High Plains Drifter (1973)

Tja het zijn dan ook bijvoeglijke naamwoorden. Het gaat om de drifter en waar ie is neergestreken en waarom...

Roger Thornhill De aller eerste keren dat ik de film gezien heb ben ik er altijd vanuit gegaan dat ze hem voor dood achter gelaten hadden terwijl dat niet zo was.
Maar door hier de reviews te lezen en de film nogmaals te bekijken kom ik toch ook tot de conclusie dat het hier om een geest ging zoals jij het ook al aangaf hier onder.
Omdat ik altijd gedacht heb dat hij niet voor dood achter gelaten is.
Komt omdat het zeker voor een western vrij apart is dat het verhaal over een geest gaat.
Normaal verwacht je dan ook dat geesten door muren heen gaan en zo daar zijn genoeg voorbeelden van films van maar hier zie je dat niet en verwacht je dan ook niet zo snel dat het hier over geest gaat.
Ik ken verder ook maar een western waar dit thema in voor komt Purgatory (1999)
Wat Clint Eastwood betreft ik zie hem graag acteren al heeft er ook Clint er mindere films tussen zitten. Maar zoals jij het ook al aangaf hij heeft voor de rollen die hij speelt en dan met name de westerns en Dirty harry films de perfecte uitstraling voor .
Maar dat hij niet alleen de koele actie held kan spelen bewijst hij wel in zijn latere rollen b.v. in The Bridges of Madison County (1995) of in Million Dollar Baby (2004).
Wel ben ik van plan om High Plains Drifter eens een keer op Blu -Ray te kopen .
Misschien komt er nog wel een keer een mooie box vanuit met zijn beste westerns erin en met nl subs .

In mijn ogen mist deze film qua verhaal, decor (de filmset) en acteerwerk (muv Clint himself) de kwaliteit van films als Once Upon a Time, Fistful, Few Dollars More, etc...Ik vond het een tegenvaller.

2,5*

Aardig filmpje voor tussendoor.

Qua verhaallijn is het allemaal wat kort en slapjes en vond het nergens echt boeiend worden.

Film hobbelt lekker door tot het einde.

Clint Eastwood is hier wel echt top. de rest van de acteurs waren wat mij betreft wat opvulling voor het verhaal, de gehele film draait puur om eastwood die overal de hoofdrol opeiste en dat is ook helemaal niet erg. nog steeds een genot om naar deze acteur te kijken.

Machtige western van en met held Clint. Wat een figuur. Zwaait er gewoon weer de ene na de andere briljante one-liner uit en is zo cool als ik weet niet wat. Hoe duister deze 'High Plains Drifter' eigenlijk ook is, de film heeft me regelmatig vreselijk aan het lachen gebracht door die droge opmerkingen van Clint + de streken van bepaalde andere bijzondere karakters in de film, vooral die kleine gast is geinig.

Binnen een minuut zat ik al in de film - nou komt dat vooral omdat Clint direct z'n camera naar de fantastische setting toezwaait. Erg mooi. De film heeft constant iets mysterieus en het mysterie ontrafelt zicht steeds meer naar het einde toe. Echter wordt nooit 100% duidelijk waar je nou eigenijk naar gezien hebt. Ik hou ervan. Wat mij betreft is Clint een één of andere duistere geest die uit de Hel komt om wraak te nemen op alles en iedereen die hem in het verleden datgene hebben aangedaan. Lijkt me ook het meest voor de hand liggende. Ja erg genoten van deze prent. Sfeer, settings, muziek, Clint. Klasse film.

Curieuze Western, bijna een persiflage van het genre. De spreekwoordelijke lonesome stranger rijdt een dorpie aan een groot meer binnen, dat lijkt bijna opgetrokken speciaal voor de film (zodat cast en crew zich tussen het filmen door konden vermaken?). Het water is nooit in beeld, de gortdroge desert des te meer, de huizen die er staan lijken decor stukken. Bij z'n entree valt op dat niemand geen ene zak te doen heeft, behalve dan anderen zitten vervelen. Zo zie je maar: ledigheid is des duivels oor kussen, lijkt onze Clint bijna te willen zeggen. Maar het verhaal ligt gelukkig op een minder existentieel niveau. Zoals in veel Clint Eastwood films komt onze favoriete gun slinger verhaal halen. Een dun verhaal. Toch valt het nodige te genieten omdat alles zo vet wordt neergezet in soms ridicule scenes en dialogen, de laffe dorpelingen, de in en in baddie bad guys. Twaalf jaar later zou Eastwood het verhaal van een eenzame wreker die na gedane zaken met stille trom vertrekt nog eens dunnetjes, beter en sfeervoller overdoen in Pale Rider. In veel van zijn films in de 70-er jaren zit eigenlijk een campy karakter. Dat is wat films als The Eiger Sanction en Every Which Way But Loose op hun bijna onnavolgbare manier zo genietbaar maakt. Latere Clint films vertonen veel meer ernst. Een veelzijdige cineast, voorwaar.

