Akira (1988)

Bizarre en gewelddadige trip in een post- apocalyptisch Tokio. De prachtige animatie wordt uitstekend bijgestaan door goed gekozen muziek en geluid. Ik zie links en rechts het verwijt dat de gezichten niet mooi geanimeerd zouden zijn, maar ik vond dat toch wel meevallen en zeker niet storend.

Het verhaal is prima te volgen als je tenminste niet al te hard je best doet om alles te begrijpen. Je moet het gewoon op je af laten komen en uiteindelijk wordt er in bepaalde mate wel een lijn zichtbaar. Ook de redelijke vaagheid vond ik niet storend.

Al met al een indrukwekkende film, die ontzettend weet te boeien. Zelfs als je geen uitgesproken liefhebber van anime bent, dan is dit gewoon 2 uur uitstekend vermaak.

Ja, je hebt ook gelijk. Maar toch, wel een symbooltje voor 1 scene en geen voor zo'n beetje de hele film. Omdat het animatie is? T zal wel aan mij liggen hoor, maar toch..

Kan mij wel wat vinden bij deze reactie. Niet dat ik niet tegen een stootje kan, maar soms ging het wat onnodig ver op gebied van gore.

Voor de rest was Akira enorm sterk en indrukwekkend, maar niet altijd eenvoudig om naar te kijken: naast de gore, was het verhaal best complex. Akira is zo'n animatiefilm die ik toch een tweede keer moet zien om er effectief een oordeel over te kunnen geven.

Nee nee nee, hier ben ik niet voor in de wieg gelegd. Het verhaal is vrij complex. Japanse tekenstijl daarentegen was wel heel mooi, enkel de gezichten vielen tegen. De film bevat wel wat gewelddadige momenten, dat nog wel te pruimen was. Helaas was het bij deze film klokkijken voor mij...

Het is wel een film uit 1988 moet je niet vergeten...de 1e anime film

Huh?

Deze gaan we dus echt wel effe op groot schermpje meepikken.

Morgen!

Nice. Ik heb kaartjes voor oktober.

Veel plezier! Wij van MM houden ons aanbevolen voor je groot-scherm-bevindingen.

Tof om het op een groot scherm te zien. Voorstelling was ook compleet uitverkocht. Het laatste half uur is rommelig (en daardoor is de film ook net te lang), voor de rest fijn om weer gezien te hebben.

Heerlijk om in de bioscoop te mogen aanschouwen.

Een langzaam ontrafelend verhaal en de wat lange speelduur zorgden thuis nog voor wat afdwalende aandacht; op groot scherm met goed geluid weet de film met vrijwel onophoudelijke actie je aandacht compleet af te dwingen.

Moeilijk om aan te wijzen wat deze film niet goed doet. Op haast alle vlakken is het moeilijk te geloven dat ie alweer 30 jaar oud is. Het wat fletse kleurenpalet is een aanwijzing, maar verder kan deze met gemak de strijd aan met zowat alles wat ik de afgelopen jaren aan animatie heb gezien.

Een futuristische setting die doordacht en met ontzagwekkend gevoel voor detail is vormgegeven. Van de MRI-scan machinerie, bovengrondse snelwegen en skylines tot de cryo-tombes, het is allemaal geweldig tastbaar in beeld gebracht.

Met een constant tempo en weinig aflatende actie dendert deze film door. Rustpunten zijn er weinig, al geeft een bescheiden dosering humor de film doorheen de speelduur wat lucht. Meer zou de sfeer en dreiging van de film teniet doen, dus ook daar zijn goede keuzes gemaakt.

De animatie wordt bijgezet door gevarieerde camerastandpunten en -bewegingen, met name tijdens achtervolgingsscènes; de veelal analoge soundtrack contrasteert bijtijds mooi met het futurisme en weet altijd op de goede momenten een monumentale dreiging neer te zetten; het verhaal is al even doordacht als de setting en weet zowel op het juiste moment nog een tandje bij te zetten, als op het einde genoeg mysterie vast te houden: het laatste half uur tilt de film ongetwijfeld boven zichzelf uit met groteske beelden en existentiële vraagtekens.

