Little Big Man (1970)

Een on-Amerikaanse, sprankelende, gevarieerde en prachtige tragedie, met humor en kleurrijke personages, over een interessant leven vol afwisseling, die werkt als een soort sociale reportage. De tegenstrijdigheid tussen de fundamentele humaniteit van de cheyennes en de hoogmoed van de heersende witte cultuur wordt op een tragikomische en bittezoete wijze tegen het licht gehouden. De kritische blik op het oude westen, de witte cultuur, de schijnheiligheid van het christendom en de kolonistenmentaliteit is cynisch en satirisch. Deze film komt veerig jaar na dato enigszins gedateerd over, maar blijft boeiend om naar te kijken.

Een vreemde eend in de bijt tussen de westerns, maar wel een zeer aangename verrassing.

Little Big Man vertelt het onwaarschijnlijke levensverhaal van een man met een al even onwaarschijnlijke leeftijd. Men weet de kijker echter al vrij snel te overtuigen dat je niet alles even serieus moet nemen, en mede hierdoor ontstaat een soms vrolijke, maar vooral erg luchtige sfeer. Dustin Hoffman speelt in ieder geval uitstekend en zet een vrolijke frisse rol neer als het gelijknamige titelpersonage. Grappig hoe hij de ene keer tussen de Indianen woont, dan weer bij de blanken en zo nog een paar keer heen en weer switcht. Ook faye Dunaway zet een leuke rol.

Na het luchtige begin, wordt de film langzaam aan steeds serieuzer, en komt het drama wat meer naar voren. Gelukkig houdt Little Big Man zijn vrolijke momenten en wordt het nooit te dramatisch. Ondanks de speelduur blijft het van begin tot einde boeiend. Er zit veel afwisseling in het verhaal en het is altijd leuk om Indianen sympathiek neergezet te zien worden, zoals hier ook gebeurt. Daarnaast kent de film ook serieuze kritiek. De blanken komen er hier nogal bekaaid vanaf, en het Christendom wordt ook een aantal keren flink bekritiseerd.

Ik kon het allemaal wel waarderen, en heb me in ieder geval uitstekend vermaakt met deze zeer leuke western. Het einde is trouwens ook erg mooi.

4,0*

Jeetje wat lijkt Forrest Gump in concept en qua toon op deze film. Little Big Man is geweldig. Hoewel het wel een bekende film is, wordt ie toch wat te vaak vergeten. 4 dikke sterren.

weer een mooie rol van chief dan george

“The movies have changed: there’s now this wonderful storyteller Spielberg making benign movies that are enormously successful, while I’m known mainly for making movies about people shooting and cutting each other up. I love his work, but I could never make stuff like that.” (Arthur Penn, 1982)

We observeren een blanke gast, Hoffman, die opgegroeid is als en temidden indianen. Hij wordt uiteindelijk geconfronteerd met de wreedheid van de blanke 'superieure mens. Om in leven te blijven, dient hij van soms van kant te verwisselen, op zijn Barry Lyndon's. Een grote en vooral leuke film.

Voor een uitgebreidere beschrijving en een top 25 aan vergeten New Hollywood klassiekers, kijk hier:

New Hollywood's Lost Classics - The Filmtransition

Een bijzondere trip door het wonderlijke levensverhaal van Jack Crabb.

Inderdaad een Forrest Gump avant la lettre. Fascinerend, grappig, ontroerend, maar ook tragisch.

Door zijn trauma's wordt hij eigenlijk nooit volwassen, maar hij kent ook een veerkracht die uitzonderlijk is. Hij valt van het ene in het andere avontuur. Misschien ten dele omdat hij niet weet wie hij is, en omdat hij zich niet kan binden.

Het is niet alleen de levensgeschiedenis van 'little big man' maar ook de tragische geschiedenis van de indianen. Deze film toont nu eens keihard het niet geromantiseerde en genadeloze verhaal van indianen in het nauw.

De chief is een prachtig personage. Een memorabel figuur. Grappige wijze man.

