Hard Target (1993)

John Woo, king of slow motion denk ik vaak bij het kijken van zijn films haha. Leuke films destijds en aardig om te herzien.

Ben geen Woo-fan, dat is me weer duidelijk geworden. JcD constant in slomo met de actie, in praten ook maar hij kan niet anders. Nee de gast is een houten klaas.
Het verhaal is typisch jaren 90 en dan ook nog van het begin, erg mager allemaal en het script stelt ook weinig voor. Zelfs Henriksen, die ik graag mag zien, kan hier werkelijk niet uit de voeten met zijn rol.
Ach, ik had hem op 2** maar vooruit; 2,5**.

Heerlijke hersenloze actiefilm met JCVD in de hoofdrol. Enige minpuntje vond ik de hoeveelheid aan magazijnen die er werden gebruikt om tegenstanders uit te schakelen. Zag daar niet zo het nut van in.

Vandaag weer eens herbekeken, blijft een echte klassieker, veel actie in de vorm van explosies en schietpartijen.
Verstand op 0 en kijken maar, vooral het einde vind ik goed in de natuur bij het oude huis / fabriek.

Standaard actiefilm met herkenbaar verhaal.
Toch enkele iconisch scenes mij altijd zijn bijgebleven.(de jacht op de twee zwervers en de ratelslang)

Uiterst vermakelijke sfeervolle jaren 90 actiefilm klassieker, met een stoer uitziende Jean Claude van Damme! Wat een geweldige uitstraling heeft hij in deze film. Vaak vindt ik Van Damme films vermakelijk om naar te kijken. En deze vindt ik persoonlijk 1 van zijn BESTE films.

De film gaat lekker vlot, verveelt geen moment en zit vol met actie om van te genieten moet ik zeggen: (mooie slow motion shots) Explosies, schietpartijen en gave vechtscènes! Als jongetje van 12 leefde ik helemaal mee in de actiescènes.

Met name in de schiet en vechtpartijen lach ik in een deuk

Zo leuk om te zien met al die dom uitziende premiejagers (met uitzondering van Lance Henriksen en Arnold Vosloo) met de grootste wapens, die allemaal 1 voor 1 vaak op een lachwekkende manier (slow motion) , uitgeschakeld worden door de geweldige Van Damme. En dan vooral in de eindscene van de film in een leegstaande fabriekshal met carnevalsartiekelen.


Een aanrader!


Van alle Van Damme films geef ik deze als uitzondering toch 4*

Impossible Target.

Geen al te beste film dit. JCvD was samen met Seagal toch altijd een maatje kleiner dan Sly en Arnold, toch moet gezegd dat JC hier best aardige namen achter de camera heeft. Woo en Raimi. Bij het eerste shot met de pijl dacht ik al meteen aan Raimi. Met Woo voor het eerst in de US verwacht je ook wel wat. Helaas is dit geen goede mix gebleken. Het verhaaltje is opvallend slecht. Zelfs voor dit soort actiefilms. JC is pijnlijk slecht maar het wordt met Lance en die vrouw niet veel beter. Op momenten denk je bijna naar een spoof te kijken van een actiefilm a la Hot Shots! Toen dat gevoel zijn intrede deed won de film mij wel een beetje over. Zo is de witte duif die JC een brainwave geeft geweldig cheesy. Heeft de editor vrij random gekozen voor wipes, en gaat JC het gevecht aan met een slang.

Het maakte de film niet goed, maar wel veel vermakelijker, b-film pur sang dit.

2.5 sterren.

Tof om weer in terug te gaan naar de jaren 90. Oud en vertrouwd. Maar toch wel heel jammer dat er tegenwoordig niet mee zulke mannen tevoorschijn komen als Jean Claude, Sylvester, Steven of Arnold, Bruce, Nicolas, Keanu... die je gewoon jaren lang kan volgen met gevechten. Alleen Jason Statham zou nog in dat rijtje passen.

Wel een vermakelijk filmpje. Met een hoofdrol voor het kapsel van JCVD. Echt belachelijk slecht geacteerd, maar met genoeg vaart, aardige sfeer, prima locaties in en rond New Orleans en de bayous en de actie is oké in beeld gezet. Dan heb ik al snel weinig te klagen. De laatste scène was dan wel de minste, een weinig aansprekende locatie en meer van hetzelfde, maar tot die tijd was het afwisselend genoeg. 3,0*.

Tweede Woo.

De verwachtingen lagen in ieder geval niet al te hoog na het zien van het vreselijke Mission: Impossible II. De manier van regisseren zou uiteindelijk wel beter op zijn plaats vallen in Hard Target omdat dit nog een 90's actieknaller was en MI-2 een moderne en stijlvolle actiereeks.

