Y Tu Mamá También (2001)

Bweuk, vond hier niet zo heel veel aan. Een dame ergens rond de 30 jaar wordt meegenomen door twee hitsige pubers. Ik denk dat ze niet zo weldenkend is, want wie doet nou zoiets? De twee jongens vinden het hoe dan ook prima en hebben achter elkaar seks met haar. Het is sowieso een redelijk expliciete film met de nodige vunzigheden en ook veel geruzie over en weer. Het is dat het een roadmovie is en je als kijker nog leuke beelden van Mexico krijgt te zien, anders was het oordeel vast lager uitgevallen.

Ik heb na vier jaar daar niet meteen een direct antwoord voor klaar. Werd er niet naar gehint in haar gedrag?

Ik heb gisteren deze geweldige film gezien, maar ik kan mij echt niet herinneren dat er in de film verwijzingen zijn dat Luisa ernstig ziek was. Op het eind wordt ook duidelijk dat ze niemand op de hoogte heeft gebracht van haar ziekte, behalve vlak voor ze stierf nadat de jongens weer weg waren uit haar leven.

Ik snap ook het commentaar hierboven van Vinokourov niet, het feit dat hij zich stoort aan de vunigheden en geruzie in de film en ook het feit niet snapt waarom dat Luisa met de twee vrienden die 10 jaar jonger zijn dan zij, mee op road trip gaat. Dat lijkt mij wel erg voor de hand liggend als je een beetje hebt opgelet én de film hebt afgekeken.

Deze film is nu samen met Lucia Y El sexo, Cáotica Ana en Mancóra mijn topfavoriete Spaanstalige films, met Habla Con Ella daar kort achter.

Zwoele roadmovie met geweldige muziek een vrije benadering van seksualiteit, wat voor een losbandige sfeer zorgde. In mijn optiek zorgde deze aanpak echter ook voor een hoop overbodige en geforceerd overkomende scenes.

De acteurs deden het naar behoren, zonder ooit een echt hoog niveau te bereiken. Alleen Gael Garciá Bernal laat soms echt zijn potentie zien. Het werkte natuurlijk ook niet in het voordeel van de acteurs dat elke keer wanneer er een dramatische wending te bespeuren was, dit met een voice-over piekfijn werd uitgelegd.

Al met al, 3,5 sterren.

Veel seks en mensen die zich vervelen, ik verveelde me ook toen ik hiernaar keek.

Het verhaal van 2 pubers en een jonge vrouw die worstelt met haar relatie. Het is te simpel om deze film enkel tot deze zin te reduceren. De drie figuren hebben elk hun motief om er met z'n drieën op uit te trekken. Al snel volgt er een vertrouwensband en als ze tegenover elkaar hun persoonlijke verhalen op tafel gooien, verandert dat niet alleen hun houding tegenover elkaar, maar ook hun eigen persoonlijkheid. Op het einde vallen de stukjes in elkaar en begrijpen we als kijker des te meer (vooral bij Luisa) waarom alles zo gelopen is. Het verhaal is meer dan een Mexicaanse 'Het werd zomer'.

Alfonso Cuarón is een regisseur die misschien niet direct bij de grootste in het vak genoemd zal worden, maar anderzijds toch steeds maar mooie sfeervolle pareltjes aflevert. Y tu mama tambien is een zeer sfeervolle film en Cuarón slaagt erin om de 3 figuren centraal te zetten zonder storende bijfiguren. Om de juiste momenten muziek en een pracht van een roadmovie met het zonnetje erop. Een trip door het leven waarvan we even getuige mogen zijn.

Indrukwekkende coming-of-age/roadmovie.

Goed verhaal, mooie beelden van het Mexicaanse landschap, (onderbroeken)-humor, dit alles met een melancholieke ondertoon. Ik heb er alles bij elkaar bijzonder van genoten.

Veel memorabele scenes. Het manifest, het paradijselijke strand en de zee, de tequila-avond ('y tu mama tambien') met de toch wel twist in de eindscene als ik dat zo mag noemen, die de reis naar Boca del Cielo in een wat ander daglicht zet.

In 2008 een keer op TV gezien en film is sindsdien blijven hangen bij mij. Gisteren herkeken, erg goed! 4*

Erg sterk samenspel tussen de acteurs en een ongelofelijk goede balans gevonden tussen ernst en gelach. Het spel lijkt volkomen natuurlijk en is erg overtuigend. De voice-over is in het begin wat vervelend, maar draagt sterk bij aan de spanningsboog en de samenhang van het verhaal. Ook leuk om weer eens wat van Mexico te zien in een film. Verder een geweldige film met een aantal memorabele momenten.

