Rancho Notorious (1952)

Redelijke western van Fritz Lang.

Begin van de film wordt echter wat ontsierd door te veel flashbacks achter elkaar.

Ietwat potsierlijk lied dat gedurende film de gebeurtenissen bezingt is ook iets te veel van het goede.

Grootste gedeelte van de film speelt op een ranch waar Marlene Dietrich de baas is en waar ze onderdak biedt aan outlaws van allerlei pluimage en waar Arhur Kennedy de moordenaar van zijn vrouw hoopt te vinden.

Alleen weet Kennedy niet hoe de moordenaar er uit ziet.

Zondagochtend 25 juli op de ARD, v.a. 00.50 u.

Is deze de moeite? Voor een klein 10tje op play te vinden daarmee...

(Ik vind geen aankoop waard.)

Vannacht te zien op TV > ARD > 01:55 uur

Soms kan een tweede kijkbeurt, na jaren, een geheel andere beoordeling van een film teweeg brengen.

Dat overkwam mij al vaker, en is ook het geval met Rancho Notorious.

Ik heb vele jaren lang vermeden de film nog eens opnieuw te bekijken, vooral door de aanwezigheid van Dietrich, en de hoofdrol van Arthur Kennedy.

Beiden zijn mij ook nu nog niet sympathiek, maar de film op zichzelf viel mij enorm mee, nu ik hem (in uitstekende beeldkwaliteit overigens) op TV terug zag.

Om maar bij het begin te beginnen: de titelsong 'Chuck-a-Luck', is niet bepaald uitnodigend te noemen.

Hij deed mij denken aan die liedjes die vroeger te horen waren in de TV serie Robin Hood, met Richard Greene in de hoofdrol.

Verhalende teksten, of zeg maar: ' voice over' in liedvorm.

Nog maar goed dat de titel van het lied niet ook de filmtitel is geworden, zoals aanvankelijk de bedoeling was.

Helaas zet dat verhalende gezang zich ook diverse malen voort gedurende het verdere verloop van de film.

De mooie Beth Forbes (Gloria Henry) is helaas een kort leven beschoren.

Haar leven eindigt gewelddadig, verkrachting inbegrepen.

Haar verloofde, Vern Haskel, gespeeld door Kennedy, begeeft zich op het "pad der wrake".

Altijd een prima gegeven voor een western, tenminste wat mij betreft.

Kennedy is in mijn ogen een vreemde keuze voor de hoofdrol.

Een acteur die beter tot zijn recht komt als bad guy.

Daarmee wil ik niet zeggen dat hij niet goed zou acteren in deze film.

Verrassend goed passend in zijn rol is Mel Ferrer, een vreemde eend in de bijt in westerns.

Dietrich, tja, niet een actrice die ik graag zie, en die ik zelfs nog veel minder graag hoor.

Toch speelt zij haar rol van dominante kenau naar behoren.

De charme die (bijvoorbeeld) Barbara Stanwyck in dergelijke rollen nog uitstraalde ontbreekt echter.

Ondanks de zware make-up is te zien dat haar beste jaren achter haar liggen.

Daar maakt men in het verhaal ook geen geheim van.

Een paar kilo's meer zouden haar "hongerbekkie' al veel goed hebben gedaan denk ik.

Haar beroemde benen mochten absoluut nog wel gezien worden.

Dietrich's "gezang" teistert mijn gehoororgaan enorm.

Op zo'n momenten zou je wensen dat er eelt op je trommelvliezen zou zitten.

Het zware Duitse accent past ook niet bij haar rol.

Gelukkig blijft dat maar beperkt tot enkele korte "bijdragen".

De cast wemelt van de bekende gezichten.

Veel kleinere rollen zijn bezet met western"regulars".

Jack Elam heeft een van de iets grotere bijrollen, en vult die zoals altijd uitstekend in.

George Reeves is ook weer zo'n merkwaardige keuze die toch goed uitpakt.

Hij stond net op het punt om faam te verwerven als Superman, in de zeer populaire TV serie, en zou nog maar zeven jaar te leven hebben na de opnames van Rancho Notorious.

Aan het eind van de film is het wel even opletten, want de "zingende verteller" onthult hoe het de personages verder vergaat.

Fritz Lang's laatste western is een ietwat merkwaardige bijdrage aan het genre.

