The Last Tycoon (1976)

prachtige film.

Helemaal mee eens ; en de cast was super:

De Niro, Curtis, Mitchum, Moreau, Nicholson, Pleasance , Milland, Strauss, Carradine....

Wel goed geacteerd en geschoten maar er gebeurde gewoon te weinig interessants.

Goed acteerwerk van Robert Mitchum en Jack Nicholson maar De Niro viel wat tegen moet ik zeggen, hij doet het zeker niet slecht maar echt overtuigend is hij ook absoluut niet. Heb sowieso weinig positiefs te melden over deze film, een prachtige shot aan het einde.. waar De Niro lopend in het donker verdwijnt.. maar hier is dan ook echt alles mee gezegd.. Het verhaal is ongelofelijk saai en wist me bijna geen enkel moment te boeien, heb me daarom ook ontiegelijk zitten vervelen en de personage van De Niro werkte constant op m'n zenuwen.. hij zit de hele tijd achter die Didi trut aan en gedraagt zich steeds weer als een sukkeltje.. en Didi weet ook niet wat ze wil, de ene keer wil ze wel en dan wil ze weer niet.. bla bla bla... Het kwam me werkelijk de strot uit. 1,5 sterretjes..

Is deze al op DVD te verkrijgen, ik heb hem vroeger in de bioscoop gezien en vond deze film pure klasse.

Prachtige laatste film van Elia Kazan. Supercast weer.

Heel bijzondere film, maar niet compleet geslaagd te noemen. Toch zeker het kijken waard.

Niet bijster interessant. Alleen gekeken omdat De Niro meedeed. Hij deed het goed, maar het verhaal was niet echt interessant.

Even een correctie: Didi was die oudere actrice die steeds moeilijk deed. De naam van de jonge vrouw in de film was Kathleen Moore, gespeeld door Ingrid Boulting. En man, wat een vrouw is dat! Alleen al voor haar een halve ster erbij!

Weet iemand trouwens wat de bedoeling is van die laatste scene? Is dat de rug van Robert Mitchum die je ziet terwijl hij gekust wordt door Kathleen Moore? Wordt er geïnsinueerd dat het personage van Mitchum alles opgezet heeft om Stahr ten prooi te laten vallen aan liefdesverdriet en zo ten val te brengen? Iemand die het boek van Scott Fitzgerald gelezen heeft?

Middelmatig drama.

Het begin van de film is best goed, maar ergens halverwege gaat het zo traag vooruit dat je als kijker wel erg veel moeite moet doen om geboeid te blijven kijken.

Het verhaal draait op dat moment ook wat in rondjes, met Monroe Stahr en Kathleen Moore die niet lijken te weten wat ze willen.

Met de intrede van Jack Nicholson's personage komt een klein beetje vaart in, dat uitmondt in een bevredigend einde.

Robert De Niro deed al beter. Hier zie je dat hij dat jaar met oa Taxi Driver belangrijkere rollen had. In de scènes met Jack Nicholson (wat keek ik er naar uit om De Niro én Nicholson samen te zien!) wordt hij weggeblazen door Jackieboy.

Verder is Tony Curtis erg amusant, en doen oa Robert Mitchum en Ingrid Boulting het ook niet slecht. Donald Pleasance valt tegen.

Sfeervol, degelijke muziek, redelijk mooie decors, maar als geheel kan dat het gebrek aan vaart niet opvangen.

3

Bijzondere en sfeervolle 70s film over 'Klassiek Hollywood'.

Mooie rol van Robert de Niro in zijn goede periode. Een merkwaardig personage, die worstelt met het verlies van zijn vrouw en de eenzaamheid die hieruit voortvloeit.

Hij is een workaholic, die als producer beslissingen neemt waar niet iedereen blij van wordt.

Beetje vervreemdend, melancholisch en mysterieus. Laat zich niet zo makkelijk onder een bepaalde noemer vatten; ik houd daar wel van.

