Akira (1988)

Akira 4K Blu-ray

Akira 4K Restauration Trailer

Wow

Poeh, zojuist herzien, ditmaal niet op VHS of DVD, maar 4K met het volume net iets te hoog. Nog altijd bijzonder indrukwekkend! Tot over 5 à 10 jaar in 8K? 16K?

Graag gezien. Spannend en intrigerend plot waarin langzaam wordt ontrafeld wie of wat Akira voor staat. De makers stoppen er maatschappij kritische elementen in dus dat is altijd wel boeiend om naar te kijken : onbetrouwbare leiders, falende politici, chaos en geweld, protesten, complot zoekers … het lijkt wel Vlaanderen 2022. Jammer dat anime ook heek graag richting psychedelica en surrealisme gaat want dat is voor mij een beetje teveel van het goede. Artistiek kan het hoge toppen scheren maar echt boeien doet het niet. Het einde is daardoor over the top en oninteressant. Conflict tussen Tetsuo en Kaneda komt niet volledig over. Maar Akira zit vol knappe verbeelding (die vermenging van droom en realiteit in het hospitaal bij Tesuo), gebruikt een efficiënte minimale score en gaat in de kern over vriendschap en loyaliteit.

Visueel imponerende klassieker, een showcase waarin Japanse animatie met een tot dan toe ongekend budget naar een zeer hoog nivo werd getild en die (in ieder geval in de loop der jaren) ontvangen werd met welverdiende lof. Ongeveer een half decennium later begon anime het westen meer te veroveren, hoewel het altijd een niche lijkt te zijn gebleven. Veel films werden gedistribueerd door Manga video's waardoor ze ten onrechte manga films genoemd werd. Manga betekent eigenlijk niet bewegend beeld, strip. Nu was Akira ook gebaseerd op een enorme manga reeks.

Akira was mijn eerste kennismaking met anime en voor mij een wat hobbelige rit die niet altijd beviel. Dat was op een kleine tv, met Japanse stemmen en het werd me op het einde allemaal iets te bizar. Nu bij herziening op een wat groter scherm kwam het al beter tot zjjn recht. Akira is een bijzonder ambitieus project geweest dat echt voor het grote scherm bedoeld was. Erg gedetailleerde en kleurrijke tekeningen en heel wat meer frames dan normaal bij vaak veel goedkoper gemaakte Japanse animatiefilms. Wie een veel nieuwere anime met dit detailnivo wil zien zal iets als Paprika moeten bekijken. Natuurlijk zijn er moderne technieken bijgekomen maar Akira voelde voor mij geenszins gedateerd.

Het buitenissige van de film stond me nog goed bij maar ik zie het nu ook wel als een kracht van de film en datgene wat een live action film modaal zal doen afsteken. Die drang naar het gewone, waar we bij de recente live action versie van Ghost in the Shell al een voorproefje van kregen, zal de bewerking weinig goeds doen.

Akira is maar deels cyberpunk. Subtiel zijn de stukjes invloed van Blade Runner. Bijv de korte percussie voordat we een mooi shot van futuristisch Tokyo zien. Bende oorlogen, onrust en chaos in de stad en zijn uiteindelijk niet meer dan decorum voor de veel grotere ramp die gaat gebeuren. En het is moeilijk die los te zien van een obsessie met de verwoesting van grote steden in WO II.

Verder gaat het vooral om mutanten met superkrachten. Een dankbaar thema sinds decennia, voor superhelden bijvoorbeeld, vooral de film Chronicle kwam voor de geest: jongelui die emotioneel onbeheerst zijn om goed om te kunnen gaan met een enorme hoeveelheid macht, voorzover volwassen mensen dat al kunnen. Wel zit er de nodige bloederigheid in.

Het is op het einde dus ook een soort rampenfilm, zeer spectaculair daarin ook. Tussen al het geweld raken de personages helaas wel teveel ondergesneeuwd, zelfs van het centrale karakter Tetsuo leren we te weinig. Nu de film al weinig echt sympathieke karakters heeft helpt dat niet. En de Engelse dub is inhoudelijk zweer twijfelachtig. Altijd zo vreemd om een totaal andere ondertiteling te lezen ten opzichte van wat gezegd wordt.

Het verhaal wordt vooral intrigerender naarmate de mutant kinderen een grotere rol gaan spelen. Wat minder uit de verf kwam was het verzet, waar de vader van Kei in zit. Dat volgde ik niet helemaal.

Dan de muziek, ik vond deze goed. In plaats van futuristisch klinkende synth klanken is er vooral gekozen voor traditionele instrumenten, zij het met soms wat vreemd klinkende vocalen. Vind ik typisch Japans, het combineren van modern met traditioneel. Zij hoeven niet te vloeken met elkaar. Later horen we ook stukjes rockgitaar. Korte klanken die een bepaalde sfeer oproepen. Het is allemaal spaarzaam maar effectief gedoseerd.