High Plains Drifter vind ik geen sterke film

Normaal gesprokken kan ik de rollen en films van Eastwood wel waarderen, maar in deze film slaat hij toch wel voor mij behoorlijk de plank mis. In eerste instantie lijkt Eastwood een rol te spelen zoals die al zo vaak doet, namelijk die van een wat zwijgzame maar coole man. Maar al gauw blijkt het personage van Eastwood niet alleen zwijgzaam en cool te zijn, maar ook een vervelende irritante zak. Dat Eastwood aan het begin van de film een (irritante ) vrouw verkracht deed mij de wenkbrauwen al een beetje fronsen, maar eenmaal als Eastwoods personage heeft besloten om het dorp te helpen tegen een paar bandieten gaat hij zich als een king gedragen en zet meneer het hele dorp op zijn kop. Nu leert de film ons wel dat Eastwoods personage daar naar nog wel zijn motieven voor heeft. Maar dat doet voor mij niet af dat ik mij mateloos aan het gedrag van Estwoods personage zat te ergeren en ik het totaal niet grappig vond hoe hij het dorp op zijn kop zetten.

En dan die dwerg, die haalde ook wel een beetje het bloed onder mijn nagels vandaan. Ik vind hem een behoorlijk irritant personage. De pogingen om via hem humor in de film te krijgen zijn, net zoals bijna alle andere pogingen tot humor, mislukt.

En dan het acteerwerk. Tja. Eastwood speelt eigenlijk niet slecht in deze film. Het is de rol die Eastwood in deze film speelt die mij niet helemaal aan staat, maar Eastwood zelf acteert eigenlijk best wel goed. Die dwerg had een irritante rol en vond ik ook niet goed acteren. De vrouwelijke rollen werden ook niet goed neergezet. De rest van de cast acteert eigenlijk nog best wel goed. Vooral de bandieten wisten mij toch wel te overtuigen, hun rol had dan ook wel wat groter mogen zijn.

De muziek van Dee Barton vond ik ook niet zo geslaagd. Ik vind de muziek maar een slap aftreksel van het eerdere fantastische werk van Ennio Morricone. Barton heeft slecht werk geleverd voor deze film.

Wat dan weer wel goed is het camera werk in deze film. O.a. Eastwoods aankomst in het dorpje is fantastisch gefilmd. Om dan nog een positief punt te noemen. De manier hoe Eastwood die bandieten aan het eind aanpakt vond ik ook wel leuk.

Aan het eind van de film word min of meer gesuggereerd dat Eastwoods personage de geest van Duncan is. Tja ik had al de hele film het vermoeden dat het deze kant uit zou gaan, maar ik vind dit eerlijk gezegd niet echt bij een western passen.

Al met al een slechte film waar ik mij niet mee vermaakt heb. Ik vond deze film behoorlijk langdradig met mislukte pogingen tot humor. Het hele mooie camera werk en het feit dat het acteerwerk van een groot deel van de cast toch wel in orde is red de film nog een beetje, maar desondanks helaas een zware onvoldoende.

1,5 ster voor deze film.

Njah.

Een Western met twee gezichten. Jammer genoeg zit het tweede gezicht verscholen achter het eerste, waardoor het volledig z'n waarde verliest als je in de basis al niet mee kan gaan met deze film. Met andere woorden, je moet de film al leuk vinden om het te appreciëren.

Je ziet het inderdaad niet zo heel vaak, een (klassieke) Western met wat bovennatuurlijke elementen/een dubbele laag. Meestal zijn het toch redelijk platte verhaaltjes die zonder boe of bah verteld worden. High Plains Drifter is dat niet echt. Het is iets mysterieuzer.

