Wolf (2013)

Eens ik vond het einde ook wel jammer. Je ziet het hele verhaal in de film en dan aan het einde moet de film even snel afgemaakt worden omdat het al best een lange film was. Als je met de dood bedreigt wordt is het niet handig om alleen in een kleedkamer te gaan zitten.

Zwart-wit, voegt niks toe: Punt minder.

wat een larie.

de complete cinematografie is een onlosmakelijk onderdeel van de feel van een film en de toon van scènes; dus ook hoe het op je overkomt. Kleur of zwart-wit kan daar een enorm verschil in maken.

Verder prima als je er niet van houdt, maar dat het niks toevoegt is simpelweg niet waar.

Deze film is ongekend realistisch, grauw, rauw en confronterend in elkaar gezet. Er zijn zoveel maatschappelijke problemen en psychologische mechanismen te herkennen. Jim Taihuttu zet in kaart dat niet elke Marokkaanse jongen in het criminele circuit blijft verzeild om voor oppervlakkig gebruik van het snelle geld dat verdiend kan worden in de ijskoude onderwereld. Hij toont een slimme, emotionele en gedisciplineerde jongen maar met een zelf aangeprate uitzichtloze toekomst waarbij verder geweld niet kan ontbreken. Maijd weet in de film zijn reclasseringstraject te volbrengen, voor zijn broer zorgen in hoeverre hij kan en als een beest te gaan trainen. Daarna komt zijn meeste gevaarlijke bijbaan naast al zijn andere verantwoordelijkheden en doelen; een bodyguard worden van een zware Turkse maffiabaas. Marwan Kenzari is een legende en een terechte winnaar van een Gouden Kalf. De rest van de cast verstrekt Marwan maar hij blijft in mijn ogen de grote ster. Op zo een hoog niveau als andere hoogwaardige Nederlandse acteurs zoals Carice van Houten en Michel Huisman. Dit blijkt ook uit het feit dat Kenzari is doorgebroken in Hollywood. Taihuttu had als doel om met WOLF de keerzijde van de multiculture samenleving in kaart te brengen. Opgroeien in armoede wekt criminaliteit op en dat zie je overal ter wereld. Zoals bij de vele kampen in Nederland en vroeger in de jaren 70 de Surinamers. De Marokannen zijn de nieuwe Penoza en de criminelen van het kaliber Holleeder. De levende afgunst onder Marokkaanse criminelen wordt ook zichtbaar in deze film met de gewiekste taferelen van Adil in zijn vriendschap met Maijd. Om deze reden en anderen is de oorlog gebroken in de onderwereld van de Marokkaanse-Nederlanders. Tessa is een sterke rol voor deze prachtige actrice. Ze speelt zo overtuigend en ze heeft een kalmte over zich heen. Zij weet door Maijd heen te kijken en een liefdesgevoel bij hem op te wekken. Het liefst ziet hij zichzelf gesettled met Tessa zoals de scene laat zien als hij foto's van zijn broer en vermoedelijk schoonzus bekijkt. Helaas laat zijn criminele leven en narcisme niet toe dat zijn liefde met Tessa tot iets serieus opbloeit. Maijd is vooral bezig met zijn carrière en hij laat zijn gevoelens niet toe. Een welbekend psychologisch fenomeen van een jongen die een narcistische persoonlijkheid gecombineerd met bindingsangst kan worden gediagnostisceerd. Jammer dat er niet iets meer diepgang in de personages zitten. Maar ik denk dat men vergeet dat het een thriller/dramafilm is. En dat is juist de combinatie die Taihuttu zo goed heeft weten weer te geven. Door teveel de diepgang op te zoeken in de levensverhalen van de personages zou enkel een dramafilm zijn geweest. Of iets teveel daarop kijken waardoor de spanning op de achtergrond kon komen. Dit verhaal lijkt echt exact op dat van Badri Hari. Zijn narcisme heeft de relatie met Estelle waarschijnlijk de das om gedaan net zoals in de film met Maid en Tessa. Taihuttu heeft zich op mooie wijze laten inspireren op een Marokkaanse-Nederlander die niemand ooit zal vergeten door zijn donkere spraakmakende leven in de spotlight.

Wauw!

Totaal niet verwacht, maar ik ben echt zowat diep onder de indruk dat dit uit Nederland komt. Zelden had ik bedacht dat Nederland ook dit soort filmpjes kon afleveren. Maar uiteindelijk bewijst Taihuttu dus dat het wel degelijk kan om goede NL films te maken.

