Ragtime (1981)

Aardig tijdje geleden dat ik deze gezien heb, maar hij maakte toen veel indruk. Cagney zet zijn rol van klootzaak met verve neer. 4 sterren.

Beetje langdradige film met een aantal verhaallijnen die onnodig lijken te zijn. Al met al toch niet onaardig, en met een grote, bekende cast; met bv. Jeff Daniels en Samuel L. Jackson in hun eerste rollen. 3*

James Cagney en Samuel L. Jackson in 1 film. Dat dat mogelijk is zeg! ]

Schitterende film! Ik had niks voorkennis betreffende deze film, alleen bekeken omdat ik een grote fan ben van de films van Milos Forman. Moet gezegd, van degene die ik reeds bekeken heb, en dat zijn ze belange allemaal niet. Ik kijk er vooral naar uit om ook zijn eerste, nog in Tsjechoslovakije gemaakte films te ontdekken. Maar wat ik totnogtoe van de man gezien heb dat in Hollywood is geproduceerd, allemaal grote klasse. Daar zijn natuurlijk de kunstwerkjes waar het bijna iedereen over eens is zoals "One Flew Over the Cuckoo's Nest" en "Amadeus", maar ook een naar mijn mening sterk onderschatte parel als "Goya's Ghosts" en het voortreffende "The People vs. Larry Flynt". Zelfs "Hair", als zijn bijna laagst genoteerde film op IMDb haalt toch nog een score van 7,1!
Deze Ragtime uit 1981 krijgt van mij een ere-plaatsje naast Cuckoo's Nest en Amadeus! Zoals we van Milos gewoon zijn is alles op de scene tot in de perfectie uitgewerkt. De kostuums zijn schitterend, de decors levensecht, het camerawerk perfect. Het begin van het script is een huzarenwerkje. Het eerst uur van de film word je meegezogen van de ene gebeurtenis naar de andere, door een fantastische montage, uitstekende acteer prestaties, en intrigerende personage's. Je hebt geen idee waar deze film naartoe gaat, waar, of welk het verhaal is waar het uiteindelijk om zal draaien. Het begint zowat met drie verhaallijnen, die beetje bij beetje mooi in elkaar vallen en ons zo bij het hoofd-thema van de film brengen. Vanaf dit punt gaat de film een wat klassiekere weg op, maar dan ben je al zo meegetrokken in de gebeurtenissen dat de spanning het reeds moeilijker maakt om ook nog oog te hebben voor de meer filmtechnische details, een tweede keer bekijken is de boodschap!
De eindplot is aardig uitgewerkt, met een (spoiler)onverwacht einde dat natuurlijk eigenlijk toch wel te verwachten was.

een aanrader maar niet zo bekend al had deze film ook oscars gewonnen.

Niet vergeten met de muziek van de geweldige Randy Newman!

Trailer Youtube

Prachtige film over een zwarte pianist die gerechtigheid wil als hij wordt lastig gevallen. De film speelt zich af aan het begin van de vorige eeuw in New York en geeft een mooi tijdsbeeld weer met een werkelijk prachtige aankleding. Een aantal meeslepende verhaallijnen die op een natuurlijke manier naar elkaar toe werken en waarbij de personages ook allemaal goed overkomen. Een prima cast waarbij dit de laatste rol betekende voor James Cagney.

Mooie rijke vertelling die mooi tijdsbeeld geeft. Verschillende verhaallijnen zijn goed verweven met een sterk drama in de kern.

Prachtige blu ray uitgave waar ook een workprint versie van 177 minuten.

4*

Heel goed belle époque drama van Forman. Hij brengt deze periode mooi tot leven met indrukwekkende decors, heerlijke muziek, glamoureuze lifestyle en korte actualiteitsequenties. Hier wordt ook duidelijk dat een acteur op het hoogst van zijn talent is wanneer er een goede regisseur in de stoel zit. En dat gevoel had ik hier zeker. McGovern, een vrij middelmatige actrice, is hier zonder meer onvergetelijk als de wat dwaze Evelyn Nesbit, een bekend model uit die tijd, wiens mentaal zieke man een moord beging in het openbaar. En Rollins ook natuurlijk, veel te vroeg overleden.

Ragtime vermengt historische feiten met fictie. Het verhaal wankelt uiteindelijk in de richting van de zwarte pianist Coalhouse Walker, die het mikpunt wordt van een racistische grap door brandweerlui en koppig alles doet om genoegdoening te eisen. Maar Forman is formeel : in die tijd was de vrijheid van de zwarte erg relatief.

Erg de moeite. Ik verwachtte dat de verschillende verhaallijnen zouden samenkomen maar dat doen ze niet. Het zijn twee losse verhalen die zich naast elkaar afspelen maar er is idd wel sprake van een sterke verweving van beide plots. De finale akte in de belegerde bibliotheek waar Cagney (in zijn laatste filmrol) de situatie moet onder controle houden vond ik veel te lang uitgewerkt.