Vreemd geval in het westerngenre, en dat maakt het ook een goede western. De vergelijking met Forrest Gump is heel terecht, waarbij de wat sullige Jack Crabb ongewild deel uitmaakt van en invloed uitoefent op historische gebeurtenissen. Intussen wordt hij als een speelbal van het lot heen en weer geslingerd van bij de Indianen naar een kwakzalver, opnieuw naar de Indianen enzoverder. Geen zo'n indrukwekkende rol voor Hoffman, in vergelijking met andere van zijn werken. Nee, ik was meer ingenomen door de prachtige fotografie en de opvallende anti-amerikaanse zijde waarvoor de film koos, zeker omdat Custer helemaal niet als een militair genie wordt afgebeeld.

Daarnaast vielen de meer humoristische momenten bij mij wat tegen (die gay indiaan) en vormden een ongewoon contrast met enkele meer tragische scènes. Ik sluit me dus aan bij de mensen die het oerdegelijk maar geen topper noemen. Is net als soortgenoot Forrest Gump, heerlijk onderhoudend.

Dit is toch wel een vreemde western wist dan ook totaal niet van wat ik ervan moest verwachten.

Er zitten dan wel luchtige randjes aan deze western.

Maar er zaten ook beestachtige scenes in zoals de moordpartij op het tentenkamp waar niemand gespaard werd zelfs de vrouwen en hun baby's werden koelbloedig afgeslacht .

Wel zaten er ook genoeg scenes in die wel voor een glimlach konden zorgen .

Zoals Hoffman als een revolverheld de bar komt binnen gelopen tot dat hij wild bill hickok daar tegen het lijf aanloopt.

De film ziet er mooi uit en het verhaal over het leven van Jack Crabb is leuk om te blijven volgen.

Al met al een film die zeker de moeite waard is om te zien .

Al krijgen onze beschaving en het christelijk geloof meer dan eens een ernstige veeg uit de pan en al laat de film het duidelijk uitschijnen dat de Indianen en niet de agressor uit de beschaafde wereld het meest recht hadden op titel van "human being", er zit in deze bijzondere western zoveel luchtige schalkse humor, grappig satirisch gedoe en parodie op de ernstige, heroische western, dan ge de ganse film bezwaarlijk uitsluitend als drama kunt aanzien. Het is een western-buiten-reeks vakkundig door Penn ineengestoken, zodanig dat het boeiend blijft tot het slot.

Dustin Hoffman is uiteraard uitstekend in zijn rol van eigenlijk nietig, onbenullig manneke dat steeds door de mazen van het net glipt.

Zijn schrikkerige verschijning deed me af en toe wel eens denken aan zijn rol in "Midnight Cowboy".

Knappe film.

Probeer dit eens te begrijpen

General Custer tegen Crabb: Still trying to outsmart me, aren't you, mule-skinner. You want me to think that you don't want me to go down there, but the subtle truth is you really *don't* want me to go down there!

Vanavond deze steengoeie western weer eens gekeken. Ik heb Little Big Man al zo vaak gezien en het blijft een hele goeie film. Ik durf gerust te zeggen dat het één van mijn favorieten westerns is. Dustin Hoffman acteerd hier ook een prachtige rol, dit was ook wel zijn beste periode vind ik, de jaren 70 toen heeft hij enkele hele mooie films gemaakt. Zijn beste films vind ik persoonlijk.

Little Big Man is al 46 jaar oud, onvoorstelbaar zeg, wat gaat de tijd snel. Ik kan me nog herinneren dat ik de film lang geleden ooit op een Duitse zender zag en toen flink onder de indruk was van Faye Dunaway. Wat een mooie vrouw was het toen nog zeg. Trouwens de oude Jack Crabb in het begin van de film, die zijn levensverhaal zit te vertellen tegen die journalist, is dacht ik ook Dustin Hoffman, maar dan heel oud gemaakt. O ja, en zeker niet te vergeten, de prachtige soundtrack.

Maar al bij al blijf ik Little Big Man ondanks dat het toch al zo'n oude film is, nog steengoed vinden.

Vreemde, maar wel geslaagde, combinatie van drama en humor.

Hier en daar zijn er een paar zwakkere momenten en (kleine) ergernissen.
Zo is bijvoorbeeld niet àlle humor altijd even sterk en geslaagd. De paarden die en masse ten val gebracht worden en de manier waarop... hmmm. De 121-jarige Jack die vertelt dat hij op tien-jarige leeftijd Cheyenne leest spreken - maar 'uiteraard' spreken alle indianen de ganse film Engels... tja.