De regie doet me in ieder geval maar weinig. Het uitbuiten van slowmotion is niet aan mij besteed, de eerste knokpartij van JCVD vond ik al vreselijk bijvoorbeeld. De opening ook weer behoorlijk ouderwets en alles behalve stijlvol. Stond na 20 minuten alweer te zuchten.

JCVD acteert daarbuiten ook erg stoïcijns en makkelijk. Later zou hij betere rollen spelen die wat charmanter waren, maar dit ligt me wat minder van hem. Henriksen treedt ook duidelijk een aantal stappen te ver buiten zijn comfortzone. Vosloo vond ik dan weer erg gaaf. Butler speelt te veel een karikatuur.

De actie is behoorlijk ondermaats geëdit en slordig gemonteerd. De terughoudende en amateuristische manier van actie monteren zuigen alle adrenaline en kick uit de actiescènes. Maar dat had ik al verwacht van Woo, die ik tot nu toe serieus overrated vind. Maar goed, ik moet zijn betere films nog zien.

Het is dat het actiegeweld in het tweede deel van de film zo explosief wordt en zo over-the-top gaat dat het nog wel leuk weet te worden. De explosies, stofwolkjes en het lawaai weten elkaar redelijk te combineren en zorgen voor makkelijk popcornvermaak tijdens het tweede deel van de film.

Omdat het tweede deel wat beter doorknalt kan ik het nog een 2,0* geven, maar de rest vond ik serieus ondermaats geregisseerd. Uiteindelijk is het dan ook niet veel meer dan een typische 90's film, maar ik zie ook uit die periode zelden een film die de actie op zo'n bezopen manier brengt.

Hard Target is zo'n typische actiefilm uit de jaren 80 en de eerste helft van de jaren 90. Een bijzonder voorspelbaar plot vol toevalligheden die nergens op slaan, maar stiekem is het toch wel leuk om naar te kijken. Gooi er brak acteerwerk van JCVD in met een chick naast hem die er ook weinig van kan. Ach, het eerste uurtje kon ik me prima vermaken in het door outlaws geregeerde New Orleans (wie verzint zoiets haha), waar de politie amper kan of wil optreden tegen criminelen. Eenmaal in het moeras begint het aardig, maar is het gewoon aftellen naar de laatste ontmoeting waar wat geknal en knokkerij tot een climax komt. De slowmo's zijn soms wat tergend en het is allemaal wat formulewerk betreft het filmen en de flying kicks van JCVD, maar de film is verder erg rechtdoorzee in de aanpak en verspilt weinig tijd, waardoor de film nooit vervelend wordt om uit te zitten.

2,5*

Hard Target was in de tijd een geweldige, verrassend andere en goede actie film van JVCD (en inmiddels 27 jaar later, nog steeds wel een beetje).

Nieuwe look en z'n martial-arts geweldig in beeld gebracht door Woo!
Daarbij, voor de verandering, ook nog eens 2 goede acteurs als Hendriksen en Vosloo naast hem.

Van JCVD hoef je geen hoogstaand acteerwerk te verwachten, het draait allemaal om de actie en dat is ook wat je volop krijgt!

De openingsscène is meteen raak qua actie en spanning.
Zeker ook een goed verhaal, eerst een half uurtje er in moeten komen is er echt niet bij.

Wel neemt de spanning in het laatste gedeelte wat af en lijkt de film wat terug te vallen in een wat simpelere actiefilm, mede door het gedrag van de vele "schurken", de over de top explosies en de kogels die op de grond ketsen terwijl ze op een gelijk level staan.
Dit soort actie zou niet misstaan in "The A-Team", maar gaat ten koste van deze film.

Ook vind ik de wat cynische humor van Vosloo en de oneliners van JCVD, leuk en voldoende, daar had de zogenaamd grappige "oom" echt niet bij gehoeven, wat naar mijn idee ook een totaal overbodige rol was.
Maar als ik dan weer terug blik naar films van begin jaren 90, dan weet ik ook dat dit veelal voor kwam en we toen niet veel beter wisten.

De film eindigt met erg veel spectakel en een geweldige laatste blik op het gezicht van Lance Hendriksen..!

Als de spanning van de "manhunt" in het verhaal was gebleven had ik de film nog hoger beoordeeld, maar met de gedachte dat deze film uit 1993 komt toch zeker wel een 8-
3,5*

1993: het jaar van Cliffhanger, Demolition Man en Last Action Hero. In die laatste film hebben zowaar Stallone en Van Damme ook een rolletje. Nowhere to Run was er dan ook nog in 1993.
Maar waar begin je als je anno 2020 een film als Hard Target hebt gekeken?