Een klassieker, daarom maar eens de moeite genomen om te kijken. Maar ondanks het visueel imponeert en de vibe echt goed is, heb ik er niet erg van genoten. Daarvoor boeide het verhaal te weinig en het belangrijkste, het duurde gewoon te lang. Dik twee, waar ik een minuut of 80-90 wel meer dan voldoende had gevonden. De kijk op de toekomst is boeiend, het geweld lekker rauw en de kwaliteit is zichtbaar, maar ik denk dat het ook allemaal wel niche is en daardoor niet geschikt voor iedereen.

3*

Zo visueel verbluffend ziet het er na 35 jaar niet meer uit, maar degelijk blijft het allicht nog wel een tijdje. De film begint als een soort mangaversie van Fast & the Furious met wilde achtervolgingen doorheen Tokio. De vaart zit er meteen goed in. Wanneer het nodeloos gecompliceerd verhaal zich vervolgens verder ontvouwt, blijft het voor de kijker worstelen om grip te krijgen op de gebeurtenissen en personages. Niet echt iets voor mij want als er in een film meer dan vijf personages opdraven, raak ik de draad al kwijt. Dat het allemaal zo lang duurt, hielp natuurlijk ook niet.

Bijzonder. Ik heb weinig met Japanse cinema (of eigenlijk Aziatische cinema in het algemeen, maar dat ik deze in Engelse dub keek scheelde denk ik wel), maar om bepaalde reden kwam deze toch op mijn pad.
Een scifi uit een lang verleden kijken is altijd wel apart. Extra grappig als die dan in de huidige tijd speelt. Dat het animatie is, maar het natuurlijk vatbaarder voor 'uit de band springen'. Prachtige tekenstijl en hoewel het even doorbijten is bij de Japanse aanpak, kijkt het prima weg. Dystopische setting zijn altijd interessant en de eigenzinnigheid van de film is een grote pre.
Het scifi-verhaal doet zich langzaam uit de doeken en eigenlijk is dat iets wat zich wel vaker voordoet in de hoek waar ik normaal weinig kijk: één of ander al dat niet militair-wetenschappelijk experiment dat niet in de hand wordt gehouden. De daarbij behorende fantasykrachten heb ik niks mee. Naar het einde toe vliegt de boel behoorlijk uit de bocht, maar op een gekke manier beklijft het ook wel, kan mijn vinger er niet goed op leggen. Ondanks dat het niet mijn ding is, kon het mijn aandacht prima vasthouden. Voor de liefhebber zal het daarmee zeker een meesterwerkje zijn.

Een film die terug te vinden is in de MM top 1000, al dan niet de recente versie. Een klassieker uit het Japanse anime genre. Visueel sowieso sterk met veel details en hoog kleurgebruik. Een vrij rauwe prent ook waarbij het bloed in het rond spettert en er ook geen rem staat om het vele bloed bij de minste schram tot uiting te laten komen. Inhoudelijk deed het me denken aan een kruising tussen Blade runner en X-men.

Dystopieën zijn steeds een dankbare context om een film over te maken. Qua sfeerschepping en karaktervorming kan je vervolgens alle kanten uit. Voeg daarbij het vleugje mysterie en complottheorieën en je komt al gauw bij deze film uit. Best onderhoudend en boeiend allemaal al vond ik twee uur toch wat aan de lange kant.

Alles verklarend is het niet, hier en daar bleef ik met vragen achter, maar een rollercoaster was het wel. Vervelen doe je je niet met Akira. Fijn!

Deze film heeft geen introductie nodig. Landmark voor animatie en een van de beste animatie films ooit gemaakt in mijn mening. De film is nergens gedateerd en ziet er tot deze dag briljant uit. Hoewel Akira misschien niet de beste adaptatie is van de manga wat verhaal betreft, blijft het visueel verbluffend als een film. Mooi gebruik van kleuren en prachtige shots van de futuristische Tokyo.

Geweldig

Een keer geprobeerd omdat ik laatst bij een vriend onder de indruk was van de soundtrack was, en nu toch besloten dat Japanse animatie en ik niet samengaan. Het is absoluut prachtig gemaakt en er valt veel te beleven op de soundtrack maar het gebrek aan humor, het geschreeuw en sowieso de dystopische setting is niks voor mij. De gore op het einde was ook niks voor mij. Je zal me nooit horen zeggen dat het slecht is maar ik ga weer lekker terug naar de Bollywoodfilms waar ik me wél in thuis voel. 2,5*