in Amsterdam komen wonen) en Erik Adelöw (in de rol van zoontje Lukas die een plasprobleem heeft) het zeker niet slecht deden, vond ik hun verhaal wel het minst interessante. De zonet genoemde personen zijn uiteraard ook de zes buitenlandse mensen, waar het in dit verhaal omdraait en Ivica is daarin de bindende factor.

Gewoon een goede en ook best sterke Nederlandse (althans voor een groot gedeelte) Drama film waarin overigens nauwelijks Nederlands wordt gepraat (op een paar woordjes na). Van mij mag Nederland meer van dit soort films maken i.p.v. de vele goedkope flauwe dertien in een dozijn "goodfeel" (bij mij is het dan juist vaak ergernis i.p.v. goodfeel) films zonder enig serieus verhaal.

Het verhaal over een bonte verzameling allochtonen in Amsterdam, elk met hun eigen beslommeringen, zit goed in elkaar. De regie van Joost van Ginkel en de knappe montage maken dit tot een vlotte film met een aantal verrassende sfeerwendingen. Daarnaast wordt er prima geacteerd, in het bijzonder door Anjela Nedyalkova (nieuw voor mij) en Issaka Sawadogo (L'Envahisseur).

Geen absolute topper, maar wel een erg onderhoudende film.

Howel is al zo een 50 jaar films kijk (Gemiddel 20 per week, en niet voor niets filmhistoricus ben) en ik BBarfbie niet het recht wil onthouden om geen respect voor andermans mening te hebben, durf ik nog een keer te zeggen: DAT IK HEEL VEEL VERSTAND VAN FILM HEB En 'Paradise Suite'een totaal mislukte film is, die geen enkele onderscheiding verdient.

Dan meng ik me er toch in. Jij hebt filmwetenschappen gestudeerd, en bent er in afgestudeerd?

Ik vind alleen jouw borstklopperij niet zo geslaagd, maar als jij je daar gelukkig bij voelt dan moet jezelf dat plezier zeker niet ontnemen. Tijdens je opleiding voor “filmhistoricus” zul je overigens ook wel geleerd hebben, dat enige relativering van de eigen mening op zijn plaats is. Immers het beoordelen van kunst is geen absolute wetenschap, maar een subjectieve bezigheid; een kwestie van perceptie en persoonlijke smaak.

Laten we gerwoon met elkaar afspreken dat mijn mening telt. Borstklopperij of niet. Ik ben gewoon goed. En wie zegt jou dat ik een opleiding heb gehad voor filmhistoricus? Dat had ik helemaal niet nodig met mijn kwaliteiten.

Wel eens van narcisme gehoord?

:X Serieus lezertje. Geen gekwalificeerd persoon stelt zich zo op.

Nee, leg eens uit. Wat heeft dat met filmkennis te maken?

Helemaal niets, maar alles met zelfkennis.

Uitstekende film, verassend goed en een verdient Gouden Kalf. Dat is wel eens anders geweest.

Van Ginkel maakt bijna allemaal goede keuzes, breekt scenes op het juiste moment af, laat soms de fantasie aan de kijker en vlecht alle 5 verhaallijnen mooi ineen.

P.S. Gelukkig hebben we er een echte kenner bij. Dank "lezertje" voor de overdracht van al je filmkennis. En welkom op Moviemeter. Als je wilt stuur ik je een lijstje met mooie filmtitels, dan kan je Kindergarten Cop 2 voortaan overslaan.

Waarschijnlijk heeft 'lezertje' alleen maar 50 jaar lang recensies gelezen en geen enkele kwaliteitsfilm gezien.

Dit is gewoon een zeer goede film van Nederlandse makelij.

Mijn 3000ste film die ik sterren heb gegeven hier en een mooie...

Prachtig... en voor dat ik het wist.