Indrukwekkende prestatie van Kenzari hier. Nu is het me volledig duidelijk waarom die man nu in Amerikaanse films speelt. Hij is gewoon een heel goed acteur, die zijn personage volop charme en een smoel weet te geven. Hij maakt Majid een "cool" karakter.

De zwarte-wit beelden hebben wel degelijk een bijdrage. Ze maken het toontje wat rauwer waardoor de film soms wat harder binnenkomt en intenser is. Ik heb zelden echt meegemaakt dat een film uit NL ook echt intens is en spannend is.

Film is nooit saai, mede door de prestatie van Kenzari. Hij speelt gewoon een boeiend personage die de film veel kijkbaarder maakt. Daarbij is de misdaad hard en rauw, en de drama wel aanwezig maar het neemt nooit de overhand hier. Maar goed, want veel traantjes kan een film zoals deze niet bepaald gebruiken.

Cameragebruik is prima. Vooral tracking shots die het in het algemeen prima doen. De cast is goed, en ondanks dat ik wel ondertiteling nodig had voor de Arabische delen tussendoor, speelt iedere acteur eindelijk eens goed. Alleen Maerten vond ik wat stuntelen soms.

Boeiende productie en absoluut, zonder twijfel, 1 van de beste NL films die er zijn. Hier mogen een hoop andere regisseurs een voorbeeld aan nemen.

Was aangenaam verrast door deze film. Heel goed!

Prima nederlands misdaaddrama, enerverend qua plot, goed gespeeld en sfeervol geschoten in zwart-wit. Vooral de charismatische hoofdrolspeler Marwan Kerzari is een openbaring. Klein minpuntje is het abrupte einde, dat teveel vragen onbeantwoord laat, maar verder is dit een zelfverzekerd geregisseerde, spannende en meeslepende film.

De eerste scene in de film is nog best leuk. Ook daarna is de film over twee Marokkaanse vrienden die zich bezig houden met de kleine criminaliteit nog wel even prima uit te houden. Het kabbelt allemaal wel aangenaam door en kijkt verder ook wel lekker weg. Maar met een speelduur van ruim twee uur is het gebrek aan verdere ontwikkeling binnen het verhaal toch funest en gaat de film uiteindelijk als een nachtkaars uit. Tenslotte wil ik nog vermelden dat het jammer was dat ik geen ondertiteling had. Niet dat ik verder nou de indruk had dat ik veel van het verhaal miste ondanks dat ik niet alles even goed kon verstaan.

Marokkaanse verlopen jeugd in Nederland met thema's en toestanden die al in vele Amerikaanse films aan bod kwamen, maar de wijze waarop de figuur die Marwan Kenzari wordt uitgebeeld is het grote pluspunt van deze film. Ook de sfeerschepping in de film is best goed en zo worden de cliché's er maar bijgenomen.

Een kickbokser [Marwan Kerzan] met een strafblad probeert een nieuwe start te maken maar een terugkeer in de criminaliteit blijft verleidelijk en op den duur haast onvermijdelijk. Veelvuldig bekroond maar niet vanwege het scenario dat teveel doet denken aan een Hollywood B-film is en dan ook nauwelijks verrassingen kent. Maar Taihuttu’s dynamische regie, het fraaie camerawerk van Lennart Verstegen en Kerzans bravoure houden je aan de buis gekluisterd. Bevat een aantal uiterst overtuigende kickboksscenes voor de liefhebbers. Kerzan en Taihuttu wonnen een Gouden Kalf, evenals Lieke Scholman die verantwoordelijk was voor de production design.

Zijn er franse film liefhebbers die de film rond minuut 28 herkennen?

Degelijke tot goede misdaadfilm van Nederlandse makelij. Majid is het zwarte schaap van de familie. Voornamelijk door zijn eigen toedoen, want in tegenstelling tot zijn vrome ouders wijkt hij geregeld af van het rechte pad. En daar schuwt hij het geweld allerminst.

Ik vond het vooral filmtechnisch best goed in elkaar zitten. Prima camerawerk en een vlotte regie. De zwartwitbeelden vond ik hier niet bepaald een meerwaarde, het kon best in kleur, maar zwartwit schrikt me zeker niet af. Ook het acteerwerk vond ik in het algemeen niet verkeerd. Marwan Kenzari doet het zelfs prima.

Maar ook in de misdaadwereld is de concurrentie groot en spelen diverse belangen. Daar heeft Majid weinig kaas van gegeten. Zijn dichtste vriend Adil evenmin en dat levert hen onnodig extra problemen op. Boeiend en onderhoudend. Ik heb me zeker niet verveeld.