Akira (1988)

Bizarre en gewelddadige trip in een post- apocalyptisch Tokio. De prachtige animatie wordt uitstekend bijgestaan door goed gekozen muziek en geluid. Ik zie links en rechts het verwijt dat de gezichten niet mooi geanimeerd zouden zijn, maar ik vond dat toch wel meevallen en zeker niet storend.

Het verhaal is prima te volgen als je tenminste niet al te hard je best doet om alles te begrijpen. Je moet het gewoon op je af laten komen en uiteindelijk wordt er in bepaalde mate wel een lijn zichtbaar. Ook de redelijke vaagheid vond ik niet storend.

Al met al een indrukwekkende film, die ontzettend weet te boeien. Zelfs als je geen uitgesproken liefhebber van anime bent, dan is dit gewoon 2 uur uitstekend vermaak.

Ja, je hebt ook gelijk. Maar toch, wel een symbooltje voor 1 scene en geen voor zo'n beetje de hele film. Omdat het animatie is? T zal wel aan mij liggen hoor, maar toch..

Kan mij wel wat vinden bij deze reactie. Niet dat ik niet tegen een stootje kan, maar soms ging het wat onnodig ver op gebied van gore.

Voor de rest was Akira enorm sterk en indrukwekkend, maar niet altijd eenvoudig om naar te kijken: naast de gore, was het verhaal best complex. Akira is zo'n animatiefilm die ik toch een tweede keer moet zien om er effectief een oordeel over te kunnen geven.

Nee nee nee, hier ben ik niet voor in de wieg gelegd. Het verhaal is vrij complex. Japanse tekenstijl daarentegen was wel heel mooi, enkel de gezichten vielen tegen. De film bevat wel wat gewelddadige momenten, dat nog wel te pruimen was. Helaas was het bij deze film klokkijken voor mij...

Het is wel een film uit 1988 moet je niet vergeten...de 1e anime film

Huh?

Deze gaan we dus echt wel effe op groot schermpje meepikken.

Morgen!

Nice. Ik heb kaartjes voor oktober.

Veel plezier! Wij van MM houden ons aanbevolen voor je groot-scherm-bevindingen.

Tof om het op een groot scherm te zien. Voorstelling was ook compleet uitverkocht. Het laatste half uur is rommelig (en daardoor is de film ook net te lang), voor de rest fijn om weer gezien te hebben.

Heerlijk om in de bioscoop te mogen aanschouwen.

Een langzaam ontrafelend verhaal en de wat lange speelduur zorgden thuis nog voor wat afdwalende aandacht; op groot scherm met goed geluid weet de film met vrijwel onophoudelijke actie je aandacht compleet af te dwingen.

Moeilijk om aan te wijzen wat deze film niet goed doet. Op haast alle vlakken is het moeilijk te geloven dat ie alweer 30 jaar oud is. Het wat fletse kleurenpalet is een aanwijzing, maar verder kan deze met gemak de strijd aan met zowat alles wat ik de afgelopen jaren aan animatie heb gezien.

Een futuristische setting die doordacht en met ontzagwekkend gevoel voor detail is vormgegeven. Van de MRI-scan machinerie, bovengrondse snelwegen en skylines tot de cryo-tombes, het is allemaal geweldig tastbaar in beeld gebracht.

Met een constant tempo en weinig aflatende actie dendert deze film door. Rustpunten zijn er weinig, al geeft een bescheiden dosering humor de film doorheen de speelduur wat lucht. Meer zou de sfeer en dreiging van de film teniet doen, dus ook daar zijn goede keuzes gemaakt.

De animatie wordt bijgezet door gevarieerde camerastandpunten en -bewegingen, met name tijdens achtervolgingsscènes; de veelal analoge soundtrack contrasteert bijtijds mooi met het futurisme en weet altijd op de goede momenten een monumentale dreiging neer te zetten; het verhaal is al even doordacht als de setting en weet zowel op het juiste moment nog een tandje bij te zetten, als op het einde genoeg mysterie vast te houden: het laatste half uur tilt de film ongetwijfeld boven zichzelf uit met groteske beelden en existentiële vraagtekens.

In alle opzichten is deze gewoon 5* waard. Exemplarisch revolutionaire cinema.

Akira begint met beelden van een zonnig Tokio op 16 juli 1988, dat niet geheel ontoevallig ook de premièredatum van de film is. Vervolgens zien we een enorme lichtflits en bevinden we ons opeens in Neo Tokio anno 2019, 31 jaar na de Derde Wereldoorlog. De stad wordt geteisterd door motorbendes, die het regelmatig aan de stok hebben met de plaatselijke autoriteiten. Wanneer een van de leden wordt opgepakt door de politie, wordt hij gebruikt voor een geheim militair experiment, waardoor hij speciale krachten krijgt.

Of zoiets. Dit heb ik zo'n beetje uit de film kunnen destilleren, maar eerlijk gezegd kon ik er nauwelijks een touw aan vastknopen. Er worden zo veel verschillende personages geïntroduceerd dat ik af en toe echt de draad even kwijt was. Daarnaast zijn de animaties gewoonweg lelijk, en dat valt me erg tegen van een Japanse tekenfilm. En de steeds hinderlijk aanwezige gamelanmuziek maakt het er allemaal ook niet beter op.

Nee, een tegenvallende film dus, die met een speelduur van ruim twee uur ook nog eens veel te lang duurt. Niet aan mij besteed in ieder geval. 2*

Of je het mooi vindt of niet is natuurkijk een kwestie van (wan)smaak.