De chemie tussen Doris Day en Jack Carson (die in feite haar mentor was) betekende geld in het laatje voor Warner Bros en dus maakte de studio in korte tijd een flink aantal muzikale komedies waarin de twee sterren min of meer dezelfde rollen speelden. Carson speelt talentscout Doug Blake, die een vervanger zoekt voor de populaire zanger Gary Mitchell [Lee Bowman] die op het laatste moment besluit zijn radiocontract niet te verlengen. Day speelt de jonge, ambitieuze zangeres Martha Gibson die haar baantje bij een platenzaak gebruikt om Doug te overtuigen van haar talent. Doug ziet haar wel zitten - en niet uitsluitend vanwege haar zangkwaliteiten - en besluit haar een kans te geven, maar uiteraard vinden Doug en Martha de nodige obstakels op hun weg.
Eve Arden is (zoals altijd) goed als de bitch, rap van tong gesneden Vivian Martin, Adolphe Menjou voorziet de film van een extra vleugje klasse en S.Z. Sakall speelt (zoals altijd) de vriendelijke goedzak. Het verhaal is erg formulematig en hoewel Day uitstekend zingt, komen haar talenten bij de meeste liedje niet goed naar boven drijven. Veruit het beste liedje is "You Must Have Been A Beautiful Baby", bewerkt tot een prachtig slaapliedje en vol emotie gezongen zoals weinigen dat overtuigend kunnen. Mel Blanc heeft een cameo als Bugs Bunny, maar Day en Carson zien er nogal belachelijk uit in hun konijnenkostuum.