In alle opzichten is deze gewoon 5* waard. Exemplarisch revolutionaire cinema.

Akira begint met beelden van een zonnig Tokio op 16 juli 1988, dat niet geheel ontoevallig ook de premièredatum van de film is. Vervolgens zien we een enorme lichtflits en bevinden we ons opeens in Neo Tokio anno 2019, 31 jaar na de Derde Wereldoorlog. De stad wordt geteisterd door motorbendes, die het regelmatig aan de stok hebben met de plaatselijke autoriteiten. Wanneer een van de leden wordt opgepakt door de politie, wordt hij gebruikt voor een geheim militair experiment, waardoor hij speciale krachten krijgt.

Of zoiets. Dit heb ik zo'n beetje uit de film kunnen destilleren, maar eerlijk gezegd kon ik er nauwelijks een touw aan vastknopen. Er worden zo veel verschillende personages geïntroduceerd dat ik af en toe echt de draad even kwijt was. Daarnaast zijn de animaties gewoonweg lelijk, en dat valt me erg tegen van een Japanse tekenfilm. En de steeds hinderlijk aanwezige gamelanmuziek maakt het er allemaal ook niet beter op.

Nee, een tegenvallende film dus, die met een speelduur van ruim twee uur ook nog eens veel te lang duurt. Niet aan mij besteed in ieder geval. 2*

?

Of je het mooi vindt of niet is natuurkijk een kwestie van (wan)smaak. ?

Geroemde cultfilm. Ik voel me niet snel oud bij het kijken van animaties, en ik kan echt genieten van een Ghibli of een Disney, maar voor deze voelde ik me echt véél te oud. Veel brommertjes, veel explosies, veel geweld, en soms zelfs blote borsten!! Dé ideale tekenfilm voor stoere jongetjes van 13, maar helaas niks voor mij. 1,5*

Je leeftijd zou toch geen effect mogen hebben op het oog voor detail. Dit afdoen als iets voor kinderen is een gotspe!

Nog steeds de meest gedetaileerde tekenfilm ooit gemaakt. Hier wordt het je in 2 minuten uitgelegd.

Why Akira Matters - YouTube - m.youtube.com

Tsja, het is het eerste wat in me opkwam gezien het verhaal, kan er ook niets aan doen. Dat het een technisch hoogstandje is dat kan, maar dan nog beviel het niet. Helaas.

Dat kan, maar dat is geen reden om denigrerend te reageren. Je zou zo ook maar eens de plank volledig mis kunnen slaan.

Het verhaal niet lijkt me, niet meteen iets voor jongetjes van 13. Bepaalde elementen binnen de wereld natuurlijk wel.


Zal later eens naar het filmpje kijken, maar dat lijkt me sterk.

Was niet denigrerend bedoeld hoor, meer een uiting van mijn teleurstelling. Had toch wat anders verwacht .

Een directe vergelijking niet gevonden, maar zou maar eens wat lezen over Otomo's Steamboy.

Ok die heeft 180.000 vs 160.000 tekeningen en een iets langere speelduur. Maar het doet verder weinig af aan het punt dat ik maakte.

Het detail in de tekeningen ligt ook net wat hoger

Punt staat uiteraard, maar "nog steeds... ooit gemaakt" is er wat over.

Akira

Dit was volgens mij de eerste Japanse animatiefilm die ik toen der tijd heb gezien. Vaag en verwarrend, en ik was niet gelijk fan van de film. Dat kwam denk ik door de leeftijd, want nu ik hem opnieuw heb gezien kan ik alles een stuk beter plaatsen. Akira is nog steeds een film die je niet helmaal moet gaan ontleden, en ik heb nu vooral genoten van de animatie en de fantasie en inspiratie van de makers. Ik heb alles maar over me heen laten komen, en dat is waarschijnlijk de beste manier om Akira te bekijken.

De remake lijkt een go te hebben.

Leonardo DiCaprio’s ‘Akira’ to Shoot in California – Variety

Nog steeds Taika Waititi als regisseur, zie ik. Op zich goed nieuws.

