State and Main (2000)

Paar maanden terug nog eens gezien. Typische film die de eerste keer zo scherp was met al diens geweldige dialogen, en bij een volgende kijkbeurt veel minder is.

Ja had ik ook! Vreemd is dat he?

Had ook datzelfde toen ik hem laatst op tv zag.

Leuke film. Begint heel goed en de dialogen en oneliners zijn echt fantastisch, maar naarmate de film vordert, verzandt hij een beetje in de een doet dit, de ander ziet het en de een probeert zich in alle bochten te wringen om het goed te praten, in plaats van gewoon de waarheid te vertellen. Dat vind ik altijd zo jammer en daar heb ik een beetje een hekel aan. Gelukkig maakt het einde weer een hoop goed.

Jammer dat ze verder niet ingingen op het gat in de weg

Toch 4*

De eerste keer dat ik deze zag viel hij een beetje tegen omdat ik er heel veel van had verwacht.

Omdat William H. Macy en Philip Seymour Hoffman erin zaten verwachte ik een briljante film.

Nou is de film helemaal niet slecht met z'n donkere humor maar ik vind dit wel een mindere film van Philip Seymour Hoffman, die ik de beste acteur van dit moment (en de laatste jaren) vind.

Cijfer: 3,5

Donkere humor?

Een jaar geleden gekocht vanwege de sterrencast. Maar de hoes en een aantal negatieve reacties op deze film maakten het dat ik de film tot vandaag niet zag. Maar ik was aangenaam verrast. Leuke dialogen, droge humor, grappige details, aardig verhaaltje, en alles valt op zijn plaats.

3.5

Een heerlijke schets van een filmcrew die een stadje binnenvalt en waar ongeveer alles mis gaat wat er mis kan gaan. Bij vlagen uitemrate grappig, een sterke cast (Hoffman blijft ook hier wel één van de betere) en opnieuw scherp geschreven door Mamet. Moet dringend meer van 'm gaan zien...

3,5*

The Winslow Boy en House of Games zijn ook aanraders (beide 4*). En The Spanish Prisoner is een prima thriller a la The Firm.

Thanks. I'll keep them in mind...

Ben ik helemaal eens; zeer veelzijzdig acteur en in het kader ik wil alles van hem zien/hebben deze film gezien. Best behoorljk met al die ironie

Tja, als zowel William H. Macy als Philip Seymour Hoffman in je film meedoen... Slecht zal 't wel niet zijn dan.

Toch vind ik State And Main evenmin echt bijzonder. Af en toe wel grappig. Maar Mamet roept hier eerder een glimlach op dan een schaterlach bij mij.

Verder best een gezellig sfeertje in dat dorp en uiteraard goede acteerprestaties. Ook Rebecca Pidgeon viel me op. Charmante dame.

Redelijk filmpje, maar blijft niet aan de ribben kleven wat mij betreft. Dikke 2,5*

Luchtig filmpje met velen bekende koppen! eigenlijk is er niks mis met deze film.

De film wordt naar het einde toe misschien vrij standaard, maar toch heb ik erg genoten van het plot verhaal, een film over het maken van een andere film is een leuk idee en bovendien is het goed uitgewerkt!

Nergens echt bijzonder, maar toch een degelijke comedy film met een hoog acteer niveau!

3,5 sterren voor nu, zit dicht tegen een 4 aan krijgt zeker een 2de kijkbeurt!

Matige film over een Hollywood filmcrew die neerstrijkt in een klein stadje om daar op locatie te filmen. En uiteraard gaat dit gepaard met de nodige problemen. De dialogen zijn absoluut minder scherp als het overige werk van David Mamet, en er gebeurd simpelweg te veel waardoor het geheel aanvoelt als een farce. Een uitgebreide cast met veel bekende namen, maar noemenswaardige rollen.