Probleem is dat dat alles zich verschuilt achter een facade voor een oerplatte doorsnee Western. Zowat alles wat mij verveelt aan Westerns zit in deze film. Het flauwe personage van Eastwood, de geforceerde cool van Eastwood, de barlelijke landschappen, slechte muziek, het magere basisplotje ... je zit ook voor 90% naar een gewone Western te kijken, die 10% vallen compleet verkeerd als de rest je niet aanstaat.

Vond het verder ook niet zo héél speciaal. 't is ook niet geweldig abstract of diepgravend. Visueel mijn ding helemaal niet en Eastwood is echt een klier van hier tot in Tokyo. Als regisseur is hij dan nog nét iets beter dan acteur, want vooral voor de camera vind ik hem compleet onuitstaanbaar (en al helemaal in dit soort rollen).

Compleet niet aan mij besteedt ... ga binnenkort El Topo maar een keetje kijken. Het écht werk zeg maar.

0.5*

Prachtige western, met een stoere Clint Eastwood! Als je meerdere westerns van hem hebt gezien, dan is het mogelijk dat zijn personage ietwat vreemd in elkaar steekt. Tegen het einde aan raakte ik een beetje verontwaardigd, maar in de slotseconden werd dit helemaal weggenomen! Toppertje!

Tot mijn verbazing was er toch nog een film met Clint Eastwood die ik nog niet gezien had. Deze dus. Maar of ik daar nou echt iets aan gemist had, mwah. Niet onder de indruk.

Clint zelf is vooral z'n gewone stereotype held - misschien een heel klein tikkeltje minder sympathiek dan anders, maar verder een op een - tot en met de bits uitgesproken oneliners aan toe. What's not to love. Maar voor de rest kan ik het niet erg worden met de film, de mysterieuze aanpak vind ik niet heel erg goed gelukt, de flashback scenes komen wat te vaak terug, de cinematografie is wat twijfelachtig, en de landschapjes doen me ook maar weinig. Dan het gedoe met het bar lelijke dorp nog...

Sterke western. Clint Eastwood is goed op dreef als 'The Stranger' die een stadje binnenkomt en besluit te helpen wanneer 3 mannen wraak willen op de mensen uit het stadje. De film gaat al gauw behoorlijk los wanneer na een minuut of 15 3 mannen vermoord worden(waarvan één man door zijn voorhoofd wordt geknald) en een vrouw verkracht wordt. Het stadje ziet er mooi uit en de omgeving ziet er eveneens mooi uit. Er hangt een grimmige sfeer in het stadje mede dankzij Clint Eastwood, die een sterk personage neerzet, en een aantal fijne oneliners laat horen. Qua actiescènes is het ook prima in orde, er zitten een aantal vermakelijke shootouts in.

Ze vroeg er toch wel heel erg om!

Deze film valt inderdaad te vergelijken met de latere film Pale Rider, echter vind ik High Plains Drifter aangenamer om te bekijken. Misschien ook wel omdat Clint in Pale Rider een beetje te oud wordt voor de rol van wraakengel maar ook omdat zijn latere films naar mijn mening soms té ernstig en zoetsappig werden. Clint is gewoon op zijn best in zijn rol als zwijgzame anti-held.

Heel wat gelijkenis met de films die Clintwood speelde onder regie van Serge Leone.

Niet ongewild denk ik want teveel ingrediënten, zeg maar cliché's, zijn terug te vinden.

Een "One Hero"-wraakfilm maar met een veel luchtere toon want teveel western-karikaturen passeren de revue en bepaalde toestanden zijn bepaald grappig.

Belet allemaal niet, hoe ge het ook beziet, dat "High Plain Drifter" een vlot, genietbaar en zorgeloos kijkstuk is.

You're going to look pretty silly with that knife sticking out of your ass

De laatste jaren is Clint Eastwood wat op zijn retour naar mijn gevoel. Hij heeft een aantal interessante films gemaakt (als regisseur en als acteur) maar met films zoals Invictus kon ik weinig en The 15:17 to Paris zegt me zelfs absoluut niets. Dan maar eens op zoek gaan naar wat van zijn ouder werk en waar beter te beginnen dan bij een film die de gloriedagen van de Man with No Name doet herleven?

