Oliver & Company (1988)

Heb ze nu ook allemaal. Rond 2012 The Black Cauldron (is nu mijn favo film) en The Hunchback of the Notre-Dame gevonden. Paar dagen geleden Atlantis gevonden, heb hem nog niet bekeken maar ga dat zeker doen.

Ik mis anders wel je stemmen bij Make Mine Music, Fun and Fancy Free, Melody Time en The Adventures of Ichabod and Mr Toad En Saludos Amigos! is te kort voor de site (apart topic op forum daarvoor) en die zal je vast ook niet hebben gezien. Dat wordt strafwerk.

Saludos Amigo's heb ik wel gezien (kijk mijn recensie bij The Tree Caballeros maar na), die andere namen ken ik eerlijk gezegd niet eens. Die stonden ook niet op mijn pagina van Wiki die ik destijds aan had gehouden. Ik heb wel alleen de tekenfilms gepakt, niet de films met ''echte personen'' zeg maar.

Tja, ik zocht alleen in je stemmen Maar die andere worden door Disney wel meegeteld, zijn vooral collage's van korte tekenfilms, meer nog dan Three C's, dat nog een algemeen thema heeft. Ichabod and Mr Toad zijn dan weer twee langere tekenfilms, die verder ook niets met elkaar te maken hebben. Je mist er weinig aan, maar het is wel leuk ze gezien te hebben om de verzameling compleet te krijgen.

Teleurstellende Disney.
Ik had hier echt meer van verwacht en keek hier naar uit.
De animatie ziet het er Disney-onwaardig uit. Het oogt meer als een tv-serie, dan als een volwaardige feature film.
Het zwerfkatje is wel leuk, maar heeft opvallend weinig tekst en inbreng in de scènes.
De honden hebben een veel grotere rol, maar echt grappig of leuk vond ik die niet.
Het verhaaltje is helaas ook erg pover, en wist me nauwelijks te boeien.
Ik kom dan helaas ook niet verder dan 2*

Disney Classic #30

De derde achtereenvolgende Disney waarin geëxperimenteerd wordt met computeranimaties maar desondanks een niemendalletje in mijn ogen. Hoewel de hoofdpersoon een kat is draait Oliver & Company in wezen uit op de zoveelste hondenfilm uit de Disney-stal. Nergens voelt het echt origineel aan: alles lijkt al een keer eerder te zijn gedaan. Denk aan de autoachtervolging (101 Dalmatians, The Fox and the Hound) of een groepje verschillende hondenrassen die het wonderwel geweldig met elkaar kunnen vinden (Lady and the Tramp).

Natuurlijk zijn er ook verschillen. Zo worden er logo's van bestaande merken in de film gestopt en krijgen we ongemeen veel van New York te zien. De tekenstijl is wat hoekiger en wijkt behoorlijk af van veel voorgaande tekenfilms. Toch zijn er in mijn ogen maar weinig memorabele karakters en is het verhaal wel erg eenvoudig. Van bijzonder pakkende momenten is eigenlijk nauwelijks sprake. Nee, de eerste Disney van na mijn geboortejaar komt er met een onvoldoende van af.

2,5*

Eén van mijn minst favoriete Disney's. Het verhaal sprak me totaal niet aan en ook de animatie vond ik vrij matig.

Het enige goede aan deze film is de stemmencast in de originele versie met Billie Joel, Bette Midler en Ruth Pointer. Voor de rest is deze film weinig memorabel.

Oei, wat een tegenvaller.

Wat me meteen opviel was de lelijke animatie. Het leek een beetje televisieserieanimatie. Verder merk je dat ze experimenteerden met computers. Let vooral op auto's, tunnels en dergelijke.

Het begin is al meteen verloren: wanneer Oliver wordt achtergelaten en je begint mee te leven met het karakter, wordt er één of ander klotenlied gezongen dat de boel even relativeert. Waarom!?! De kijker moet meeleven, de situatie erg vinden. Er komen honden, het regent, het is allemaal heel erg en dan komt er zo'n rotlied dat even zegt dat het allemaal wel meevalt. Dat is zo zonde, want meteen is de hele sfeer weg. Zo zie je maar dat muziek een scène onherroepelijk kan verkloten.

De rest van de film vond ik op één of andere manier niet boeiend. Ik leefde niet erg mee met de karakters, de humor werkte niet... Tegen het einde van de film wordt het allemaal wel iets beter, maar toch kon deze film mij niet zo bekoren.

Positieve punten vond ik de stemmencast en de muziek, op het eerste lied na. De stemmencast vond ik overtuigend, vooral Dom DeLouise. De muziek, en met name de liedjes Why should I worry? en Perfect isn't easy. (Why should I worry? is overigens geschreven door Dan Hartman van de hit Relight my fire.)

Een beetje Disneyonwaardig. Dankzij enkele pluspunten, toch geen diepe onvoldoende. 2,5*

Ben met het bovenstaande volledig eens . Jammer om de donkere periode zo te eindigen.

De 27ste avondvullende tekenfilm van Disney gaat over het straatkatje Oliver, dat door de straten van Manhattan zwerft. Om te overleven sluit hij zich aan bij een bende zwerfhonden, die geleid wordt door de straathond Dodger. De zwerfhonden maken deel uit van de bende van de aan lager geraakte oplichter Fagin, die een grote schuld heeft uitstaan bij een industrieel met de naam Sykes. Wanneer Oliver na een mislukte overval wordt meegenomen door het rijke meisje Jenny, denken de straathonden dat ze door haar is ontvoerd en voeren een plan uit om hem te redden.
De namen Oliver, Dodger, Fagin en Sykes, waar kennen we die nog meer van? Het zijn de namen van de hoofdpersonen uit de beroemde roman 'Oliver Twist' van Charles Dickens. Maar behalve de namen van de personages heeft Oliver & co helemaal niks gemeen met het beroemde boek uit de 19de eeuw. De film is eigenlijk een soort mix van de vroegere Disneyfilms Lady and the Tramp (1955), 101 Dalmatians (1961) en Aristocats (1970), maar dan helaas een stuk minder geïnspireerd. Het verhaal is nogal afgezaagd, eigenlijk vrij saai, en de animaties zijn ronduit slecht, Disney onwaardig wat mij betreft.
Het enige interessante van de film is dat er voor de soundtrack voor het eerst gebruik gemaakt wordt van moderne pop-artiesten. Dit zou later min of meer het handelsmerk worden van de betere Disneyfilm. In Oliver & Co. horen we liedjes die uitgevoerd worden door artiesten als Billy Joel, Bette Midler en Huey Lewis, maar ik moet zeggen dat de liedjes niet echt van een hoogstaand niveau zijn. Sterker nog: ze zijn gewoon slecht.
Ik kan eigenlijk niet veel positiefs zeggen over deze film Walt Disney zal zich waarschijnlijk hebben omgedraaid in zijn graf. 1,5*