Een fijne satire over Hollywoodproducties en een uitvergroting van "productieproblemen allerhande" : Alec Baldwin, Philip Seymour Hoffman, William H. Macy,... zijn allen fijn in hun rollen

Ik heb meerdere films gezien waarvan Mamet het script schreef, maar dit is de eerste die ik zag die hij ook regisseerde. Het resultaat bleek een stuk minder. Mamet is meer een naam in het theater dan in film (al heeft hij daar ook enig aanzien, natuurlijk) en op basis van State and Main snap ik wel waarom. Het is een erg statisch geregisseerde film, met matig gebruik van camera, montage, geluid of andere filmische middelen. Ondanks de vele locaties lijkt het nog steeds een beetje op theater.

Dan moet het van het script en de acteurs komen, iets wat Mamet zou moet liggen, maar op die gebieden was het ook maar af en toe echt goed. Het verhaal zelf valt al tegen. Hollywoodsatire is altijd wel leuk, maar eigenlijk waren het hier toch vooral typische grappen die je altijd hoort in verband met filmmaken. Ook de problemen die komen kijken bij zo'n productie werden al sterker gevangen door Truffaut in La Nuit Américaine. De dialogen bevatte enkele scherpe opmerkingen ("It's not a lie, it's a gift for fiction"), maar voelde ook vaak onnatuurlijk en houterig aan. Hetzelfde geldt voor de acteurs. Dit is een briljante cast die uniform matig speelt. Ik zette deze aan ter nagedachtenis van Philip Seymour Hoffman, maar het bleek helaas de minste rol te zijn die ik van hem zag. Alleen Macy overtuigd nog enigszins. Ik lees hier en daar dat die houterige manier van acteren en dat gekunstelde van de dialogen zo bedoelt zijn door Mamet en typisch zijn voor zijn werk, maar ik kon er niet inkomen. Het leek mij toch meer slecht schrijf- en acteerwerk dan een stilistische keuze.

Jammer, want op papier is dit best leuk en helemaal onplezierig om te volgen is dit ook niet. Zo nu en dan zelfs echt grappig of scherp, maar meestal toch vooral niet.

2,5*

Door een aantal positieve commentaren besloot ik om deze film ook eens te bekijken. Nu, mij is hij wel wat tegengevallen. Matige satiristische film over het maken van een film.

Sommigen zijn enthousiast over de dialogen, anderen over de humor. Persoonlijk vind ik geen van beide indrukwekkend en bijblijvend. Het verhaal kabbelt maar voort, en mist een portie pit om me te kunnen bekoren.

Het zijn de acteurs die er voor zorgen dat het toch nog een heel nipte 'voldoende' wordt...

Arghhhh, veel te veel dialoog. Als je zoveel dialoog hebt, ga dan een boek schrijven. En dan de muziek nog die dat af en toe ondersteunt, afgrijselijk - nog al een bewijs van dat het medium film niet begrepen en niet gerespecteerd wordt.

Toch, ergens vanaf het stukje over het paard en de credits als associate producer komt het los. It’s not a lie, it’s a gift for fiction. What’s a tuna BLT? it’s for the movie people. Communism’s over, that’s what they said about Warner Bros in 1985. Anguish, by Joseph Turner White. Half of the time the darn wheel is under water, but still it rises up, as high as it can go. In the name of justice Sir, I beg you pause, for she is our queen. How do I do a film called The Old Mill when I don’t have an old mill. Well first you have to change the title. What’s the problem, the country can draw her tits from memory. I found this moleskin for the collar.

En in al die chaos, ineens de reddende engel, de Ann van Rebecca Pigeon. Iemand die snapt dat je in een film over een molen geen molen nodig hebt. Dan begint langzaam ook PSH los te komen, krijgt William H. zijn personage in een hoek waar hij toch sympathiek blijkt te zijn - en Sarah Jessica Parker vanzelf niet, maar dat was vanzelf ook al bij voorbaat kansloos. Jammer wel dat Julia Stiles zoals wel vaker toch maar een klein bijrolletje blijkt te hebben.

Zoals ik wel vaker zeg, een film in een film is eigenlijk gewoon de overtreffende trap van navelstaren en eigenlijk ook haast nooit bijster interessant. Toch lukt het soms wel, en dit is dan zo’n geval.