Zo’n 10 jaar na The Good, the Bad and the Ugly komt Eastwood dan ook af met een film die qua thematiek netjes aansluit op de Leone films. Een mysterieuze vreemdeling die meer dan behoorlijk uit de voeten kan met pistolen (en zelfs dezelfde ‘kunstjes’ doet zoals het wegschieten van hoeden) maar wel met één groot verschil. De vreemdeling is High Plains Drifter is een stuk gewelddadiger. Gelukkig, want dat geeft de film toch zijn eigen smoel en dat is op zich wel nodig. Het resultaat is een ietwat duistere film waar het er sterk op lijkt dat de geest van de vermoorde Duncan is teruggekomen en letterlijk hel en verdoemenis zaait. Een ontknoping waar misschien een aantal pistes voor gelden (is het de broer van Duncan, hebben ze Duncan voor dood achter gelaten en is hij teruggekomen, …) maar voor mij is het idee van dat Duncan als een duivel nederdaalt de meest leuke.

Eastwood maakt er dan ook een leuk visueel filmpje van met een aantal harde scènes. Ik ben normaal gezien niet zo’n enorme fan van dit soort rauwe Westerns (geef mij maar John Wayne, die besloot trouwens na het zien van deze film om nooit met Eastwood te willen werken) maar hier past het werkelijk perfect. De zweepscène, die dreigende soundtrack, het stadje dat letterlijk en figuurlijk rood wordt geverfd, … Eastwood speelt dit ook met een flair die alleen hij kan afbrengen en trekt de film compleet naar zich toe. Dat betekent echter niet dat de rest van de cast minderwaardig is. Zo is Billy Curtis geweldig als Mordecai en is het een uitstekende zet om Buddy Van Horn (de stuntman van Eastwood in talloze films) te casten als Marshall Duncan.

Flink mee geamuseerd in ieder geval en krijg meteen zin om me nog eens wat in het oeuvre van Sergio Leone te verdiepen. Eastwood blijft geknipt voor dit soort rollen en weet in één van zijn eerste films als regisseur ook voor de volle lijn te overtuigen. Lijkt me zo het type film dat echt kan groeien per kijkbeurt, benieuwd wat ik hier later van ga vinden. Een verhoging sluit ik in ieder geval niet uit.
4*

Eigenlijk een vrij a-typische Eastwood western (Ook onder regie van Eastwood), waarbij hardheid

wordt gecombineerd met humor, en de film op het laatst zelfs een hallucinante, mysterieuze

kant opgaat waarbij Eastwood een visueel sfeertje creeert vrij uniek voor al het andere werk van hem.

Heb overigens nogal de neiging de link te leggen met zijn The Outlaw Josey Wales die hij enkele jaren

later maakte. Dezelfde combi van hardheid en humor, en voor mij van bijna gelijkwaardig niveau.

Puike western van en met Clint Eastwood.

De film doet terugdenken aan de Eastwood films die hij maakte onder regie van Sergio Leone.

De typische rauwe stijl, de weinige dialogen voor Eastwood zelf.

En het typische einde met een vuurgevecht.

Maar het is allemaal zeer goed gemaakt en boeiend, zelfs leuk, om volgen.

Kortom: voor wie van een échte western houdt, dit is er eentje !!

High Plains Drifter heeft wel wat weg van Eastwoods films onder Sergio Leone. Het niveau van de topwesterns van Leone wordt niet gehaald, maar degelijk is deze western zeker. Het is een rol die Eastwood op het lijf geschreven is. En het hoeven niet steeds westerns te zijn, want ook in Dirty Harry vertolkt hij een soortgelijke rol van lonesome outlaw van weinig woorden, maar vele daden. Die priemende half dichtgeknepen ogen, het charisma en de flair straalt er vanaf.

Maar in deze High Plains Drifter is de vreemdeling ook niet vies van een beetje geweld en de verkrachtingsscène deed ook bij mij de wenkbrauwen fronsen. De vooringenomenheid en het aftroggelen van de lokale handelaars was eveneens bizar, maar bevatte wel een komische noot. Het contrast met de andere bewoners was iets te karikaturaal en gepolariseerd. Het waren stuk voor stuk een stelletje onbenullige laffe angsthazen. Verder vond ik het doel van het meer zeer bevreemdend. Het water had totaal geen betekenis of invloed op de film.

Eastwood draagt de volledige film en houdt hem op een degelijk niveau. De rest vond ik wat minder al was Mordecai nog wel een leuk personage. Vooral de beginsscène waarbij Eastwood het stadje binnenkomt werd erg goed in beeld gebracht. Maar de cqmera-uitvoering zat de hele film door wel goed. Degelijke western zonder er echt bovenuit te springen.