Zijn beste blijft voor mij echter ' Western Union' (1941)

Visueel is de film een lust voor het oog, tenminste voor liefhebbers van Technicolor.

Daar blijft maar weinig van over op een van de in DVD releases.

De release van Optimum 'Western Classics' valt af te raden.

Die van Warner Home Video is een stuk beter.

Of die de kwaliteit van de kopie die de Duitse TV vertoonde evenaart betwijfel ik echter.

Je hebt het vast elders uitgelegd, maar wat is er mis met Marlene Dietrich?

Godfried Bomans | Beeld en Geluid - beeldengeluid.nl

Haha!

Absoluut mijn type niet, een te mannelijke kant, ondanks die benen

Die ingevallen wangen, en theatrale verschijning.

Ik kan mij die uitzending met Bomans (en zijn uitspraak) nog heel goed herinneren ja, haha.

Degelijke en ietwat vreemde western. Lang gooit, zoals ik van hem gewend ben, de film meteen in de vierde versnelling door, na een nogal kleffe liefdesscene, de vrouwelijke kant van de love interest om te laten leggen. Lijkt me prima, dan zit het tempo er tenminste direct in. Het vervolg is ook nog prima waarin Kennedy (waarvan je nou nooit zeker weet of ie de goodguy of de badguy is) meteen achter Gough (die vanwege de blacklist van de credits gehaald werd, las ik zojuist) aan gaat. Vreemd genoeg schakelt Lang terug en kakt het allemaal in door onder meer nogal oninteressante flashbacks.

Het tweede deel van de film op de notoire ranch is weer beter. Ik moest denken aan die scene van Duel (1971) waarin het hoofdpersonage een bar binnenstapt en zeker weet dat zijn belager daar aanwezig is, maar hij niet weet wie het is. Hier is dat ook zo met als niet onbelangrijk verschil dat je als kijker wel weet hoe het zit. Een aardig uitgangspunt dat een verder niet echt bijzondere film op weg helpt. En dan was er natuurlijk nog een sterke bankoverval en een aardige shootout om de film op te leuken, mag ook wel bij een western. De nogal vreemde vertelmuziek deed wat apart aan en werkt deels. Het is op zijn eigen cheesy manier nog stijlvol ook. Rancho Notorious is degelijk (soms zelfs mooi), maar over het algemeen ook niet echt bijzonder in beeld gebracht. Ik geloof dat zwart-wit fotografie beter bij Lang past. Oh ja, Dietrich was er ook nog in een van haar laatste rollen; Ben, ondanks dat ze een zekere screenpresence heeft, absoluut geen fan. Snap haar aantrekkingskracht niet zo.

En dan heb ik de belangrijkste overpeinzingen wel behandeld. Toch een van de minste films die ik van Lang zag. Wel een interessante clash van stijlen. Lang's donkere expressionistische stijl aan de ene kant tegenover het heldhaftige en gekadreerde westerngenre aan de andere kant. En dan ook nog in technicolor. Ruime 3 sterren.

Een rare gewaarwording deze Lang western. Niet alleen het beeldformaat is oudbollig, eigenlijk de hele film, de plot loopt niet echt lekker, tempo is te laag. Chemie tussen Kennedy en Dietrich is ver te zoeken, of wordt in het geheel niet duidelijk gemaakt. Dat alles afgetopt met een zelfs voor die tijd al ouderwets 1.1:37 beeldformaat en voor technicolor wel heel erg fletse kleuren. De make up is niet alleen voor Dietrich raar, maar eigenlijk voor de hele cast. Een beetje een kleurtje zal je toch krijgen als je hele dag buiten bent zo vlak bij Mexico in zomer. Wat een bedompte backlot productie dit zeg.

Onvoorstelbaar dat deze film respectievelijk 2 jaar voor Johhny Guitar en 3 jaar voor Violent Saturday gedraaid is. Het lijkt eerder 20.

Dat moet aan de slechte DVD transfer liggen, want de oorspronkelijke kleuren zijn juist schitterend en vol, en een van de betere punten van deze productie.

De Duitse TV beschikt over een uitstekende kopie, die ik twee jaar geleden nog zag.