Aangenaam.

Keek weg als een tierelier, en kent een fijn broeierig sfeertje. Visueel had Cuarón net iets meer uit de kast mogen halen, zeker aangezien de exotische locaties zich perfect lenen voor mooie plaatjes. Die passeerde slechts sporadisch de revue.

Verder wordt het hele coming-of-age thema redelijk simpel geëffectueerd, doch doeltreffend, aandoenlijk, en bovenal nergens gekunsteld of onecht. Overdreven sentiment komt er ook niet aan te pas, duidelijk pluspunt, gezien ik dat eigenlijk wel verwacht had. Daarnaast doen de hoofdpersonages het allen naar behoren, en kon ik met gemak sympathie opbrengen. Nét daar wringt het schoentje voor mij vaak bij dit soort drama's, dus dat is al een verdienste an sich.

Geen 4*, daarvoor is Cuarón's aanpak net wat te triviaal, maar een ruime 3,5* heeft de film dubbel en dwars verdient. Lekker sappig filmpje, bij uitstek eentje om je DVD-speler in te knikkeren na zo'n zwoele middag, zoals vandaag het geval was.

3,5*.

Bijzonder fraai geschoten film *), die echter vooral zijn meerwaarde krijgt door de knappe wijze waarop het kluchtig-puberale leven-in-het-moment sfeertje aan de oppervlakte langzamerhand wordt ingekaderd in een haast tegenovergesteld perspectief, dat gekenmerkt wordt door afstandelijkheid, melancholie, het besef van de tijdelijkheid van vriendschap, liefde, en het leven; van ‘de dingen die voorbijgaan’.

Niet in het minst draagt daar de voice-over aan bij, die, tezamen met de herhaaldelijk van het gedoe van de drie hoofdpersonen wegdraaiende camera, ook een een bredere blik biedt op de sociale en maatschappelijke werkelijkheid in Mexico.

Het geeft deze op het eerste gezicht vrolijke en levenslustige film een wat donkerder ondertoon, maar Y Tu Mamá También weet prima beide balletjes in de lucht te houden, en tegelijkertijd uitdrukking te geven aan het besef van het voorbijgaan van alles, én aan de liefde voor het leven.

Wat die ‘uitdrukking’ betreft, had die gewild poëtische tekst over het leven, de zee en de golven best achterwege gelaten kunnen worden, maar ach, als dat het ergste is wat er op deze film is aan te merken...

*) Dat is vanaf een huis-tuin-en-keuken dvdtje óók wel te zien, McSavah

Schandalig!

Hoe zou de kwaliteit van Netflix eigenlijk zijn (mijn oog viel op een linkje)?

Leuke film. Alleen zijn die voice-overs fucking irritant. Ze halen je voortdurend uit de film... .

Lijkt me heerlijk zo'n vakantie.

Fraaie roadmovie. De plot kon me niet heel erg boeien; ik heb het sowieso niet op jongeren die samen zich lopen af te rukken of alleen maar daarover lullen. Ik heb altijd het idee dat dit alleen in boeken en films voorkomt, of ik heb iets gemist vroeger. Niettemin herken ik me geenszins erin. Maar verder is het geheel wel sfeervol en worden de Mexicaanse binnenlanden mooi in beeld gezet. Ook de vele lange shots zijn erg fraai. En het tempo is uitstekend waardoor de 105 minuten voorbij vliegen en je je goed vermaakt. De verdere thematiek zal wel aardig zijn, maar komt me net iets te veel op de achtergrond voor. Je merkt dat Cuarón iets over zijn land wil zeggen, maar het is net te veel zijdelings verstopt om echt volwaardig mee te tellen. 3,5*.

Mexicaanse coming-of age van regisseur Alfonso Cuaron. Dat deze man later Gravity, Children of Men en een Harry Potter-film zou maken zag ik nergens terug. Een pijnlijk inhoudsloos plot, met in het script vooral veel gezever over hormonen en alles wat daar bij komt kijken. Logisch en haast karakteristiek voor die leeftijd, maar breng het zo oppervlakkig en het wordt snel vervelend. Verteltechnisch was verder de voice-over een grote misser. Een goede cast had de film kunnen redden, maar de twee jongens en het Spaanse meisje wekten de indruk zo van straat geplukt te zijn voor rollen die vrij weinig om het lijf hadden.