Eastwood gaat in het begin van zijn regiecarriere op herhaling van Sergio Leone's succesvolle spaghettiwesterns waarin hij de hoofdrol speelde. Hoewel het niveau nergens gehaald wordt van Leone's films (oa door de mindere score), blijft het een fascinerende film. Eastwood weet ontzettend goed een sfeer te creëren en de beelden van het dorpje in the middle of nowhere zijn fraai. Zijn hoofdrol als zwijgzame vreemde staat Eastwood ook goed. Waarom zou je een winnende formule moeten veranderen?

Het plot zelf vond ik minder interessant. De lui in het dorpje waren niet zo interessant en bovenal een beetje stupide. De backstory deed me ook niet zoveel. Er zit wel veel symboliek in de film, waar Eastwood ook verschillende audiovisuele referenties in de film stopt.

Leuk om deze film in een #metoo tijdperk te zien, want sommige scènes zouden anno 2020 100% buiten de film gelaten worden.

Desalniettemin een leuke vroege film van Eastwood die niet altijd evenwichtig aanvoelt.

3,0*

Onlangs een serie films van en met Clint Eastwood gekocht op Blu-ray, en deze was er een van.

Prima film is het nog steeds en in deze versie nog kleurrijker dan voorheen.

Heb opnieuw veel plezier beleefd aan deze prent.

Degelijke western van en met de legende Clint Eastwood himself. De film wordt gekenmerkt door een soort van paradox; langs de ene kant voelt het aan als een erg stereotiepe western die elk gekend genre-trucje uit de kast haalt, langs de andere kant zet High Plains Drifter zich al vanaf het begin af tegen de verwachtingen van de kijker en de procédés van het westerngenre. Onze vreemdeling Zonder Naam knalt namelijk in het begin meteen even drie mannen overhoop en verkracht een vrouw. Zo staat Eastwood's karakter hier al meteen ver af van zijn The Good archetype uit de Dollar-films. Op deze lijn zet de rest van de film zich door: het volgt de verschillende western tropes, maar doet dit op een veel duisterdere en cynischere wijze dan andere westerns. Het plot was erg dun, waar ik niets op tegen heb bij een film uit dit genre, maar de personages vond ik wel minder geslaagd, en dat is dan wel jammer. Eastwood zelf is natuurlijk weer het charisma zelve, maar cynischer en harder, en de dwerg was ook een leuk karakter, maar voor de rest is het redelijk saai.

Het is vooral een lekker tussendoortje en geen machtige maaltijd zoals de toppers uit het westerngenre. Met z'n korte speelduur is het zeker geen vervelende zit, maar ook geen memorabele. Buiten het gebrek aan boeiende personages, schieten vooral de soundtrack en de dialogen wat te kort. Dat zijn echt zaken die een western voor mij van goed naar briljant kunnen tillen, en dat ontbrak hier wat. Enkel de opening met die prachtige muziek vormde hier een uitzondering op.

“It's what people know about themselves inside that makes 'em afraid.”

Wederom een film die bij mij meer aan het daglicht is gekomen dankzij de ‘De 70s challenge’ dat zich op het moment afspeelt in het ‘filmgames’ forum waarbij ik toch wel echt er achter ben gekomen dat ik nog een heleboel ‘parels’ uit de jaren zeventig niet heb gezien en dat echt eens moest doen. En wat zijn de jaren zeventig nou zonder een paar ‘western’ klassiekers die zeker rond die tijd veel uitkwamen met de ster ‘Clint Eastwood’ aan het roer, niet meer weg te denken in dit genre en het filmgebied. Met hem aan het roer als regisseur en ook als hoofdrolspeler verwachtte ik toch dat het een knaller zou worden, toch waren mijn verwachtingen veel hoger dan de film heeft laten zien.

Ik vond het helaas een wat mindere western. Ik ben wel fan van de genre maar ik kan mezelf geen fanaat noemen. De grotere titels zit ik makkelijk uit maar vaak de mindere of kleinere titels heb ik wat moeite mee, toch de opbouw in de verhalen vind ik soms wat langzaam en ik had dat gevoel ook een beetje bij deze film. Het duurde in mijn geval toch wel een dik uur voordat ik een beetje in de film zat en er van kon genieten, ik was vaker in de war wat er nou precies allemaal gebeurde en vond het erg warrig allemaal. Toch mag dat de pret niet drukken en na het uur gebeurde dat ook zeker niet omdat de film hier steeds meer vaat maar ook spanning krijgt.