Brix

Daar heb je een punt, ik ben van Technicolor of kleur (procede's) uit die tijd, van dat hele mooie felle rood gewend en erg mooie nachtscene's ik heb ze in Rancho niet gezien. Wat ik zag was eerder alsof het contrast weg was gedraaid. Ik heb overigens geen idee welke versie ik zag. Wat ik aan stills op internet vindt ziet er ongeveer hetzelfde uit als wat ik zag tijdens Rancho. Ik denk dat niemand de juiste kleuren (zoals bedoeld door Lang) op het moment kan zien. Een 35 mm restauratie ziet er niet in denk ik. Een BR uitgave zou een nieuwe interpretatie van de kleuren kunnen zijn.

Voor mij dus een tegenvaller....Ik wil er verder ook niet al teveel tijd in stoppen deze Lang, maar de composities waren ook niet echt bijster fraai. Ik heb nog opgezocht of ik niet in het verkeerd formaat zat te kijken.Nope, Academy 1:37. Die standoff, een van de laatste scene van de film, wat je ook wel de finale zou mogen noemen was echt te lelijk voor woorden. Brr....

Lang verhaal kort: Fritz Lang, ja tof! Rancho Notorious nee, niet voor mij. Alles wat Lang bijzonder maakt mist hier wat mij betreft. Geen idee ook waarom een reg. met zon naam genoegen nam met een soundstage budget.

Om een lang verhaal kort te maken ben ik het in grote lijnen eens met mister blonde.

Er zitten wel buiten opnames bij maar ook duidelijk die in de studio zijn opgenomen .

Dit is duidelijk te zien aan de vreselijke nagemaakte rotsen.

Nu weet ik wel dat Elvis veel covers heeft gezongen maar de oplettende kijker zal vast wel het melodietje gehoord hebben van love me tender.

Elvis bracht dit lied in 1956 uit en was te horen in de film Love me tender.

Ik dacht dus dat dit een origineel nummer was van Elvis maar dat lijkt er dus niet op.

Vond dit toch wel een redelijk goede western. Anders dan de meeste users vond ik het begin juist wel aardig met die lange flashbacks. Het maakte de lange zoektocht ook wel geloofwaardiger. Ook een origineel script, wat altijd een plus is.

Wat de acteurs betreft, ik vind Dietrich niet erg aantrekkelijk - ze was overigens ook al over de 50 hier- maar ze heeft wel flink charisma, en ik vond haar een prima rol neerzetten als de dominante beschermvrouw die ook haar eigen zaakjes goed regelt. De altijd wat verbeten Kennedy was redelijk, Mel Ferrer, die wel wat wegheeft van Viggo Mortensen in deze film, was goed als sympathieke revolverheld. Verder ook een bijrol voor markant acteur Jack Elam, die ik altijd graag in westerns zie.

Verhalend vond ik het vrij goed, en sommige actiescenes zoals het vuistgevecht waren ook goed in beeld gebracht. De shootout en de bankoverval waren dan weer van matig niveau- het lijkt dat Lang zich op wat onbekend terrein bevond, hoewel hij toch nog wel meer westerns op zijn naam heeft staan.

Verder degelijk gefilmd, alleen was ik niet kapot van de art direction- het was soms wel erg nep met rotsen die in haast perfecte vierkanten afgesneden waren en eerder aan kartonnen dozen deden denken.

It spins, it spins the old, old story of hate, murder and revenge!

Toch een vreemde regisseur, die Fritz Lang. In Duitsland een aantal klassiekers gemaakt en terecht uitgeroepen tot één van de beste regisseurs, maar eenmaal in Amerika aangekomen lijkt het allemaal niet meer echt te lukken. Hier en daar wel een opflakkering zoals het uitstekende Fury, maar zo'n Moonfleet deed zijn carrière niet veel goeds. Ik stond dan ook een beetje meewarig over deze Rancho Notorious, maar de aanwezigheid van Marlene Dietrich overtuigde me. Een tijd geleden gaven ze deze op de BBC (gelukkig hebben we die nog voor dit soort films) en gisteren eens opgezet.

