
Their Finest (2016)
Verenigd Koninkrijk
Komedie
117 minuten
geregisseerd door Lone Scherfig
met Gemma Arterton, Sam Claflin en Bill Nighy
De film vertelt het verhaal van een uiteenlopende groep mensen die samengebracht zijn in Norfolk om een Britse propagandafilm te maken. Een vergeten acteur uit het stomme film tijdperk, een copywriter van het Ministerie van Informatie, een kostuummaker van Madam Tussauds en een tot cateraar omgedoopte militair adviseur. Samen moeten ze het onwaarschijnlijk verhaal vertellen van twee vrouwen in een roeiboot die voor een reddingsmissie naar Duinkerken vertrekken.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=MnGKnxaPyZg
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (6,8 / 17950)trailer (YouTube, ondertiteld)boek (BoekMeter)iTunes: € 3,99 / huur € 2,99Google Play: € 8,99 / huur € 2,99kijk op NPO Start3.0*
'Their Finest' geeft een aardig kijkje achter de schermen bij het maken van een film onder oorlogstijd, waarbij een gebrek aan budget gecompenseerd wordt door een hoop inventiviteit. Een bescheiden eerbetoon aan de succesvolle Britste propagandafilms uit WOII dus. Maar met name de eerste helft is erg toneelmatig, met teveel dialoog en te weinig actie en dynamiek. Het tweede deel, waarin we de productie van de film volgen, is een stuk interessanter, maar uiteindelijk is deze film te onevenwichtig om werkelijk te kunnen boeien, ondanks de goed verzorgde productie.
Alhoewel ik het verhaal over een paar maanden waarschijnlijk allang kwijt ben heeft de film me best kunnen boeien. Sterkste gedeelte van de film is als ze eenmaal bezig gaan met het filmen van hun film. Sterke kant van de film is de in rijke mate aanwezige genres die allemaal perfect combineren. Af en toe een vleugje humor maar ook regelmatig erg serieus en ontroerend.
De cast is erg sterk, vooral Bill Nighy steelt de show met een erg komische rol. Maar ook Gemma Arterton is als hoofdrolspeelster sterk genoeg om een groot gedeelte van de film te dragen.
Dat is toch waar deze film het van moet hebben, een sterke cast met een uitgebalanceerd verhaal.
Niks bijzonders, toch vermakelijk.
Voldoende.

En dat komt dan deels ook wel wat uit. Het is een wat eenvoudige tv-film achtige productie, zonder dat er iets echt bijzonders uitschiet. Ja, Gemma Arterton zet wel een charmant meiske neer, maar dat is nou niet heel erg verrassend. Het verhaaltje is dat ook niet - wat meer pit, wat meer venijn had daar wel een heleboel aan kunnen helpen.
Maarja, dan gaat Bill Nighy zingen. Dat redt het geheel dan toch weer van de vergetelheid.
In het begin valt het wat tegen en krijgt men het gevoel dat het bij het kluchtige zal blijven met nogal wat oppervlakkigheid, maar geleidelijk komt er meer grip in het gebeuren en kan men niet naast het tijdsbeeld van het gebombardeerde London en de druk op de bevolking, gebukt onder schade- en slachtofferleed. Heel sfeervol gebracht.
Kan de film moeilijk een komedie noemen ondanks het wat lauwe begin, daarvoor heeft hij wat te veel een historische tint, zoals ook de inzet van de Britse burger om een knullig propagandafilmpje, berustend op improvisatie, toch naar de bevolking toe te schuiven en er sukses mee te oogsten. Vond zelfs de slotscène een ode aan die inzet en eigenlijk ook aan het medium "film" en de mensen die er op afkomen.
Hoofdrolspeelster Gemma Arterton kon zekerlijk overtuigen en ook Bill Neighy kwam in zijn flairvolle rol goed tot zijn recht.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog is de algehele stemming in Groot-Brittannië somber. De Britse overheid produceert propagandafilmpjes, die het moreel moeten oppeppen. Catrin Cole (Gemma Arterton) schrijft dialogen voor die spotjes, maar wordt al snel gepromoveerd om mee te helen aan een speelfilm over tweeling zussen die een rol speelden bij de Slag om Duinkerken. Tijdens de opnamen ontdekt Catrin de wonderlijke filmwereld met nukkige acteurs, zoals Ambrose Hilliard (Bill Nighy in een leuke rol als zelfingenomen ster), veranderende omstandigheden en de waarheid. Want hoewel het ministerie streeft naar "authenticiteit en optimisme", mag de werkelijkheid flink verbogen worden om dat positieve gevoel te vergroten.
Een romantisch drama over emancipatie, maar het verhaal is zo overmatig zelfbewust, met opzichtige visuele hints en een melodramatische plottwist, dat deze nuffige publiekspleaser even manipulatief aandoet als de propaganda die erin centraal staat. De cast doet het best leuk en verdienstelijk en zeker wat betreft de hoofdrolspelers in het verhaal (zie filmposter), te weten Gemma Arterton, Sam Claflin en Bill Nighy. De onbekende Natalia Ryumina vond ik wel een mooie verschijning, die ook nog eens bloot is te bewonderen tijdens een vrijscène met de man van Catrin Cole, te weten Ellis Cole (Jack Huston).