Maar wanneer ik die punten in de tijdsgeest van ruim 50 jaar terug probeer te plaatsen, zie ik vooral een boeiend en meeslepend verhaal, met een uitstekend Dustin Hoffman, een acteur die toch wel van verschillende films de dragende kracht is.
En ik vind het altijd fijn wanneer de situatie enigszins anders uitgebeeld wordt dan 'de beschaafde blanken' en 'de barbaarse indianen'. De scene waarin een gans dorp uitgemoord wordt, inclusief Jacks indiaanse vrouw, vond ik behoorlijk pakkend. Onbegrijpelijk waartoe mensen in staat zijn; ook nu nog gebeuren dergelijke wreedheden op verschillende plaatsen in de wereld.

Prima film, zelfs voor iemand die niet bepaald een fan is van het westerngenre.

Nogal merkwaardige, maar grotendeels geslaagde western waarin een hoogbejaarde man verslag doet van zijn leven. Het is naar een boek zo lees ik, maar echt veel meerwaarde heeft dat voor mij niet, die rimpelig geschminkte Hoffman die even in de begin- en eindscene opduikt. Het is een wel vaker gebruikt middel in vooral Amerikaanse films.

Eenmaal in het verhaal zit er een flinke vaart in, als aan de hand van verschillende episodes Little Big Man tot leven komt. Die episodes variëren van grappig tot redelijk flauw, maar de toon verandert nogal eens want soms zit je opeens middenin een geweldsorgie. Op zich moet die afwisseling kunnen, maar ik had wel moeite met de scenes waarin luchtige komedie en heftig drama elkaar overlappen, zoals in de scene dat Hoffman's vrouw en kind worden afgeslacht, tezamen met de rest van het dorp, terwijl de grandaddy (een puike rol van Chief Dan George) met een grote grijns voortschuifelt omdat hij zich onzichtbaar waant. Dat werkt dan voor mij niet helemaal. Overigens is het bizar dat Custer, die lekker lullig wordt neergezet als een gestoorde ijdeltuit, door sommige Amerikanen als een held wordt gezien na nog eens wat te hebben nagelezen over Wachita en Little Bighorn.

Ik zou het percentage Amerikanen dat ook nu nog zo over Custer denkt niet graag de kost geven.

Zelf heb ik wel genoten van die uitbeelding hier

Ik vond het ook zeker een geslaagd portret van Custer hoor. Ik dacht eerlijk gezegd ook dat hij een soort Amerikaanse held was maar zijn faam heeft hij -althans zo las ik- ook te danken aan deze bierreclame die schijnbaar in elke saloon hing.

Originele, onderkoeld grappige satirische western, met Dustin Hoffman als een door indianen geadopteerde simpele ziel die door het noodlot steeds op historisch relevante plekken aanwezig is. De opzet doet hierdoor sterk denken aan een film als Forrest Gump, een vergelijking die nog versterkt wordt door de soortgelijke toonzetting en voice-over. Iets te lang en niet overal even boeiend, maar sporadisch is de film behoorlijk indrukwekkend en tot nadenken stemmend.

Je zou eigenlijk beter kunnen zeggen dat de opzet van Forrest Gump sterk doet denken aan Little Big Man.

Een film die meer deed denken aan Forrest Gump (Film, 1994), terwijl ik stiekem gehoopt had op Dances with Wolves (Film, 1990). Niet dat ik Forrest Gump slecht vond, maar deze Dustin Hoffman heeft niet de gunfactor die Tom Hanks wel had. En de film evenmin.

In het begin vond ik het nog vrij aangenaam om te volgen, laat ons zeggen het eerste uur, maar nadien boeide het me minder en minder. Inderdaad een vrij opmerkelijke benadering van Generaal Custer, een karikaturale satirische benadering wellicht, maar toch. Jack Crab (Dustin Hoffman), nah, een wees die als simpele ziel zich een weg door het leven baant, maar ik kon zijn gedachtegang of beweegredenen niet altijd goed volgen.

De film kent een humoristische insteek, maar komt af en toe ook vrij heftig uit de hoek wanneer een heel dorp wordt uitgemoord. Ook de sfeer van de western was wel steeds aanwezig waardoor het nog een redelijke kijkervaring werd. Maar de topper die ik hoopte te zien, kwam er jammer genoeg niet.