Het is dat de locaties allemaal vrij aardig in beeld zijn gebracht, anders was ik wellicht halverwege afgehaakt.

1*

Ik ben het in grote mate eens met het bovenstaande bericht. Deze film heeft iets teveel last van teveel hormonen. Of misschien heb ik momenteel wel last van te weinig hormonen, wie zal het zeggen. In ieder geval had de focus wat mij betreft wel wat meer op de persoonlijkheden mogen liggen in plaats van op seks, wat wel overvloedig in de film voorkomt. Maar goed, veel tieners hebben wellicht meer hormonen dan persoonlijkheid en dan is zo'n plot misschien wel logisch. Maar aan mij is het helaas niet besteed. De kunstgreep aan het einde om een diepere laag te suggereren kon het ook niet meer redden.

Verder een roadmovie, maar visueel wordt daar helaas maar bar weinig mee gedaan. Sommige locaties zijn gewoon minder mooi dan de andere. Misschien daar dan ook niet filmen, maar dan nog had er veel meer mee gedaan kunnen worden dan er nu is gedaan. En dat geldt ook voor de mooiere locaties.

1,5*.

Op papier is dit het soort film waar ik oeverloos wild van word. Maar toch zijn er een aantal zaken waardoor dat in de praktijk niet zo is.

Het begint allemaal zo heerlijk, de scène met het 'verdwenen' paspoort is bijvoorbeeld goud waard: die straalt een fantastische jeugdige energie uit. Helaas wordt die energie vaak onderbroken door de zakelijke, afstandelijke stijl van de voice-over, die overigens niets toevoegt. Het verhaal en de beelden vertellen in principe genoeg.

Ook een welbepaalde plotwending halverwege haalt de vaart, de sfeer en de positiviteit uit het verhaal. Die had integraal achterwege kunnen gelaten worden (want ze voegt ook niets toe), om in plaats daarvan meer te focussen op het karakter van de jongens, hun doelen, wensen en dromen. Dat één van hen schrijver wil worden, komt bijvoorbeeld te weinig uit de verf.

Tot slot wordt het einde te veel afgeraffeld, ik had een harmonischer slotakkoord verwacht. Jammer dus, want voor de rest is dit een heerlijke zomerfilm. Alles wordt prachtig in beeld gebracht en de beide jongens overtuigen in hun rol, maar het is Luisa die de show steelt. Wat een klasse, wat een naturel, wat een geloofwaardigheid. Met een paar betere (scenario)keuzes had dit een film opgeleverd die ik elke zomer zou willen herbekijken. En in de winter stiekem ook nog eens.

Y Tu Mamá También

Een zwoele en sensuele film die door een combinatie van beelden, muziek en het samenspel tussen de acteurs blijft boeien. Y Tu Mamá También is een coming of age/road trip film (van Julio en Tenoch), maar dat is maar één kant van het verhaal.

Door het einde moet je deze film eigenlijk nog een keer bekijken, maar dan geheel bezien door de ogen van Luisa (de fantastische Verdú). Een einde dat hard en ietwat deprimerend is, maar ook realistisch en hoopvol. Luisa die de zee in loopt en alles lijkt los te laten is echt een fenomenale scene. Y Tu Mamá También is zeker niet perfect en vooral het oversekste en puberale gedrag van Julio en Tenoch (de overigens wel sterke Bernal en Luna) gaat op een gegeven moment op de zenuwen werken. Ook de Narrator werkt niet altijd even goed. Maar het laatste gedeelte laat je dat allemaal vergeten.

Een luchtige roadmovie die inhoudelijk (en letterlijk) niet te veel om het lijf heeft. Leuke sfeerbeelden, beetje nostalgisch vakantiegevoel dat wordt opgeroepen met het levensmotto Yolo en carpe diem!

Liefde en seksualiteit worden uitgesproken met de nodige frisheid en spontaniteit. De luchtigheid verdwijnt wel op het einde en komt erg onverwacht. Maar net als bij de jongens ervaar ik als kijker wat hetzelfde: erg, maar het leven gaat gewoon door, gewoon omdat er te weinig voeling is met de film, met de personages.

Behoudens het overdreven puberale oversekste gedrag van de jongelui is er weinig karakteruitdieping van de 2 jongens. De film blijft te veel steken in het soms platte discours rond het 'versieren' van meisjes en het opscheppen van de eigen prestaties. Geen slechte film, maar binnen het genre zijn er andere referenties.