Het verhaal was boeiend maar erg zwakjes. We volgen ’The Stranger’ die in het dorpje ‘Lago’ draaft. Iedereen is gechoqueerd door het bezoek en kijkt de nieuweling strak aan. Op het moment dat hij wilt genieten van een lekker drankje en zijn baard wil laten scheren komen drie mannen hem lastig vallen. Hij twijfelt geen moment en als de sfeer steeds grimmiger word schiet hij ze alle drie aan flarden. Nu heeft hij het voor elkaar en heeft het hele dorpje angstig voor hem gekregen nadat hij van alles en nog wat kan doen en niemand die hem tegenhoudt. Hij ziet volgens mij daarna visioenen dat er gevaar dreigt en maakt de stad klaar voor drie ‘outlaws’. Hij probeert ze een soort van te trainen en neemt maatregelen om het gevaar aan te kunnen zoals het roodverven van de huizen. Waarom dat precies was snap ik nog steeds niet, wou hij dan letterlijk de hell nabootsen zoals ze ook de naam van het dorpje hadden veranderd?

De cult status van ‘Eastwood’ is gewoon erg hoog en ook in deze film laat hij zien waarom. De man is gewoon geboren voor deze rollen en doet het wederom ook erg goed. Als ‘The Stranger’ zet hij een heel geheimzinnige rol neer waar je wel een beetje tegen moest kunnen omdat hij weinig emoties los laat (nou doet hij dat sowieso vrij weinig in dit soort films). En hij heeft een leuke cast om zich heen verzameld.

Wellicht was dit gewoon niet zo’n goeie zit en moet ik de film nog een keer in de herziening gooien maar ik vond het helaas niet heel bijzonder. De film is erg cliché en ook gebeuren er dingen die ook niet hadden gehoeven en dat zijn bijvoorbeeld de ‘kus’ scenes die er ook wel zo dik boven op lagen (letterlijk). Want eerst stribbelen die vrouwen tegen en vervolgens geven ze zich toch plotseling over aan de charmes van ‘The Stranger’. Het leek potverdikkie ‘James Bond’ in het wilde westen wel bijna, al is dat nog een tikkeltje erger.

Zoals ik al zei de film is natuurlijk een best beroemde titel in de ‘Western’ wereld en ik had er echt mijn peilingen hoog op gelegd maar toch is hij me teveel tegen gevallen. De actie was wat magertjes en ook de spanning (hoewel die steeds beter werd) was slap. Een doorsnee western film zou je bijna zeggen.

3.0*

Een vreemdeling te paard, ongeschoren en cigarillo-rokend, komt het kleine stadje Lago binnengereden. Hij wordt door de inwoners wantrouwig opgenomen. Het duurt niet lang voor de vreemdeling zonder veel woorden te hebben gesproken de aandacht van de plaatselijke revolverhelden heeft getrokken die snel het loodje leggen. Het is duidelijk dat de vreemdeling niet naar Lago is gekomen vanwege de gastvrije sfeer. Hij heeft een rekening te vereffenen.

De opening volgt een vrij gangbaar stramien voor een western met Eastwood. Een verhaal over vergelding met in de hoofdrol een zwijgzame en mysterieuze solist die door niets en niemand uit zijn stoïcijnse rust kan worden getrokken. Hij is onaantastbaar. Door Eastwood perfect en heerlijk vertrouwd gespeeld.

De film weet echter uit de gangbare patronen een geheel eigen variant te voorschijn te toveren. Bepaalde dingen verlopen anders als bij een standaard western. Neem alleen al de cynische toon die de film hanteert. Of de pikzwarte sarcastische manier van communiceren van Eastwood. Of de hardheid en de bruutheid van zijn handelingen. Regisseur Clint Eastwood zoekt het in de Europese variant van de western. De film is ruw, rot en radicaal anders dan het beeld van de klassieke Amerikaanse western zoals uitgedragen door John Ford of Howard Hawkes.

De antiheld heeft hier de hoofdrol. Eerbare karakters en moraalridders die zich rechtschapen in een duel storten om het goede te laten overwinnen, zijn hier ver te zoeken. Vergelding vindt in deze film door middel van perfide sadistische acties plaats. Eastwood richt zich daarbij in eerste instantie op de mensen die hun handen in onschuld wassen. De mensen die passief en laf staan toe te kijken terwijl een trouwe wetsdienaar wordt gegeseld door tuig. Zij worden op verrukkelijke en spitsvondige wijze door de vreemdeling bespot en belachelijk gemaakt. De vreemdeling doet wat hij wil en neemt wat hij wil. Ja, het script van Ernest Tidyman (Shaft (1971), The French Connection (1971)) is absoluut zeer boosaardig en verduiveld amusant.