Let wel, er word maar 5% Nederlands in gesproken want het nieuwe pareltje van van Ginkel volgt nu voornamelijk drie klasse immigranten die om het een of ander in Amsterdam zijn terecht gekomen.
Met 170 HZ in mijn achterhoofd (een van de meest uitzonderlijke Nederlandse films) ging ik deze kijken en ik ben wederom opnieuw verrast. De film lijkt nog een beetje saai en iets te kalm te beginnen maar daar komt al snel verandering in. Al heel snel worden we in de rauwheid gegooid waar de uitzichtloosheid de hoofdrol speelt. We volgen een Afrikaanse vluchteling, net als in The Invader schitterend en sterk neergezet door Sawadogo die, samen met zijn gezin, de karige woonruimte dreigt kwijt te raken... Een Zweedse componist met een zoon met plasproblemen... het pestthema komt hier ene beetje naar boven en tot slot een vanouds prostitutieverhaal van de Bulgaarse Jenya... die het meedogenloze leven achter de schermen van de Wallen schetst.... maar ook een moeder van een mede-prostituee, die zweert op wraak op de, wel heel bijzonder manipulatieve, pooier. En zoals je van een mozaïkfilm kan verwachten kruist. Misschien kon ik wel ergens vermoeden wat het verband zou zijn, maar toch weet de film je wel te blijven grijpen.

De film moet het nogmaals, voornamelijk, hebben op een kil bestaan van deze mensen maar ook onze hoofdstad zelf... Met de vele variabele plaatjes. Wat kan ik er over zeggen... Sterk... en gewoon behoorlijk goed geacteerd en vaak erg realistisch. DE scene in The Paradise Suite is de ultieme uitschieter...

Nee, Joost van Ginkel mag van mij zeker door. Ik kan niet wachten op zijn nieuwe project. Hopelijk blijft hij wel binnen de Nederlandse grenzen werken...

4,5*

Poe wat een film! 4☆

Prachtige film! Heftig en naar, maar zo sterk gebracht en ik vind het mooi hoe de verhalen samenkomen. Ik moest er even inkomen, maar toen ik er eenmaal in zat, zat ik er ook écht in. Ik ben geraakt. 4,5*

Sterk. De mensenhandel met de daartuitvoortvloeiende gedwongen prostitutie lijkt wel het middelpunt van de verhaallijnen, maar de film schuift ook nog wel wat naar voren zoals vooral de triest-hopeloze toestand waarin migranten zich kunnen bevinden, de gevolgen van gebroken relaties, het probleem van het pesten, de afstandelijkheid tussen ouder en kind..., dit alles in een knappe, dinamische regie met heel overtuigende vertolkingen erbovenop. Issaka Sawadogo vooral maakt indruk.

depri film over hoe verkeerd het leven ook kan gaan met " gelukszoekers" die in Nederland hun hoop gevestigd hebben.

Ook wel apart dat de film eigenlijk niet " Nederlands" is hoewel het zich hier wel afspeelt maakt het wel bijzonder.

Tis geen vrolijke film, maar alles word wel goed neergezet.

Een mozaïekfilm over enkele mensen met buitenlandse roots die om verschillende redenen in Amsterdam zitten. Elk met hun verhaal en dat is niet bepaald rooskleurig. Amsterdam is hier dan vooral een 'vreemde locatie' en voor geen van hen een echte thuis. Ze doen wat ze moeten doen voor hun werk of om te overleven, in de hoop snel terug in hun eigen thuis te zijn.

Het verhaal is niet zo bijzonder en vrij voorspelbaar. We hebben al meer van dit soort films gezien, en deze springt er niet bepaald boven uit. Gelukkig is de toon consequent en doen de acteurs het zeker niet slecht. Visueel is het passend triestig, maar ook hier niets speciaal. Het levert een meer dan gemiddelde film op.

Het kan dus toch.

Ik heb al langere tijd geen hoop meer gehad voor Nederlandse cinema. Er was geloof ik maar 1 film die 4,0* scoorde bij mij en dat was Wolf. Maar met The Paradise Suite kan het dus toch nog wel dat er een degelijke Nederlandse titel tussen zit, al wordt er niet echt Nederlands gesproken hier, dat was wellicht een verademing.

Deze film heeft voornamelijk meer te bieden en voelt meer aan als een internationale film. Maar de regie heeft regelmatig sterke punten, bij vlagen ook extreem zwakke punten maar die hebben uiteindelijk (en gelukkig) geen grote invloeden op de film zelf.

Wat deze film vooral nog wel wat kunnen gebruiken is frisheid. Het voelt allemaal wel erg geforceerd aan bij vlagen om het zo heftig mogelijk te maken. Een beetje meer zoals Magnolia bijvoorbeeld. Die kent ook veel drama, maar voelt super fris aan. Zo'n aanpak had The Paradise Suite wellicht ook mogen hebben.