Blijf het wel een bizarre titel vinden. Nergens in de film wordt ook maar een verwijzing gemaakt naar een Rancho Notorious en het had dan ook veel logischer geweest als Lang Chuck-a-Luck had gebruikt. Dat was dan blijkbaar ook het oorspronkelijke plan van de regisseur, maar Howard Hughes (het toenmalige hoofd van RKO) besloot anders omdat het Amerikaanse publiek de term Chuck-a-Luck niet zou kennen. Het ene onbekende woord (dat dan ietwat met de film heeft te maken) vervangen door een ander (dat dan weer niets met de film heeft te maken), met die logica valt niet te discussiëren uiteraard... Soit, genoeg geleuterd over de titel en gelukkig steekt de film wel goed in elkaar. Vern komt vanwege de zoektocht naar de moordenaar van zijn verloofde terecht in een soort van safe haven voor misdadigers en moet uitzoeken wie de dader is. Beetje jammer dat je als kijker wel weet wie de slechterik is, maar dat neemt niet weg dat dit over de volledige lijn een boeiend filmpje blijft. Lang maakt er sowieso ook wel een atypisch geheel van met, zeker in het begin, veel flashbacks die de situatie uit de doeken doet.

Vooral opgezet vanwege Dietrich dus en die doet dit toch weer bekoorlijk. Hier was leunde ze toch alweer tegen de 50, maar het blijft een vrouw die een zekere dierlijke aantrekkingskracht bevat. De hoofdpersoon is echter niet Dietrich, maar Arthur Kennedy en dat blijkt een uitstekende lead te zijn. De chemie tussen hem en Dietrich is ook overduidelijk en zoals het elk goed liefdesverhaal beoogt is er uiteraard nog een derde speler die op de proppen komt. Deze eer is weggelegd voor Mel Ferrer die de driehoeksverhouding tot een goed einde brengt. Verder ook nog een paar karakterkoppen als bad guys maar het merkwaardigste is toch Lloyd Gough die Kinch speelt. Een acteur die nergens op de credits is te bekennen en dat is blijkbaar te wijten aan de McCarthy blacklist uit de jaren '50.

Blijf dat toch een zwarte periode vinden in de geschiedenis van Amerika en Hollywood in het bijzonder, maar dat terzijde. Het heeft gelukkig geen effect verder op de film en hoewel ik er blijkbaar wat alleen in sta, vind ik dit wel één van de beste werken van Lang in zijn Amerikaanse periode.

4*

Erg middelmatige western. Een verhaal over wraak, maar Arthur Kennedy, die de rol van wraaknemer vertolkt legt onvoldoende gedrevenheid in zijn act en eigenlijk wordt het ganse gebeuren afgeleid naar zwoele Marlene Dietrich, keurig in de rol van femme fatale met sociale inslag en edelmoedig natuurlijk. Ze zingt een paar keer maar ik herinner me haar best van haar zwarte humor in "See what the boys in the backroom will have, and tell them I died of the same..."

Film die in de verhalende flashbacks en de al te studioachtige decors geen meerwaarde vindt.

Ik heb veel werk van Lang gezien, maar ik vind dit toch wel een van zijn mindere werken, niet dat het slecht is, maar van Lang ben ik beter gewend.
Wat verder een beetje tegen valt is de combinatie Dietrich en Kennedy, persoonlijk zie ik Kennedy veel liever in die van cynische opportunist/bad guy. Misschien dat ik daarom ook vind dat de romance tussen hem en Dietrich niet geheel tot zijn recht komt, ik vind Kennedy geen acteur voor romantische rollen.
Het verhaal wordt wel op een originele manier op gang gebracht door de gezongen verhaallijn, deed me denken aan Cat Balou.
Minpunt is ook de zo af en toe slechte decors, helemaal niets mis met een schilderij van het woeste landschap van het westen, maar zo goedkoop hoefde ook weer niet. Meestal zijn de westerns doordrenkt van prachtige landschap plaatjes, die mis ik hier wel een beetje.
Blijft over de acteerprestaties, die zijn wel ok, al zijn de meeste bij rollen van het niveau side kick in de b-western. Ferrer laat zich door Dietrich en toch ook Kennedy de kaas van het brood eten, juist hij had wat meer venijn aan zijn karakter kunnen geven, maar laat dat na. Door het zang optreden van Dietrich begreep ik waar Madelihne Kahn in Blazing Sadlels haar rol op gebaseerd heeft. Deze film had ik al lang op mijn verlanglijstje staan om te kijken, het is geen slechte film, maar van Lang had ik meer verwacht.

Geen echte sterke western al heeft hij wel zo zijn momenten , Dietrich speelt aardig maar op het vlak van de looks schiet ze behoorlijk tekort .

Het verhaal is aardig maar het ontbreekt aan echte spanning en dat rare gezang ertussendoor helpt op dat vlak ook niet echt .