Hi, Mom! (1970)

brutale film! Ik voelde me er erg ongemakkelijk bij. Wel een van de meest doeltreffende maatschappij kritische films uit die tijd.

Wat ik in het begin een erg leuke film vond, ging me naar het einde toe erg irriteren. 2,5*

Het is al zeker een jaar of drie geleden dat ik de film zag maar hij is me altijd bijgebleven, de film neemt zichzelf absoluut niet serieus en komt af en toe zo amaturistisch over als het maar zijn kan maar dit is slechts schijn en dient als dekmantel voor de geweldig gevatte en getimede grappen en leuke personages (inclusief De Niro die hier al liet zien dat hij het in zich had) naast dit alles geeft de film ook nog eens een heel goed tijdsbeeld, dus mensen laat je niet misleiden door de goedkope dvdhoes en koop de film gewoon het moet echter wel je humor zij maar als het dat is geloof me dan valt er een hoop te genieten.
Het is echter zoals ik zei alweer een lange tijd geleden en ondanks mijn vele gestelde poitieve punten durf ik toch geen te hoog cijfer te geven, houd het voorlopig maar op-

3,5 sterren

Wat een flutfilm.

Buiten de soundtrack weinig goeds aan te merken aan deze film. Geen humor gezien en heel dat 'Baby Be Black' gedoe vond ik enorm irritant. Brian De Palma slaat in zijn beginperiode volledig mis voor mij.

*

Originele maar ook onsamenhangende en soms chaotische film. Het ziet er allemaal uit alsof het een home-movie betreft. Vooral interessant vanwege één van de eerste films van zowel Robert DeNiro als Brian DePalma. Leuk om een jonge DeNiro te zien wiens potentie al goed te zien is, vooral in de scene waarin hij auditie doet voor agent.

Die Black Power sequentie was bijzonder verontrustend, plaatste de redelijke lollige rest van de film in een totaal ander context. 3,5*

Film met 2 gezichten. Enerzijds een romantisch, beetje ondeugend komedietje, anderzijds bittere ernst met racistische, terroristische aspecten.
Vond de momenten waarop van de film werkelijk te genieten viel al te schaars en een éénheid van gedachte vond ik er ook niet in.

Had eigenlijk een kopie van Rear Window verwacht maar deze gaat een wel heel zwartgallige kant op met. Plaats dit in het countercultuurhistorisch perspectief en je hebt een sterk satirische en verontrustende film. Jammer dat de film aan zowel het begin als het einde totaal geen sturing heeft wat enorme afbreuk doet aan de algehele impact. DeNiro's rol is hierin duidelijk een voorbode van Travis Bickle.

3*

Opmerkelijk project van de Palma. Ik weet een kleine week later nog niet zo heel goed wat ik ermee aan moet en of ik het nu echt geslaagd vond.

Zijn Hitchcock invloeden zijn opzichtig terug te vinden, omdat de link met a Rear Window overduidelijk is. Maar eigenlijk lijkt dit in de uitvoering helemaal nergens op het werk van de oude meester. Het is een experimentele film en de Palma past mooi in het rijtje van (later) invloedrijke filmmakers in opkomst, die eind jaren ‘60/ begin jaren ’70 Hollywood veroverde met creativiteit om later pas echt grootse dingen te doen. Want groots is dit wat mij betreft zeker nog niet.

Er zweven een hoop ideeën rond in de film. De film is wild qua structuur en qua beeldtaal en ontleent daaruit voor een groot deel zijn kracht. Uiteindelijk vond ik de film helaas vrij stuurloos. Dialogen komen nauwelijks uit de verf omdat het allemaal wat geforceerd is. De motieven van het hoofdpersonage blijven vaag. Ook de Niro kan het geheel niet voldoende kracht meegeven. Vond hem niet slecht, maar zeker ook nog niet ontzettend veel potentieel tonen of zo. Het verhaal is hit and miss, de ene scène werkt een stuk beter dan de ander. Het voyeuristische blijft nogal in het luchtledige zweven en de lijn met het Be Black Experience verhaal is erg dun, wat het nu in deze film deed vatte ik niet echt. De Palma lijkt van alles te willen, maar wat dat nu precies is komt hoe dan ook niet helemaal over.
De zwart/wit home video stukken vond ik te lang voor een punt dat al vrij snel duidelijk was. De grap op zich was leuk, maar was het eenvoudig gezegd wel zat na een minuut of 5. Het verontrustende dat de lengte van die scènes voor elkaar moesten krijgen, kwam op mij niet helemaal over. Jammer want op zich hadden deze stukken echt potentieel.

Hi Mom! komt verder in veel opzichten wat goedkoop over, wat natuurlijk met het lage budget te maken heeft. Maar het past wel bij het experimentele karakter van de film. Het geheel blijft overwegend ook wel boeien en het is vrij uniek allemaal. Het is zeker niet volledig geslaagd, maar liever een film die zo nu en dan uit de bocht vliegt, dan een experimentele film zonder lef. Interessant en daarom 3 sterren. Hoewel de Palma na Phantom of the Paradise wat meer binnen de lijntjes ging kleuren en zijn films minder eigenzinnig werden, kwam het zijn werk wel ten goede.