Toch niet zo goed als ik gehoopt had. Dat komt met name door het verhaal, in het begin krijg je allemaal ingewikkelde informatie wat voor de hele film totaal niet uitmaakt. Dat zorgt ervoor dat ik er niet erg in werd meegezogen.

Echt een verhaal is er niet. 2 tieners gaan met een vrouw van ongeveer 30 op reis en alle gesprekken gaan over seks. Vooral die gesprekken was ik snel zat, ik had liever wat meer verhaal gehad. De seksscenes waren wel goed gedaan, duidelijk geen Hollywood film, niet te braaf en geloofwaardig, niet te geromanticeerd.

Wel werd er ook goed geacteerd en de laatste 3 minuten bleek de film ook meer inhoud te hebben dan gedacht.

Leuk om gezien te hebben, maar geen topper

Blijft een magnifieke film.

Y Tu Mamá También was 1 van mijn favoriete prenten toen ik pas wat meer met film begon bezig te zijn. Het is wellicht al een jaar of 15 geleden dat ik hem voor het laatst zag, maar de film heeft niks aan kracht ingeboet.

Cuarón tovert hier zowat de ultieme roadmovie op het doek, en dan nog eens door een prachtig land als zijn thuishaven Mexico. De film zelf voelt ook aan als een reis, waarbij je samen met de 2 jongens hun bekende leefwereld in de stad verlaat om een ander deel van het land te ontdekken.

Er wordt veel gebullshit en gelachen, maar na verloop van tijd ontstaan er ook conflicten, zoals dat wel vaker het geval is als je erop uittrekt met vrienden. Er zijn ontmoetingen met nieuwe mensen, er wordt gegeten, gedronken en gedanst, en onder het mom 'het lichaam reist sneller dan de ziel' zal de impact van de reis pas veel later duidelijk worden.

De persoonlijke reis van de jongens wordt gekoppeld aan de 'reis' die Mexico zelf doormaakt. Het eenvoudige plattelandsleven is er aan het verdwijnen en de levens van de mensen die er wonen veranderen dus ook. Cuarón duidt op tijd en stond deze sociale achtergrond met een warme voice-over, die wat mij betreft gewoon wérkt en voor rustpunten zorgt te midden van de drukte van de 2 pubers.

Het camerawerk is op zich niet zo enorm bijzonder, maar Mexico wordt sfeervol in beeld gebracht en nu en dan wordt er een prachtige, dromerige scène op het doek getoverd.

Hoewel mijn leefwereld die van de 2 jongens in de hoofdrol wat is ontgroeid en mijn blik op cinema ondertussen ook flink is verruimd, blijf ik dit een geweldige film vinden. En dat is een leuke vaststelling.

De melancholische sfeer die in Y Tu Mamá También af en toe de kop opsteekt, zorgde hier zelfs voor een zweem van nostalgie, waarbij ik af en toe wat wegdroomde bij de reis die ik zelf heb afgelegd sinds ik de film voor het laatst zag. Figuurlijk, maar ook letterlijk bij reizen naar andere landen en de bijbehorende ontmoetingen, die in coronatijden uiteraard niet mogelijk zijn. En dan dat grandioze slotnummer van Frank Zappa...

4,5*

Y Tu Mama Tambien is een op zich wel leuke film met vooral een veel sterker slot dan de film zelf. Tijdens de film zag ik weinig kenmerken terug dat zouden moeten spreken van een topfilm, of kwam er weinig terug dat verklaarden waarom deze film 1000 keer bekeken op MM is en meer dan 100.000 keer op IMDb, afgezien van de aanwezigheid van bekende namen: Gael Garcia Bernal, Alfonso Cuaron en Emmanuel Lubezki.

Het is een film die ik goed en leuk vind, maar ik begrijp gewoon de status niet erg goed, en nergens vond ik het een memorabele film. Het is een vermakende film die ik echter alweer snel zal vergeten, vermoed ik. Maar wel een leuk tussendoortje, dat dan weer wel. Enkel het slot zorgt ervoor dat de film zich boven de grijze massa uitheist, en misschien wel inderdaad de openheid in houding naar seks enzovoort toe, hoewel het op dat vlak misschien voorbijgestreefd is ondertussen (is dat dan de reden?). Het moet toch een succes geweest zijn, gezien dit Cuaron's carrière (en die van Lubezki) heeft gelanceerd, of heb ik iets gemist?