Redelijk boeiende rol van De Niro, met name wanneer zijn personage aan het werk is; dit vind ik de interessante stukken uit de film. Mooie zwart-wit “film-in-de-film” scenes, De Niro die aan een tekstschrijver uitlegt hoe je een film maakt…; daar had ik liever meer van willen zien want de hele romance –of poging daartoe- deed me niet veel en het nam behoorlijk wat tijd in beslag. Het is allemaal wel sfeervol in beeld gebracht en het einde is sterk.

Matige film over een succesvolle filmproducent in het Hollywood van de jaren '30. Een wat onsamenhangend begin en vooral nogal traag en langdradig. De film concentreert zich te veel op het liefdesverhaal en minder op het meer interessante film maken. Een paar goeie scenes (zoals de scene met De Niro en Pleasance) en twee goeie rollen van Robert De Niro en Robert Mitchum weten de film niet te redden.

"I can't stop looking at you." Me neither. Wat een prachtige vrouw was Ingrid Boulting indertijd. De film stond al een tijdje op mijn watch-list en ik zag dat het deze maand van Netflix verdwijnt. Dus ik heb er toch even de tijd voor genomen.

Ondanks het chaotische begin wist de film mij op een gegeven moment wel te interesseren. Maar het kwam maar niet van de grond. Ik bleef vooral gefascineerd kijken naar Boulting. Er zijn ook best wat grote namen in deze film te zien zijn. DeNiro en Nicholson heb ik altijd al eens samen willen zien werken. Van zulke acteurs van formaat had ik echter meer verwacht.

Aan het einde dacht ik "waar heb ik naar zitten kijken?". Toch geef ik het een voldoende omdat het mij net genoeg boeide om te blijven kijken en omdat het acteerwerk ook niet slecht is te noemen. Er had wel meer in gezeten in de film op verschillende gebieden.

Ik vond dit een heel behoorlijke film. Het geheel deed enorm jaren 50 aan maar wel stijlvol en toch met wat moderne nuances. Prima tempo, vooral door de enorm sterke en snedige montage. Het verhaal is in de basis best boeiend, maar wel vond ik de film als geheel wat afstandelijk. Dat maakte dat de film wel vermaakte maar me nooit helemaal greep, zeker het centrale liefdesdrama terwijl dat nu het het centrale deel van de film was. Uiteindelijk zie ik wat de regisseur wilde maar helemaal overbrengen lukte hem niet. Geen idee wat het precies was. Allicht het onderkoelde acteren, de vele grijze ruimtes, de kale soundtrack. Stuk voor stuk best goed, maar wel wat klinisch. Maar de positieve punten helpen de film wel nog met gemak aan een goede voldoende. 3,5*.

Een onbekend klein pareltje van een film met de nog zeer jonge De Niro en een goede bijrol van de altijd super sterke karakterkop Nicholson. Ook met goede bijrollen van zeer bekende gezichten, Tony Curtis, Donald Pleasence en de beeldschone Theresa Russell.

bij momenten visueel indrukwekkend (bv wanneer de Niro Boulting voor het eerst ziet, is het drijvend op een reuzegroot kartonnen hoofd), inhoudelijk soms vaag, onduidelijk, mysterieus (die scene waar de Niro een film speelt) en de aan/uit relatie van De Niro/Boulting is te gerekt. Briljante scene : ping pong scene tussen De Niro en Nicholson waarin geluid sterker wordt en de ping pong slagen rapper gaan om de ergernis van De Niro te laten voelen. Een zeer wisselvallige film dus maar wat een knappe fotografie van Victor J Kemper (wie ? nochtans 59 films op zijn actief) bv de scene in het huis - in feite enkel een geraamte van hout - aan de zee waar Boulting en De Niro de liefde bedrijven. Ondanks de mankementen (te lange uitweidingen in dialoog, onduidelijk plot) toch een interessante film om naar te kijken maar ook inhoudelijk want je ziet hier de zakelijke kant van Hollywood maw de manier waarop De Niro een film superviseert aan de montage tafel is louter functioneel en commercieel (hoe kunnen we die film best verkopen ?). Wanneer er een paar scenes verder dan plots door De Niro wordt geroepen om een film te maken die geen geld zal verdienen (de aanwezige bestuursleden vallen bijna achterover), lijkt me dit bijna een inside joke van Kazan.