In het genre is het een lekker wegkijkende film; de actie is herkenbaar en de kogels/granaten vliegen om je oren. Van Damme heeft echter iets magisch; hij wordt door geen enkele kogel geraakt! Een prestatie op zich maar hij is dan ook een “hard target”

Wie wel geraakt wordt, komt ook gedetailleerd in beeld met pijlen en kogels die overal in verdwijnen. Het verhaal is in potentie zo gek nog niet maar mist (uiteraard) ook maar enige vorm van diepgang. Op zich een gemiste kans alhoewel de makers heel goed weten wat hun publiek wil en die willen die moves van Van Damme zien en de nodige andere actie. Dat blijkt ook wel uit de cijfers van de box-office. Hard Target is in dat opzicht één van de succesvollere films van Van Damme.
Over dat verhaal gesproken: de overgang tussen de scenes is ook niet altijd even subtiel en logisch. Of anders gezegd: uiterst toevallig. Niet heel storend maar het valt wel op en dat zal ook wel deels liggen aan het feit dat in 1993 de actiefilms net wat anders in elkaar zaten dan tegenwoordig. Het cgi-geweld was toen nog niet zo overdadig aanwezig. Sterker nog: de effecten zien er juist heel geloofwaardig uit.
Aan de andere kant is daar het verhaal dat regisseur Woo eigenlijk een ander soort film wilde maken en dat Van Damme zich met o.a. de editing heeft bemoeid. Het zou zomaar kunnen.

Van Damme moet bijna altijd een soort Franse Amerikaan spelen met bijbehorende naam. Met zijn accent ontkom je er ook bijna niet aan. Dat neemt niet weg dat Van Damme in deze film het toch zeer verdienstelijk doet. Een makkelijk bruggetje naar de andere acteurs die misschien wat onder gesneeuwd raken door al het geweld. Zo is daar Kasi Lemmons (agent Marie Mitchell), die één van de betere (erg korte) bijrollen aflevert. Daar kunnen we Wilford Brimley (oom Douvee) ook onder scharen; een bejaarde Willem Tell die een goede indruk achterlaat.

De show wordt uiteindelijk toch gestolen door de bad guys: Lance Henriksen en Arnold Vosloo. Al met al vormen deze heren een perfect duo. Yancy Butler (Natasha Binder) is echter vooral leuk om tegenaan te kijken maar verder…. Tenenkrommend maar ergens werkt het toch wel met Van Damme. In iedere actiefilm moet immers een mooie vrouw zitten om samen met de grote held te kunnen strijden voor het hogere doel. In deze film zit, staat en loopt ze eigenlijk alleen maar in de weg. Zelfs Van Damme stuurt haar weg Uiteindelijk is het toch meer een film van geen woorden maar daden.

Om op die daden terug te komen; Hard Target is er eentje zoals het liedje van “de tien kleine negertjes”. We starten de “hunt” met een man of 20 en dat reduceren we in rap tempo richting de finale van de film. Een bekend principe waarbij je de volgorde eigenlijk altijd wel al op voorhand zelf kan bepalen. En dan blijkt dat Hard Target toch bijna een uur en 40 minuten duurt. Altijd positief als de tijd voorbij vliegt.

Hoeveel sterren is Hard Target dan waard? In het genre 4 sterren, als film op zichzelf niet meer dan 2. Dan kom je uit op 3 sterren.

Deze film heb ik in m'n jonge jaren al eens gezien, het was een van de eerste actiefilms die ik zag dus regelmatig van gedroomd. Sommige gebeurtenissen in de film (openingsscène, het afknippen van de oorlel en het schot door het sleutelgat) wist ik me nog te herinneren.

Nu maar weer eens opgezet om te kijken wat ik er nu van zou vinden. Helaas is dit een grote teleurstelling geworden met af en toe een klein pluspuntje.
Het acteerwerk, het script, de slow-motions waar je mee dood gegooid wordt, het is allemaal vreselijk slecht.
Iedereen weet dat van Damme zo weinig mogelijk tekst moet hebben, maar Lance Henriksen bakte er echt helemaal niks van. Zelden een rol gezien die zo slecht werd neergezet.

Het enige wat nog vermakelijk was, is dat het best bruut en rauw gebracht wordt. Het is geen film voor mietjes geworden maar verder wel één van de minste films van Woo die ik gezien heb.
2*

Ik kan je redenering op zich volgen. Anno 2020 is de film wel wat gedateerd. Maar hoe je het ook wendt of keert, uit de korte periode (grofweg van 1990 tot en met 1995) dat films met Van Damme geen gebrek aan budget hadden en "bioscoopwaardig" waren, vind ik dit toch zijn beste titel. De stijl van John Woo was toen echt iets nieuws voor Hollywood. Ook de actie was top en het geweld meedogenloos.