Visueel niet echt iets spectaculairs gezien, een film zoals The Beach dat een jaar eerder werd gemaakt, deed het op dat vlak een stuk beter terwijl het ook over stranden en een paradijs ging. Ook qua muziek doet die genoemde het een stuk beter. Verder vond ik de voice-over vooral in het begin rotirritant, gelukkig was die naar het einde toe minder nadrukkelijk aanwezig, en als die aanwezig was, vertelde die grotendeels hetgeen wat relevant was voor het verhaal, maar veel te vaak ging de voice-over te veel door over zaken die niemand interesseert, en die totaal niet verbonden zijn met het verhaal. Ik weet echt niet de toegevoegde waarde van die voice-over, want een goede introductie van de personages en andere personages die later geen rol zouden spelen was het absoluut niet.

Ik twijfel tussen 3.0* en 3.5* maar het sterkere slot tilt me toch net over die lijn, dus voorlopig hou ik het op een kleine 3.5*.

The Beach is behalve een tamelijk mislukte boekverfiling ook een totaal andere film, dan kun je net zo goed een vergelijking maken met Trainspotting ofzo. Dat gaat ook over jonge mensen. Veder is je lezing redelijk wat ik dacht toen ik hem voor het eerst zag, ik begon op 3.5, ik zit nu op een 4, maar wel tegen een 4.5 aan. Ik ga er weleens een langer stuk aan besteden, want dat wordt wel tijd.

Dat is ook wel waar. Mijn vergelijkingen zijn wel vaker vergelijkingen die maar op een enkel aspect te vergelijken vallen, want verder zijn het wel andere films. Daar geef ik je gelijk in. Soms gebeurt het wel dat een film groeit, soms door een herziening (Nightcrawler bvb. hier), soms zonder een (Nebraska bvb.). Maar het gebeurt niet overdreven vaak bij mij.

An oral history of Y tu mamá también - lwlies.com

Cuarón.

Had hoge verwachtingen van deze film, vooral omdat Cuarón als regisseur met geweldige dingen aan kan komen zetten. Binnen zijn vak een absolute vakman die in staat is om geweldige stileringen te realiseren waarbij emotie en beleving heerlijk worden gemengd. Deze film is een wat vroeger project van hem, en het viel eigenlijk tegen.

Het voornaamste probleem dat ik met deze film heb is dat ik de personages nooit een eigen gezicht vond hebben. Cuarón geeft ze ondanks de ontwikkeling weinig ruimte om een persoon van vlees en bloed te zijn. Ik kreeg eerder het gevoel naar domme tieners te kijken die nagenoeg geen voortgang maken door de film heen. Ik merk totaal geen ontwikkeling, vooral escalatie die uiteindelijk omslachtig wordt opgelost.

Prachtige natuurbeelden en een knappe sfeerzetting, dat wel. Cuarón wist zich toen ook al best staande te houden met de presentatie en trekt naar genoeg locaties en plekjes om er een mooi gevoel van variatie in te krijgen. Verder is het allemaal ook best prima om te volgen voor een keertje. Erg bijzonder vond ik het alleen niet, eerder een momentopname van het leuke avontuurtje met de boys & their secret lover. Meer hoef ik er niet over kwijt, eigenlijk. Prima te doen, maar hoef 'm niet nog een keer te zien.

Aan de oppervlakte is dit een zwoele coming of age roadtrip met twee hitsige verwende pubers, maar onder de oppervlakte is dit een film met de diepgang van een boek. De klassenverschillen en sociaaleconomische omstandigheden van Mexico, de politieke veranderingen die op komst zijn, thema's als vriendschap, seksualiteit en de dood, het komt allemaal zo sterk en terloops naar voren, mede dankzij effectief spaarzaam gebruik van voice-over en tamelijk virtuoos camerawerk. De plaatsen en personages die voorbijkomen bruisen van het leven, zelfs als er niet eens zoveel aandacht aan wordt besteed.

Vond het ook geweldig dat Julio, Tenoch en Luisa op het einde ook daadwerkelijk een strand genaamd Boca del Cielo weten te vinden. De film bevat zo zijn momenten die je weten te verrassen. Voor mij gold dat zeker ook voor de onthulling dat Luisa stervende bleek te zijn. In al de details die op je af worden gevuurd was ik totaal vergeten dat Luisa een doktersafspraak had aan het begin van de film.

Dit voelt niet als een goedkope twist maar als een plotwending die je met andere ogen naar de hele film doet kijken. Ik ben sowieso al een fan van bitterzoete eindes, en dat was het einde al door de onthulling dat de vriendschap van Julio en Tenoch zo snel zou verwateren. Wat een film.