De showdown van de film is geweldig en is voorzien van een bizarre score, die je niet met een western associeert. Magnifieke slotscènes die een koelbloedig, meedogenloos en wreed inferno laten zien. Slotscènes die tegelijkertijd heel geraffineerd de venijnige crux van het verhaal openbaren.

Clint Eastwood blaast in 1973 de Amerikaanse western nieuw leven in. Hij doet dat met Europese smerigheid, kwaadaardigheid en venijn, voegt daar wat suspense en surrealiteit aan toe en maakt een verrukkelijke gitzwarte film.

Dit is toch wel een western die stevig in mijn geheugen zit. Clint Eastwood in zijn natuurlijke biotoop als mysterieuze cowboy. Maar de film is een pak harder dan we van zijn spaghettiwesterns gewoon zijn. Met de nodige humor er bij, en toch is het een stevige western geworden. Leuk om weten dat Eastwood een brief schreef aan John Wayne om samen eens een western te maken, maar dat Wayne de harde en in zijn ogen on-Amerikaanse film High Plains Drifter niet echt kon smaken. Een clash tussen western-generaties en een samenwerking is er nooit gekomen.

De 2e film met Eastwood als regisseur die in hetzelfde jaar ook te zien was in Dirty Harry. Hij had duidelijk de jaren '60 overleefd en nog lang niet aan het einde van zijn succes. Dan zou het nog duren tot de jaren '90 voor hij bij de grote filmprijzen werd opgemerkt.

Beetje bizar dat ik deze film nog nooit gezien heb. Nochtans weet Eastwood me vaak wel te bekoren zowel als regisseur als acteur. Ooit wel een stukje van de film eens gezien want de rode verf die in het dorpje wordt gebruikt, kon ik me wel herinneren. Clint speelt natuurlijk de vreemdeling die uit is op wraak en smeedt een plan dat op een meesterlijke wijze in elkaar zit. De dorpsbewoners die hulp vragen zijn bang, geniepig, egoïstisch en sommigen hebben zelfs een tweede agenda. Eastwood weet hen te bespelen en tegen elkaar op te zetten. In zijn herinnering heeft hij weinig sympathie voor de dorpsbewoners die hem ooit in de steek hebben gelaten. Toch weten enkele personages zich geleidelijk aan wat positiever te profileren, anderen daarentegen blijven in hun egocentrische houding en zijn meer bezig met geld en macht. Daarbij zorgt Eastwood voor heel wat luchtige en brute scènes. De dialogen en zijn handelen zitten vol met sarcastische ondertonen. En dan moet de eigenlijke confrontatie nog beginnen. Het dorpje aan het meer wordt helemaal in het rood geverfd wat een prachtig uitzicht geeft. De scène dat Eastwood gewoon weggaat als de drie bandieten het dorp naderen is geweldig : de gezichten van de bewoners De confrontatie is eigenlijk kort, maar krachtig. Ook heel wat bekende koppen zijn in deze film te zien, niet dat ik ze van namen ken...maar wel al vaker eens gezien. Een zeer vermakelijke western met een goed opgebouwd verhaal gecombineerd met wat brutaliteit en zwarte humor. 7,5/10

I never did know your name.

-Yes you do.

Zaterdag op de kop getikt bij de kringloopwinkel en bij thuiskomst begon ik toch ernstig te twijfelen wat ik mee genomen had aangezien het verhaal ernstig op dat van Pale Rider lijkt. Maar het viel gelukkig mee en zondagavond was dan ook een mooi moment deze film op te zetten. En wat een merkwaardige film bleek dit te zijn, die wel de settings heeft van een western maar toch wel erg vernieuwend en anders lijkt. Net als het hoofdpersoon The Stranger die niet te duiden valt als karakter, nog dat zijn daden voorspelbaar lijken.

De film begint zoals meer uit het genre, stadje in de woestijn met problemen en een eenzame rijder waar men in eerste instantie niet van gediend is. Een rol waar we Eastwood in die zin al vaker in zagen hoewel er meteen een opzienbarende moment volgt met een verkrachting. Is dit wel een held? Is The Stranger een antiheld? Een erg dunne scheidslijn komt maar voren die behalve op The Stranger net zo op de bewoners van Lago slaat. De notabelen van Lago huren The Stranger net zo gemakkelijk in voor hun vieze klusje als dat ze hem een mes in de rug willen steken als zijn aanpak hen niet aanstaat. The Stranger lijkt te willen helpen, maar is deze groep mensen het redden waard?