De introductie tot cyberpunk voor het Westen

Een paar dagen geleden was ik eens een lijstje aan het maken van films die ik had gezien, maar waar nog geen recensie bij staat. Jammer genoeg nog altijd een grote lijst (zo'n +700 titels) maar het had wel als resultaat dat ik een aantal films terugzag in mijn collectie waarvan ik dacht "dat is inderdaad wel erg lang geleden". Zo zag ik deze Akira het laatst als 16-jarige, zo'n 12 jaar geleden dus, en wist ik nog dat die toen wel een serieuze indruk had gemaakt. Het zette in ieder geval de deur open naar films zoals Ghost in the Shell en daar zal ik Akira altijd dankbaar voor zijn.

Ik was dan ook verheugd om te zien dat dit eigenlijk nog altijd als een huis overeind blijft staan. Meer zelfs, de film krijgt er een halfje bij omdat dit op een aantal vlakken toch zo enorm indrukwekkend is. De animatiestijl blijft meer dan 30 jaar later nog altijd fabelachtig mooi (die moto-achtervolgingen, gewoon heel die vibe in Neo Tokyo, die grootschalige climax, ...) en het is dan ook van de eerste tot de laatste seconde genieten. Ik kan me eerlijk gezegd ook niet voorstellen dat ik indertijd alles heb begrepen (met uitzondering van die klassieke Akira pose met de moto kon ik me ook echt niets meer van de film herinneren) maar ook qua plot is dit de moeite. Naar het schijnt niet helemaal gelijk met de originele manga - wat op zich ook niet verrassend is aangezien die nog in volle publicatie was toen deze film uitkwam - maar het deert niet. Tetsuo die langzaamaan doordraait, de opoffering van Kiyoko, Takashi en Masaru, die vibe tussen Kaneda en Kai, ... De manga staat ondertussen op het verlanglijstje maar die mooie 35th Anniversary Box Set is jammer genoeg vrij prijzig te noemen.

Zeker omdat ik ergens met het gevoel zit dat je een groot stuk van de sfeer kwijt geraakt wanneer je het enkel met de tekeningen moet doen. Katsuhiro Ôtomo maakt er namelijk een erg goed geheel van. Die cyberpunk sfeer spat van het scherm, die soundtrack is geweldig in combinatie met de beelden en zoals eerder gezegd is dit qua animatie nog altijd één van de mooiste films die ik heb gezien. Zoveel details in de achtergronden.. Zelfs zo'n stomme dingen als Cream, Led Zeppelin en The Doors op de jukebox aan het begin van de film. Qua voice-cast ook gewoon degelijk. Beetje teleurstellend dat er zo geen extra's op de DVD van A-Film staat maar ze hebben gelukkig wel gewoon de originele audio behouden. Het schijnt dat in één de oude Engelse dub (er zijn er 2 als ik me niet vergis) de stem van Masaru naar een soort van monsterstem hebben gewijzigd. Indien mogelijk: altijd voor de originele audio gaan!

Zeker omdat naar het schijnt die Engelse dub soms redelijk simplistisch zou zijn waardoor de diepgang van een aantal scènes de mist ingaat. In ieder geval is het erg fijn dat dit nog altijd zo de moeite is. Ik krijg meteen zin om me eens terug onder te dompelen in wat andere cyberpunk dingen die ik indertijd keek zoals Appleseed. Die heeft ook geen review, maar die heb ik jammer genoeg zelf niet in bezit.

4.5*

Heb de Japanse 4k disc besteld. Kost een vermogen, maar het is het zeker waard. 4K voelt voor mij toch een beetje alsof ik de film op 35 mm bezit. Kwaliteit is bizar hoog. En dan heeft deze editie ook nog eens een weergaloze nieuwe soundtrack naar het schijnt. Maar goed als die straks ook in Europa uit wordt gebracht, had ik me waarschijnlijk veel geld kunnen besparen, maar ik ga niet het risico lopen deze mis te lopen.

Net gekeken. Wat blijft het toch een vette film. 4K disc spat van het scherm!