Maar uiteindelijk is dat vooral een persoonlijke mening. De film zelf is namelijk aardig, opvallend aardig zelfs voor Nederlandse begrippen. Het kent enkele opvallend sterke regiepunten die de film bijzonder maken. Vooral de verkrachtingsscène was opvallend schokkend gebracht waar de regie optimaal naar voren komt.

Het acteerwerk is ook goed. Krepper, Sawadogo en Isakovic maken opvallend veel indruk. Nedyalkova blijft soms wat steken maar doet het ook goed. Bijna alle verhaaltjes zijn leuk om te volgen. Behalve die van Duricic dan, die had van mij niet gehoeven. Beter af geweest als bijpersonage.

De verhaaltjes zijn ook niet erg aandachtig in elkaar gevlochten. Sommige tikken elkaar heel licht aan en raken elkaar zelfs niet, zo lijkt het. Ik kan het ook niet echt een volbloed mozaïekvertelling noemen aangezien enkele verhaaltjes vooral achtergrondzaak zijn. Maar zo staat de film toch erop en dus moet ik hem dus ook zo zien.

Maar het tempo, ondanks het dromerige en langzame tempo, blijft er goed in dankzij sterk acteerwerk en toch wel interessante verhalen. Zeker het verhaal met Nedyalkova (logisch dat deze veel aandacht krijgt) is boeiend. Maar ook het verhaal rondom het ventje en zijn vader zijn bij vlagen sterk in elkaar gestoken.

Het is vooral dat de regie gedurfd is en kundig de irritante Nederlandse sporen uit de weg gaat. Niemand is irritant of onrealistisch maar humaan, dat is ook eigenlijk voor het eerst. Regie tijdens heftige momenten is zeer sterk, de loop is boeiend en het resultaat is beter dan verwacht.

Wel is het zo dat sommige karakters totaal niet interessant zijn, dat leek Van Ginkel zelf ook te beseffen dus stopte hij deze meer op de achtergrond. Sommige verhaaltjes zijn ook een wat makkelijke toegang naar drama, met de typerende geldproblemen maar in het algemeen biedt de film veel meer dan een algemene NL film. Paar regiekeuzes hadden wat beter mogen zijn. De verhaaltjes naar elkaar toe brengen had wat aandachtiger gemogen, het camerawerk iets strakker, maar ik heb toch best kunnen genieten.

De overeenkomst tussen de personages in de film is dat ze allemaal met een zekere verwachting en hoop op een beter leven naar Nederland gekomen zijn, maar dat het uiteindelijk allemaal vies tegenviel. En dan druk ik het nog zacht uit. Het is bepaald geen vrolijke film. Het eerste deel van de film is gewoon goed, maar als de verhaallijntjes ook nog enigszins, zij het vaak wel gekunsteld, bij elkaar komen, wordt het zelfs ook nog een mooie film. Ook bijzonder aan deze film is dat het een Nederlandse film is die zich vooral in Amsterdam afspeelt, maar waar nauwelijks Nederlanders aan meedoen. Er zijn maar een paar kleine rolletjes voor de Nederlanders. Ja mooie film. Die wil ik nog wel eens zien.

Goeie film over een aantal immigranten in Amsterdam die het allemaal niet gemakkelijk hebben. Een prima mozaïekvertelling met een aantal verschillende verhaallijnen die op een mooie manier bij elkaar komen (en daardoor nog beter worden). De verhaallijnen zijn niet bepaald origineel (overigens was het gedeelte met de vader en zoontje net wat minder boeiend) en het is allemaal nogal zwaarmoedig gebracht.

Zeer duistere verfilming van het lot van verschillende mensen. En wat lijkt dat blonde ventje veel op Emil uit de serie van heel lang geleden.

Goed verhaal Theunissen.

Ik was hier behoorlijk van onder de indruk, want deze film gaat wel ergens over. Over vrouwenhandel en gedwongen prostitutie, over moderne slavernij, over pestgedrag, kinderverwaarlozing, uitbuiting. Zelfs oorlogsmisdaden. Het is nogal wat. Misschien een onsje te veel? Wat ik razendknap vond was hoe de verschillende verhaallijnen zijn samengevlochten zodat het toch een natuurlijk geheel wordt. Al kostte het me wel moeite om erin te komen en de verschillende verhalen te herkennen. Wat ik wel jammer vond was dat niet alle verhaallijnen werden afgerond. Maar misschien past dat ook wel bij deze film.