Al met al best een mooie, leuke, vermakelijke en zeker ook dramatische (zeker m.b.t. de dood van schrijver Tom Buckley op de filmset, waar Catrin Cole verliefd op wordt) Romantiek / Drama film, waarbij soms ook wat te (glim)lachen valt (met name door Bill Nighy), maar een pure Komedie film (zoals het hier betiteld staat) vind ik het zeker niet.
Redelijk verhaal...
Redelijk acteerwerk...
Bekende acteurs Bill Nighy en Richard E. Grant...
Mooi opname...
Mooi HD kwaliteit breedbeeld...
Prima achtergrond geluid/muziek met
Dolby Digital...
Niet te moeite waard...
Maar had er toch veel meer van verwacht.
Het is allemaal nogal traag en saai, mis de spanning die er toch zou moeten heersen in het Londen van 1940 tijdens de Blitz.
Over de vertolkingen heb ik niets aan te merken, maar het scenario had beter gekund.
Verassend sterk. Their Finest is voor mij een beetje onder de radar gebleven, maar als fan van alles wat met de Tweede Wereldoorlog te maken heeft was ook dit weer smullen geblazen. Veel oorlogsscènes krijg je niet te zien, maar de film gaat dan ook meer over een aantal personages die een propagandafilm willen maken om de Britten weer hoop en kracht te geven.
Romantisch, grappig, een oorlogsdrama, propaganda en ook nog een feministische pamflet, Their Finest wil veel genres combineren en voor het grootste gedeelte werkt het. Dat komt ook door het acteerwerk, en vooral Nighy (briljant), Arterton en Claflin stelen de show. Maar iedereen heeft zijn moment in de spotlights, en Their Finest is een heerlijke propagandafilm en een traktatie voor iedere cinefiel.
De film vertelt een boeiend verhaal met wat romantische en dramatische accenten, maar schuwt het tegelijkertijd niet om de kwestie van ongelijke rechten tussen mannen en vrouwen en de strijd die vrouwen voeren om gelijkheid te verkrijgen als een rode draad en richtingaanwijzer voor het verhaal te gebruiken.
Hoofdrolspeelster Gemma Arterton staat model voor die strijd. Als scriptschrijver voor een propagandistische speelfilm verandert zij geleidelijk van kleur. Haar zelfbewustzijn groeit gedurende de film. Haar strijd om een plek te veroveren in de mannenwereld van de film is een strijd die je gemakkelijk inlevend kunt volgen.
Omdat de film zich afspeelt rond de productie van een film, gebruikt regisseuse Lone Scherfig soms de film-in-een-film techniek om even uit de serieuze wereld van oorlog en ellende te stappen. Door ruw montagemateriaal uit die film in de echte film te vertonen, verandert het perspectief zodanig dat dezelfde serieuze kwesties opeens een luchtige en grappige kijk opleveren.
Een tikje feelgood heeft de film zeker. De lach en de traan worden effectief ingezet. Toch wordt de romantiek zonder hele heftige clichés doorlopen. Het is vallen en opstaan, maar niet zo zoetig en onwerkelijk als in veel Amerikaanse feelgood-komedies. Bovendien worden de romantische perikelen hier doorkruist met een gebeurtenis die helemaal niet aan suiker doet denken. De film geeft de kijker niet altijd wat hij wil zien of verwacht te zien. De film durft hier en daar heel prettig een cliché te ondergraven. Hulde.
Verder noemenswaardig is de leuke rol van Bill Nighy als de arrogante acteur Ambrose Hilliard. Bill Nighy schmiert er heerlijk op los. Met grappige oneliners en gedrag dat voortkomt uit misplaatste sterallures zorgen zijn momentjes voor heerlijke comic relief.
Their Finest is een goede frisse mix van tragedie en komedie. De sterke personages, het goede acteerwerk, het gebrek aan zoetigheid en het achterliggende historische kader tillen de film boven de doorsnee feelgood film uit.
De film zelf verenigt feel-good-elementen, drama, humor en achter-de-schermen-cinema in een mooi geschoten pakketje, met voorspelbare glansrollen voor Gemma Arterton en Bill Nighy en een leuk en verrassend (maar wel minimaal) bijrolletje van Jeremy Irons. Minpunt is dat de twist op het einde (de dood van Tom Buckley) me niet lekker zit: hij komt totaal uit de lucht vallen en lijkt alleen maar bedoeld te zijn om een melodramatische situatie te creëren waarin Catrin helemaal aan de grond zit en dan toch de kracht moet vinden om net als het door de Blitz getreisterde Britse volk door te gaan. Gelukkig deed dat weinig af aan mijn plezier in deze film.