Een ultradunne scheidslijn wordt geschetst in een neo noir setting die uitermate mysterieus en duister gebracht wordt onderstreept door een spookachtige soundtrack. En de ontknoping en uitleg van deze wraakfilm blijft toch wel erg goed tot het einde ongewis en lijkt zelfs raadselachtigere te worden wanneer The Stranger op het moment suprême weg te rijden om later als een nemesis weer te verschijnen iets wat uitermate logisch is als je de clou begrijpt.

High Plains Drifter is een uitstekende film van Eastwood en wordt uitermate sfeervol en lekker gebracht. Het sterke aan de film is toch de nivellering tussen goed en kwaad en de vage scheidslijn tussen schuld en onschuldig. Niets is wat het lijkt en dat spreekt mij wel aan. Daarom is High Plains Drifter een uitstekende film te noemen wat dat betreft.

Een bijzondere mix van western en horror. Clint Eastwood speelt een grimmige versie van the man with no name, in deze duistere film. Alcoholisme, moord en verkrachting vinden plaat in het eerste kwartier van de film. Door de hoofdpersoon, dat zet wel de toon voor deze film,,waarin iedereen zondig lijkt.

Niemand is een goed personage in deze film. Iedereen heeft zijn of haar zwakten. Het hele dorp draagt een geheim mee en Eastood wordt onthaalt als een verlosser, maar blijkt uiteindelijk een wraakengel te zijn. Na de laatste moorden te hebben gepleegd in opdracht van de stad, loopt hij door de verwoeste stad en is duidelijk dat iedereen in deze stad een hoge prijs betaald heeft.

De film kent veel religieuze symboliek en legt het er vrij dik bovenop. De decors ogen mooi, de landschappen zijn prachtig, de muziek is bijzonder onheilspellend en Eastwood acteert lekker rauw als altijd in deze hallucinante westernhorror over wraak.

4*

H'm, gek dat de algehele knulligheid hier in het topic helemaal onbenoemd blijft. Het bloed lijkt nergens op, hoe men het loodje legt lijkt nergens op en eigenlijk lijken de decors ook nergens op. Sowieso maakt de film een tien jaar oudere indruk, het verbaast me echt dat dit uit 1973 komt. Als je daar dan bijneemt dat de personages allemaal ergerlijk karikaturaal zijn, met bijbehorende domme dialogen en overacteren, dan wordt het al moeilijk om de film zo serieus te nemen als iedereen hier blijkbaar doet. Een handjevol huizen rood verven en een bordje met 'hell' ophangen moet dan blijkbaar voor briljant doorgaan, oke. Het camerawerk vond ik goed, zelfs het sterkste aspect van High plains drifter, en ook de muziek valt te waarderen. Bijvoorbeeld de openingsscène is daarmee erg genietbaar.

PS. Voor de twee 'bedscènes' die Clint Eastwood erin heeft gestopt is de term toxische masculiniteit uitgevonden trouwens, man man man wat debiel.

Zeer degelijke Western, waarin Clint Eastwood de hoofdrol alsmede de regie op zich nam. Het plot heeft vrij weinig om het lijf en de film mag niet in de schaduw staan van de grote klassiekers waarin Clint komt opdraven, toch was het een vermakelijke zit. De juiste sfeer wordt uitgedragen, de beelden zijn vakkundig geschoten en er wordt zeer aardig geacteerd. 3,5 Ster.

Aardige western in de stijl van Leone maar Eastwood mist als regisseur het tempo, de beeldende kracht en het gevoel van de grootmeester. Dusdanig zelfs dat de acteur Eastwood, die niet veel anders doet dan in de Dollar-trilogie, ook vaak wat gemaakt aanvoelt. Wel een leuke setting aan dat meertje en met vrij kleine huisjes. Ergens voelt dit als een filmset, ergens voelt het juist heel echt. Ook de soms wat lossere scènes en de personages zijn prima. Maar ook steeds niet meer dan dat. Wel bijzonder om met een verkrachting te beginnen die wordt gezien als iets wat niet slecht is en waar de vrouw ook op zat te wachten. 3,0*.